|
|  |
Oproep solidariteit met Marco Camenisch
anarchist black cross - Gent - 12.09.2002 21:21
Marco is een anarchist die in 1981 in Zwitserland werd veroordeeld tor 10 jaar wegens aanslagen tegen de energieindustrie. In 1982 ontsnapt hij uit de gevangenis en leeft 10 jaren ondergedoken in Italië. Daar wordt hij in 1991 gearresteerd en veroordeeld tot 12 jaar. Begin dit jaar werd hij uitgeleverd aan Zwitserland. Wat meer uitleg + een oproep voor een internationale solidariteitsdag op vrijdag 13 september.
Wie is Marco Camenisch?
Marco Camenisch is een anarchistische politieke gevangene die in 1981 in Zwitserland werd veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf voor aanslagen tegen electriciteitsinstallaties.
De jaren 1975-1979 zijn een periode van massale protesten tegen kernenergie in Zwitserland. Op 18 februari 1979 wordt het “Anti-nucleair Initiatief” nipt verworpen met 48,8% tegen 51,2%. De dag erna vernielt een aanslag het “Paviljoen van de leugen”, opgezet voor de propaganda ten voordele van de kernenergie. Later worden nog aanslagen gepleegd tegen energiebedrijven. Op 13 november ’79 wordt een hoogspanningsmast van NOK (Nordostschweizerische Kraftwerke) met dynamiet platgelegd. Op 25 december ‘79 wordt de hydro-electrische centrale Sarelli, eigendom van Kraftwerk Sarganserland AG, vernield.
Op 8 januari 1980 worden Marco Camenisch, dan 27 jaar oud, en René Moser, 21 jaar, aangehouden. Enige dagen voordien werd ook René H., 26 jaar, gearresteerd. Zij blijven opgesloten tot hun proces dat een jaar later begint, onder grote media-belangstelling en in een klimaat van een staat van beleg. Op het proces legt Marco Camenisch een lange verklaring af die hij als volgt laat beginnen:
“Als ik nu lang ga spreken, dan is dat niet om me te rechtvaardigen of om genade te vragen. Ik zou enkel willen verklaren waarom iets is gebeurd en waarom wij iets moeten doen. Ik voel er niets voor om te bewijzen dat wij op een strategisch correcte manier hebben gehandeld. Wij hebben de oorlog van het kapitaal beantwoord als zijnde slachtoffers van het kapitaal. Wij erkennen dit aan de kapitalistische bourgeoisie onderworpen hof niet. Wij bevestigen dat wij voor dit hof verschijnen teneinde de rol van de klassenjustitie niet te vergemakkelijken, klassenjustitie die ons gek zal verklaren, als gevaarlijke marionetten die men moet laten verdwijnen in graven van beton. Wij zijn noch egoïsten noch idealisten; wij zijn bewuste en kritische menselijke wezens, zonder ambitie om door te gaan voor martelaren of helden. Het zou jaren vergen om de volledige lijst te maken van de misdrijven begaan door de echte criminelen, de dictators, de politiekers, de kapitalisten en hun slaven. Het is daarom dat de volgende verklaring zich zal beperken tot allusies, tot syntheses, tot conclusies en vooral tot weglatingen. Diegene die wil luisteren heeft oren om te luisteren, diegene die wil zien heeft ogen om te lezen en te observeren wat er gebeurt in de wereld. Diegene die wil denken heeft hersenen, diegene die wil begrijpen, kent de taal van het leven. De levende kadavers verstaan alleen de taal van het geld, de taal van de macht en van de wetten. Aan al de die kan ik enkel zeggen:
In overweging nemend dat jullie enkel luisteren naar de kanonnen
Dat jullie geen andere talen begrijpen
Verkiezen wij de kanonnen te keren tegen jullie.”
Op 30 januari 1981 valt de uitspraak: Marco krijgt 10 jaar, René Moser 7,5 jaar en René H. 3 jaar. Uitzonderlijk zware straffen, zelfs meer dan de procureur eiste, hetgeen ook de publieke opinie niet is ontgaan. In solidariteit wordt, op precies dezelfde datum als twee jaar voordien, dezelfde hoogspanningsmast van NOK platgelegd.
