|
|  |
Silvia Cattori PY Salinge : Open brief
Silvia Cattori Pierre Yves Salinge - 17.02.2004 21:46
Op 23 oktober 2003 heeft het Europese parlement, met een zeer grote meerderheid, een besluit benomen met de pompeuze titel ‘Vrede en Waardigheid in het Midden Oosten’. U maakte deel uit van deze meerderheid die de opvattingen van ‘Vrienden van Palestina’ niet nodig had om een absolute meerderheid te verkrijgen: 343 voor, 19 tegen en 57 onthoudingen
Silvia Cattori
Pierre-Yves Salingue
15 février 2004
Open brief aan die Europese parlementariërs
die voor een schandelijk besluit hebben gestemd
wat de rechten van het Palestijnse volk verkwanselt
Transleted from French
Op 23 oktober 2003 heeft het Europese parlement, met een zeer grote meerderheid, een besluit benomen met de pompeuze titel ‘Vrede en Waardigheid in het Midden Oosten’. U maakte deel uit van deze meerderheid die de opvattingen van ‘Vrienden van Palestina’ niet nodig had om een absolute meerderheid te verkrijgen: 343 voor, 19 tegen en 57 onthoudingen.
Ondanks de zwaktes en tekortkomingen, zelfs ondanks de fouten, was U van mening dat het besluit de goede kant opging en Uw instemming verdiende.
Maar na een dergelijk succes verbaast ons Uw bescheidenheid. Want als dat besluit, zoals sommigen onder U bevestigen, een ‘steunpunt is voor de strijd voor de rechten van het Palestijnse volk’, waarom werd het dan niet ter onzer kennis gebracht onmiddellijk na de aanname ?
Misschien was U te druk met het voorbereiden van het initiatief van Geneve, met het organiseren, met de ondersteuners daarvan, van bijeenkomsten voor en na de stemming van het parlement ? Of misschien begon U enige twijfels te krijgen, na herlezen van een tekst voortgekomen uit een indrukwekkende meerderheid ?
Het besluit wat hebt gesteund vestigt de aandacht op het wettelijke recht van het Palestijnse volk de bezetter te bestrijden, te weerstaan, en op het recht van terugkeer van de vluchtelingen, wat internationaal wordt erkend. Onderstaand geven we enige alinea’s weer die veelzeggend zijn voor wat het besluit betekent voor de Palestijnse slachtoffers van deze slechte overval.
Het besluit ‘Vrede en Waardigheid in het Midden Oosten’:
- >
- >
- >
U dacht te weten wat draagbaar en ondraagbaar is voor de mensheid, U hebt Uw stemmen verenigd om voor dit besluit te stemmen, misschien hebt U zich verbaasd over het antwoord van die vluchtelingen die de opofferingen die men opnieuw van hen vraagt niet waarderen, die zo opstandig zijn dat ze niet begrijpen dat het moment is gekomen om > te tonen en dus, het recht van terugkeer op te geven. Maar hebt U zich misschien vergist in Uw kijk op de situatie die er in werkelijkheid is ?
Het verlangen naar vrede, bij de Palestijnen die uitgeput zijn na zo vele jaren van militaire onderdrukking, is heel groot. Maar niet ten koste van een nieuwe overgave. De overgrote meerderheid van de bevolking heeft begrepen dat een onzorgvuldige vrede hen slechts meer lijden zal brengen, meer uitzettingen, meer verwoestingen, en vooral meer geweld.
De voorwaarden die de onderhandelingen door dit besluit worden opgelegd zijn slecht. Het betekent overgave, opgeven van rechten, waarvoor het Palestijnse volk 55 jaar heeft gestreden.
U blijft koppig een kleine elite verwarren met het echte volk: degenen van de vluchtelingenkampen, degenen van de belegerde dorpen, degenen van de verwoeste wijken. Dat echte volk heeft geen voordeel gehad van de jaren van Oslo, gedurende welke de eindeloze onderhandelingen de belangen van de « onderhandelaars » dienden, de onderhandelaars die nooit haast hadden om af te ronden.
