|
|  |
Een weerwoord op de verkettering
Sander Faas - 13.05.2002 17:48
Na de afgelopen week met stijgende verbazing, en stijgende ergernis, de verheerlijking van Pim Fortuyn, en in het voetspoor daarvan de verkettering van Links, te hebben moeten gadeslaan, is het nu tijd voor een weerwoord.
Pim Fortuyn was een bijzonder mens, en dat was ie. De flamboyante politicus spotte met bijna elke wet die tot nu in zijn vakgebied opging. Waar Nederlanders meestal dwars zijn van uiterlijk vertoon en mannetjesmakerij, daar kreeg deze erudiete relnicht het volk met speels gemak in zijn greep. Met de nadruk op speels. Voor Pim Fortuyn was het politiek bedrijf in eerste instantie een theater waarin hij zijn ambities kon botvieren. Zoals hij zelf schreef, had hij al op zeer jeugdige leeftijd het idee ooit premier te zullen worden. Nog lang voor zijn gedachtegoed zich gevormd had bestond bij de kleine Pim dus al het verlangen naar politieke macht. Die macht was zijn drijfveer, zijn ideeën het middel deze
te bereiken.
Dit laatste wordt niet alleen onderstreept door het gemak waarmee Fortuyn van standpunt wijzigde, maar vooral door de manier waarop hij ze wijzigde. Fortuyns standpunten hielden heel zijn leven gelijke tred met die van het ontevreden electoraat. Zo werd hij van
marxist sociaal-democraat, van sociaal-democraat conservatief, van conservatief liberaal en tenslotte mengde hij al deze stromingen door elkaar tot wat na zijn dood het Fortuynisme is gaan heten. De constante in zijn denkwereld was zijn het populisme en zijn drang ooit het hoogste ambt in Nederland te mogen vervullen.
Toegegeven, Fortuyn was een goed analyticus waar het de problemen van de samenleving betrof. Helaas liet hij waar het zijn oplossingen betrof zijn oren te veel en te vaak hangen naar de roep van het ontevreden deel van het electoraat. Daardoor had hij ook geen echte oplossingen. Fortuyn smeet met lapmiddelen, maar wist deze door zijn gave voor het bespelen van media en bevolking te presenteren als onderdelen van een coherent gedachtegoed. Dat hij juist in aan de onderkant van de samenleving zijn aanhang won, is in dit licht dan ook niet zo merkwaardig. Hij gaf de mensen de indruk hun spreekbuis te zijn. Dat het door hem voorgestelde beleid juist voor deze groep wel eens desastreus had kunnen uitpakken, deed blijkbaar niet ter zake. Veel gehoord de laatste dagen is de uitspraak “Fortuyn zei wat het volk dacht”, maar meer en meer dacht het volk wat Fortuyn zei. Al moest dat denken vaak met de nodige korreltjes zout worden genomen.
Dat Fortuyn in zijn niet aflatende hang naar de macht onverantwoord en oneigenlijk te werk ging, mag na zijn dood nauwelijks meer gezegd worden. Wie kritiek uit of uitte op Fortuyns denkbeelden wordt al ras beticht van demonisering en het voeren van een hetze.
Dat de voormalig professor zelf meestal het voortouw nam waar het ging om de
verregaande versimpeling en verharding van het debat, lijkt geheel vergeten. Dat Fortuyn doormiddel van generalisering en provocatie de aanzet gaf tot de polarisering in Nederland wordt hem bijna als verdienste nagedragen, terwijl men dit in één adem de gevestigde partijen verwijt.
Zoals gezegd, Fortuyn was een bijzonder mens, een bonte vogel in een hok vol grijze mussen. Hij was een ware playboy – nee meneer Bolkestein, geen pleefiguur – al was hij dan van het handje. Het was een belezen, van het leven genietende man die niet bang was zich zelf te profileren. Maar hij was ook kortzichtig, uitermate ijdel en gefixeerd op de macht. Hoewel hij zeer fel reageerde als hij met de verschillende iconen van extreem-rechts in Europa vergeleken werd, noemde hij Berlosconi zijn grote voorbeeld. Het geeft maar aan dat zijn idee van een respectabel politicus vrij ver af lag van wat in dit land gemiddeld als acceptabel wordt beschouwd. Het geeft ook aan hoe Fortuyn tegen leiderschap aan keek en wat de inbreng van het volk daarin geweest zou zijn.
De moord op Fortuyn is zondermeer een dieptepunt in de Nederlandse geschiedenis en kan op geen enkele manier goedgepraat of goedgekeurd worden. Om de schuld hiervan echter in de schoenen Links te schuiven is te absurd voor woorden. Als Fortuyn ergens het slachtoffer van is geworden is het van zijn eigen provocatieve stijl en de harde wijze waarop hij zijn vermeend gelijk verdedigde. Dat dit geen reden tot moord kan of mag zijn, is hier al gesteld, maar binnen de door de nieuwe leiders van de LPF aangezwengelde discussie wie verantwoordelijk is voor het klimaat van polarisatie in dit land, geldt maar, ook door Fortuyn vaak aangehaald adagium: men oogst wat men zaait.
 E-Mail: Faaz@battl.nl  Website: http://battl.nl
|
| aanvullingen | | | :-) | terrorist?? - 13.05.2002 19:49
thanks:)
| | goed verwoord | pluisje - 13.05.2002 19:56
dank je
| | En nog even over demoniseren gesproken. | Criticastorius - 13.05.2002 20:25
Waar Teeven van LN en Langenkamp van LPF het zo obsessief graag over hebben. Wat deed hun al bijna heilig verklaarde volksmenner, annex politieke charlatan Pimmetje de clown zelf dan volop? Demoniseren ja, juist. In de VPRO-gids van deze week deed hij het ook nog.
| | Langendam, niet Langenkamp | 13.05.2002 20:29
| | inderdaad ja | Criticastorius - 13.05.2002 21:28
Je hebt warempel gelijk.
| | criticastorius (yak, wat een naam trouwens) | niet-abo - 13.05.2002 21:29
Wel leuk als je even vermeldt wat er dan in de VPRO-gids stond, voor de niet-abo´s onder ons...
| | goed artikel | markxs - 14.05.2002 00:14
dank je wel
| | Nou ja zeg.... | Criticastorius - 15.05.2002 00:46
Ja klopt, ben ik inderdaad zo onnadenkend om de desbetreffende uitspraken er niet bij neer te zetten.
Wil ik het nu alsnog doen en dan heb ik weer dat een van m´n huisgenoten in ons pittoreske huisje m´n VPRO-gids ontvreemd heeft. Is vast en zeker een Fortuynist. Anyway. Je vindt ´m vast nog wel in de winkels of bij een vriend/in van je die deze omroep trouw blijft, net als ik.
Maar het was zeker dom van me om het er niet gelijk bij te schrijven. Doet m´n naam geen eer aan. Ik beloof beterschap, echt waar. Het spijt me.
Ik eet te weinig cashewnoten, daar zal het wel aan liggen. Is me al vaak genoeg gezegd.
| |
| aanvullingen | |