Op 17 december 1981 ontsnapt Marco met vijf medegevangenen uit de gevangenis. Hierbij wordt één bewaker gedood en een andere gewond. Hoewel uit de verklaringen van die ontsnapten die later weer werden opgepakt duidelijk blijkt dat hij de bewaker niet heeft vermoord, blijft men Marco beschuldigen van de moord.
Marco vindt een onderkomen in Italië en leeft daar 10 jaar in de clandestiniteit. Hij laat nog af en toe van zich horen, onder een andere naam, schrijft een aantal artikels, en verschillende kameraden hebben hem daar leren kennen en waarderen als een warme persoonlijkheid en een gedreven revolutionair.
Eind 1989 sterft zijn vader. Tijdens de begrafenis wordt de hele regio afgezet door de politie, die ervan overtuigd is dat Marco in de buurt is. Twee maanden later, op 3 december, wordt een grenswachter doodgeschoten in Brusio. Onmiddellijk wordt een klopjacht ingezet, politie en pers beschuldigen Marco Camenisch.
Op 5 november 1991 worden Marco, dan Martino genaamd, en een andere kameraad, Giancarlo Sergianpietri, tijdens een controle op de weg naar Montignoso gearresteerd. Het komt daarbij tot een schietpartij waarbij Marco en een politieagent worden gewond.
In april 1993 wordt Marco Camenisch veroordeeld tot 12 jaar gevangenis voor vrijwillige slagen en verwondingen, verboden wapenbezit, valse papieren, … Ook wil men hem nog een aantal aanslagen in de schoenen schuiven. In een periode van 3 jaar werden namelijk een twintigtal aanslagen op hoogspanningsmasten in Toscanië gepleegd. Maar ook na Marco Camenisch’s arrestatie blijven de pilonen vallen…
Zwitserland had onmiddellijk na Marco’s arrestatie in Italië zijn uitlevering gevraagd. Het zal echter 12 jaar moeten wachten alvorens opnieuw de hand te kunnen leggen op Marco. Marco zal in Italië zijn hele straf uitzitten, in permanente isolatie!
In april van dit jaar wordt hij overgebracht naar Zwitserland (in de abc-nieuwsbrief #10 kan je de open brief lezen die hij naar aanleiding daarvan schreef). Je kan hem schrijven op het volgende adres:
Marco Camenisch, Hörnlistrasse 55, 8330 Pfäffikon, Zwitserland.
Hieronder de oproep voor een internationale solidariteitsdag:
13 september, Internationale solidariteitsdag met eco-anarchist Marco Camenisch
Met de uitlevering aan Zwitserland en na 3 maanden harde gevangenis omstandigheden, blijft Marco Camenisch’s situatie zeer moeilijk.
In een vernieuwde inquisitorische stijl, gegeven dat de brandstapel voor ketters en rebellen uit de mode is, passen de competente Zwitserse autoriteiten (indertijd geraakt in hun trots en hun portefeuille) de moderne foltermethodes van de “propere handen“ toe op Marco. Praktijken die trouwens zeer verbreid zijn in de huidige democratiën op de markt.
De beperkingen op de correspondentie blijven in voege, hij kan dagelijks twee brieven ontvangen, en de verzendingen kunnen soms maanden op zich laten wachten.
Op maandag 5 augustus kon Marco eindelijk zijn vrouw Emanuela ontmoeten bij een bezoek van ongeveer één uur, de voorwaarden waaronder dit gebeurde voorzagen echter een glazen scheidingswand, de aanwezigheid van een bewaker die Italiaans begreep en alles opnam wat gezegd werd. De magistrate die moet beslissen over nieuwe bezoeken zal de tape beluisteren en dan beslissen. Maar dat zal niet voor nu zijn want ze is in vakantie.
Zelfs de advocaat, Rambert van Rode Hulp Zurich, moest een legale strijd leveren om zijn recht als vertrouwensman te laten gelden.