De tweede Intifada was een beweging die probeerde deze belangengroep, die door de internationale hulp verdorven is, omver te werpen. Het is niet geslaagd. En nu wilt U het Palestijnse volk opdringen – het volk wat al de hoge prijs van alle verraad en beoordelingsfouten heeft betaald – zich te onderwerpen aan dezelfde regels die zij met overgrote meerderheid heeft verworpen.
Dit is het opnieuw behandelen van de leden van de solidariteitsbeweging met dezelfde minachting als U aan de dag hebt gelegd ten opzichte van het Palestijnse volk en het Palestijnse verzet door voor een besluit van 73 paragrafen te stemmen wat voor U alles beantwoordt.
Menig toeschouwer zal zijn verblind door de kunsten van de goochelaar, maar de eerlijke burger voelt zich verplicht om zijn aandacht te richten op hetgeen degene die voor heeft gestemd hem wil aantonen.
Afhankelijk van gevoeligheden kan de parlementariër deze of gene paragraaf laten zien om degene die het besluit ter discussie stelt te overtuigen dat de kritiek éénzijdig en overdreven is. Er kan geantwoord worden in de trant van : “ Maar zeker veroordelen we de bezetting, en het buitensporig geweld van het leger, en we steunen wij steunen de piloten die weigeren aanvallen op burgerdoelen uit te voeren, we vragen de rechten van de gevangene te eerbiedigen, en het ontmantelen van de illegale nederzettingen, enz. U ziet dat degenen die kritiek hebben overdrijven …”
Maar dat de illegale nederzettingen in het Israëlisch taalgebruik als gewoon nederzetting worden aangeduid (zonder één keer de uitdrukking ‘illegale nederzetting’), dat het besluit niet het verwijderen van de muur vraagt en de uitdrukking ‘veiligheidsmuur’ afgezaagd maakt (paragraaf 2 vraagt bevriezen en paragraaf 41 noemt hem ‘onwettig’ , maar stelt zich er mee tevreden aan Israel te vragen ‘zich in te spannen dat de veiligheidsmuur in niets op de definitieve grens vooruitloopt) …. lijkt U niet geraakt te hebben.
Wat de hoofdzaak lijkt van dit besluit is niet het redden van de wettelijke rechten van de Palestijnen, maar de belangen van de elite, de bevoorrechten van Ramalla of Jerusalem worden onder druk gezet om door onderhandelen de macht en de winstgevende zaken weer te verkrijgen, wat was onderbroken door de opkomst van de intifada.
Maar de laatstbedoelden zijn uiteraard verheugd over een besluit ‘dat zich gelukkig prijst met het door president Bush aangekondigde voorstel een vrijhandelszone in te stellen tussen de Verenigde Staten en de Arabische landen’ en dat geestdriftig is over de gedachte ‘vanaf 2005 kunnen delen met de twee deelnemers (Israeliers en Palestijnen) van één markt, vrij verkeer van goederen, vrije mogelijkheid tot investeren … en tegelijkertijd een nauwe samenwerking in zaken als de strijd tegen de misdaad, het terrorisme en de onwettige immigratie>>.
Maar dit besluit is niet een ‘zero sum game’. U hebt met een pennestreek toegestaan het recht op terugkeer van de vluchtelingen naar hun oorspronkelijke woonoorden door te strepen, dit is een persoonlijk en gemeenschappelijk recht gegarandeerd, door de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, door de internationale Conventie van burgerlijke en politieke rechten, door verschillende besluiten van de Verenigde Naties, waarvan resolutie 194 ongelukkigerwijs is vergeten in de toch vele verwijzingen van het besluit.
Bovendien rekent dit besluit elk verzet tot terrorisme, en vraagt om de onderdrukking daarvan, daardoor de bezetten het recht ontnemend de koloniale overheersing van de staat Israel, en de buitenlandse bezetting van gebieden veroverd met geweld, te weerstaan.
Toegevoegde schande: door dit besluit hebt U het begrip ‘Israelische demografische zorgen’ aanvaard, een racistisch begrip wat rechtstreeks leidt tot erkenning van demografische voorkeuren en tot de rechtmatigheid van etnische zuiveringen, waartoe de Zionistische ideologie van de ‘Joodse staat’ onvermijdelijk leidt.
Dit besluit is niet op een willekeurig moment genomen.
