solidariteit met sociale centra in Chili
anarchist - 11.03.2010 03:18
Na de aardbeving van 27 februari, die een vernietigende kracht had van 8,8 op de schaal van richter, de daaropvolgende naschokken en vloedgolven, blijft Chili verweesd achter. Tot nu toe zijn er 497 dodelijke slachtoffers als direct gevolg van de ramp geteld, verschillende steden liggen in puin, infrastructuur is vernietigd en grote delen van het land zitten zonder elektriciteit, gas, water en andere essentiële voorzieningen. Buiten de sensationele verhaaltjes en doemscenario’s die ons worden voorgeschoteld door de pers en de Chileense regering komt er maar weinig informatie door over de werkelijke situatie in de straten. Wat volgt is een samenvatting van informatie die verzameld werd uit e-mails van kameraden en communiqués van enkele bezette sociale centra en anarchistische groepen. Verder is er aan het eind van dit stukje een oproep tot concrete solidariteit.
gemilitariseerde wijken
De eerste momenten na de aardschok waren bijzonder chaotisch: paniek, zoeken en verzorgen van slachtoffers, ongerustheid over dierbaren, ingestorte huizen, gebouwen en bruggen, kapotte wegen, communicatiemiddelen die niet meer functioneren en grote zones van het land waar mensen geen toegang tot elektriciteit, gas of water hadden. Bovendien kwam de hulp op vele plaatsen traag op gang. De eerste dagen bleven de winkels dicht en namen mensen in verschillende steden de beslissing voedsel, drank en andere basisproducten te gaan nemen, daar waar ze in overvloed opgestapeld lagen: in de supermarkten. Onmiddellijk gingen de massamedia deze collectieve daden van onteigening, deze breuk met de kapitalistische normaliteit afschilderen als gewelddadige plunderingen door gewapende bendes. In Chili en de rest van de wereld werden televisiekijkers bestookt met doembeelden van hordes verwilderde plunderaars die de wet van de sterkste zouden doen gelden en werd gefocust op enkele faits divers (zoals de plundering van huizen, waarbij niet vermeld werd dat het hierbij om villa’s van de rijken ging). Hierdoor slikten vele Chilenen het regeringsoptreden van de volgende dagen en werd het voorspelbare antwoord van de staat, de repressie, gelegitimeerd (“het is dát of pure chaos”). Zo kwam het dat in vele wijken de waterkannonen, de oproerpolitie en het traangas nog voor de eerste basishulp arriveerden. Het aanvallen van de autoriteit en de heilige koopwaar kon immers niet getolereerd worden. Toen de situatie na enkele dagen nog niet onder controle was kondigde de regering de noodtoestand af en werden verschillende steden gemilitariseerd. Enkele van de meest elementaire rechten van de burgerlijke democratie, zoals vrije meningsuiting en vrijheid van vereniging, werden hiermee opgeschort en in bepaalde wijken geldt de avondklok (eerst werden de bewoners van 21u00 tot 7u00 in hun huizen opgesloten, later werd dit van 18u00 tot 12u00). De prioriteit van de staat ligt in het herstellen van de orde, het veilig stellen van haar macht, het zo snel mogelijk doen terugkeren van de normaliteit.
Er wordt geschat dat niet minder dan 426 gevangenen in de chaos vlak na de aardbeving hun weg naar de vrijheid vonden. In de gevangenis van de zuidelijke stad Chillan konden 290 gijzelaars van de staat ontsnappen toen een muur omviel, in andere gevangenissen wisten gedetineerden zich een weg naar buiten te forceren door in opstand te komen. Onmiddellijk werden 100 speciale interventie eenheden van de politiek naar het zuiden gestuurd om de revoltes in de kiem te smoren. Tot nog toe zijn 125 mensen weer opgepakt, de overige 274 genieten nog van hun vrijheid.
Het spreekt ook voor zich dat het leger en de flikken, nu hun controle over de steden bijna totalitair te noemen is, gretig van deze mogelijkheid gebruik maken om enkele ontmoetingsplaatsen, van waaruit de sociale oorlog gevoed en verdiept wordt, aan te vallen: tot nu toe zijn twee bezette sociale centra ontruimd. Op 4 maart profiteerde de politie (in overleg met de eigenaars van het pand) van de afwezigheid van de bezetters om het zwaar gehavende anarchistisch sociaal centrum Okupa La Idea in Santiago te slopen, zonder de bewoners de kans te geven hun spullen te redden. Voorheen was in La Idea een bibliotheek gevestigd en er werden allerhande gratis activiteiten georganiseerd, van schilder- en gitaarlessen tot filmvoorstellingen en discussies. In Valparaíso vielen militanten van de Communistische Partij dezelfde dag het kraakpand Odio Punk Squat binnen om het in samenwerking met de politie te ontruimen. De partij van deze rode flikken is eigenaar van het pand in kwestie en dit was voor hen de aanleiding om te collaboreren met de repressieve krachten en het prachtige sociaal centrum dat er gevestigd was te vernielen. Een fundamenteel oncommunistische daad. Andere bezette sociale centra worden niet meteen met ontruiming bedreigd maar zien zichzelf geconfronteerd met infrastructurele problemen. In het geval van La Fabrica in Concepción en Isla Tortuga in Santiago was de schade te groot en gingen de kameraden op zoek naar een nieuwe locatie om hun werking voort te zetten. In vele sociale centra zijn de bezetters echter begonnen aan de herstellingswerken en zijn ze vastberaden om door te gaan.
De kraakscene in Chili is de laatste jaren bijzonder actief. Kraakpanden zijn er ontmoetingsplaatsen voor een levendige anarchistische beweging. Er zijn concertzalen, infotheken, repetitieruimtes en volkskeukens. Er wordt gediscussieerd en vergaderd, er worden plannen gesmeed en directe acties voorbereid. We kunnen ze beschouwen als haarden van verzet tegen de door en door neoliberale en autoritaire maatschappijvorm die Chili kenmerkt, als noodzakelijke steunpunten van waaruit de sociale oorlog vertrekt. Daarom denken we dat het nodig is internationale solidariteit op gang te brengen. Om de kameraden die al volop bezig zijn de schade te herstellen en met vernieuwde moed de strijd tegen overheersing aan gaan een duwtje in de rug te geven. Het zijn vaak heel concrete dingen: een dak dat moet worden hersteld, een kopieerapparaat dat moet worden vervangen, een toilet of een keuken die moeten worden heropgebouwd. We roepen collectieven, antiautoritaire groepen en kraakpanden op om benefieten te organiseren. Optredens, benefietmaaltijden, baravonden, donaties: elke hulp, hoe bescheiden ook, is meer dan welkom. Voor meer info stuur een mailtje naar  jagua.camba@yahoo.com
 E-Mail: jagua.camba@yahoo.com
|