Gedurende de wandeling is Marco gehandboeid en zijn zijn voeten geketend. Een hospitaalbezoek buiten de gevangenis, wegens een magnetische resonantie, leidde tot de vernedering van met kleine pasjes, de voeten geketend, door de lange gang van het hospitaal te gaan, en het onderzoek van 20 minuten in de metalen koker met de handen geboeid op de rug.
In voorbereiding van het proces van Marco’s ontsnapping en vlucht uit Zwitserland, is de onderzoeksrechtster, een zekere Claudia Wiederkehr, druk in de weer om Marco een goede thuiskomst te verzekeren.
De moeder van Marco, Annaberta, werd ondervraagd op 19 augustus, 80 jaar oud en in zwakke gezondheid, is zij waarschijnlijk schuldig aan het tonen, naast haar affectie, van teveel solidariteit met haar rebellerende zoon. Over bloedbanden gesproken, Wiederkehr is de dochter van de directeur van NOK. NOK is een van de electriciteitsbedrijven die zwaar beschadigd werden door Marco’s sabotage-acties.
Dit is, kort samengevat, Marco’s situatie nu. De autoriteiten houden hem in isolatie om zijn relaties met zijn geliefden en de internationale solidariteitskring te ondergraven. Om Marco niet te vergeten is het noodzakelijk een brede internationale campagne op te zetten.
Wat we voorstellen met dit bericht is om half-september samenkomsten te organiseren en vlugschriften uit te delen aan gebouwen van Zwitserse instituties.
Het is best een weekdag uit te kiezen (op zaterdag zijn de consulaten gesloten), we stellen daarom als datum vrijdag 13 september voor. Het is belangrijk dat de acties gelijktijdig plaatsvinden, de impact zal dan groter zijn. Informeer ons over de acties die jullie doen.
Oproep door: ALPI IN RESISTENZA, Via C.Battisti 39, 23100 SONDRIO
INDIVIDUALITA'RIBELLI, c/o Marchetti Giuliano, Via Valenciaia 24
55045 PIETRASANTA (LU)
Voor meer informatie en nieuws over Marco:  http://www.freecamenisch.net
 info@freecamenisch.net Nieuwsbrief: infonews@freecamenisch.net
Laatste nieuws : solidariteit met Nicola Bortone!
De vrouw van Marco, Emanuela, heeft onze vriend bezocht op maandag 2 en dinsdag 3 september gedurende 30 minuten per dag. De intentie was twee bezoeken van één uur per dag te verkrijgen, maar dat is onmogelijk in de Zwitserse gevangenissen. Met Marco gaat het niet goed, hij ziet geen einde komen aan de moeilijke detentieomstandigheden. Het terrorisme van de instituties die in Marco een bedreiging zien, zijn daarvan de oorzaak. Dit kan voortduren gedurende drie maanden, maar kan ook dertig jaar duren. Maar Marco is woedend en dat is een teken van wil om door te gaan met vechten. Wij verwachten veel van de manifestatie van vrijdag 13 september.
Marco en Emanuela vragen om de solidariteit uit te breiden naar Nicola Bortone, die ook in de gevangenis van Pfaffikon is opgesloten, op verdenking van lidmaatschap van de nieuwe Rode Brigades. Maar hij werd nog steeds niet ondervraagd door de Italiaanse justitie. Sinds zijn arrestatie is zijn vrouw gestorven, zij laat twee kinderen achter. Nicola denkt dat na zijn uitlevering naar Italië hij ze nooit meer zal kunnen zien. De solidariteit met Nicola mag niet afhangen van diens verschillende politieke opvattingen van die van Marco.
infonews@freecamenisch.net
Noot van abc-gent: Nicola Bortone werd op 10 maart van dit jaar gearresteerd in Zwitserland. Italië heeft zijn uitlevering gevraagd. Nicola werd in Italië veroordeeld tot 5,5 jaar wegens lidmaatschap van de Rode Brigades, hij zou ook verdacht worden van betrokkenheid bij de moord op de Italiaanse regeringsfunctionaris Massimo D’Antona in 1999.
