Solidariteits bijeenkomst in Berlijn 3 augustus
ABC-Amsterdam - 02.09.2007 22:32
Naar aanleiding van de invallen en arrestaties door heel Duitsland, een vertaling van een tekst bij een soli-rally in Berlijn, op 3 augustus.
Wat is er aan de hand in Duitsland?
- Een kort overzicht van de laatste operaties met als doel het neerhalen van militant verzet -
Opnieuw zijn we binnen een paar maanden gedwongen de smerige praktijken van de BAW (openbaar aanklager) te getuigen: OP 31 juli, werden drie kameraden in de buurt van Berlijn opgepakt, naar men beweert nadat zij een brandbom onder enkele militaire voertuigen hadden geplaatst. Een vierde persoon werd in zijn appartement gearresteerd, ervan beschuldigd een van de mensen te zijn die de communiquees schreef voor de groep . Drie andere kameraden zijn (op het moment) op vrije voeten, maar worden wel onderzocht. Waarvoor eigenlijk? Artikel 129a , terroristische organisatie: allen worden beschuldigd deel uit te maken van Militante Gruppe, een clandestine groep die actief is sinds 2001. We lenen enkel texten van de Gipfelsoli website om de gebeurtenissen van de afgelopen drie maanden te verduidelijken.
Dit is de derde van zulke operaties in Duitsland in de afgelopen drie maanden. Wat betreft mei 2007; daar zijn enkele invallen geweest, waarop vier onderzoeken zijn ingesteld op basis van artikel 129a in Hamburg, Berlijn, Bremen, Strausberg en Bad Oldesloe:
*Op 9 mei, op grond van de beschuldigingen “het vormen van een terroristische organisatie met als doel het stoppen van de G8” (onder verschillende naam, 18 personen), en ook “lidmaatschap aan een terroristische organisatie (militantie gruppe, 3 personen, gebaseerd op aanvallen die plaats hadden sinds 2001).
*Op 13-19 juni gebaseerd op de beschuldigingen “het vormen van een terroristische organisatie (onder verschillende namen, o.a . AK Origami). De beschuldigingen fixeren zich op brandstichting op voertuigen van het leger en een bedrijf dat betrokken is bij de productie van wapens in Glinde (2002), Bad Oldesloe en Berlijn (2004 en 2006).
*Op 31 juli gebaseerd op de beschuldigingen “het vormen van een terroristische organisatie”(Militante Gruppe, 4 personen gearresteerd, 3 anderen gezocht en verdacht).
Het openbaar ministerie verklaarde enkele keren aan de pers dat de volgende huiszoekingen niets van doen hadden met noch de invallen op 9 mei, noch met de anti-G8 beweging. Maar, zoals voorgaande art. 129 gerelateerde onderzoeken en rechtszaken hebben uitgewezen, kunnen huiszoekingsbevelen worden verkregen op basis van “onderzoek bevindingen”. Dit stelt de autoriteiten in staat aanvullende informatie te verzamelen over de radicaal linkse beweging. Op deze manier dragen deze “bevindingen” bij aan onderzoek procedures voor toekomstige aanvallen; “feiten” die schijnbaar “verbonden” zijn aan de G8. Slechts 20% van de art.129a zaken leidt tot vervolging.
De onderzoek dossiers van de invallen van 9 mei alleen al lopen in de 80.000 pagina’s, ongeveer 200 notitie boekjes. Naast de invallen, zijn talloze vergunningen voor telefoontaps verstrekt als mede het plaatsten van microfoontjes onder auto’s en afluisteren van vergaderingen. Een getuige die vermoedelijk een “verdachte persoon” identificeerde, na de aanslag op de auto van Thomas Straubhaar, leverde 80 foto’s in bij het openbaar ministerie.
Sommigen van de aangaande personen worden ervan beschuldigd een “militante groep” te hebben willen opzetten tegen de G8 2007. Deze verdachtmakingen zijn gebaseerd op een telefoongesprek waar leden van de “Global Agriculture” werkgroep, sprak van de campagne “op te voeren”. De beschuldigden werden verdachten nadat ze de websites hadden bezocht van de bedrijven die ze bekritiseerden, of over de telefoon spraken over de locaties van deze bedrijven. Voor deze campagne waren IT experts nodig, die gespecialiseerd zijn in het opzetten van mailing lijsten, servers en het beheren van web sites.
Een groot del van deze dossiers bestaat uit analyse van “zelf beschuldigende” teksten. Dit bestaat uit vergelijken hoe zinnen zijn geformuleerd, regelmaat, grammaticale fouten als “moeite met de tweede naamval”, en welke letters hoofdletters zijn. Bijkomende zaakgelastigden keken naar waar de datum was geplaatst (links of rechts op de pagina), geschreven met of zonder nullen, het gebruik van woorden als ”imperialisme” of “precair”, verwijzingen van de auteur naar specifieke campagnes en linkse groepen, of de spelling “dissent!”, “dissent” of “Dissent” is (G8 of G-8) enzovoorts. Vergelijkingen werden eveneens gemaakt tussen teksten voor gelijke uitdrukkingen als: “het geld opstrijken” en “IWF”.
Na iedere analyse is er een profiel gemaakt van potentiele auteurs van de tekst: stad van herkomst, politieke verwantschappen, onderwijs achtergrond en de positie van de auteurs binnen hun politiek spectrum. Sommige teksten zijn nadien toegekend aan specifieke personen. Er is data samengesteld over de huisgenoten van de beschuldigden met wie zij hebben gebeld, telefoon en internet service providers, bij welke demonstraties de beschuldigden opgepakt werden, of aan welke samenwerkende projecten de persoon werkt. Veel van deze informatie is niet bedoeld voor het exclusieve gebruik van een specifieke zaak. In tegendeel, het blijkt dat onderzoek naar verdere verzameling van informatie, ongeacht de context, werden aangevraagd bij de BKA (Buro Kriminal Ambt) en de ‘Verfassungsschutz’ (de politieke “misdaad-unit” van de BKA). In ieder geval laten de omstandigheden laten duidelijk zien dat de autoriteiten diep gegraven hebben naar aansluitende informatie over de radicaal linkse en de anti-G8 beweging sinds het begin. Observatie vergunningen voor de radio lokalen in en om Mehringhof (autonoom links centrum in Berlijn) en de HWP hoge school werden aangevraagd , voor tenminste de eerste twee “dissent!”netwerk vergaderingen in Hamburg en Berlijn, beiden bezocht door 250 mensen. In deze gemoedstoestand, hebben de autoriteiten waarschijnlijk alle mobile telefoons die geregistreerd werden door het lokale netwerk gelezen. De aanwezigheid van informanten op de vergadering zelf was ook geen verassing.
Hoe dan ook, na lang in het duister te hebben getast, terwijl de “Militante campagne tegen de G8 (een 2 jaar durende militante campagne verspreid over heel Duitsland, uitgevoerd door verschillende autonome groepen, bestaande uit honderden brandaanslagen en vernielingen van goederen), hard vocht, in het bijzonder in Noord-Duitsland, hebben repressieve machten geprobeerd hier een einde aan te brengen, door deze ‘frame-ups’ op te zetten, voor, tijdens en na de G8 top. Het was hun poging om militant en compromisloos verzet te intimideren, maar het slaagde daarin niet volledig; noch in het ondermijnen van de solidariteit binnen de verschillende delen van de autonome beweging, noch in het stoppen van de militante aanslagen.
Tot zover een korte opsomming van de feiten. Wat ons echter meer interesseert, zijn enkele woorden over solidariteit. Er is iets positiefs opgevallen, de goede solidariteit die is ontstaan onmiddellijk na de eerste invallen in mei. Dezelfde nacht vonden er overal in Duitsland demonstraties plaats, en bovenal in Hamburg en Berlijn. In Hamburg vond een spontane demonstratie plaats met meer dan 2000 mensen, met enkele confrontaties naderhand, en Berlijn kreeg 5000 mensen de straat op, allen onder het motto: “we zijn allen 129a!” “we zijn allen Militante Gruppe!”. Er volgden in de dagen daarop eveneens veel directe acties, waaronder een van Militante Gruppe, die twee politie bussen in de fik stak. Het doel van de repressieve machten, elk radicaal verzet tegen de G8 en het kapitalisme te intimideren, resulteerde niet als gepland. Bovendien distantieerde slechts enkelen (meestal leiders ban Attac, maar niet hun basis), zich van de verdachten of het militante verzet. Eveneens een positief teken.
Ook zijn enkele kameraden uit het noorden van Duitsland door de openbaar aanklager “uitgenodigd” om verklaringen af te leggen over hun kameraden die verdacht worden in zake de 13-19 juni operatie. De eerste die deze uitnodiging ontving met 40 andere solidaire kameraden naar de politie, en meldde dat zij weigerde iets te verklaren, en voorbereid was de consequenties onder ogen te komen. Wanneer je in Duitsland opgeroepen wordt te getuigen, maar weigert te verklaren, kan je tot 6 maanden gevangenisstraf opgelegd krijgen. De laatste keer dat dit gebeurde was bij de beruchte Magdeburg rechtszaak, waar verscheidene mensen weigerden te getuigen tegen hun kameraden, een van hen zat bijna 6 maanden vast omdat hij weigerde mee te werken.
Terug naar de laatste aanval tegen de vermeende Militante Gruppe; het is een feit dat drie kameraden nu in de bak zitten, onder de gebruikelijke zware omstandigheden. Vanaf het begin af aan zijn vele uitingen van solidariteit uitgesproken, in het bijzonder ten aanzien van een van de gevangenen. Hij werd niet gearresteerd voor een vermeende brandaanslag, en hij werkt bij de universiteit en geniet daardoor een speciale status in de ogen van sommigen. Het blijkt voor veel mensen niet moeilijk solidariteit te betuigen met een gecriminaliseerde docent; slachtoffer van een of andere hachelijke politie ‘frame-up’. En geven onze solidariteit natuurlijk ook! Op het moment dat deze tekst in Duitsland geschreven werd, werd deze vrijgelaten uit de gevangenis. Hij is vrijgelaten na het betalen van een borgsom, maar het blijft nog onduidelijk of hij ook buiten kan blijven tot aan het mogelijke begin van de rechtszaak. De openbaar aanklager heeft laten weten in beroep te gaan tegen de beslissing deze persoon vrij te laten.
Aan de andere kant is het voor een groot aantal mensen, denk aan de normale burgers, universiteitdocenten en politici in spe in onze beweging, veel moeilijker te verdedigen solidair met iemand te zijn die waarschijnlijk brandaanslagen ondernomen hebben tegen enkele moordende machines van de Duitse staat. Sommigen zijn bang te worden gecategoriseerd als supporters van de MG, of simpelweg als “in staat tot het gebruiken van geweld”, door de staats organen, anderen verwerpen absoluut iedere vorm van geweld, zelfs zij het tegen voorwerpen. Over het algemeen geven sommigen er de voorkeur aan niet te spreken over de drie kameraden, omdat het te moeilijk zou worden alle bovengenoemde verschillende supporters in het zelfde schuitje te houden.
We willen ons aansluiten bij de (vele) stemmen en opnieuw openlijke solidariteit benadrukken met degenen die zelfs “schuldig” kunnen worden bevonden aan een of andere illegale actie. Wij maken geen onderscheid tussen onschuldig en schuldig: deze categorieën komen niet voor in onze anarchistische achtergrond, evenmin vinden we dat deze thuishoren in elke oprechte radicaal linkse beweging. We moeten in staat zijn onze volledige solidariteit te uiten aan iedereen die op zijn of haar gewenste wijze vecht tegen de huidige maatschappij; laat hen voelen dat ze niet alleen zijn en wij aan hun zijde staan voor uiteindelijke acties; deze solidariteit sluit geen permanente, kritische discussie met onze kameraden uit. Daarom is het erg belangrijk ons niet te laten op splitsen tussen de gebruikelijke “goeden” en “slechten”, het gebruikelijke spel dat staat en kapitaal graag spelen. Het is belangrijk heldere en kritische steun te laten zien aan al onze gevangen kameraden, zonder onderscheid.
