|
|  |
VS na de Tweede Wereldoorlog
FAS - 12.09.2002 16:38
De VS militaire operaties in het buitenland vanaf de tweede wereldoorlog.
Koreaanse oorlog
27 juni 1950 tot 27 juli 1953
Suez crisis - Egypte
26 juli tot 15 november 1956
Operatie " bleu Bat" - Libanon
15 juli 1958 ot 20 oktober 1958
Straat van Taiwan
23 august 1958 tot 01 juni 1963
Kongo
14 juli tot 01 september 1962
Operatie "Talwind" - Laos
1970
Operatie "Ivory Coast/Kingoin" - Noord Vietnam
21 november 1970
Opeatie "Endweep" - Noord Vietnam
27 januari 1972 tot 27 juli 1973
Operatie "Linebacker I" - Noord Vietnam
10 mei 1972 tot 23 oktober 1972
Operatie "Linebacjer II" - Noord Vietnam
18 december 1972 tot 29 december 1972
Operatie "Pocket Money" - Noord Vietnam
9 mei 1972 tot 23 oktober 1972
Operatie "Freedom train" - Noord Vietnam
6 april 1972 tot 10 mei 1972
Operatie " Arc Light" - Zuid Azië
18 juni 1965 tot april 1970
Operatie " Rolling Thunder" - Zuid Vietnam
24 februari 1965 tot oktober 1968
Operatie "Ranch Hand" - Zuid Vietnam
januari 1962 tot januari 1971
Cuba crisis - wereldwijd
24 oktober 1962 tot 01 juni 1963
Operatie " Powerpack" - Dominikaanse republiek
28 april 1965 tot 21 september 1966
Zesdaagse oorlog - Midden-Oosten
13 mei 1967 tot 10 juni 1967
Operatie " Nickel Grass" - Midden-Oosten
6 oktober 1973 tot 17 november 1973
Operatie "Eagle Pull" - Cambodja
11 april 1975 tot 13 april 1975
Operatie "Freequent Wind" - Evacuatie vanuit Zuid Vietnam
26 april 1975 tot 30 april 1975
Operatie " Mayaguez" - Cambodja
15 mei 1975
Operatie " Eagle Claw/Desert One" -Iran
25 april 1980
El Salvador - Nicaragua
1 januari 1981 tot01 februari 1982
Operation " golf Sidra" - Libië
18 augustus 1981
US-Multinational Force - Libanon
25 augustus tot 11 december 1987
Operation "Urgent Fuy" - Grenada
23 pktober 1982 tot 21 november 1983
Operation " Attain Document" - Libië
26 januari 1986 tot 29 maart 1986
Operation "El Dorado Canyon" - Libiê
12 april 1986 tot 17 april 1986
Operation " Blast fumace" - Bolivië
juli 1986 tot november 1986
Operation " Emest Will" - Perzische Golf
24 juli tot 02 augustus 1990
Operation "Praying Mantis" - Perzische Golf
17 april 1988 tot 19 april 1988
Operation "Just Cause" - Panama
20 december 1989 tot 31 januari 1990
Operation Nimrod Daancer" - Panama
mei 1989 tot 20 december 1989
Operation "Promote Liberty" - Panama
31 januari 1990
Operation "Ghost Zone" - Bolivië
maart 1990 tot 1993
Operation "Sharp edge" - Liberia
mei 1990 tot januari 1991
Operation "Dessert farewell" - Zuidwest Azië
1 januari 1991 tot 1992
Operation "Dessert Calm" -Zuidwest Azië
1 maart 1991 tot 1 januari 1992
Operatie "Dessert Shield" - Golf
2 augustus 1990 tot 17 januari 1991
Operatie "Dessert Strom" - Irak
van 17januari 1991 tot 28 februari 1991
Operatie " Eastem Exit" - Somalië
2 januari 1991 tot 11 januari 1991
Operation "Productiv Effort/Sea Angel" - Bangladesh
mei 1991 tot juni 1991
Operation " Fkery Vigli" - Philipijnen
1 tot 30 september 19931
Operation " Victor Square" - Haïti
1 tot 30 september 1991
Operation "Quick Lift" - Zaïre
vn 24 september 1991 ot 7 oktober 1991
operation " Silver Anvil" -Sierra Léone
2 mei 1992 tot 5 mei 1992
Operation " Distant Runner" -Rwanda
9 april 1994 tot 15 april 1994
Operation " Quiet Resolve & Support Hope" - Rwanda
22 juli 1994 tpt 30 september 1994
Operation "Uphold/Restore democracy" - Haïti
19 september 1994 tot 31 maart 1995
Operation "United Shield" - Somalië
2 januari tot 25 maart 1995
Operation "Assured Response" - Liberia
april 1996 tot augustus 1996
Operatie "Quick Response" - Centraal Afrikaanse Republiek
mei 1996 tot augustus 1996
Operatie " Guardian Assistance" - Zaïre/Rwanda/Oeganda