Nicola is dus één van die tientallen revolutionairen die sinds kort – de nieuwe Europese uitleveringswetten! – opnieuw kunnen opgepakt en uitgeleverd worden. In Frankrijk werd op 25 augustus ll. de ex- Rode Brigadist Paolo Persichetti aangehouden en uitgewezen naar Italië. Voor meer info over zijn zaak, zie: http://www.persichetti.ras.eu.org/
Tientallen anderen (vermeende leden van ETA, GRAPO, RB, …) werden de laatste maanden gearresteerd of lopen het risico opgepakt te worden. Actieve internationale solidariteit is hoognodig. Wordt vervolgd!
 E-Mail: abc_gent@yahoo.com
|
| Lees meer over: vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | | | 20 jaar geleden | hans dampf - 12.09.2002 23:09
20 jaar geleden, ik kan me nog goed herinneren, het was toen een
bagatel geweest. dit is het nu helemaal.
ik kan me echt niet voorstellen (niet dat ik het stuk hierboven in twijfels trek) dat zo iemand als marco die uit overtuiging voor zijn zaak een stroommast saboteerde, een sabotage met uitsluitend materiële schade nu na 20’ig jaar nog altijd vastzit!
in Zwitserland?
Toentertijd werden er in Zwitserland regelmatig stroommasten omgezaagd. als protest tegen de zeer grote lobby voor de kernkracht, die in de 70’iger en de 80’iger jaren intensief kerncentrales bouwden en wilden bouwen in Zwitserland.
dit bouwen werd later door twee initiatieven via de stembus tijdelijk
(voor twee keer 10 jaar) stopgezet.
zeer belangrijk en zeer informatief en zeer verbijsterend en triest wat ik in bovenstaand stuk lees.
| | Wie wat waar? | 13.09.2002 01:18
"Tientallen anderen (vermeende leden van ETA, GRAPO, RB, …) werden de laatste maanden gearresteerd of lopen het risico opgepakt te worden. Actieve internationale solidariteit is hoognodig. Wordt vervolgd! "
In Zwitserland?
In Belgie?
Meer info please!
| | meer info | abc-gent - 13.09.2002 10:38
Het lijkt er sterk op dat men een grote opkuis aan het doen is onder de "oude" gewapende verzetsgroepen. Vooral onder impuls van Italië, Spanje en Turkije worden andere landen onder druk gezet om mensen te arresteren en uit te wijzen.
Vooral in Frankrijk heeft dat geleid tot een reeks arrestaties: nadat in november 2000 al 8 leden van de GRAPO/PCE(r) werden aangehouden, werden op 18 juli ll. opnieuw 14 leden van dezelfde organisaties aangehouden en opgesloten in afwachting van hun uitlevering naar Spanje of proces in Frankrijk.
En nu met de uitlevering van Paolo Persichetti is een belangrijk precedent geleverd. In de jaren '80 hebben tientallen (het zou om meer dan 100 personen gaan) Rode Brigadisten en anderen van Mitterand de belofte gekregen dat ze niet zouden worden uitgeleverd, mits ze hun activiteiten staken. Met de uitlevering van P. Persichetti valt de vrezen dat er nu nog velen zullen volgen.
Al dezen vervoegen daarmee de zowat 200 politieke gevangenen in Frankrijk (vooral Basken, maar ook Bretoenen, en Jean-Marc Rouillan, Joëlle Aubron, Nathalie Ménigon, Georges Cipriani, Régis Schleyer van AD, Georges Ibrahim Abdullah, Yves Peirat, etc.)
...
Er zijn de laatste maanden 15 leden van de "17de November" in Griekenland aangehouden...
Er is Juanra (in Nederland, zie freejuanra.org, uitspraak 17 september!), Fehriye Erdal in België, Gabriele Kanze in Zwitserland,...
Dit is enkel een snel overzicht.
Informeer je, organiseer je, nogmaals: actieve internationale solidariteit is hoognodig.
Groetjes.
| |
| aanvullingen | |
