|
|  |
Queeruption 6 - persoonlijke belevenissen
Wouter - 10.06.2004 16:47
(English see end of article)
Queeruption is een jaarlijks DIY festival voor queers en wordt ieder jaar op een andere locatie georganiseerd. Dit jaar vond het plaats in het Afrikapand in Amsterdam van 1 tot 7 juni. Ondanks mijn accute geldnood vond ik het interessant om te gaan. Ik worstelde met heel wat vragen over mezelf en ik vond het wel interessant om allerlei mensen van overal te kunnen ontmoeten. Hier zijn mijn belevenissen. Mijn excuses voor de Vlaamse schrijfstijl.
Dag 0: Ik was al eerder in het Afrikapand geweest en toen ik daar aankwam (de dag voor Queeruption) zag het er eigenlijk uit als anders, behalve dan dat de trash die binnen stond nu naar buiten verhuisd was. Er was nog niet veel volk maar er werd wel serieus gewerkt. Alle trash moest weg, overbodige auto's moesten weg van voor het gebouw, er moesten nog werftoiletten komen, ... Ook binnen werd nog hard gewerkt om het veilig te maken, verdiepen af te sluiten, de cinema af te werken (ja, in 't Afrikapand is nu een cinemazaaltje), ... 's Nachts sliep ik in de 'quiet sleeping room' welke in De Zwyger is, vlak naast de brug die door het pand loopt. Deze bleek absoluut niet quiet te zijn, maar de gewone slaapzaal was nog niet beschikbaar.
Vanaf dag 1 kwam het volk dan langzaam toe, veel Duitsers en allerlei nationaliteiten maar weinig Belgen of Nederlanders. De workshopruimtes en grote slaapzaal werden in orde gebracht en in de loop van de dag werd ook nog een klootzak (kon zijn handen niet thuis houden) buiten gesmeten. Vanaf de eerste echte dag had ik al door dat de vergaderingen wel altijd heel chaotisch zouden verlopen. Een workshop vergadertechnieken is misschien iets voor de eerste dag(en?). Het avondmaal was hetzelfde als de dag ervoor: red beans and rice. Voor iemand die uit een Bourgondische streek komt is dit echt wel armenvoer.
Op dag 2 begonnen de workshops, cinema, ... en begon de toestroom pas echt op gang te komen. Van Nederlanders of Belgen was echter geen spoor te bekennen, maar gelukkig kan ik nog wel goed overweg met de Duitse taal en mentaliteit. Ook de Italianen vond ik heel sociaal. Op de vergaderingen werd het verplaatsen van wagens een vast item, net als de beveiliging van het gebouw. 's Avonds gingen films vertoond worden, maar door het hardnekkige geklungel van iemand die niet voor rede vatbaar was
kon dit niet doorgaan, jammer.
Dag 3 was de dag van de sex(y) party en dat was er aan te merken. De rij voor het ontbijt was ellendig lang, overal liep volk, je zag mensen hun drempelvrees overwinnen om toch eens met een bepaalde persoon te gaan praten, ... Hoe later het werd hoe nerveuser iedereen werd, of toch vooral die mensen die per see met iemand naar de sex room wouwden. Zoals ik al eerder schreef worstelde ik wat met mezelf en daarmee bedoel ik dat ik me niet goed voelde bij het feit dat ik me enkel nog aangetrokken voelde tot jongere jongens en niet tot volwassen mannen. Op Queeruption was ik zelf één van de jongste en de jongens/mannen die daar waren trokken me niet aan, verder dan een knuffel zou ik niet willen gaan. En toen gebeurde het voor mij denk ik. Door het ontbreken van rollenpatronen en beïnvloeding van de maatschappij begon ik geslacht, gender en seksualiteit veel losser van elkaar te zien. Voor het eerst sedert het begin van mijn puberteit voelde ik me goed in mijn lichaam. Ik voelde me ook aangetrokken tot enkele meisjes maar in het verleden had dat nog nooit tot iets geleid.
Op de sexparty bleven de jongste mensen meestal in de buurt van de dansvloer of ergens aan het chillen in de zetels er rond, de muziek was grotendeels Kraftwerk, Technotronic en andere 80/90 elektro. Ideaal dus voor rustig te dansen, alleen, met 2 of met meer :) Er was ook een systeem met kiss-cards om het leggen van contacten wat te vergemakkelijken. En daar zat ik dan in een zetel, het (naar mijn mening) knapste meisje van Queeruption naast me, iedereen arm in arm, maar iedereen precies ook wel wat verlegen. Volledig onervaren als het op meisjes aankomt en met een misbruik trauma(tje) in het achterhoofd wou ik echt niets forceren, zeker niet omdat ik niet wist tot wie of wat dat meisje zich aangetrokken voelt. Ook zij kon natuurlijk niet weten in hoeverre ik me aangetrokken voelde tot haar of meisjes in 't algemeen. En dan raakte ze op één of de andere manier aan een kiss-card die ze mij gaf. Zij was de princes die de kikker een kus gaf en zie, de kikker werd een prins. Voor de rest van de avond heb ik gedanst, vooral met meisjes, gelachen met princesje haar vraag of ik het erg vond dat ze andere meisjes kust (ik kuste ook andere meisjes en we bleken de zelfde voorkeur te hebben :)) Rond een uur of 7 was het knappe volk van de dansvloer en ging ik slapen.
