Ik ben pislink op die arrogante Haagse gaste!
Lisa Kwak, foto's Cailin Kuit - 03.10.2004 18:09
"VETTE BONUSSEN VOOR DE RIJKEN, EN WIJ BETALEN DE PRIJS"
Grootste vakbondsdemonstratie aller tijden trekt samen met Keer het Tij 300.000 belangstellenden
Sfeerverslag van Lisa Kwak met foto’s van Cailin Kuit
flexblok staat al vroeg paraat
Het mobiele luchtalarm met Arola
De dames moeten wel bijklussen....
Zwart voetje van Balkenende
"VETTE BONUSSEN VOOR DE RIJKEN, EN WIJ BETALEN DE PRIJS"
Grootste vakbondsdemonstratie aller tijden trekt samen met Keer het Tij 300.000 belangstellenden
Verslag: Lisa Kwak
Foto’s Cailin Kuit
"Wat denken ze daar wel niet!
Zelf dertig procent bijvangen, en wij moeten langer werken en een fatsoenlijk pensioen krijgen, ho maar!" De man in de trein van de FNV bouwbond, die met zijn familie vroeg in de ochtend op pad was kan, zittend op het trapje op het balkon van de trein naar Amsterdam, zijn woede nu al niet meer houden.
Hij wijst op zijn t-shirt met de tekst: "Hee jij daar, met je dikke kont, achter je bureau! Ga je kantoor voortaan ff lekker zelf bouwen!"
De grootste vakbondsdemonstratie in de Nederlandse geschiedenis trok, als je ook de mensen meetelt die in de stad of op het station bleven steken en nooit het Museumplein haalden, rond de 300.000 mensen.
Ze kwamen van dichtbij en van heinde en verre. Varierend van heel oud tot heel jong. Ze kwamen lopend, met de bakfiets, met de rolstoel of rollator. Niemand liet zich weerhouden.
Keer het Tij verzorgde voor iedereen een programma op de Dam. Na afloop daarvan trok de stoet naar het Museumplein om aan te sluiten bij de vakbondsactie.
Eensgezind was iedereen, boos, nee, laaiend zelfs op dit kabinet en haar plannen. De woede en de actiebereidheid kon je de hele dag voelen. De saamhorigheid en solidariteit ook.
Zalm en Balkenende trekken intussen hun politieke neusjes op bij protest, terwijl het verzet groter en breder is dan ooit. Maar wie zijn het dan, al die vastberaden demonstranten?
We spraken en fotografeerden een aantal van hen.
AFBRAAK
Prepensioen? Flexwerkers worden nu al genaaid!
Op het Beursplein, een uur voor het programma op de Dam begint, verzamelt zich een groep die zich ‘het flexblok’ noemt. Ze werken in de zorg, op callcenters, als afwashulp, krantenbezorger of winkelmedewerker, legaal of illegaal.
"Onze positie is al een stuk zwakker dan de werknemer met een vaste baan," zegt Thijs van studentenvereniging Damocles van de Universiteit van Amsterdam.
"Er zijn wel CAO afspraken, maar die worden vaak ontdoken. Als flexwerker kun je wel protesteren, maar dan word je meteen niet meer opgeroepen. Velen kijken dus wel uit om de collectieve afspraken bij de werkgever af te dwingen. En als de sociale afbraak van deze regering zo doorgaat wordt het voor ons nog slechter."
Thijs kijkt vergenoegd naar de aanzwellende menigte die passeert richting Dam. Vooral veel jongeren scharen zich in eerste instantie bij het flexwerkersspandoek. "Dat is niet zo gek" vindt Thijs. "Veel flexwerkers zijn scholieren en studenten. De flexibilisering van de arbeidsmarkt komt veelal op hen neer. Maar er zijn velen die ook na de studie of school blijven flexwerken. Deze werkvorm neemt hand over hand toe, terwijl daar op het gebied van sociale zekerheid niets tegenover staat. Prepensioen en VUT zijn regelingen waar flexwerkers nog niet eens van kunnen dromen. Ondertussen is het werk wat zij doen niet zelden zwaar of gevaarlijk. Het is tijd dat dat verandert."
Het flexblok is niet van plan het bij deze ene actie te laten. Mocht er genoeg enthousiasme zijn, willen de organisatoren vaker actie voeren. "De maat is voor ons ook vol", aldus een strijdbare Thijs.