15 november tot 27 december 1996
Operatie "Pacific Haven/Quick transit" - Irak/Guam
15 september tot 16 ecember 1996
Operation " Guardian Retrieval" - Congo
maart tot juni 1997
Operation " Noble Obelisk" -
mei tot juni 1997
Operation " Bevel edge" - Cambodja
jumi 1997
Operation "Noble Response" - Kenia
21 januari tot 25maart 1998
Operatie "Shepherd Venture" - Guinea Bissau
10 juni tot 17 juni 1998
Operatie " Infinite Reach" - Soedan - Afghanistan
20 tot 30 augustus 1998
Operatie "Golden Pheasant" - Honduras
vanaf maart 1988
Operatie "Safe Border - Peru -Ecuador
vanaf 1995
Operatie "Laser strike" - Zuid Afrika
vanaf 1 april 1996
Operatie "Steady State" - Zuid-Amerika
1994 tot april 1996
Operatie "Support Justice" Zuid-Amerika
1991 tot 1994
Operatie " Wipeout" - Hawai
vaaf 1990
Operatie "Coronet Oak" - Centraal en Zuid-Amerika
oktober 1977 tot 17 februari 1999
Operation " Coronet Nightawk" - Centraal en Zuid-Amerika
vanaf 1991
Operatie "Desert Falcon" - Saoedi-Arabië
vanaf 31 maart 1991
Operatie "Northem Watch" - Koerdistan
van 31 december 1996
Operatie "Provide Comfort" - Koerdistan
5 april tot december 1991
Operatie "Orovide Comfort II"- Koerdistan
24 juli tot 31 december 1996
Operatie " Vigilant Sentime" - Koeweit
vanaf augustus 1995
Operatie "Vigilant Warrior" - Koeweit
oktober tot november 1994
Operatie "Desert Focus" - Saoedi Arabië
vanaf juli 1996
Operatie "Phoenix Scorpion" - Irak
vanaf november 1997
Operatie " Phoenix Scorpion II" - Irak
vanaf februri 1998
Operatie "Phoenix Scorpion III" - Irak
vanaf november 1998
Operatie "Phoenix Scorpion IV" - Irak
vanaf december 1998
Operatie "Desert Strike" - Irak
3 september 1996: Cruise Missileaanvallen en
bombardementen
Operatie " Desert Fox" - Irak
16 december tot 20 december 1998
Operatie "Provide Promise" - Bosnië
3 juli tot 1992 tot 31 maart 1996
Operatie "decisive enchancement" - Adria
1 december 1995 tpt 19 juni 1996
Operatie "Sharp Guard" - Adria
15 juni 1993 tot december 1995
Operatie "Maritime Guard" - Adria
22 november 1992 tot 15 juni 1993
Operatie " Maritime monitor" - Adria
16 juli tot 22 november 1992
Operatie "Sky Monitor" - Bosnië- Herzegovina
vanaf 16 oktober 1992
Operatie "Deliberate Forke" - Bosnië-Herzegovina
vanaf 20 juni 1998
Operatie "Decisive Edeavor/Decisive Edge" - Bosnië-Herzegovina
januari 1996 tot december 1996
Operatie " Deny flight" -Bosnië
12 april 1993 tot20 december 1995
Operatie "Able Sentry" - Servië/Macedonië
vanaf 5 juli 1994
Operatie "Nomad Edeavor" - Taszar/Hongarije
maart 1996
Operatie "Nomad Vigil" - Albanië
1 juli tot 5 november 1996
Operatie " Quick lift" - Kroatië
juli 1995
Operatie "Deliberate Force" - Servië
29 augustus tot 21 september 1995
Operatie "Joint Forge" - Servië
20 juni 1998
Operatie "Joint Guard" - Bosniê-Herzegovina
20 juni 1998
Operatie Joint Edeavor" - Bosniê-Herzegovina
december 1995 tot december 1996
Operatie "Determined Effort" - Bosnië
juli 1995 december 1995
Operatie "Determined Falcon" - Kosovo - Albanië
15 juni 1998 tot 16 juni 1998
Operatie "Eagle Eye" - Kosovo
16 october 1998 tpt 24 maart 1999
Operatie "Sustain Hope/Allied Harbour" - Kosovo
vanaf 5 april 1999
Operatie "Shinning Hope" - Kosovo
vanaf 5 april 1999
Operatie "Cobalt Flash" - Kosovo
vanaf 23 maart 1999
Operatie "Determined Force" - Kosovo
8 oktober tot 23 maart 1999
Aanvullingen? Hieronder:
|
| Lees meer over: wereldcrisis | | aanvullingen | | | fyn plakwerkje | Dwaallicht - 12.09.2002 17:10
Een kleine toevoeging:
"Operation High Jump" -1947 , 2 generaals (Nederland heeft er slechts 1 nodig), een vloot van 4000 mariniers om het bezette Antartica te verlossen... van Nazi's.