Het is gekomen aansluitend aan de overeenkomst van Geneve, die vooral de aandacht van de etnische zuiveringen in de bezette gebieden afleidt, en die in het eigenlijke Israel aankondigt. Het gaat volgens de wensen van USAID – de menselijke rechterhand van de CIA – èn de regeringen die in het vervolg hun geldelijke hulp laten afhangen van de betrokkenheid van de Palestijnse NGO's, en de volkscommissies ‘om deel te nemen in de strijd tegen het terrorisme’.
De voorbereidingen worden getroffen om de ‘vijanden van de vrede’ te brandmerken en af te zonderen.
Met andere woorden, dat zijn de Palestijnen die niet van hun rechten willen afzien en de delen van de beweging die de keus gemaakt hebben hen te steunen, en zij die de strijd willen voortzetten. Die compromissen, die tweeslachtigheden, dat in de steek laten, wat verwarring zaait, dat zijn Uw keuzen.
Voor de solidariteitsbeweging is het ook het beslissende moment en bepalen wat recht is. Terroristen of verzetsstrijders ? Nederzettingen, legaal of illegaal ? Veiligheidsmuur of etnische zuiveringen muur ? Israëlische demografische zorgen of recht op terugkeer ?
ER MOET GEKOZEN WORDEN ! Tussen de steun aan het Palestijnse verzet, of het aanmoedigen van de overgave, zoals het Europese parlement heeft besloten.
Om ten onder gaan te voorkomen moet de solidariteitsbeweging zich verenigen met de Palestijnen en Palestijnsen die verzet willen bieden, en die behoefte hebben aan de steun daarvan. De beweging moet, zonder enige aarzeling, zich plaatsen aan de zijde van hen die willen begrijpen, de balans opmaken van tientallen jaren van strijd, de strategie en de methoden herwaarderen, herstellen van de onmisbare gereedschappen van volksmobilisatie en beantwoorden aan de dorst naar eenheid van het Palestijnse volk. Een volk is niet bereid van z’n rechten af te zien.
Silvia Cattori
Pierre-Yves Salingue
15 février 2004
 silviacattori@yahoo.it
pysalingue31@hotmail.com
|
| Lees meer over: globalisering | | aanvullingen | | | Doe iets! | John Veldhuis - 18.02.2004 12:50
Zolang er Israelische nederzettingen buiten de groene lijn zijn: Boycott Israel.
Zolang Israel de Golan bezet houdt: Boycott Israel.
Zolang de Israelische ambassadeur zich te buiten blijft gaan aan zionistische propagandasprookjes: stuur naar huis die man.
Zolang het Simon Wiesenthal Centrum in plaats van te strijden voor mensenrechten en tegen racisme zich laat gebruiken als Israelische propagandamachine: negeren die hap.
Voor mensen die roepen: moeten we de Palestijnen dan niet ook boycotten? Wat? Wou je een gevangen en gemarteld volk ook nog gaan boycotten? Worden die niet al meer dan genoeg gestraft?
Doe iets, stelletje politici!
Maak een eind aan de bevoorrechte positie van Israel in de EU.
Maak een eind aan de speciale priviliges voor Israelische toestellen op Europese luchthavens.
Schop de sluipmoordenaars van de Mossad het land uit.
Tevens moeten we ons blijven inspannen voor de democratisering van Palestijnse instituties. Deze inspanningen hebben echter weinig zin zolang een bende Israelische terroristen in Hebron een kwart miljoen mensen in gijzeling houdt, zolang Israelische jongeren de heuveltoppen in de Palestijnse gebieden bezet houden (en deze als uitvalsbasis voor gewelddadigheden voor omwonende Palestijnen gebruiken), zolang er Israelische checkpoints in de Palestijnse gebieden zijn waar men afhankelijk is van de willekeur van onopgevoede 18-jarigen, zolang Israel meent huizen van Palestijnen te mogen bulldozeren vanwege (familie)relaties van de bewoners met plegers van zelfmoordaanvallen, zolang Israel zelf de terreurstaat uithangt met het plegen van moordaanslagen op vermeende planners van terrorisme.
Democratisering van de PA blijft echter een noodzaak, want of je nu door soldaten van het Israelische bezettingsleger, een kolonist, of een PLO-er wordt gemolesteerd of vermoord maakt voor het slachtoffer weinig uit...
| |
| aanvullingen | |
