|
|  |
Zimbabwe
25.08.2002 16:09
HARARE, 21 augustus 2002 - In Zimbabwe zijn blanke boeren aangehouden omdat ze hun land niet tijdig hebben verlaten zodat de vrijgekomen gronden verdeeld kunnen worden onder de grote meerderheid van zwarte landloze boeren. Afgelopen mei nam het Zimbabwaanse parlement een wet aan die 2.900 grote blanke boeren de opdracht gaf binnen 45 dagen het werk neer te leggen en binnen 90 dagen de boerderijen te verlaten. De Zimbabwaanse president Robert Mugabe zei dat hij het verzet tegen de landhervorming zou breken als de blanke boeren niet voor 15 augustus hun boerderijen hadden ontruimd
Getuigenissen van blanke boeren die klagen over het onrecht dat de 'verschrikkelijke Mugabe' hen aandoet vereenzelvigen zich met de arrogantie van kolonialen die menen recht te hebben op alle rijkdom en die het vanzelfsprekend vinden dat de zwarte boeren met minderwaardige en ongelijk verdeelde grond moeten vegeteren. Tot op de dag van vandaag bezitten 4.000 blanke boeren de 11 miljoen hectare vruchtbaarste grond van het land. Twee miljoen zwarte boeren moeten het met 16 miljoen hectare minder vruchtbare gronden doen. Met de landhervorming wil Mugabe defintief breken met de koloniale periode. De vroegere, Britse koloniale naam van Zimbabwe is Rhodesië. "Het Rhodesische regime van Ian Smith vermoordde duizenden zwarten. Maar dat feit is blijkbaar minder schadelijk en meer aanvaarbaar dan de verkozen Mugabe, want uiteindelijk werden er toch enkel zwarte mensen vermoord, nietwaar. Volgens dergelijke koppige en arrogante redeneringen moet de wereld altijd en overal geleid worden door blanken", waarschuwde de Zuid-Afrikaanse president Mbeki in ANC-today van 14 maart jl.
Mugabe verdedigde op 12 augustus zijn beslissing: "Het zijn enkel de hebzuchtigen die klagen. Alle oprechte en welmenende blanke boeren die een landbouwcarrière willen voortzetten als loyale burgers van dit land, zullen land houden om dat te doen. Geen enkele boerenfamilie wordt volledig zonder land gezet. Aan degenen die menen dat ze dit land bezitten en kunnen beheren in naam van Groot-Brittannië, zeggen we: het spel is uit, ga daar waar jullie thuis horen. Er is hier geen plaats voor hebzuchtigen en overheersers. Geen goud, geen zilver is kostbaar genoeg om onze soevereiniteit te kopen. Wij zijn niet te koop en Zimbabwe is niet te koop. Zimbabwe is voor de Zimbabwanen. We zijn niet voor de hoogste bieder uit Europa of vanwaar ook. Ons volk is de enige rechthebbende op dit land. We zullen ons niet laten afschrikken op dit ene vitale punt, het land. Dit land is van ons."
Toen Mugabe in 1980 aan de macht kwam, was Zimbabwe één van de speerpunten van de anti-imperialistische strijd. Maar het revolutionaire enthousiasme brokkelde snel af. Gedurende 25 jaar heeft Mugabe door langzame hervormingen geprobeerd de koloniale structuren en bezittingen te breken. Zonder resultaat. Mugabe verloor langzaam de steun van de arme boeren. Tot hij in februari 2000 het roer omgooide en terugkeerde naar de oorspronkelijke plannen voor onteigening. Met dit programma haalde hij een nipte meerderheid bij de voorbije verkiezingen.
Het enige wat men Mugabe kan verwijten is dat hij veel te lang wachtte met de doorvoering van de landhervorming. Maar wat voor de zwarte boeren vanzelfsprekende radicale democratische hervormingen zijn, zijn natuurlijk onuitstaanbare aantastingen van het privé-bezit voor de koloniale heersers.