VERPAUPEREN
Ook huurdersverenigingen waren druk aan het folderen in de binnenlopende menigte op de Dam. Een van de mensen die een folder aanpakte verklaart dat ze bang is dat ze straks niet eens meer kon wonen. ‘De kosten rijzen al jaren de pan uit zonder dat je er iets voor terug krijgt. Sterker zelfs, de woningen worden slechter onderhouden, verpauperen, en als je voor een reparatie belt, duurt het heel lang voor er iets aan gedaan wordt; ALS er iets aan gedaan wordt."
De dame die de folders uitdeelt is het hier roerend mee eens. "De huursubsidie moet omlaag, vindt volkshuisvestingsminister Dekker. Het puntensysteem dat de kwaliteit van de woning bepaalt moet worden uitgehold, en huurstijgingen mogen nog hoger worden dan de laatste jaren het geval is", zegt ze. "En dat terwijl steeds meer betaalbare woningen worden afgebroken om plaats te maken voor dure huur of koopwoningen. Dit kan zo toch niet langer?!"
Dit kan niet langer, is de roep die dan ook over de hele Dam weerklinkt.
"Dat het kabinet ons tegen elkaar wil uitspelen moeten ze zelf weten, maar ik doe daar niet aan mee." Dit roept Harm van het Sociaal Studiecentrum Groningen terwijl hij kleine flyers uitdeelt, boven de muziek van de Eindhovense formatie Bots uit.
De teksten van de verzetsliederen uit de jaren zeventig en tachtig, waarmee de groep destijds zo populair was, zijn actueler dan ooit, vindt hij. Vooral die over solidariteit en niks meer pikken.
Harm kan het weten. Hij foldert voor een steunactie voor vluchtelingen, maar staat er ook voor zichzelf. "Ik heb al vijf jaar een ID- baan bij het studiecentrum die door de kabinetsplannen op de tocht staat. Verdwijnen ervan zou zo ongeveer het einde van ons centrum betekenen. Wij steunen een aantal organisaties die hulp bieden aan al dan niet uitgeprocedeerde vluchtelingen. Dat werk willen we absoluut voortzetten. Vluchtelingen worden door het harde beleid van tegenwoordig nog veel harder gepakt dan ik." En terwijl hij verder gaat met uitdelen roept hij nog: "Wat zijn dat toch voor mensen daar in Den Haag?"
Veel vakbondsmensen blijven staan op de Dam en juichen luidkeels mee met de rest. Veel bijval krijgt een Duitse vertegenwoordiger die vertelt dat de acties in zijn land over precies dezelfde dingen gaan.
"Dit afbraakbeleid wordt in veel landen van Europa doorgevoerd," zegt Gregor Valkenheim vanaf het podium. "En ook wij in Duitsland pikken het niet. Vandaag zijn in Berlijn ook honderdduizenden mensen oip de been!" Luid gejuich onder de demonstranten.
"Het kaninet heeft de steun van de meerderheid duidelijk verloren’ voegt voorzitter Rene Danen van Keer het Tij eraan toe. "Dat miljard dat is terug gedraaid klinkt leuk, maar is slechts een doekje voor het bloeden. Nog steeds worden in alle sectoren mensen tegen elkaar uitgespeeld en sociale zekerheid uitgehold. De rijken worden rijker, de armen armer. Maar wij gaan door met actievoeren, net zolang tot de boodschap doordirngt! Dit wordt een hete herfst!"
Danen roept op 28 november, aan het eind van het Nederlands Sociaal Forum, weer te komen demonstreren in Amsterdam. "Er is namelijk wel degelijk een alternatief voor dit afbraakbeleid," voegt hij eraan toe. "Die worden in de talloze workshops van het Forum nog eens duidelijk uitgelegd. Al wuift het kabinet die ideeen arrogant van tafel."
GEPRUTTEL
"Arrogant’ is een woord dat vandaag veelvuldig wordt gebruikt in combinatie met ‘kabinet’ en ‘regering’. Niet alleen tijdens de toespraken maar ook onder de demonstranten.
Als de menigte van de Dam de tocht naar het Museumplein begint, loopt een grote groep Rotterdamse havenarbeiders, die deze dag bovendien nog staakt, met de stoet mee. Grote kerels die gewoon hun werk willen doen en zich anders totaal niet met acties bezig houden.
