|
|  |
Interview met een anarchist op het Tahrir-plein in Caïro
Vrije Bond / AGN - 04.02.2011 19:06
Hieronder volgt een interview met een lokaal anarchistisch activist vanaf het Tahrir-plein in Caïro, Egypte ten midden van de Revolutionaire ontwikkelingen aldaar. Dit is een vertaling van het interview dat zij zelf naar A-info (wereldwijde anarchistische nieuwssite) hebben gestuurd.
Interview met een anarchist op het Tahrir-plein in Cairo, donderdag 3 februari 2011
Tekst door: Yasser Abdullah
[vraag] Hoe heet je en vanuit welke beweging kom je?.
[antwoord] Ik ben Nidal Tahrir. van Black Flag, een kleine groep anarcho-communisten in Egypte.
[vraag] De wereld kijkt nu naar Egypte en beweegt zelfs in de richting van solidariteit. Maar sinds het internet is afgesneden was informatie moeilijk te vinden. Kun je me vertellen wat er in de afgelopen week in Egypte is gebeurd? Hoe zag het er vanuit jou perspectief uit? (Je kunt een heleboel opschrijven.)
[antwoord] Juist nu is de situatie in Egypte zo cruciaal. Het begint met een oproep voor een 'Dag van Woede' tegen het regime van Mubarak op 25 januari. Niemand had verwacht dat een uitnodiging voor een 'Dag van Woede' van een losse groep op een Facebook-pagina, niet echt georganiseerd, zo zou uitpakken. De groep die 'We zijn allemaal Khalid Said' heet (Khalid Said is de Egyptische jongen die afgelopen zomer door de politie van Mubarak politie in Alexandrië was doodgeslagen). Het was juist op die dinsdag dat alles begon. Het was de vonk die het hele vuur aanstak.
Op dinsdag waren er grote demonstraties in de straten in elke Egyptische stad. Op woensdag begon het bloedbad. Dit begon op dinsdagavond laat met een poging van de politie om een einde te maken aan de sit-in op het Tahrir-plein (Vrijheids-plein) in Caïro. Dit ging de volgende dagen door, vooral in de stad Suez. Suez heeft in elk Egyptisch hart een speciale waarde. Hier was in de Egyptisch-Israëlische oorlog in 1956 en 1967 het centrum van het verzet te vinden tegen de zionisten, waar de troepen van Sharon teruggedrongen werden. De politie van Mubarak heeft een bloedbad aangericht: minstens 4 mensen dood en er vielen minstens 100 gewonden. Er zijn gasgranaten gebruikt en er is met rubberen kogels geschoten, later zelfs met echte. Daarnaast is er een vreemde gele stof over de mensen gegooid, misschien wel mosterdgas. Die vrijdag werd de 'Jumu'ah van de Woede' genoemd (Jumu'ah is Arabisch voor vrijdag). Het is het nationale weekend in Egypte als ook in veel andere Islamitische landen. Het is in de Islam een heilige dag wegens de lange gebeden op deze dag genaamd Jumu'ah gebeden (het vrijdagsgebed). Men had gepland om na dit gebed de straat op te gaan om te demonstreren.
Om 12 uur ’s middags probeerde de politie met al zijn macht en geweld de marsen te voorkomen. Er waren veel confrontaties in Caïro (vooral in het centrum en in Mattareyah (het oosten van Caïro)) en in heel Egypte, vooral in Suez, Alexandrië, Mahalla (een van de centra van de arbeidersklasse in de delta). Vanaf 's middags tot zonsondergang liepen Caïro mensen naar de binnenstad om met een sit-in op Tahrir-plein het regime van Mubarak weg te sturen. Zij zongen de leuze "De mensen willen dat het regime opkrast". Bij zonsondergang om 5 uur ’s middags plaatselijke tijd had Mubarak meegedeeld dat hij een avondklok instelde en het leger de stad in zou brengen. Deze avondklok werd gemotiveerd door de door de politie geplande ontsnappingen van misdadigers en knokpoegen, die Baltagayyah genoemd worden. Deze door de politie georganiseerde grote ontsnappingen van misdadigers uit veel Egyptische gevangenissen zijn geregisseerd om de mensen in Egypte bang te maken. Nu was er geen politie en veel leger-eenheden hadden geen greep op de straat. De mensen werden bang. Dit alles werd gevolgd door een stroom van nieuws op de Egyptische tv-kanalen, radiostations en in de kranten dat plunderaars en dieven in vele steden mensen zouden schieten. De mensen organiseerden hier op echter volkscomités om de straat veilig te maken. Het werd door de regiem gebruikt om mensen nog banger te maken voor de instabiliteit in het land, maar het is ook een punt vanwaaruit we konden beginnen om arbeidersraden op te bouwen.