Mugabe lijkt deze keer niet van plan terug te krabbelen: "We naderen het einde van het programma voor de herverdeling van het land ten voordele van de gemarginaliseerde zwarte meerderheid. We hebben onszelf een deadline gesteld in augustus en we zullen ons aan deze deadline houden. We zullen geen weerstand toestaan en we zullen zeker geen uitstel meer verlenen. Degenen die nog een nieuwe oorlog wensen, zullen zich moeten bezinnen zolang ze dat nog kunnen."
Hongersnood door toedoen van de landhervorming?
Wanneer rijke bezitters hun voorrechten en bezittingen dreigen te verliezen dan is geen middel van economische en politieke oorlogsvoering te veel. Haast alle westerse kranten hebben het over de catastrofale hongersnood die zou veroorzaakt worden door de landhervorming. "Op een ogenblik dat 13 miljoen mensen in Zuidelijk Afrika verhongeren, zeggen economisten en westerse diplomaten dat de uitvoering van de landhervorming ervoor gezorgd heeft dat Zimbabwe zichzelf niet langer kan bevoorraden met voedsel."(The Boston Globe, 13 augustus 2002). De hele "vrije" westerse pers neemt zo klakkeloos de leugens over van de Britse regering en van de blanke boeren in Zimbabwe.
Peter Haine, Buitenlandse Zaken in de regering Blair, schreef: "Harare mag dan wel beweren dat de hongersnood het gevolg is van droogte, iedereen weet dat het een tragedie is veroorzaakt door één man." (The Times, 13 augustus 2002).
De waarheid is dat de landhervorming de enige weg is naar voedselveiligheid. Kleine boerderijen zullen immers eerder voedsel produceren voor de lokale markt dan voor de westerse warenhuizen. De Britse krant The Guardian moet toegeven: "Zeggen dat de landhervorming voornamelijk verantwoordelijk is voor de hongersnood is fantasie. Het is waar dat de 4.500 blanke boeren tweederde van het beste land bezitten, maar velen onder hen produceren geen voedsel maar tabak. 70 percent van de maïsteelt in het land wordt geteeld door kleine zwarte boeren die hard werken om in leven te blijven op de minder vruchtbare gronden die de blanken hen lieten." (The Guardian, 13 augustus 2002). Geen wonder dat de regering van Zimbabwe, waar ruim zes miljoen mensen aangewezen zijn op voedselhulp, toch maar besloten genetisch gemanipuleerde maïs uit de Verenigde Staten toe te laten. Een voorwaarde is wel dat de maïs gemalen is of bij aankomst onmiddellijk wordt fijngemalen. Op die manier moet worden vermeden dat de maïszaden in cultuur worden gebracht, wat zou kunnen leiden tot exportbeperkingen vanwege de Europese Unie.
Naast IMF, Navo en Uno is er nu ook nog de Nepad.
Als Mugabe standhoudt en weerspannige boeren laat verdrijven zal het Westen opnieuw de mond vol hebben over "mensenrechten". Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereldhandelsorganisatie (WTO) hebben al een speciaal instrument in het leven geroepen om weerspannige Afrikaanse leiders in het gareel te dwingen en te houden.
In januari 2001 tekenden een aantal Afrikaanse leiders onder het waakzame oog van het IMF een gezamenlijk document onder de naam Nepad (New Partnership for Africa's development). De reacties op Mugabe's speech vorige week toonden duidelijk aan waarvoor Nepad zal dienen. De Britse minister Peter Haine: "Nepad geeft een visie op de toekomst van Afrika. Deze visie erkent dat de donorgemeenschap gelijk heeft hulp te koppelen aan respect voor mensenrechten en democratie. Regimes zoals dat van Zimbabwe zullen niet op steun kunnen rekenen van de ontwikkelde wereld. De boodschap aan de buren van Zimbabwe is dat goed besturen belangrijk is. De hongerenden, de boeren, ze zijn allemaal slachtoffers van Mugabe's slecht beheer: zwart en blank, rijk en arm." (The Times, 13 augustus 2002).