| | Afgelopen week | 12.09.2002 18:03
Bombardementen op Irak
| | colombia | footsteps - 12.09.2002 20:21
Colombia besproeien met zware giftige shit. ivm war on drugs niet te vergeten.
 Website: http://www.stopplancolombia.nl
| | AMERIKAANSE INTERVENTIES VANAF 1945 | targets - 12.09.2002 21:01
China 1945-1949
Interventie in een burgeroorlog. Men koos de kant van Tsjiang Kai Tsjek tegen de communisten, ondanks het feit dat de laatsten tijdens de oorlog een veel betere bondgenoot waren. De Verenigde Staten gebruikten verslagen Japanse soldaten om aan hun zijde te vechten. De communisten dwongen Tsjiang Kai Tsjek in 1949 naar Taiwan te vluchten.
Filippijnen 1945-1953
Het leger van de Verenigde Staten vocht tegen de links georiënteerde Huks, zelfs toen deze nog tegen de Japanse bezetter vochten. Na de oorlog voerden de VS de strijd tegen de Huks op, versloegen hen en installeerden een serie marionettenregimes die leidden tot de dictatuur van Ferdinand Marcos.
Zuid-Korea 1945-1953
Na de Tweede Wereldoorlog onderdrukten de Verenigde Staten populaire progressieve groeperingen en gaven hun steun aan conservatieve krachten die met de Japanners hadden gecollaboreerd. Dit leidde tot een lange periode van corruptie, reactionaire en brute regimes.
Albanië 1949-1953
De Verenigde Staten en Groot-Brittannië probeerden zonder succes de communistische regering omver te werpen en een nieuw, pro-westers bewind te installeren dat grotendeels zou bestaan uit monarchisten en collaborateurs met de Italiaanse fascisten en nazi's.
Vietnam 1950-1973
De glijdende schaal begon met de Fransen, de voormalige koloniale machthebbers en de collaborateurs met de Japanners, tegen Ho Chi Minh en zijn aanhangers die nauw hadden samengewerkt met de geallieerden en grote bewondering hadden met alles wat met Amerika te maken had. Ho Chi Minh had diverse brieven geschreven aan Truman waarin hij Amerika om hulp vroeg bij het streven naar onafhankelijkheid van de Fransen en het zoeken naar een vreedzame oplossing voor het conflict.
Al zijn pogingen werden genegeerd. Ho Chi Minh baseerde zijn nieuwe Vietnamese onafhankelijkheidsverklaring op de Amerikaanse, met aan het begin 'All men are created equal'. Maar dat maakte in Washington geen indruk. Ho Chi Minh was immers een soort communist.
Drieëntwintig jaar en meer dan een miljoen doden later trokken de Verenigde Staten haar troepen terug. De meeste mensen zeggen dat de Verenigde Staten de oorlog verloren. Maar door Vietnam tot op het bot te vernietigen en haar aarde voor generaties te vergiftigen, bereikte Washington haar belangrijkste doel: voorkomen dat er in Azië een onafhankelijk land ontstond met een goede toekomstverwachting.
Iran 1953
Premier Mossadegh werd afgezet door middel van een gezamenlijke operatie van de Britten en Amerikanen. Mossadegh was door een grote meerderheid in het parlement gekozen, maar hij maakte een belangrijke fout door zijn nationalistische beweging toe te spitsen op de nationalisering van een Britse oliemaatschappij, de enige oliemaatschappij die in Iran opereerde.
De staatsgreep gaf de Sjah de absolute macht en dat was het startschot voor een 25-jarige periode van repressie en terreur. Er vond een herverdeling plaats van de eigendommen in de olie-industrie: de Britten en Amerikanen elk 40 procent en de rest 20 procent.