[vraag] Op woensdag waren er botsingen tussen pro- en anti-Mubarak mensen. Is dat de juiste manier om dit te beschrijven? Wie zijn de "Mubarak supporters?" Welke uitwerking hebben deze botsingen op de houding van de gemiddelde werkende klasse in Egypte?
[antwoord] Het is absoluut verkeerd om te spreken van botsingen tussen anti-en pro-Mubarak demonstranten. De genen die het Tahrir-plein aanvielen bestonden veelal uit de zogenaamde Baltagayyah en uit de geheime politie. Dit gebeurde pas na Mubaraks toespraak van de vorige avond en de toespraak van Obama. Persoonlijk denk ik dat Mubarak zich voelt als een geslachte os die zijn bloed over zijn slagers probeert te spatten. Hij doet denken aan Nero, die voor zijn vertrek Egypte in brand wil steken, waarbij hij probeert de mensen te laten geloven dat hij een synoniem is voor stabiliteit, veiligheid en zekerheid. Hiermee heeft hij echt enige vooruitgang geboekt: er is een heilige nationale alliantie gevormd tegen de Tahririten (de demonstranten op Tahrir). Veel mensen, met name uit de middenklasse spreken over Commune Tahrir en zeggen dat de demonstraties moeten ophouden omdat Egypte in brand staat. Er zou een hongersnood zijn begonnen, maar dat is helemaal niet waar. Dit is een overdrijving. Elke revolutie heeft haar moeilijkheden, en Mubarak maakt gebruik van angst en terreur om langer aan te blijven. Persoonlijk denk ik dat - zelfs als de demonstranten verantwoordelijk zouden zijn - zelfs dan Mubarak moet vertrekken. Moet weggaan. Omdat hij juist deze huidige situatie niet aan kan.
[vraag] Wat verwacht je dat er in de komende week gaat gebeuren? Hoeveel kan het standpunt van de Amerikaanse regering de situatie daar beïnvloeden?
[antwoord] Niemand kan voorspellen wat er morgen of volgende week gaat gebeuren. Mubarak is een koppige idioot en de Egyptische media voert de grootste media-campagne in haar geschiedenis om de protesten op vrijdag 4 februari in te dammen. Er wordt opgeroepen voor alweer een mars van miljoenen naar Tahrir die 'Jumu'ah van de Redding' wordt genoemd. De positie van de Amerikaanse overheid beïnvloed ons meer dan die demonstratie. Mubarak is zo'n verrader dat hij het hele volk kan doden, maar geen nee kan zeggen tegen zijn bazen.
[vraag] Wat is de bijdrage van klassenstrijd anarchisten geweest? Wie zijn hun bondgenoten? (je hoeft niet alles te vertellen, denk ook aan jullie veiligheid)
[antwoord] Anarchisme is in Egypte geen grote stroming. Er zijn wel enkele anarchisten te vinden, maar het is geen grote stroming. Toch deden in Egypte de anarchisten wel mee in de protestdemonstraties en in de volkscomités om de straten tegen bendes te verdedigen. De anarchisten in Egypte koesteren hoop in deze raden. De bondgenoten van de anarchisten in Egypte zijn natuurlijk de marxisten. Dit is voor ons niet het moment voor een ideologisch debat. Heel links roept op tot eenheid en moeten we dan nu overal ruzie over maken? In Egypte zijn de anarchisten een onderdeel van Egyptisch links.
[vraag] Welke vormen van solidariteit kunnen er worden opgebouwd tussen de revolutionairen in Egypte en revolutionairen in het "Westen?" Wat kan er nu direct worden gedaan en wat moeten we doen op de lange termijn?
[antwoord] De moeilijkste hindernis voor de Egyptische revolutionairen is dat de communicatie wordt afgesneden. De Westelijke revolutionairen moeten druk uitoefenen op hun regering om te verhinderen dat het Egyptische regime dit doet. Dat is voor nu, maar niemand kan zeggen wat er op de lange termijn zal gebeuren. Als de revolutie gewonnen wordt dan zullen de westerse revolutionairen solidariteit met hun Egyptische kameraden moeten vormen tegen de verwachte agressie van de VS en Israël. Wordt de revolutie verslagen, dan zal het een bloedbad worden voor alle Egyptische revolutionairen.
