|
|  |
Marokko nog altijd even grimmig
Dihya Kahina - 03.08.2009 22:25
Marokkaanse migrant is ook na tien jaar Mohamed VI een melkkoe uit de
bio-industrie
Marokkaanse migrant is ook na tien jaar Mohamed VI een melkkoe uit de
bio-industrie
Na een reis van bijna 3000 kilometer kom je met een veerboot aan
in een idyllische havenstad die zijn oorsprong kent in de Spaanse
bezettingsperiode. Alhoceima is een baai omringd door zee en bergen. Bij
aankomst ziet alles er vertrouwd uit: de bergen nog even ruig en de kleine
vissersboten nog even kleurrijk. Wat we aanschouwen aan natuurlijk schoon
is een doekje voor het bloeden. Alle democratische harten bloeden als je
je ogen werpt op de wijze waarop de thuiskomer bejegend wordt door
Marokkaanse politie in de boot. Vanaf Almeria tot Alhoceima, wat zo’n acht
uur varen is, heeft men uren in de rij moeten staan om een stempel in het
paspoort te krijgen. Maar één politieman op meer dan 1000 reizigers. Omdat
Marokkanen in boten geen rijen kunnen maken, heeft men slapend op de grond
van de boot naar de politie zitten kijken. Waarom Marokko maar één man
afstuurt op 1000 reizigers, is een raadsel. Ligt het aan bezuinigingen op het politieapparaat? Nee,
want bij aankomst in de stad zien we na 500 meter een
nestje politiemannen die je controleren en je dringend verzoeken om ze met
20 km per uur te passeren. Een kort ritje door de stad leert ons dat
Marokko een politiestaat is.
De politie kan je zonder enige aanleiding aanhouden en je verzoeken om alle
denkbare documenten te tonen. Als een kudde hebben de jonge mannen met
kleurrijke paspoorten de stempelbalie tot een Amrabed gemaakt. De horde
stempelaars bestond dan ook alleen uit mannen. Net als in de oorlog
bevinden de kinderen, ouderen en vrouwen zich in de loungeruimte van de
boot van een Duitse fabrikant. Omdat de boot maar een beperkt aantal
cabines bevat, blijft het gros aan Marokkaanse Europeanen in de
whiskybar of in een andere setting die van oorsprong bedoeld is voor een
kort verblijf. De reizigers van nu bestelden geen Johnny Walker of andere drankjes. Ze sliepen
verspreid over de boot: voor het toilet, op de
stoelen, naast de koffie-corner. De mensen hadden duizenden kilometers
afgelegd door Europa op weg naar Marokko om hun familie te zien.
Het is treurig om te zien hoe kuise moeders met hun kinderen als openende vijgen
op de grond liggen van dit ooit zo chique cruiseship. Mensen liggen muisstil, alsof ze getroffen zijn
door een orkaan, blij hun hoofd op een stuk grond te kunnen leggen. Onbegrijpelijk dat mensen die
zoveel goeds voor Marokko opbrengen op een zo schandalige wijze worden behandeld. Naast de
duizend passagiers stonden ook 300 blinkende auto's in de boot. Met wat navraag kom je te weten
dat elke reiziger minimaal 3000 Euro te besteden heeft in de vier weken die zij in Marokko
doorbrengen. Ze brengen niet alleen geld mee voor de middenstand, ze hebben ook een berg
cadeautjes meegenomen voor de familie, buren en vrienden.
Vooral de migrantenvrouwen zijn een sterk onderdeel van de
ontwikkelingshulp, maar in Marokko worden ze nog steeds behandeld als minderwaardig aan de
mannen. Middelen en investeringsvermogen zijn voor Marokko blijkbaar niet voldoende om als
volwaardig burger te worden behandeld. De
vrouwen weten ook dat zij en hun mannen en kinderen gezamenlijk een van
de grootste inkomstenbron zijn van Marokko. Een oudere reizigster gaf aan
dat het besluit om al dan niet terug te keren naar Marokko nu ze 65 is geworden haar zwaar valt..
Op de vraag waarom ze twijfelde gaf ze een verrassend antwoord. Marokko is volgens haar een
land waar geen recht van toepassing is: “Stel ik word ziek en ik moet naar een ziekenhuis waar
mensen stikken in hun eigen uitwerpselen. Of mijn mannetje krijgt de kriebels en hij wil met een
jonge meid trouwen. Bij wie moet ik mijn beklag doen? Hier is geen maatschappelijk werk of een
instantie die mij
kan helpen. Ook spreek ik het Arabisch niet. Dus bij een officiële
instantie zal ik niet verder komen dan de portier. Ook weet ik niet
wanneer ik wel of juist niet steekpenningen moet betalen.”
Misschien kan Marokko een cursus of een voorlichtingssessie voor haar
bejaarde remigranten organiseren. Hoe kan ik participeren in een corrupt
overheidssysteem en hoe schat ik situaties in?
Genoeg lieden die vorm en inhoud kunnen geven aan een dergelijke cursus.
Een land dat niet humaan weet om te gaan met haar daadkrachtigen, haar
jonge mannen in zeeën laat verzuipen en bootvluchtelingen van ze maakt,
haar afgestudeerden veroordeeld tot stoelzitten in cafés en haar kritische
media wegbeboet, is een verzameling slachtoffers bij elkaar gehouden door
inkomsten van migranten die uitgezonden zijn door een malafide
uitzendbureau onder beheer van de Marokkaanse koning en in samenwerking
met Europese koppelbazen.
De Marokkaanse elite is noch bereid om te delen noch om ruimte te geven aan een
middenklasse: rechten moeten privileges blijven. De verdelers van de
privileges zijn in staat om alles in te zetten ten behoeve van het behoud
van het huidige maatschappelijke, politieke en economische stelsel in
Marokko.
Tien jaar koning Mohamed VI. In een democratie zou men roepen: tijd voor
een nieuwe regering.
|
| Read more about: vrijheid, repressie & mensenrechten | | supplements | |