Guatemala 1953-1990
Een door de CIA georganiseerde staatsgreep maakte een einde aan het bewind van de democratisch gekozen progressieve regering van Jacobo Arbenz. Een veertig jaren durende periode van doodseskaders, martelingen, verdwijningen, massa-executies en gruwelen volgde met in totaal meer dan 100.000 doden, ongetwijfeld een van de meest inhumane hoofdstukken van de twintigste eeuw.
Arbenz had United Fruit Company, een Amerikaans bedrijf, genationaliseerd. Als reden voor de staatsgreep gaf Washington dat Guatemala bijna zou worden overgenomen door de Sovjet-Unie. Het echte probleem in de ogen van Washington, naast de nationalisering van United Fruit, was het gevaar dat Guatemala de sociaal-democratie over Latijns Amerika zou kunnen verspreiden.
Cambodja 1955-1973
Prins Sihanukh, nog een leider die geen cliënt van Amerika wilde zijn. Na een aantal jaren van vijandelijkheden tegen zijn regime, met onder meer moordcomplotten en de beruchte en geheime bommentapijtcampagne van Nixon en Kissinger van 1969-70, werd Sihanukh uiteindelijk afgezet in 1970 en vervangen door een pro-Amerikaans fascistisch regime.
Indonesië 1957-1965
Soekarno was, net als Nasser, een soort leider in de Derde Wereld die niet door Washington kon worden
geaccepteerd. Hij maakte een serieus punt van neutraliteit in de Koude Oorlog en maakte reizen naar China en de Sovjet-Unie (maar ook naar het Witte Huis). Hij nationaliseerde veel Nederlandse bedrijven, de voormalige koloniale macht. En hij weigerde op te treden tegen de Indonesische Communistische Partij, die probeerde op legale en vreedzame wijze aan de macht te komen.
Een dergelijke politiek zou makkelijk kunnen leiden tot verkeerde gedachten bij andere derdewereldleiders. Daarom begon de CIA met het steken van geld in de Indonesische verkiezingscampagnes, maakte men plannen om Soekarno te vermoorden. Soekarno overleefde alles. Na een zogenaamde geplande staatsgreep in 1965, kwam er een tegen-staatsgreep voorzien van Amerikaanse vingerafdrukken wat resulteerde in de verwijdering van Soekarno.
Hij werd vervangen door een militaire dictatuur onder aanvoering van generaal Soeharto. De massaslachting van communisten, vermeende communisten of sympathisanten van het communisme die meteen begon, werd door de New York Times omschreven als een van de beestachtigste moordpartijen in de moderne geschiedenis. De schattingen van het aantal doden variëren, maar een half miljoen slachtoffers is een lage schatting.
Pas veel later werd bekend dat de ambassade van de Verenigde Staten beschikte over een lijst met communistische leiders, van de top tot en met de kaders in de dorpen. In totaal stonden er vijfduizend namen op de lijst en personeel van de ambassade droeg de lijst over aan het Indonesische leger dat vervolgens genadeloos op jacht ging.
De Amerikanen controleerden vervolgens of de namen overeenkwamen met de vermoorde of gevangen genomen personen. Het leger had erg veel aan de lijst. Waarschijnlijk zijn er een hoop mensen vermoord en ik heb waarschijnlijk bloed aan mijn handen, zegt een diplomaat van de Verenigde Staten. Maar er is ook een andere zijde. Op sommige momenten moet je hard toeslaan.
Cuba 1959 tot heden
Fidel Castro kwam 1 januari 1959 aan de macht. Tijdens een bijeenkomst van de Commissie voor Nationale Veiligheid van de Verenigde Staten werd op 10 maart gesproken over het installeren van een andere regering in Cuba. Er volgde een periode van veertig jaar met terroristische acties, bomaanslagen, een militaire invasie, sancties, embargo's isolatie en moordpogingen.
Cuba had gekozen voor Revolutie en dat was onvergeeflijk, een heel slecht voorbeeld voor Latijns-Amerikaanse landen. Het trieste is dat we nooit zullen weten wat voor maatschappij er in Cuba zou zijn ontstaan als het land met rust was gelaten, als het niet constant had moeten leven met een dreigende invasie van de grote noorderbuur. Het idealisme, de visie, het talent, het internationalisme; het was allemaal aanwezig.