Met andere woorden, zij die niet besturen zoals de westerse regeringen en de multinationals dat willen, zullen in naam van de Nepad worden geboycot en mogen zich verwachten aan grote campagnes om de eigen bevolking op te roepen tot burgeroorlog. Maar Haine voegt nog iets anders toe: "Het is een tragedie dat er geen Afrikaanse oplossing was voor dit Afrikaans probleem." Haine steekt hiermee het vingertje uit naar de leiders van de Afrikaanse regeringen die geweigerd hebben om samen met Europa en de Verenigde Staten aan te sturen op een burgeroorlog in Zimbabwe na de verkiezingen die Mugabe in de lente won. Nepad zal dus ook dienen om de andere Afrikaanse landen onder druk te zetten en te dwingen om mee te werken aan de boycot en de oorlogsdreiging tegen 'opstandige' landen zoals Zimbabwe. Mugabe zal moeten vasthouden aan de radicale doorvoering van de landhervorming, wil hij de arme boerenmassa's voldoende mobiliseren en een basis hebben om de buitenlandse inmenging af te slaan.
VS proberen Mugabe te isoleren.
De Verenigde Staten beschouwen Robert Mugabe niet als de legitieme leider van Zimbabwe. Zij werken met Zuid-Afrika, Botswana en Mozambique samen om hem te isoleren en de oppositie tegen zijn bewind te versterken. Dat heeft Walter Kansteiner, een hoge ambtenaar van het ministerie van Buitenlandse Zaken in Washington, dinsdag 20 augustus tegen journalisten gezegd. Na de presidentsverkiezingen van maart, waarbij Mugabe voor een nieuwe ambtstermijn werd gekozen, zei de Amerikaanse president Bush dat hij de uitslag niet aanvaardde omdat er volgens hem was geknoeid. "De verkiezingen waren frauduleus. Ze waren niet vrij en eerlijk", aldus Kansteiner, die binnen het ministerie speciaal belast is met Afrika. De resultaten van de verkiezingen in Zimbabwe: president Robert Mugabe kreeg ruim 55 procent van de uitgebrachte stemmen, opposant Morgan Tsvangirai 42 procent. 55,4 procent van de stemgerechtigden kwam opdagen, één van de hoogste opkomsten sinds 22 jaar.
Maar zelf weet Bush natuurlijk alles over eerlijke verkiezingen. In januari 2001 legde hij de eed af als president, na een wekenlange vaudeville rond de stemmentellingen. Wat hem de titel "president select" opleverde.
met dank aan de waarheid.nu
|
| aanvullingen | | | Yeah Sure | Oud Strijder - 25.08.2002 22:35
What we need is complete indepency from western imperialism
| | Re: onzin | proletarian - 26.08.2002 12:21
Uit het document 'Zimbabwen Democracy Act of 2000' van het Amerikaanse Congres wordt duidelijk hoe zij de inrichting van zuidelijk Afrika zien. Daarin speelt Zimbabwe de hoofdrol, niet vreemd na de publiciteit in het jaar 2000. Dit land moet volgens de Amerikanen omgevormd worden tot het regionale centrum. Er werd flink geld uitgetrokken voor het steunen van de oppositie en standpunt genomen tegen de landhervormingen. Het geld dat Zimbabwe spendeert aan de oorlog in Congo, miljoenen dollars per maand, is een ander teer punt voor het Amerikaans Congres.
Het wordt verboden om op wat voor manier dan ook assistentie te verlenen aan de Zimbabwaanse regering; vormen van medische en humanitaire hulp worden wel toegestaan zolang ze niet in de handen van ZANU-PF, de partij van president Mugabe, vallen. Indien de oppositie de macht heeft, wordt er in Zimbabwe een Zuid-Afrikaans Financieel Centrum opgezet dat commerciële projecten, van buitenlandse bedrijven, in de regio zal coördineren en afdwingen. Een regio die moet bestaan uit vazallen en waarin geen eigen Afrikaanse, economische politiek wordt geduld.