[vraag] Wat zullen de belangrijkste taken zijn als Mubarak eenmaal vertrokken is? Heeft er op straat-niveau al veel planning hierover plaatsgevonden? Wat hebben de anti-kapitalistische revolutionairen voorgesteld?
[antwoord] De belangrijkste taak, als je het hebt over eisen van de straat, zijn een nieuwe grondwet en een voorlopige regering, en vervolgens nieuwe verkiezingen. Er zijn over dit onderwerp veel plannen van veel politieke stromingen, in het speciaal door het Moslim Broederschap. De anti-kapitalistische revolutionairen zijn in Cairo niet erg groot: de communisten, democratische links en de Trotskisten roepen dezelfde eisen over de grondwet en nieuwe verkiezingen, alleen wij anarchisten niet. Wij zijn tegen het kapitaal maar ook tegen de staat. We zullen proberen de commissies die zijn gevormd om de straten te beschermen en te beveiligen sterker te maken en ze proberen om te zetten in echte raden.
[vraag] Wat wil je tegen de revolutionairen in het buitenland zeggen?
[antwoord] Beste kameraden van over de hele wereld, we hebben solidariteit nodig. Grote solidariteitscampagnes zullen de Egyptische Revolutie doen winnen.
------------------------------------------------------------------------
Origineel:
Beste kameraad,
Hierbij sturen we jullie een interview met een activist op het Vrijheids-plein in Caïro. Publiceer het alsjeblieft en stuur het rond.
Audio versie:  http://electricrnb.podomatic.com/entry/2011-02-03T00_56_54-08_00?x
Deze site is bereikbaar en bevat een afbeelding van de spreker.
website: http://nadimyat.manalaa.net
------------------------------------------------------------------------
Bron: a-infos: http://www.ainfos.ca/ainfos21341.html
 Website: http://www.vrijebond.nl / www.anarchistischegroepnijmegen.nl
|
| Read more about: antimilitarisme europa globalisering media vrijheid, repressie & mensenrechten wereldcrisis | | supplements | | The Problem of the Baltagayyah | occupiedcairo - 05.02.2011 14:02
Posted on February 2, 2011
The most recent story in this lamentable chain of media reports is that of “protestors” in Alexandria turning on one another — internecine violence tainting otherwise peaceful, festive demonstrations of the Egyptian people. This story is, of course, patently untrue. To see the enormity of this falsehood and the many others like it (e.g. “protests turn to looting”) one truly has to understand the reach and extent of the Egyptian security services, particularly the notorious Baltagayyah. Loosely translated to “thugs”, Blatagayyah are more than just your run of the mill voyous. The word has a special relevance for just about everyone in Egypt: that of the paid paramilitaries of the Egyptian state. There are a lot of these fuckers, and they are the prime agents provocateurs of the Egyptian state. Conspiratorial stories of security services actually perpetrating looting, attacking peaceful protestors, or destroying property, too often turn out to be true. Many have been apprehended by ordinary citizens who have discovered state security IDs on them (they appear to have been ordered to carry such IDs in case they are stopped by the army).
Let’s get this straight, this is not the worry about a few bad seeds on the murky fringes of the para-state. The Mubarak regime has maintained a concerted policy of introducing plainclothes thugs into protest situations, sometimes armed with weapons, but always with the impunity to violently quash even the slightest dissent (and the presence of these baltagayyah is inevitably in addition to the obscene amount of uniformed security officers the government will usually deploy to any demonstration, no matter how small). It’s not always certain whether these thugs are full time employees of the regime or simply bored individuals with a penchant for violence and a hankering for a few extra bucks and a chicken sandwich in exchange for a day’s work of beating the hell out of some demonstrators. What is certain is that rarely does any political protest or demonstration go down in Cairo without a healthy dose of baltagayyah violence.
As far as the current protests in Egypt are concerned, we’ve seen them setting fire to cars, destroying small businesses, terrorizing protestors and ordinary citizens alike and looting neighborhoods. All this while disguised as “ordinary Egyptians.” This has been enough to confuse and distort much of the international reporting of protest events. What must be understood is that the baltagayyah are sowing fear and violence to deliberately frighten and terrorize ordinary people. They work by making Egyptians and the outside world question who is perpetrating this violence, but this gruesome charade must be known and publicized because the only result of such fear and doubt is further violence against demonstrators.
This entry was posted in updates and tagged #Jan25
http://www.occupiedlondon.org/cairo/?p=251#comments
| |
| supplements | |