Kongo/Zaire 1960-1965
Patrice Lumumba werd in juni de eerste premier van het van België onafhankelijk geworden Kongo. Maar de Belgen behielden de controle over de mineraalrijke bodem in de provincie Katanga. Belangrijke figuren rond Eisenhouwer hadden financiële banden met bedrijven in Katanga.
Lumumba hield op de onafhankelijkheidsdag een rede waarin hij de misdaden tegen zijn volk opsomde. Hij pleitte voor politieke en economische vrijheid voor zijn land en stelde het gedrag van de blanke overheersers aan de kaak. De arme man was duidelijk een communist.
Elf dagen later volgde de afscheiding van de provincie Katanga en werd Lumumba op instigatie van de Verenigde Staten afgezet en in 1961 op expliciet verzoek van Dwight Eisenhouwer vermoord. Er volgde een periode van onrust en burgeroorlog en uiteindelijk greep Mobutu Sese Seko de macht, geen onbekende voor de CIA. Mobutu zou ruim dertig jaar regeren en zijn bewind was een van de meest corrupte en wrede uit de geschiedenis. Mobutu werd miljardair en het Zaïrese volk crepeerde.
Dominicaanse Republiek 1963-1966
Juan Bosch kwam in 1963 aan de macht via de eerste democratische verkiezingen sinds 1924. Eindelijk kwam een liberaal aan de macht en John F. Kennedy was blij dat er een alternatief voor de communisten kwam. Tot dan had Washington alleen militaire dictaturen gesteund om te voorkomen dat de communisten aan de macht zouden komen. De regering van Bosch was het lang gezochte toonbeeld van democratie dat als tegenhanger kon dienen voor Fidel Castro. Hij werd met alle egards in Washington ontvangen.
Maar Bosch bleef trouw aan zijn principes Hij zette zich in voor landhervorming, lage huren, nationalisering op bescheiden schaal en het inperken van buitenlandse investeringen die schadelijk voor het land zouden zijn. Een aantal regeringsfunctionarissen en congresleden uitten hun ongenoegen over de koers die Bosch volgde.
Landhervormingen en nationaliseringen zijn in de Verenigde Staten altijd ongeliefde thema's, dat zijn zaken die een sluipend socialisme mogelijk maken. In diverse Amerikaanse kranten werd Bosch als rode afgeschilderd. In september werd Bosch afgezet. De Verenigde Staten, die elke staatsgreep in Latijns Amerika konden tegenhouden, deden niets.
Negentien maanden later brak er een opstand uit die Bosch opnieuw aan de macht zou brengen. De Verenigde Staten stuurden een troepenmacht van 23.000 man om de opstand neer te slaan.
Chili 1964-1973
Salvador Allende was het slechtst denkbare scenario voor Washington. Slechts één ding kon erger zijn dan een marxist aan de macht, namelijk een gekozen marxist aan de macht die de grondwet respecteert en wiens populariteit zienderogen toeneemt. Dit deed de doctrine wankelen dat communisten alleen via staatsgrepen en bedrog aan de macht kunnen komen en alleen aan de macht kunnen blijven door middel van terreur en hersenspoeling.
Na het saboteren van Allende's verkiezingscampagne van 1964 en een mislukte poging daartoe in 1970, trok de CIA alle registers open in een poging het bewind van Allende te destabiliseren. De Amerikaanse regering blokkeerde de toegang tot kredieten en het land werd economisch gewurgd. Een internationale mediacampagne had tot doel de Chileense regering in diskrediet te brengen. Aan rechtse organisaties in Chili zelf werd omvangrijke financiële steun gegeven om binnenlandse protesten te organiseren.
Speciale aandacht werd besteed aan het Chileense leger. Uiteindelijk greep het leger in 1973 de macht en kwam Allende bij de staatsgreep om het leven. Vervolgens werd het land een week lang hermetisch van de buitenwereld afgesloten. Tanks rolden door de straten en voordeuren werden ingetrapt. In voetbalstadions was het geluid van executies te horen en de lichamen stapelden zich op langs de kant van de weg.
Martelcentra werden geopend, subversieve boeken werden op de brandstapel gegooid, soldaten verscheurden de broeken van vrouwen en schreeuwden dat de vrouwen in Chili rokken dragen! De armen verloren alle hoop en mannen van de wereld in Washington en de beursvloeren openden hun checkboekjes. Uiteindelijk werden ruim drieduizend mensen vermoord, duizenden anderen verdwenen.
Griekenland 1964-1974
De militaire staatsgreep vond plaats in april 1967, slechts twee dagen voordat de nationale verkiezingscampagnes zouden beginnen. Alles wees erop dat de liberale veteraan George Papandreou zou terugkeren als premier. Papandreou had in februari 1964 de verkiezingen gewonnen en dat was de enige keer in de moderne Griekse geschiedenis dat dat gebeurde met een absolute meerderheid. In een gezamenlijke krachtsinspanning van het Griekse gerechtshof, het leger en de CIA werd gepoogd een vroegtijdig einde aan het bewind te maken.
De staatsgreep van 1967 ging gepaard met de gebruikelijke bijverschijnselen als het instellen van noodwetten, censuur, arrestaties, martelingen en moorden. In de eerste maand vielen achtduizend doden. Al even gebruikelijk was de rechtvaardiging die voor deze misdaden werd gegeven: de natie behoeden voor een communistische machtsovername. Subversieve invloeden dienden uit de Griekse samenleving te worden verwijderd. Onder deze subversieve zaken bevonden zich minirokjes, lang haar en buitenlandse kranten. Kerkbezoek voor de jeugd zou verplicht moeten worden gesteld.
De martelingen vormden echter het belangrijkste kenmerk van de tragische zeven jaar die deze Griekse nachtmerrie duurde. James Becket, een Amerikaanse advocaat die door Amnesty International naar Griekenland was gestuurd, schreef in december 1969 dat een voorzichtige schatting het aantal doden en gemartelden op minimaal tweeduizend plaatst.
Becket rapporteerde het volgende: "Honderden gevangenen hebben geluisterd naar de korte toespraak van inspecteur Basil Lambrou, die achter een bureau zit met daarop een rood-wit-blauwe hand die symbool staat voor de Amerikaanse hulp. Hij probeert de gevangenen te overtuigen van het feit dat verzet volstrekt zinloos is. Jullie maken jezelf belachelijk door te denken dat jullie iets kunnen bereiken."
"De wereld is in twee kampen verdeeld. Aan de andere kant bevinden zich de communisten en hier leven we in vrijheid. De Russen en de Amerikanen, niemand anders. En wat zijn wij? Amerikanen. Achter mij staat de regering, achter de regering staat de NAVO, achter de NAVO staan de Verenigde Staten. Jullie kunnen ons niet bestrijden, wij zijn Amerikanen."
Papandreou was bepaald geen radicaal. Hij was van het liberale anticommunistische type. Maar zijn zoon Andreas, hoewel slechts een klein beetje links van zijn vader, had er geen geheim van gemaakt een einde te willen maken aan Griekenlands betrokkenheid bij de Koude Oorlog en vroeg zich openlijk af of het wenselijk was om lid te blijven van de NAVO.
Oost-Timor 1975 tot heden
In december 1975 voerde Indonesië een invasie uit op Oost-Timor, dat aan het oostelijke einde van de Indonesische archipel ligt. Oost-Timor had de onafhankelijkheid uitgeroepen nadat de voormalige kolonisator Portugal de controle had verloren.
De invasie vond plaats een dag na het bezoek van de Amerikaanse president Ford en minister van Buitenlandse Zaken Kissinger. Beiden hadden Indonesië inmiddels weer verlaten en Soeharto toestemming gegeven om gebruik te maken van Amerikaanse wapens, die volgens Amerikaanse wetten niet mochten worden gebruikt voor agressie. Maar Indonesië was Washington's belangrijkste bondgenoot in Zuidoost-Azië.
Amnesty International schatte in 1989 dat Indonesische troepen 200 000 van de 700 000 Oost-Timorezen hadden gedood. De Verenigde Staten steunden consequent de Indonesische claim op Oost-Timor (de VN en de EU deden dat niet) en bagatelliseerden de slachting tot verwaarloosbare proporties. Tegelijkertijd voorzagen de Verenigde Staten Indonesië van de wapens en de training die het nodig had om het karwei af te maken.
Nicaragua 1978-1989
Toen de Sandinisten in 1978 de gehate dictator Somoza afzetten, was het voor Washington direct duidelijk dat er een nieuw Cuba in de maak was. President Carter's pogingen om de revolutie te saboteren waren van economische en diplomatieke aard.
Reagan nam zijn toevlucht tot geweld. Acht jaar lang stond de bevolking van Nicaragua bloot aan de aanvallen van de Contra's, aanhangers van oud-dictator Somoza. Het was een openlijke oorlog die tot doel had het land volledig lam te leggen en te ontregelen. Ronald Reagan's vrijheidsstrijders vernietigden alles en de revolutie mislukte.
