|
|  |
over de gewapende vreugde en een werkbare routine
NoNameforaname - 04.10.2011 00:08
Er zijn weinig dingen inspirender en opzwepender dan een groep mensen die zich weet te verdedigen tegen onderdrukking. Weinig beelden mooier dan de wegrennende ME'er. Zelfs de geur van traangas krijgt iets moois als we de aanval weten te weerstaan.
Tegelijkertijd zijn er weinig dingen angstaanjagender dan een groep onherkenbare, in het zwart gekleedde mensen die onder de straatstenen het strand zoeken, auto's omver flikkeren en barricades (al dan niet brandend) oprichten. En NIET alleen voor machthebbers en de politie.
(De clandestiene nachtelijke actie te lezen bij '2/3 oktober' heeft dezelfde voor en nadelen. Inspirerend wellicht voor het groepje die het doet, uitzonderingen daargelaten wekt het alleen maar weerzin op.)
Er zijn dan wel weer weinig dingen die meer sympathie opwekken dan zonder reden inelkaar getieft worden door de politie. Maar tegelijkertijd doet het erg veel pijn en heb je daarna niet echt zin om nog eens te demonstreren - die mensen die nu sympathie met je hebben trouwens ook niet.
Er zijn weinig dingen saaier (en soms simpelweg vervelend en uitputtend) dan flyers of kranten uitdelen. Tegelijkertijd is het vaak de enige manier om onze ideeën aan mensen buiten onze vrienden- en kennissenkring bekend te maken, en het een menselijk gezicht te geven, wie weet zelfs een discussie uit lokken of mede-standers tegen te komen. Hetzelfde geldt voor het organiseren van bijeenkomsten over dingen die 'de gemiddelde persoon' aanspreken.
Weinig dingen zijn zo moeilijk en oninspirerend (hoewel je soms mooi wordt verrast) als meeorganiseren aan 'reformistische' (maar zoals iemand al eerder schreef, of een potje levend stratego met v/d laan wel zo revolutionair is..) acties en bewegingen. Tegelijkertijd is het vaak de enige kans om mensen te radicaliseren en uiteindelijk te organiseren op 'revolutionaire' basis.
Kortom, bij elke actie die we doen of waar we aan meedoen moeten we nadenken over:
1. Wat doet/betekent het voor ons? [diegenen die de actie doen, of waarvan we al zeker weten dat ze sympathiseren]
2. Wat betekent het/doet het voor iedereen die niet ons is?
Met als doel om het onderscheid tussen wij en de mensen die we aan onze kant willen hebben op te heffen. De 'grap' is dat hoe meer dat het geval is, hoe meer het mogelijk is dat acties die nu bij punt 1 hoog scoren ook bij punt 2 hoog scoren, maar ook andersom (omdat er dan vast wel een paar rond lopen bij ons die helemaal enthousiast worden van flyers uitdelen en discussies uitlokken met wildvreemden!).
En dan is het ook niet zo erg toch, dat soms naar 1 en dan naar 2 wordt doorgeslagen? Zolang we maar 1. de energie om door te gaan houden en 2. steeds meer mensen aan onze kant krijgen.
|
| supplements | | | demonstreren laat maar | nn - 04.10.2011 00:31
Na in elkaar getrapt te zijn geweest door de smeris ben ik mijn geloof in demonstreren verloren en ga ik me op andere manieren verzetten
| | succes | NoNameforaname - 04.10.2011 01:13
Ik begrijp je helemaal en wens je veel succes. Realiseer je wel dat dit is ingecalculeerd door de smeris en waarschijnlijk hun bedoeling nog was ook.
| | steun elkaar en help elkaar | nn - 04.10.2011 02:42
ik denk dat het zoiezo belangrijk is dat je altijd respect toont onderling en elkaar niet afkraakt of te lang discuseert over wat te doen en hoe...
als iemand een steen wil gooien snap ik dat en heb ik er respect voor maar ik zou liever zien dat er een ludieke grote / kleine actie plaatsvind (diy) probeer die discussie op deze toon te voeren en niet roepen;
stenen gooien is slecht en voor relschoppers jullie zijn dom je moet juist flyeren dat is wel oke :)
mischien niet echt mooi verwoord dit allemaal maar snappen jullie vast wel wat ik bedoel toch?
| | nn | nn - 04.10.2011 09:02
ik kan me goed vinden in mainbericht van nonameforname. Ik denk dat demo's erg belangrijk zijn om je te laten zien en ook gelijkgestemden te vinden. ik zie demos meer als een soort van enthousiasmering en praktische mobilisatie voor acties buiten de demo's, liefst niet gelijk met een demo.
over: "Realiseer je wel dat dit is ingecalculeerd door de smeris". Ik denk niet dat de smeris nu echt zo strategisch denkt als: "als we er nu een heleboel lens slaan, dan gaan er misschien enkele wat ruigere dingen doen, wat ons weer legitimeert om meer repressie uit te oefenen, etc".
Er bestaan dingen als draaiboeken voor demos en ontruimingen, maar die draaiboeken werken alleen maar in de hoofden van de chefs, aangezien op een dag alles toch anders gaat dan oorspronkelijk aangenomen is.
De smeris zal meer vanuit een openbare orde/politieslaaf-blik denken "daar heb je die krakers weer, die steeds herrie schoppen en onrust veroorzaken. Mogen we slaan? Ok dan gaan we ervoor. we zullen dat tuig leren, om komende demos wat rustiger/meegaander/saai te zijn"
ik juich clandestiene acties toe, omdat:
- je niet lens wordt geslagen, als je het goed doet
- je niet wordt gearresteerd, als je het goed doet
- het praktisch vaak meteen resultaat heeft (economische schade of intimidatie)
- dit alles MITS er wel goed naar buiten wordt gecommuniceerd wat, waar en waarom. De berichten van de laatste tijd van bijv LAF zijn hier nu niet bepaald een goed voorbeeld van. De acties met brandstichting tegen bam en varianten waren hier wel een goed voorbeeld van.
In sum gaat het er om een klimaat te promoten waar clandestiene acties weer als normale zaak worden beschouwd, en als onmisbare aanvulling op de bovengrondse zaken als flyeren, teksten schrijven, pers te woord staan, etc. Het bovengrondse kan niet zonder een ondergrondse met een kick. En evenmin kan het ondergrondse zonder de motivering en uitleg van het bovengrondse.
Een verklaring van een nachtelijke actie is maar het begin van een dialoog. Nachtelijke acties zouden meer besproken moeten worden in de scene, in bladen, op blogs, etc.
Misschien een thema voor 2DH5 hoe het bovengrondse en ondergrondse goed samen kunnen werken, waar alle aanwezigen natuurlijk vanuit het bovengrondse front zullen spreken :)
In mijn kring hoor ik veel positieve reacties op nachtelijke actie's, maar er is geen open discussie in de beweging. Menigeen keurt dergelijke actie's kennelijk goed, maar doet dit niet in het openbaar (een paar uitzonderingen daargelaten).
Openbare steun voor clandestiniteit geeft ook meer veiligheid voor het uitvoeren van nachtelijke acties.
| |
| supplements | |