"Weet je dat ik pislink ben op die arrogante Haagse gasten?!" toetert een van hen, volgeplakt met ‘Nederland verdient beter’ stickers in mijn oor. "Ik ben nog nooit in mijn leven zo kwaad geweest op regeringsbeleid!"
Onderweg gonst het ook. Veel mensen vertellen op de route spontaan aan elkaar hoe ze door de regering worden uitgebuit en opgelicht. "Kortgeleden ben ik op een heel oneerlijke manier ontslagen’ vertelt een man. "Steun van de regering, ho maar, hoor! Als werkloze voel ik me nu echt uitschot. En mijn ex werkgever lacht in zijn vuistje. Hij is mij voor weinig geld toch immers kwijt?"
Zijn verhaal wordt overstemd door aanrollend gepruttel, gevolgd door rookwolken en een oorverdovende sirene. Na even zoeken krijg ik een kleine Arola, een 40 kilometerautootje, in het oog, met een tweewielig aanhangertje. Niet de invalidenwagen, maar het aanhangertje maakt zo’n hels kabaal!
De inzittende is vakbondsman en WAO-er Harry van Kamp, die met ruim vijftig mensen vroeg die ochtend vanuit Groningen hierheen kwam. De rest van zijn groep is hij allang kwijt, maar dat mag de pret niet drukken."Wat achter mij aanrijdt is een mobiel luchtalarm uit Denemarken. Het komt nog uit de vroegere dagen van de Koude Oorlog. Het rijdt hier omdat met het beleid van deze regering de alarmfase ruimschoots is bereikt. We worden tegen elkaar uitgespeeld, terwijl de rijken vette bonussen en salarisverhogingen opstrijken. WIJ betalen daarvoor de prijs, en dat kan zo niet langer!"
Ter illustratie laat hij de sirene nogmaals afgaan. "En denk maar niet dat het de laatste keer is dat ik meerij!" roept hij strijdlustig voor hij in de menigte verdwijnt. De sirene is nog lang nadat hij uit zicht is verdwenen te horen….
BIJKLUSSEN
Genaaid voelen velen zich. Niet alleen de flexwerkers, maar ook ouderen, mensen die over maximaal een jaar of tien aan hun pensioen toe zouden zijn. Ze zien hun welverdiende rust in rook opgaan door de regeringsplannen.
Als we even na tweeen, wanneer velen alweer het Musemplein aflopen, ter plaatse aankomen, parkeert recht voor onze neus een bakfiets met twee wat oudere dames. Een van hen zit achter een stokoude trapnaaimachine vlaggetjes aan elkaar te naaien. Een meter of twintig heeft ze al gedaan en ze heeft nog een hoge stapel voor zich.
"Kijk," zegt een van hen, terwijl ze rustig doorwerkt. "We moeten nu vast beginnen met bijklussen. Want als we straks gepensioneerd zijn moeten we dat ook. Dat zegt het kabinet tenminste. We worden genaaid waar we bijstaan, dan maar letterlijk, hoor!"
Een half uur later, als we nog eens langs lopen, hebben ze weer een paar meter vlaggetjes aan elkaar genaaid. Het gaat in een bontgekleurde sliert over het plein.
Als de toespraken bijna zijn afgelopen en de Internationale Socialisten een levensgrote pop die Balkenende voorstelt, net als het standbeeld van Saddam omver heeft getrokken, passeert een grote groep ambulancepersoneel in werkkleding. Uren hebben ze op het Museumplein rondgelopen, en naast gedemonstreerd ook Amsterdamse collega’s bijgestaan. "Alleen al uit onze regio Midden Nederland zijn we met vijftig mensen," vertelt een van hen, terwijl hij met de collega’s meeloopt op zoek naar hun bus. "Normaal zijn we helemaal niet stakerig, vooral vanwege het soort vak dat we hebben. Deze plannen zijn echter zo erg dat de tijd nu rijp is."
Dat doen ze niet alleen voor hun eigen positie. "De kwaliteit van de zorg gaat door al die maatregelen zover achteruit dat wij dat in ons werk merken. De patient is de dupe. Ambulancepersoneel dat te lang en tot te hoge leeftijd moet doorwerken, betekent extra risico op fouten en ongelukken. Daarom steken wij onze nek uit!"
 E-Mail: arnhemsvredesplatform@wanadoo.nl
|
Website: