|
|  |
Bezorgde burgers: Geen verlenging missie Irak
Bezorgde burgers - 23.05.2004 23:34
De bezorgde burgers hebben een brief per e-mail gestuurd naar alle CDA-
kamerleden over de Nederlandse missie in Irak.
Bezorgde burgers.
aan de leden van de Tweede-Kamerfractie van het CDA.
22 mei 2004.
Geachte mijnheer, mevrouw,
Op 30 september 2002 hebben wij een brief aan o.a. alle leden van de
toenmalige kamerfractie van het CDA gestuurd waarin wij hen drie vragen
stellen. De eerste hiervan luidt als volgt.
President Bush spreekt met twee monden. Hij zegt dat er oorlog komt als
Saddam Hussein niet snel en zonder voorbehoud voor de eisen van de VN buigt;
hij zegt ook dat Saddam Hussein weg moet en dat hij niet zal rusten voordat
het zover is. Wat is in het licht van de laatste stellingname de functie van
de eerste? Volgens ons moet ze dienen om degenen die Amerika op het
oorlogspad volgen een alibi te verschaffen. Zij kunnen beweren dat zij Bush
steunen bij het op de knieën dwingen van Saddam Hussein om te voorkomen dat
Amerika oorlog tegen Irak gaat voeren. Hoe denkt u hierover?
De enige reactie van de kant van uw partij was een tekst van de heer
Eurlings die ons meer dan twee maanden later door clustersecretaris Bas
Westerhof werd toegestuurd. Het opschrift boven die tekst luidde: Maximale
druk voor vreedzame oplossing in Irak. Je zou haast denken dat wij hem op
een idee hadden gebracht.
In die tekst geeft de heer Eurlings hoog op van de dreiging die van de
Iraakse massavernietigingswapens zou uitgaan. Hij koppelt deze aan het
gevaar van het internationale terrorisme en zwijgt als een graf over alles
wat tegen een oorlog pleit. Dat zou immers niet bevorderlijk zijn geweest
voor de maximale druk - om te beginnen op de fractie. Zo zie je hoe het ene
alibi het andere voortbrengt.
Op 6 januari 2003 hebben wij aan alle CDA-kamerleden een kritische
bespreking van de stellingname van de heer Eurlings toegestuurd. De reactie
daarop was nihil.
Sindsdien is gebleken dat de dreiging van de Iraakse
massavernietigingswapens nog minder voorstelde dan wij toen vermoedden, dat
er sprake was van valse voorlichting hierover, dat president Bush inderdaad
allang besloten had om Irak aan te vallen, en dat Amerika niet in staat is
om na de val van Saddam Hussein leiding te geven aan een proces van
stabilisering en wederopbouw.
Er is ruimschoots gewaarschuwd voor een onbeheersbare situatie na het
gewelddadig elimineren van Saddam Hussein. De VS hebben de kans om die te
voorkomen verknald en hun krediet bij de Iraakse bevolking verspeeld. De
Amerikaanse militaire aanwezigheid in Irak werkt niet stabiliserend, aldus
William Pfaff in de International Herald Tribune van 5 mei, maar verergert
juist de instabiliteit. De VS zijn zelf deel van het geweldsprobleem in
Irak.
Dit treft ook de Nederlandse militairen in Irak, waarvan nu de eerste
gesneuveld is. Zij spelen tot nu toe in het hun toegewezen gebied een
constructieve en stabiliserende rol.
Maar als de algehele veiligheidssituatie in het land niet ingrijpend
verbetert heeft die rol geen toekomst. Dit temeer omdat onze soldaten daar
als aanhangsel van de Amerikaanse bezettingsmacht in een foute positie
zitten.
Wij vinden het onverantwoord om ja te zeggen op een verlenging van de
Nederlandse missie nu er geen uitzicht bestaat op een opgaande lijn en ze
dus onder de druk staat van de vraag hoeveel van onze mensen er moeten
omkomen voordat ze wordt stopgezet.
Er lijkt enige hoop te gloren nu de heren Bremer en Powell hebben verklaard
dat Amerika zich zal terugtrekken als straks de Iraakse interimregering
daarom vraagt. Deze uitspraken geven aan dat de Amerikaanse positie in Irak
de rand van de onhoudbaarheid nadert. Wellicht zijn zij bedoeld om iedereen
in Washington daarvan te doordringen. En moeten zij voorkomen dat de
interimregering inderdaad om de aftocht van de Amerikanen gaat vragen. Dat
zou immers de simpelste methode zijn om het image kwijt te raken een
gezelschap van collaborateurs te zijn. De interimregering zal de
terugtrekkingseis eerder op tafel leggen als ze veronderstelt dat de VS die
naast zich neer zullen leggen dan wanneer ze erop moet rekenen dat hun
beschermheer daar gevolg aan zal geven.
