Albayrak Troost Legale Kindertjes
Joke Kaviaar - 14.11.2009 14:15
Goedemorgen! Een bende boze mannen in uniform ramt ergens in Den Haag in alle vroegte de deur in, licht alle bewoners van bed, en slaat onder het toeziend en almachtig oog der staatssecretaris bijna de kinderen in pyama zonder pardon in de boeien, als plotsklaps iemand roept: “Maar wij zijn hier legaal!”
Legaal? Papieren en alles erop en eraan? Wel even laten zien, hè?
..maar wel papieren hebben, hè?
Het was niet “een vreemd'ling zeker die verdwaald is zeker, 'k zal eens even vragen naar zijn naam” die met veel bombarie naar binnen was komen stampen. Nee, het waren de hoeders der natie die juist die vreemdelingen zóeken, en het stónd in de computer: de bewoners van dit huis zouden illegalen zijn, kinderen of niet.
Het moest allicht eerst nog even bewezen worden voor de kindertjes uit hun nachtmerrie konden worden verlost. Een kwestie van illegaal tot het tegendeel bewezen is, maar voor deze kindertjes liep de nachtmerrie goed af.
Zo kwam het dat Albayrak zich inderhaast ontfermde over de schreiende en jammerende kindertjes. Haar aanwezigheid als steun aan de harde hand van het niemand ontziende immigratiebeleid moest snel in een nieuwe publiciteitsstunt worden omgebogen om haar voor de afgang te behoeden. De troost, de liefde, de vrouw met de glimlach die een arm om je heen slaat en zegt: “Stil maar, het is al goed.” Tot overmaat van ramp was Albayrak met haar handhavers der wet door de deur geramd van een opvanghuis.
We moeten het nu allemaal weten, het staat in alle kranten: Albayrak als brenger van troost. Albayrak als moederkloek die van kinderen houdt. Maar intussen, ja intussen! Intussen zitten de net zo lieve kindertjes die geen documentje hebben waarin staat 'Ik ben Nederlander' achter de tralies. Intussen worden kindertjes gescheiden van hun vader of moeder of van allebei omdat díe geen documentjes hebben, en moeten ze elke week de liefhebbende ouder gedurende een uur gaan opzoeken onder het spiedend oog van camera's en bewakers.
Is er troost voor deze kindertjes? Wat nou troost!? Het is hun eigen schuld, of die van hun ouders! Hadden ze maar hun verblijfsvergunning niet te laat moeten verlengen! Hadden ze maar hier geboren moeten zijn! Hadden hun ouders maar hier geboren moeten zijn! Hadden ze maar uit eigen beweging gedwongen vrijwillig terug moeten gaan. Terug naar Servië, familie Bibic! Tot tweemaal toe, ook al is er helemaal niets! Terug naar waar je wèl geboren bent, alle onwelkome kindertjes en onwelkome moeders en vaders! Terug! Waar ú de troost vandaan haalt, zal ons een rotzorg zijn.
Maar dat staat niet in de krant.
Menig dictator omringt zich voor het verzachten van het harde imago met kindertjes of dieren. Op de foto, of gefilmd het liefst, tijdens de aai over de bol, het zitten op schoot, het drogen van de traantjes. Het doet het altijd goed, vooral in deze gure tijd van het jaar. Albayrak als goedheiligvrouw, die warmte en geborgenheid biedt. Als je maar documentjes hebt, mijn kind. Wie stout is de roe, je weet wel.
De vreemdelingenpolitie schijnt nog een bloemetje te hebben gestuurd. Morgen zullen we ons werk weer naar behoren doen, beloofd! Morgen trommelen we weer, net als elders vandaag, wèl de illegalen met hun kinderschare uit bed en brengen ze naar Kamp Zeist of het uitzetcentrum op Rotterdam-Airport. Daar laten we het troosten dan aan de christenen over die een bloemengroet mogen brengen en samen met hen een liedje mogen zingen.
Daaaaar wordt aan de deur geklopt, hard geklopt, zacht geklopt
Daaaaar wordt aan de deur geklopt, wie zal dat zijn?
Joke Kaviaar, 13 november 2009
 E-Mail: info@jokekaviaar.nl  Website: http://www.jokekaviaar.nl
|
