|
|  |
| | niet gepast | hans - 28.01.2005 13:21
ik vind het eigenlijk ook geen gepaste tekst om op een herdenking uit te spreken. De kritiek is heel terecht maar had beter vóór de herdenking openbaar gemaakt kunnen worden waarbij dan bij de herdenking de kritiek weggelaten kon worden. (en er enkel nadruk op de herdenking van homo's gelegd kan worden)
| | Met twee maten meten | Rob van der Putten - 28.01.2005 14:12
Men heeft zich in de zelfde bewoordingen, op de zelfde plaats, in de zelfde context uitgelaten over andere onderdukte / vervolgde groeperingen.
 E-Mail: rob@sput.nl
 Website: http://www.sput.nl/
| | Twijfelachtig | xx - 28.01.2005 19:15
Hieronder de volledige tekst van het HEH-pamflet. Ik vind deze tekst op z'n zachtst gezegd erg ongelukkig.
Ten eerste: veel overlevenden hadden na de oorlog vrijwel geen familie meer over. Ten tweede: zou je bij je eigen etnische groep nu zoveel van je leed kwijt kunnen? Waarom zou dat bijv. niet kunnen bij je homoseksuele gevoelsgenoten? Ten derde: het komt echt gestoord op me over om zo te wijzen op alle troost die mensen na de oorlog zouden kunnen vinden, als je het hebt over onherstelbaar en onpeilbaar leed dat mensen is aangedaan. Ten vierde: in de officiele herdenkingsteksten worden homo's tegenwoordig uitdrukkelijk genoemd. Er ontstond zelfs een controverse omdat de zestig (60!) in Auschwitz vermoorde homo's genoemd werden voor de 150.000 in Auschwitz vermoorde Polen. Ten vijfde: wat is de bron voor het in deze tekst gehanteerde aantal van 'honderdduizenden' homoseksuele slachtoffers? Volgens mij is dat aantal nogal omstreden. Ten zesde: er worden wel degelijk kransen voor homoseksuele slachtoffers gelegd bij verscheidene monumenten.
Ik krijg, ook als homo, nogal de kriebels van deze tekst. Totaal geen zin om mee te doen aan het gewentel in een of andere martelaarsrol of aan het afzetten van het leed van de ene groep tegen dat van de andere.
XX
Beste mensen, geachte aanwezigen,
Het is gruwelijk wat er ruim zestig jaar geleden is gebeurd. Hitler en zijn bendes hebben miljoenen onschuldige slachtoffers op een vreselijke manier vermoord. Het is nuttig dat we daar vandaag bij stilstaan. Het waren voor een zeer groot deel mensen die op grond van hun ras in de gaskamers kwamen. Na de oorlog konden de overlevenden terugvallen op familie en een beroep doen op hun etnische achtergronden.
Daardoor konden ze zich groeperen en ervoor zorgen dat hun groep zoiets nooit meer zou kunnen overkomen. In die groep vonden ze troost, begrip, bescherming en konden ze hun onnoemelijk leed kwijt. Sommigen konden erover praten anderen pas na vele tientallen jaren, maar altijd was er de etnische groep waarbinnen het leed begrepen werd.
Het waren niet alleen Joden en Roma- en Sinti- Zigeuners, ook homoseksuele mannen en vrouwen zijn door de Duitse moordenaars ter vernietiging naar Auschwitz gestuurd. Daar heeft vrijwel niemand het meer over. Ook vandaag wordt onredelijk onderscheid gemaakt door ze niet te noemen. Bij de jaarlijkse dodenherdenkingen wordt de krans voor dié slachtoffers niet op de Dam gelegd, maar ergens achteraf bij het homomonument. Een 'laten we het vooral niet kunnen zien'-herdenking voor mensen die evenals de slachtoffers, die we nu herdenken en waarvan de namen genoemd worden, vreselijk geleden hebben en met honderdduizenden zijn vermoord. De overlevenden, die teruggekomen uit de hel, nog altijd door de omgeving gediscrimineerd werden. Die geen troost vonden, geen arm om hun schouders voelden. Mensen, die nergens hun tranen kwijt konden anders dan in de eenzaamheid van lange slapeloze nachten vol gruwel en herinneringen.
Ook nu nog vindt deze discriminatie plaats en wel hier en nu door homoseksuele mannen en vrouwen niet te noemen, ze niet te vermelden en ze niet te herdenken. Onze groep HEH, hetgeen staat voor Homo Erkenning Holocaust betreurt dit en hoopt met deze actie nú vandaag, met gesprekken en andere toekomstige acties herhaling te voorkomen.
| | Verdere discussie | Sandra - 01.02.2005 19:24
sandra
dinsdag 01 februari 2005 - 19.14 uur
Mevrouw van Meer,
Graag zou ik zien dat mensen op een waardige wijze de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog herdenken, waarbij gepaste aandacht wordt gegeven aan de verschillende groepen slachtoffers. Helaas lijkt uw initiatief daar niet aan bij te willen dragen. Op mijn verschillende kritische vraagtekens, die ik hierboven heb weergegeven, wordt niet inhoudelijk ingegaan, maar slechts gereageerd met inhoudloos gescheld. Dat lijkt me een teken aan de wand! Op deze wijze komt men slechts tot onhygienische denkpatronen.
Uw medestanders geven ook blijk van opvattingen die op z'n zachtst gezegd neigen naar racisme en antisemitisme. Er worden opmerkingen geplaatst over een 'joods-fundamentalistische' burgemeester, die meer hart voor allochtonen zou hebben dan voor homo's. Het lijkt me duidelijk dat men hiermee te kennen geeft er een dubbele agenda op na te houden. Het gaat er overduidelijk meer om, zich af te zetten tegen allochtonen en joden dan op te komen voor een waardige herdenking van homoseksuele slachtoffers van het nationaal-socialisme.
Het lijkt me momenteel veel belangrijker voor homo's en lesbiennes om duidelijke standpunten in te nemen tegen racisme en antisemitisme dan om te strijden voor een erkenning die de facto al heeft plaatsgevonden
Hopelijk blijven herdenkingen in de komende jaren verschoond van dit soort stuitende 'bijdragen'.
Sandra
| |
| aanvullingen | |