We zijn blij om te zien dat vele stemmen hetzelfde roepen, meer dan verwacht de waarheid vertellen, een goed teken, en ook te mogen getuigen van veel solidariteitsacties in de laatste dagen. Er hebben twee manifestaties plaatsgevonden voor de gevangenis waar de kameraden worden vastgehouden, meteen vanaf het moment dat ze hier naartoe werden verplaatst, en beiden werden door ongeveer 300 bezoekers; maar nog hiervoor, een nacht voor de arrestaties is er een auto van de federale rechtbank in de fik gestoken in Berlijn. Enkele dagen later een poging tot brandstichting tegen een justitieel gebouw, opnieuw in Berlijn, brachten de politie en media in paniek. Enkele weekenden later verbrandden enkele auto’s van een bedrijf dat betrokken is bij nucleair transport, waaronder ook een auto van het Duitse leger. Gelijkertijd vond een druk bezocht solidariteitsbijeenkomst plaats, vele oproepen tot solidariteit zijn verspreid, pamfletten verspreidt, spandoeken opgehangen en geld ingezameld. Nogmaals: we laten ons niet bang maken, maar we keizen liever voor verder strijden dan thuis zitten en slechts kaarten schrijven aan de gevangenen (hoewel dit eveneens een heel belangrijk onderdeel van onze strijd is). Het is ook iets waard dat reformistische groepen als de basis van Attac en een groot deel van de universitaire wereld mede deelnemen aan de solidariteitscampagne. Bij het Attac zomer kamp begonnen 400 mensen een spontane demonstratie als antwoord op de arrestaties, scanderend “wij zijn allen terroristen” (!). Dit is waarschijnlijk een schijnmacht die voortkomt uit het feit dat een van de verdachten een socioloog is, en het is goed mogelijk dat sommige mensen zich meer radicale dingen begonnen af te vragen over de huidige stand van zaken.
Hoe dan ook, deze gelegenheid is gebruikt voor een voorstel voor een campagne ter afschaffing van artikel 129a en b, en een offensief te starten tegen de algemene sociale controle; een grote demonstratie op 22 september, ook georganiseerd door reformistische groepen, we zullen daar een groot autonoom blok zien verschijnen tegen de sociale controle en voor de afschaffing van de eerdergenoemde beruchte artikelen. Het uitgebreide gebruik van dit artikel vraagt om criminalisering van ons verzet, en in landen al Spanje en Italië in het bijzonder, waar het feitelijk iedere twee maanden wordt gebruikt, is het een griezelige normaliteit geworden. Gaan wij dezelfde kant uit? Zoals wij eerder in onze brochure “Repressie tegen Italiaanse anarchisten” schreven, is het slechts een kwestie van tijd, voordat elke vriendschap wordt gecategoriseerd onder dit artikel.
We herhalenhet opnieuw; voor ons is er slechts een terroristische organisatie, en dat is de Staat. Daarom is lijkt een grote tegenstelling dat mensen die zich er actief tegen opstellen, worden vergeleken met een van de voornaamste organisaties van dood en terrorisme, als bijvoorbeeld het leger, nu zelf terroristen worden genoemd! Iets waar iedereen zich in kan herkennen.
Ter afsluiting, we moeten niet vergeten dat het probleem niet alleen wordt gepresenteerd door de gevangenneming van diegenen die dicht bij ons staan; maar meer door het bestaan van de gevangenis zelf. Het bestaan van die grijze muren is een bedreiging voor allen en we moeten vechten voor de vernietiging ervan, elke dag.
Vrijheid voor Axel, Florian, and Oli!
Voor de verwijdering van alle artikel 129a and b onderzoeken!
Vrijheid voor allen!
Vernietig alle gevangenissen!
|
