Wat komt er na de PVV?
erlise - 20.11.2010 17:47
Het is een vraag die al vaker is opgeworpen, maar: wat zal er gebeuren als de PVV verdwijnt? Tot een week of zeven geleden leek er geen enkele aanleiding te zijn die vraag serieus te overwegen. Slechts op een obscuur extreemlinks weblogje hurkten wat ontgoochelde Gutmenschen bij elkaar, schuilend onder de naam van wijlen hun mythische premier-held, en zich warmend aan de koesterende vlammen die Das Kapital gelukkig zo’n fantastisch boek voor in de open haard maken.
Intussen is er wel zo het een en ander gepasseerd, en is duidelijk geworden dat de val van het kabinet Balkenende IV in februari te vroeg kwam voor de PVV. De kieslijst werd zelfs voor indiening al opgeschoond door het verdwijnen van wat mensen, waarvan ik vooral de Melony van Hemert, de proto-Singh Varma (GL) van de PVV wil noemen. Dat we achteraf horen dat er bij haar kandidering al vraagtekens werden gezet, toont dat er een hoop mis gegaan is in de procedure.
Toch is het onvermijdelijk dat dat gebeurde. Ongetwijfeld stonden er vreemde vogels op meer partijlijsten op 9 juni, maar de PVV leek af te stevenen op tenminste een verdubbeling naar 17, 18 zetels, zonder gordijn effect. Dat impliceert dat tenminste de eerste dertig kandidaten grondig gescreend hadden moeten worden, een opstandige natuur gepaard aan een meegaand karakter zijn eenvoudig niet voldoende kwalificatie. In plaats daarvan lijkt het er op dat er vooral over de volle breedte van de lijst veel werk is verzet. Jammer, concentratie op de belangrijkste mensen was beter geweest.
Ten tijde van de eerste verkiezingsoverwinning van de PVV in 2006 had de partij concurrentie van EénNL, de partij van Joost Eerdmans en Marco Pastors. Tot verrassing van velen bleek de PVV uiteindelijk de gehele winst op rechts te hebben veroverd. Op zich een uitstekende zaak, want er is in het Nederlandse parlement al genoeg versplintering.
De episode Verdonk liet zien, dat het nog niet meevalt een degelijke organisatie neer te zetten, èn politiek verstandige dingen te doen in de landelijke politiek. Verdonk faalde vooral op het laatste punt opzichtig. Haar landelijke organisatie, niet perfect, wat kleine schandaaltjes, wist bij de gemeenteraadsverkiezingen geen onaardig resultaat te scoren. Bij afwezigheid van de PVV, dat dan weer wel. In de plaatsen waar beide partijen meededen faalde TON jammerlijk, in Den Haag zelfs zodanig dat de partij op het laatste moment besloot in de hofstad niet mee te doen. Dat bleek ook op 9 juni: Verdonk zèlf had gefaald, en ze verdween uit de Kamer, door weinigen betreurd.
Tijdens de moeizame formatie kwam dan uiteindelijk toch het kabinet dat vanaf 9 juni eigenlijk onvermijdelijk was, maar het aardig wat voeten in aarde. Reden: de onwil van het bestuurlijke CDA-voetvolk om zich te verbinden met Geert Wilders, die hen persoonlijk onbekend was, alsmede zijn partijvertegenwoordigers. Wat overbleef was het beeld, versterkt door de perikelen rond de kandidaatsstelling, dat door jarenlange campagnes van linksgeoriënteerde media was gecreëerd: een tokkie-partij, met een geobsedeerde politieke leider. Dat de Haagse CDA-politici inmiddels wel beter wisten, moest langzaam, voorzichtig en met omtrekkende bewegingen worden ingemasseerd. Het lukte ternauwernood.
Nog tijdens de formatie waren echter voor de goede observator al enkele bewegingen op de achtergrond te zien, van allerlei mensen uit conservatief Nederland die bewegingen maakten om zich te verenigen. Een even tekenend als voor de PVV lastig probleem is dat er een tamelijk grote groep prominente conservatieven is, die de PVV bij tijd en wijle wel steunen op punten, maar zich niet vierkant achter de partij opstellen.
Het is een bont gezelschap, maar gezamenlijk en voldoende samenwerkend is er voldoende potentieel om een Nederlandse Conservatieve Partij op te richten, met een sterke christelijke basis. Die partij zou zich dan kunnen richten op de CDA’ers die op 9 juni overliepen naar de PVV, en op restanten van het CDA zelf, dat nog steeds meer in de versukkeling lijkt te komen, omdat de partij geen coherente politieke filosofie blijkt te kunnen bieden.
Joshua Livestro en Bart-Jan Spruyt twitterden deze zomer om eens te overleggen over een nieuwe christelijk-conservatieve partij. Hoe realistisch of dat is? Deze heren zijn te intellectueel, en weinig charismatisch. Maar als je hen gaat combineren met Joost Eerdmans en Marco Pastors wordt het al een stuk gevaarlijker voor de PVV, zeker als deze groep in staat zou blijken de partij-organisatie van TON over te nemen.
Een proces als boven beschreven is al een tijdje aan de gang, achter de coulissen. Nu Rita Verdonk in feite uitgerangeerd is, zou dit nog geformaliseerd moeten worden. Een coherent partijprogramma en een herkenbare leider, en de PVV heeft een groot probleem. Het grootste gevaar voor Geert Wilders is een populist met een onbesmet blazoen en een behoorlijk charisma. Nu de ellende rond de PVV-fractie aan lijkt te houden, ontstaat een situatie dat de mensen die zich schadevrij aan het LPF-debacle wisten te onttrekken zich op gaan maken voor een come-back.
De Statenverkiezingen in maart zullen de regering ongetwijfeld een meerderheid in de Eerste Kamer opleveren. Maar er ontstaat dan ook weer een nieuw speelveld met de PVV-kandidaten die de Provinciale Staten gaan bevolken, en wat zij aan problemen mee zouden kunnen brengen. Dat doet mogelijk een situatie ontstaan, waar in Geert Wilders de stekker niet uit het kabinet zal kunnen trekken op straffe van electorale vernietiging.
 http://www.onzestem.eu/
 E-Mail: erlise50@gmail.com  Website: http://www.onzestem.eu/
|