Dag 4 was ik er vrij vroeg weer uit want princesje ging terug naar huis. Gelukkig voor mij ging nog een en ander fout met haar auto en konden we nog wat meer tijd tesamen zijn. Eenmaal ze vertrokken was liep ik daar echt verloren en ben ik maar 't stad in getrokken. 's Avonds was er cabaret met heel goede acts. Daarna redelijk vroeg in m'n bed gekropen want de volgende dag was er antifa actie.
Op dag 5 zijn we met een stuk of 120 naar een antifa betoging getrokken in Den Haag. Op de afspraakplaats was eerst bijna niemand maar na een tijdje begonnen de bussen en treinen uit Amsterdam en andere steden toe te komen. Na verschrikkelijk lang wachten vertrok de betoging dan eindelijk, maar na niet eens zo lang gestapt te hebben weken we af van ons toegelaten parcours. Ik had dat wel in de gaten, maar heel wat mensen niet. Op dat moment zou de groep ook in 2 gevallen zijn. Ik was mee met de eerste groep en we hadden een vrije weg voor ons. Het duurde efkes voor de politie de straat begon af te sluiten om ons weg te houden van de fasho's van de NVU. Het politiecordon werd vrij efficient achteruitgedreven omdat naast het black block de sambaband mee naar voren liep. Nadat we de politie meer dan 300 meter achteruit gedreven hadden kwamen er paarden aan te pas en toen begon het allemaal fout te gaan. We werden ingesloten en er werd opgeroepen door de politie om terug te keren naar het toegelaten parcours. Dit heeft echter bijna niemand gehoord door het geblaf van politiehonden, de sambaband en ons geroep. We konden ook moeilijk weg want we waren al ingesloten. Nadat de ME ons tot een blokje geperst had begonnen ze met oppakken. Als je weerspannig was kreeg je slagen, werkte je mee, dan ging het af van de agent die je vasthad. Over dat oppakken hebben ze zeker 3 uur gedaan. Dan moest je nog eens in een bus zitten wachten terwijl je armen op je rug vastgemaakt zijn en in het politiekantoor was het ook wachten geblazen. Ik heb veel geluk gehad met de politieagenten die zich met mij bezighielden en ben daar snel weer weg geraakt. Anderen hadden echter minder geluk en zijn lang vastgehouden.
Toen we met 2 als eerste terugkwamen in Amsterdam bleek daar een halve rouwstemming te hangen. De party voor 's avonds hadden ze bijna afgelast en meer van dat. Ik kon hen enkel zeggen dat ik vond dat de arrestaties redelijk correct verlopen waren en dat er slechts gemept werd in stress-situaties. Naar Nederlandse normen was dat blijkbaar helemaal niet zo, maar dan komen ze maar beter eens op actiekamp in België. Het was wel heel attent dat er maaltijden appart gehouden waren voor mensen die terugkwamen uit Den Haag. Op de party zelf was niet echt veel volk, de meeste waren waarschijnlijk nog niet terug of hadden rust nodig. In de kelder was het ook zo donker dat je amper zag wie er was. Gelukkig kon ik een pilletje versieren en heb ik toch nog iets aan die dag gehad.
Dag 6 was uitslaapdag, veel mensen gingen ook al naar huis. De toiletten waren overvol, de watervoorraad minderde, ... en ik moest efkes weg van de drukte. Ik heb wat rondgereden ten westen van Amsterdam, van de natuur genoten, op een woonwagenpark gestoten dat vol zat met redelijk associale mensen (Ruigoord?), ... 's Avonds was weer party, 't was wel leuk maar toch ontbraken al redelijk veel mensen. Redelijk vroeg gaan slapen want ik was een beetje ziek.
Dag 7: Ik wou echt naar huis, ik wou een douche kunnen nemen, op een proper toilet kunnen zitten, muziek beluisteren in betere acoustische omstandigheden dan de Afrika, weg van een slaapzaal waar de uitlaatgassen van de generator af en toe naar binnen waaien en vooral terug naar m'n vrienden. Op de terugweg heb ik dan nog een goed gesprek gehad met een meisje dat daar ook was over wat we ervan geleerd hebben en hoe ons zelfbeeld misschien veranderd is. Thuisgekomen stak ik mijn pc aan en de eerste mail die binnenliep was die van een goede jeugdvriend die ik in 10 jaar niet meer gezien of gehoord had, homo blijkt te zijn en mijn kop ergens had zien staan op de website van een holebibeweging.
And that's how the gay ephebophile frog became a straight but queer prince by the kiss of a black princess.
----
If people want to have pictures I made (22 year old guy with a short black mohican, from Belgium) they can email to  bosbloempje@safe-mail.net
The pictures published with the article are also available in 1600*1200 format.
 E-Mail: bosbloempje@safe-mail.net
|
| Lees meer over: zonder rubriek | | aanvullingen | | |
