Obama als richtingaanwijzer.
Wouter ter Heide. - 01.09.2008 23:25
Leniging wereldproblemen vraagt om ombouw van het gekunstelde partijpolitieke bestel in een natuurlijk organisch bestel.
Hoewel een keuze voor Obama of McCain lood om oud ijzer is, gaat mijn voorkeur toch uit naar Obama, dankzij zijn streven het politieke landschap te veranderen. Hij geeft immers voor Republikeinen en Democraten met elkaar te verzoenen. Een verzoening die in wezen geen keuze is maar een levensnoodzakelijkheid, als gevolg van lotsverbondenheid. Deze geldt echter niet alleen voor Republikeinen en Democraten, maar voor al wat leeft. Het concreet maken daarvan, vraagt echter niet alleen om verzoening maar ook om het besef van saamhorigheid. Dus om het gevoel deel uit te maken van een totaliteit, die niet als los zand aan elkaar hangt maar een hecht geheel vormt. Voor de instandhouding daarvan is een ieder, zowel Democraat als Republikein, medeverantwoordelijk. Om dit in praktijk te brengen is inzicht nodig over de werking van die totaliteit, ervan uitgaande dat er geen uitzicht is zonder inzicht.
Zelforganisatie.
Wat dat betreft beschouw ik de aarde (met alles wat daarop groeit en bloeit) als één groot giga-organisme. Een ongrijpbaar, want continu veranderend levend (oer-)wezen, dat zijn (voort-)bestaan te danken heeft aan onderlinge solidariteit tussen alle onderdelen. Dankzij ons gevoel van saamhorigheid zijn wij, als mensheid, het beste toegerust tot het adequaat ‘beheren’ van die totaliteit. Helaas laat dat anno 2008 nogal wat te wensen over, aangezien de politieke strijd niet draait om het ‘beheren’ maar om het ‘beheersen’. Het uitoefenen van macht. Dat wil echter niet zeggen dat ‘beheren’ ons vermogen te boven gaat, ofwel ons niet gegeven is. Integendeel! Ter verduidelijking daarvan, zullen wij slechts bij ons eigen lichaam te rade moeten gaan.
Zoals bekend vertegenwoordigt elk orgaan daarin een unieke, onvervangbare functie. De levenskracht van ons hele lichaam hangt echter niet alleen af van de gezondheid van elk orgaan afzonderlijk, maar ook van de harmonieuze samenwerking tussen alle organen. Deze vorm van solidariteit is geen concessie die wordt afgedwongen, maar een levensnoodzakelijk voor zowel elk orgaan afzonderlijk als het lichaam in zijn totaliteit. Ook kan niet van tolerantie gesproken worden. Tenslotte hoeven de longen het hart niet te verdragen. Het enige wat hen gevraagd wordt is ‘goede longen’ te zijn, zoveel mogelijk ‘long’ te zijn, en naar de mate waarin zij daarin slagen zullen zij het hart helpen een goed hart te zijn, waardoor onze hersenen (als overkoepelend beleids- of coördinatiecentrum) in staat zijn alle levensprocessen effectief op elkaar af te stemmen.
Ideële leegte.
Deze vorm van vrijwillige organische samenwerking, voortkomend uit het gevoel van saamhorigheid, sluit aan bij de democratische gedachte van ‘power to the people’ en is zodoende als ‘democratie in optima forma’ te betitelen. Een zelforganisatie, of intelligente orde zònder baas. In ons lichaam is immers geen baas of leider te bekennen!
De politieke vertaling daarvan komt simpelweg neer op de creatie van een monistisch organisch bestel (MOB), ter vervanging van het dualistische partijpolitieke bestel (DPB). Dát is namelijk niet in staat tot een effectieve aanpak van de problemen anno 2008, omdat deze nu eenmaal niet van gekunstelde (starre, ofwel plaats- en tijdgebonden) partijpolitieke maar van organische (bewegende, ofwel ongrijpbare) universele aard zijn. Dus een dito aanpak behoeven, in plaats van dichtgespijkerde vierjarige regeerakkoorden.
In het openlijk ter discussie stellen van het DBP (waarin het draait om uitzichtloos ‘beheersen’) ten gunste van het MOB (waarin het draait om doelmatig ‘beheren’), zie ik dan ook als de taak van onze tijd. De taak waarin het antwoord besloten ligt op de vraag naar de leniging van de (wereld-)problemen. Via verkiezingen zal dit ultieme politieke doel nooit gerealiseerd worden, hoe groot de hype ook is die de media er om heen bouwen. De overweldigende media aandacht voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen maskeert dan ook slechts de ideële leegte daarvan, want tot de broodnodige solidariteit en saamhorigheid wereldwijd (hoe begeesterend Obama’s change, hope en Yes, we can! ook klinkt) zullen zij niet voeren.
 E-Mail: Wouter ter Heide.  Website: http://home.hetnet.nl/~zwolsforum
|