Het opheffen van de Amerikaanse bezetting opent op zich nog geen
vooruitgangsperspectief. De aftocht van de VS zou de weg vrij kunnen maken
naar de burgeroorlog waarvoor door de kenners van het land voor het begin
van de oorlog gewaarschuwd is. Als er geen proces van stabilisatie en
wederopbouw op gang komt valt Irak uit elkaar. De interimregering, beginnend
als een in hoofdzaak door Amerika bij elkaar gescharrelde, niet
representatieve en intern verdeelde club zal evenmin als de VS in staat zijn
zo'n proces te leiden.
Blijft de VN. Dat er in uw kring steeds over een sterkere in plaats van
over een sterke rol van de VN gepraat wordt, getuigt niet van hooggespannen
verlangens. Daar is ook geen plaats voor als je de hoofdrol in de
buitenlandse bemoeiing met Irak voor de VS blijft reserveren. Iedereen weet
dat waar de VS de hoofdrol spelen, zij de rol van de VN beperken tot het
legitimeren van hun beleid, eventueel gevolgd door peace-keeping en
humanitaire taken.
De wensen omtrent de rol van de VN die wij uit uw partij vernemen, sluiten
daarbij aan. Al klinkt daar op de achtergrond het verlangen in door naar een
inperking van de rol van de VS die men zelf niet ter discussie durft te
stellen. Wat concreet naar voren komt is dat men verdoezeling wenst van het
feit, dat onze soldaten in Irak als hulptroepen van de Amerikanen opereren.
Een vazallenhand is gauw gevuld.
Wij nemen aan dat u beseft dat er geen mogelijkheid is om de Nederlandse
militaire aanwezigheid in Irak in het kader te plaatsen van een onderneming
die vertrouwen verdient. Het is een bittere beslissing om een stuk
veiligheidsbehartiging prijs te geven dat nu nog redelijk functioneert. Toch
is dat de keuze die gemaakt moet worden. Al moet u zich om dat te erkennen
ontworstelen aan de druk die op u wordt uitgeoefend om als politieke
hulpsoldaat van de VS te blijven fungeren.
Een alternatief voor eenzijdige terugtrekking zou toch nog kunnen zijn dat
de beëindiging van onze militaire aanwezigheid wordt ingebouwd in een
algehele herschikking van de buitenlandse bemoeiing met de interne
aangelegenheden van Irak - als daar tenminste snel werk van gemaakt wordt.
Dat laatste zal vast niet gebeuren maar dat maakt de noodzaak van zo'n
herschikking niet minder. Daar moet dus op worden aangedrongen. Dat betekent
ook dat er over een sterke in plaats van over een sterkere rol van de VN
moet worden nagedacht. Volgens ons dient deze niet in de eerste plaats in
het militaire vlak gezocht te worden. De ervaringen met protectoraten sporen
niet aan om Irak een bezettingsmacht onder VN-commando op te dringen. De VN
zijn daar overigens ook niet voor geëquipeerd.
Laat de aanwezigheid van buitenlandse troepen zo minimaal mogelijk blijven
en met een zo gering mogelijke inbreuk op de Iraakse soevereiniteit gepaard
gaan. Dit laatste houdt om te beginnen dat hun aanwezigheid op een
uitdrukkelijk verzoek van de Iraakse regering moet berusten.
De hoofdrol van de VN zou die moeten zijn van een boven de strijdende
partijen - inclusief Amerika plus bondgenoten - staande stimulator van
oplossingsgericht denken en handelen. De opdracht van de VN wordt dan
initiatieven te ontwikkelen in het licht van de volgende vragen. Wat zijn de
problemen? Waar liggen tegenstellingen? Wie moeten bij welke kwesties
betrokken worden? Wie moet met wie waarover onderhandelen? De capaciteit
voor deze rol laat zich ook gemakkelijker verwerven - het gaat dan om het in
gebruik nemen van deskundigheid die er al is - en kan autonomer worden
ingezet.
U kunt opmerken dat dit geen reële optie is, omdat de grote mogendheden,
Amerika voorop, de VN die rol niet zullen toestaan. Wij stellen daar
tegenover dat als er geen verbetering komt in het conflictoplossend vermogen
van de internationale politiek de wereld aan de ene rampzalige
geweldsexplosie na de andere blijft uitgeleverd. Wij leggen ons er niet bij
neer dat het zo doorgaat. Vinden wij u hierin een keer aan onze zijde?
Met vriendelijke groet,
Clemens Raming
Frans Spiering
Simon van Dreumel
Kees Brinkman
Eugène Janssen
Hans Wester
Twan van der Sande
René Rikkelman
Karel Koster
Rein Heijne
José Bolwerk
José Boyens
--
Bezorgde burgers
 bezorgdeburgers@gmx.net
www.nijmeegsplatform/bezorgdeburgers
|
| aanvullingen | | | Reactie CDA | M. Verhagen - 24.05.2004 00:32
Nee dames en heren, we leven in een parlementaire democratie. Een oproep van 10 mensen bepaalt niet het Nederlandse buitenlands beleid.
| | parlementaire democratie | 24.05.2004 10:13
Is geen democratie als dat land op een achterbakse en leugenachtige manier, tegen de wil van veruit de meerderheid van de bevolking een illegale oorlog in gerotzooid worden.
| |
| aanvullingen | |