De 'Zimbabwen Democracy Act' is vrijwel een exact kopie van de 'Cuban Democracy Act' en de 'Serbian Democracy Act' en daarmee laat zich raden wat Zimbabwe te wachten staat. Net als in het geval van Joegoslavië worden honderden miljoenen dollar uitgetrokken voor het organiseren en financieren van zogenaamde onafhankelijke ngo's, 'democratische' oppositiepartijen en een 'onafhankelijke' media. Ook hier wordt aan de 'National Endowment for Democracy' een belangrijke rol toebedeeld om het land van binnenuit open te breken.
| | Landhervorming Noodzakelijk In Zimbabwe | K. Phiri - 30.11.2004 15:09
Lees meer in:
Mugabe Was Right, op
 http://www.africasia.com/newafrican/may00/nacs0501.htm
en...
lees ook de artikelen van Baffour Ankomah, op:
http://www.swans.com/library/art9/ankomah5.html
Lees ook over de rol van de Engelse minister van Ontwikkelingszaken, Claire Short, in de opbraak van het landhervormingsproces:
" I should make it clear that we do not accept that Britain has a special responsibility to meet the costs of land purchase in Zimbabwe. We are a new Government from diverse backgrounds without links to former colonial interests. My own origins are Irish and as you know we were colonised not colonisers. "
Met andere woorden, wij, de engelse socialisten, zijn niet verantwoordelijk voor het rectificeren van de schade die is aangericht door het kolonialisme en hoeven geen vergoeding te betalen aan de witte boeren voor wie de BSAC (de britse VOC) land heeft gestolen van de locale Shona en Matabele bevolking. En dat is de essentie van de engelse betrokkenheid bij landhervorming in Zimbabwe - vergoeding voor witte boeren. Niet vergoeding and zwarte boeren.
De gemiddelde witte boerderij in Zimbabwe is 2000 tot 3000 hectare groot, waarvan 75% vaak niet geteeld wordt, maar wordt gebruikdt om afstand te bewaren met de Afrikaanse buren. De gemiddelde zwarte boerderij is 2 tot 3 hectare groot. Hoe moeilijk is het om de agrarische opbrengst te vergroten, door iedere Afrikaanse boer van 100 hectare te voorzien?
Een ander probleem is dat rationele, niet racistische blanke Zimbabweanen zelf ook uitstekend begrijpen waarom landhervorming noodzakelijk is, maar het feit is zeer vele van de individuen die tot 25 jaar geleden tegen de onafhankelijkheid vochten, en in feite oorlogsmisdagdigers zijn, er nog steeds dezelfde racistische ideeen op na houden.
Lees:
http://www.swans.com/library/art9/ankomah4.html
Zimbabwe: "A Conservative Government Would Never Have Done That"
Interview met de directeur van de Zimbabweaanse CFU (Commercial Farmers Union)
Vreemd genoeg wordt deze persoon nooit geinterviewd op de BBC, CNN, etc.
David Hasluck was the director of the CFU for 18 years -- from 1984 till 20 December 2002 when he finally left office. Last October, when meeting a visiting delegation of councillors from the New York City Council, Hasluck criticised Tony Blair's government for not recognising the colonial wrongs over land acquisition in Zimbabwe and, in the process, precipitating the current political and economic crisis in the country. Hasluck is special. According to his own assessment, he is not liked much in government circles in Harare. "Hasluck the Official is a hard man, he is quite different from Hasluck the Man," one government official told New African in Harare. Hasluck the Man is now left with just - just - 400 hectares of his 1,300-hectare farmland in Manicaland, on the border with Mozambique. 900 hectares of his land have been acquired by President Mugabe's government and distributed to landless blacks. But the Man says he is not bitter, rather he is helping his new black neighbours to settle down. "If my black neighbours are failing, I will fail too, believe me," he says. Very sweet. As Hasluck was clearing his desk on 20 December on his last day in office, our editor, Baffour Ankomah, caught up with him at the well appointed CFU headquarters in the sumptuous Harare suburb of Avondale. It was a historic interview, and another collector's item.
 E-Mail: bannie2020@hotmail.com | |
| aanvullingen | |
