| |
Aan het verzet Gerrard Winstanley - 19.03.2003 12:46
De oorlog tegen Vietnam werd onhoudbaar op het moment dat de anti-oorlogsbeweging zich ontwikkelde van protest naar verzet. De soldaten verbrandden hun mobilisatieorders en de mensen gingen de straat op en sloten de rekruteringsbureaus. De ongehoorzaamheid onder de soldaten maakte de oorlog onbestuurbaar op de grond in Vietnam. De officiers liepen een groter risico door de ontbinding van hun eigen troepen dan om in het gevecht te sterven. Bezettingen, stakingen, muiterijen en opstanden maakten de oorlog te onzeker om hem voort te zetten. Maar dat ging niet ver genoeg. Men viel niet direct het geweld en de dwang aan die de “orde” van het kapitalisme handhaven. Het verzet beperkte zich tot het beeindigen van de oorlog zelf maar transformeerde zich nooit in revolutionaire strijd. Het gevecht tegen het systeem kan vele vormen aannemen – we zijn er elke dag in betrokken waar we vechten om te overleven als slaven in loondienst. Zelfs de geisoleerde activiteit van de werkende klasse kan de beweging van het kapitalisme richting oorlog stuwen. Voor de eerste Golfoorlog, in augustus 1990, staakten 4000 arbeiders in het onderhoud van Amerikaanse bases in Turkije voor hogere lonen, daarmee de oorlogsonderneming belemmerend. Italianen blokkeerden de luchthaven van Malpensa, bij Milaan, om te voorkomen dat deze zou dienen als pleisterplaats voor B-52-vliegtuigen op weg om Irak te bombarderen. De verstoring van transporten van militaire uitrusting werd in Frankrijk, Nederland en Duitsland beoefend – treinen die troepen transporteerden werden regelmatig gesaboteerd en ontspoord; militaire depots en kazernes werden geblokkeerd om de mobilisatie te belemmeren. Vorig jaar, tijdens de oorlog in Afghanistan, weigerden 200 havenarbeiders in Nagasaki, Japan, om militaire uitrusting op schepen te laden die bedoeld waren om de VS uit te rusten, zo de bijdrage van de Japanse staat tot de oorlogsinspanning desorganiserend. 9 Januari 2003 weigerden Britse treinconducteurs een goederentrein te besturen die munitie voor in de Golf gelegerde Britse troepen bestemd waren. De vorm die onze opstand aanneemt moet bepaald worden door het vermogen ervan om de oorlogsinspanning daar te treffen waar die het meest kwetsbaar is. Onze kracht moet gebruikt worden om met de sociale verhoudingen te breken die ons in een permanente staat van oorlog houden, op de hele planeet. Elk aspect van de overheersing van het dagelijks leven door de economie moet beeindigd worden. Kies een kant. NOCH HUN OORLOG, NOCH HUN VREDE. 18 maart 2003 (vertaald uit het Frans) E-Mail: gjamin@hotmail.com Website: http://paris.indymedia.org/article.php3?id_article=966 |
aanvullingen | | eve of destruction | poweet - 19.03.2003 14:10
I hear in the distance the incredible sound of voices that whisper the victims they count in a huge mass destruction by a moron who'll fight against human reflexion because God 's on his side! | |
aanvullingen | |