Grenada 1979-1984
Wat drijft het machtigste land ter wereld ertoe om een invasie uit te voeren in een land met 110 000 inwoners? Maurice Bishop en zijn volgelingen hadden de macht gegrepen na een staatsgreep in 1979. De politiek die zij voerden was niet zo radicaal als die van Castro, maar Washington was toch buitengewoon bezorgd. Die bezorgdheid nam toe nadat de leiders van Grenada werden toegejuicht tijdens bezoeken aan naburige eilanden.
De destabilisatietactieken van de Verenigde Staten begonnen direct nadat Bishop begon te regeren en deze duurden tot 1983. Er werd een campagne van desinformatie en leugens gevoerd. De Amerikaanse invasie van 1983 stuitte op minimale weerstand, hoewel er toch 135 militairen sneuvelden of gewond raakten. Ook vielen er 84 Cubaanse slachtoffers en vierhonderd onder de Grenadanen.
Afghanistan 1979-1992
Iedereen heeft wel gehoord van de ongelooflijke vrouwenonderdrukking in Afghanistan door de islamitische fundamentalisten, zelfs voor de Taliban aan de macht kwamen. Maar hoeveel mensen weten dat aan het einde van de jaren zeventig en bijna de gehele jaren tachtig Afghanistan een regering had die probeerde het achterlijke land te moderniseren, inclusief gelijkberechtiging van de vrouw?
Wat er echter gebeurde, is dat de Verenigde Staten miljarden dollars investeerden in een verschrikkelijke oorlog tegen deze regering, simpel vanwege het feit dat het werd gesteund door de Sovjet-Unie. Voordat men tot actie overging had de CIA al vastgesteld dat een interventie van de Sovjet-Unie aannemelijk was.
Aan het einde wonnen de Verenigde Staten, maar de vrouwen en de rest van de bevolking van Afghanistan verloren. Meer dan een miljoen doden, meer dan drie miljoen verminkten, vijf miljoen vluchtelingen, alles bij elkaar de helft van de bevolking.
Haïti 1987-1994
De Verenigde Staten hadden de familie Duvalier dertig jaar lang gesteund en waren tegenstander van de reformistische priester Jean-Bertrand Aristide. Ondertussen werkte de CIA nauw samen met doodseskaders en drugshandelaren.
In het licht van deze feiten bevond de regering Clinton zich in de lastige situatie dat men net moest doen alsof men blij was met de democraat Aristide en dat men zijn machtsaanspraken na de staatsgreep van 1991 steunden.
Nadat men zijn terugkeer meer dan twee jaar had weten te vertragen, hielp Washington Aristide met militaire middelen aan de macht. Maar dan wel met als voorwaarde dat de priester de macht van de rijken niet zou aantasten en de vrijemarkteconomie niet zou afschaffen.
Dat betekende dat Haïti verder onderdeel van de westerse wereld zou blijven en dat de inwoners genoegen moesten nemen met hongerlonen.
Panama 1989
Washington's bommenwerpers komen opnieuw in actie. In december 1989 wordt een wijk in Panama City weggevaagd; vijftienduizend mensen worden dakloos. Een aantal dagen vinden er gevechten met het Panamese leger plaats waarbij vijfhonderd doden vallen volgens officiële cijfers van de VS en de nieuwe Panamese regering.
Andere bronnen spreken van duizenden doden en ruim drieduizend gewonden. Drieëntwintig Noord-Amerikanen sneuvelden en 324 raakten gewond.
Vraag van een verslaggever: "Was het werkelijk de moeite waard, al die doden, voor het gevangen nemen van Noriega?"
George Bush: "Elk mensenleven is waardevol, maar toch moet ik antwoorden: ja, het was de moeite waard."
Manuel Noriega was een Amerikaanse bondgenoot en jarenlang informant, totdat hij niet langer van belang was voor Washington. Maar hem gevangen nemen was niet de enige bedoeling van de aanval. Bush wilde een duidelijk signaal laten uitgaan naar de bevolking van Nicaragua, die twee maanden later naar de stembus zou gaan en wellicht de Sandinisten door middel van eerlijke verkiezingen aan de macht zou laten terugkeren.
Bush wilde ook wat militaire spierballen laten rollen om aan het congres duidelijk te maken dat een groot en paraat interventieleger noodzakelijk was, ondanks de recente verdwijning van de Sovjetdreiging. De officiële reden die Washington opgaf voor de invasie was Noriega's betrokkenheid bij drugshandel. Maar dat feit was in Washington al jaren bekend en had nooit tot enige commotie geleid.
