|
|  |
De hondsdagen.
Redactie DeWaarheid.nu - 06.08.2002 16:47
Amsterdam, 5 augustus 2002 - Het zou een zomerdag moeten zijn, maar het lijkt toch reeds herfst. Alleen de temperatuur doet anders veronderstellen. De bladeren vallen van de bomen, campings verdwijnen door de hagel en windhozen teisteren de Nederlandse wateren. Is dit het weerbericht?
Nee, dit is een omschrijving van de sociaal-economische omstandigheden in augustus 2002. De laatste weken, in de zogenaamde komkommertijd, komt de ene onheilstijding over de andere heen.
Verworvenheden onder druk
Neem nu het nieuwe kabinet Balkenende, een regeringsverklaring die het ergste doet vermoeden met aanvallen op sociale uitkeringen, WAO en Bijstand, en het afschaffen van gesubsidieerde banen. Ook legt zij de tweedeling in Nederland vast. Een voorbeeld hiervan is het recht op gezinshereniging; dit komt alleen nog toe aan mensen die meer dan 130 procent van het minimumloon verdienen. Nog niet zo lang geleden werd bekend dat meer dan 75 procent van de allochtonen minder verdiende dan 110 procent van het minimumloon. Minimaal driekwart van hen wordt door het kabinet dus uitgesloten. De minister van Economische Zaken, Heijnsbroek, doet een forse duit in het zakje en neemt alvast een voorproefje op het redden van de welgestelden in Nederland door lastenverlichting versneld te willen invoeren. Dit soort uitspraken doet voor de toekomstige plannen van dit kabinet het ergste vrezen voor koopkracht van mensen op en rond het minimum. De armoede wordt nog groter.
Iedereen die na tientallen jaren werken uitkijkt naar een pensioentje wordt vriendelijk verzocht dit uit te stellen. Onder het mom van geen leeftijdsdiscriminatie wordt werken na je vijfenzestigste eerder regel dan uitzondering. De keuze wordt trouwens een stuk makkelijker gemaakt door de pensioenfondsen die door dalende beurzen de babyboomers al nauwelijks meer van een uitkering kunnen voorzien, tenzij de premies dit jaar nog flink worden opgeschroefd. De verregaande vergrijzing en de afgekondigde immigratiestop lijken hier aan mee te helpen. De vraag blijft echter wie heeft er werk voor afgekeurden en bejaarden?
Sinds de recessie zich aandiende, zijn bedrijven in galop kosten aan het besparen en elke werknemer weet wat dat betekent. Reorganiseren en massaontslagen, al dan niet gedwongen. Wat overblijft zijn de zogenaamde pulpbanen, laagbetaald en veelal tijdelijk. Voor de laagstbetaalden heeft Jacques Schraven, voorzitter van VNO-NCW, de oplossing. Je wijst de vakbonden de deur. „Die doen veel te weinig aan loonmatiging”, vindt Schraven en hij wil nu met ondernemingsraden (or) en individuele werknemers arbeidscontracten afsluiten. In een land als Nederland waar sinds het poldermodel alleen maar ingeteerd is op koopkracht en loonontwikkeling klinkt dit wel erg cynisch en egoïstisch.
Die loonmatiging met daarbij de introductie van de euro én de inflatie bergt een groot deel van de huidige economische malaise in zich. Globalisering en privatiseringsgolven van de laatste jaren zijn de hoofdoorzaak. Iedereen is de heilzame werk van de markt aangepraat. Na problemen bij de Nederlandse Spoorwegen, kabelbedrijf UPC, de energievoorziening van NUON en andere bedrijven lijkt dit denken enigszins gekeerd; al vinden neoliberalen nog steeds van niet. Zie de toekomstige privatisering van het zorgstelsel waar het kabinet Balkenende de bouwstenen heeft opgeschreven. Vele Nederlanders tuinden in het sprookje en leven op te grote voet door het afsluiten van leningen en tweede hypotheken, veelal op basis van hogere beurskoersen. Ze moeten nu hun laatste restjes spaargeld aanwenden om het hoofd boven water te houden.
Er is maar één oplossing om de sociaal-economische crisis te keren: looneisen stellen en een keiharde strijd voeren om de verworven rechten te behouden.
 Website: http://www.dewaarheid.nu/aug01/hondsdagen.htm
|
| Lees meer over: media | | aanvullingen | | |