Irak 1991 tot heden
Ruim veertig dagen van genadeloze bombardementen tegen één van de meest ontwikkelde naties in het Midden-Oosten verwoestten haar oude en moderne hoofdstad. Tachtig miljoen kilo bommen werden op de Iraakse bevolking geworpen, de meest geconcentreerde slachting vanuit de lucht in de geschiedenis van de mensheid.
Er werden wapens met verarmd uranium, die kanker veroorzaken, gebruikt. Depots met chemische en biologische wapens en olie werden opgeblazen. De atmosfeer werd op ongekende schaal vergiftigd. Soldaten werden levend begraven. De infrastructuur werd moedwillig vernietigd en tot op de dag van vandaag duren de sancties voort die enorme medische problemen veroorzaken. Waarschijnlijk zijn al meer dan een miljoen kinderen gestorven vanwege de slechte medische voorzieningen.
Irak was de sterkste militaire macht in de Arabische wereld. Dat is wellicht de misdaad die het land heeft begaan. Noam Chomsky schreef: "Het is de voornaamste doctrine van de Verenigde Staten sinds de jaren veertig dat de enorme energievoorraden van het Midden-Oosten moet worden gedomineerd door de Verenigde Staten en haar bondgenoten en dat het geen enkele onafhankelijke macht kan worden toegestaan de olieprijzen en olieproductie te beïnvloeden."
Joegoslavië 1999 tot heden
De Verenigde Staten bombarderen het land op grote schaal. Men wil laten voorkomen alsof de bombardementen zijn ingegeven door een humanitaire impuls. Wellicht kan de bovenstaande geschiedenis van interventies van de Verenigde Staten helpen bij het beoordelen van deze claim.
Targets, september 2000.
en verder?  http://groups.yahoo.com/group/targets-news/
Website: http://groups.yahoo.com/group/targets-news/
| | Moord op meer dan een miljoen indonesiers | 12.09.2002 21:42
Weliswaar geen verklaarde oorlog, maar toch de moord op ergens tussen de 1 en 3 miljoen indonesisiche communisten in 1967
Ze hebben de lijsten met namen geleverd aan het toenmalige fascistische regime. (waarschijnlijk mbv nederlandse intelligence overigens)
| | Tibet?? | ikke - 13.09.2002 05:08
..was daar niet nog een door de CIA getrainde rebellenbeweging van den Dalai Lama die ( overigens tegen de zin van de CIA in ) in de steek werd gelaten door Mordor, euh Amerika, en aldus door de Chinezen in de pan werd gehakt en tot de laatste monnink werd 'gedecimeert'?
De Yanks hebben in elk smerig zaakje overal ter wereld hun moordende psychopathenvingertjes in de pap...wat komt er na hun rijk? Want dat zij ooit eindigen zoals elk imperium vertelt ons de geschiedenis...worden zij de eersten en daarmee enigen die de hele wereld meesleepen in de dood? Waarschijnlijk wel. Ik zie ze best wel landen op het strand in Scheveningen trouwens, onze bevrijders...brrrr En het gepeupel maar zwaaien met amerikaanse vlaggetjes van de Mac Donalds?
| | Landing Scheveningen | Perantau - 14.09.2002 12:51
Een eventuele landing in Scheveningen zou alleen
maar de bestaande status quo van Nederland als
trouw vazalstaatje binnen de ""Pax Americana""
bevestigen.
Hoeveel Nederlandse politici hebben geen aandelen
in Amerikaanse bedrijven?
De politiek heeft het primaat allang overgedragen
aan het nationale en internationale bedrijfsleven,
zodat onze soevereiniteit op democratische grondslag
in de praktijk al weinig meer voorstelt.
Als Amerika hier een nieuwe regime zou willen
vestigen, staan er genoeg Nederlandse ""captains
of industry"" klaar om de Amerikaanse belangen hier te
behartigen in een eventueel marionettenbewind.
| | Aanvulling mb.t. Indonesië | Perantau - 14.09.2002 13:05
Pikant is ook, dat Nederland na deze massamoord en
en de installatie van de CIA-marionet Soeharto
meteen overging tot het verstrekken van ontwikkelingshulp.
Men was eindelijk af van de gehate ""collaborateur""
Soekarno,die ondanks alle onderschatting en tegenwerking
van Nederlandse kant er toch maar in geslaagd was
""ons Indië"" van ons af te pakken.
Na het echec van de politionele acties,was dit toch nog
een bitterzoete revanche.
| |
| aanvullingen | |
