De Vrije Communist nummer 1
Rob - 30.06.2007 19:23
Onlangs verscheen nummer 1 van het religieus anarchistisch communistische blad De Vrije Communist. In dit nummer de volgende onderwerpen: bladen, De Vrije Communist, Peter Kropotkin, staatskapitalisme en libertair socialisme, een anarchistisch congres, stakingen, verkiezingen en democratie, vervolging van activisten, racisme, revolutie en geweld, Ploegscharen en een demonstratie tegen bont. Het artikel over De Vrije Communist volgt hieronder.
DE VRIJE COMMUNIST NUMMER 1
Onlangs verscheen nummer 1 van het religieus anarchistisch communistische blad De Vrije Communist.
In dit nummer de volgende onderwerpen: bladen, De Vrije Communist, Peter Kropotkin, staatskapitalisme en libertair socialisme, een anarchistisch congres, stakingen, verkiezingen en democratie, vervolging van activisten, racisme, revolutie en geweld, Ploegscharen en een demonstratie tegen bont.
Het artikel over De Vrije Communist volgt hieronder.
DE VRIJE COMMUNIST
Woorden van Rebellen bestaat niet meer. De Vrije Communist komt er voor in de plaats. Het gaat om een lichte koerswijziging. De Vrije Communist is ook anarchistisch communistisch. Er wordt teruggegrepen op een blad dat in de jaren twintig van de vorige eeuw bestond: De Vrije Communist van de Bond van Religieuze Anarcho-Communisten (BRAC). Het heeft trouwens wel iets verfrissends om het blad eens een andere naam te geven.
De naam De Vrije Communist geeft veel meer aan waar je voor staat dan de naam Woorden van Rebellen. We moeten niet alleen tegen het bestaande zijn, maar nog meer ons inzetten voor het alternatief. De naam Woorden van Rebellen paste op het moment van het ontstaan (december 1995) wel goed bij je overtuiging dat je nogal tegen de stroom in moest gaan, ook binnen “links”. Rebellie binnen “links” was en blijft helaas nodig.
De naam Woorden van Rebellen stond duidelijk in verband met het boek ‘Words of a Rebel’ van Peter Kropotkin. Kropotkin is de grondlegger van de anarchistisch communistische theorie en praktijk. Maar Kropotkin had ook gebreken. Misschien is het ook sowieso niet goed om met de naam van een blad jezelf zo duidelijk in verband te brengen met een persoon, in plaats van met een politieke stroming.
De BRAC ontstond in de jaren ’20 van de vorige eeuw en gaf het blad De Vrije Communist uit. De ethische en algemeen religieuze inslag van dat blad spreken zeer aan. Overigens zijn er met de politieke praktijk ook zeker wel wat verschillen tussen de oude Vrije Communist en de nieuwe Vrije Communist. Hoe kan het ook anders, na zo’n lange tijd? Nu kort iets over het belang van ethiek en religie.
Voor mensen die uit gaan van het bestaan van een vrije wil speelt
ethiek een grote rol in het dagelijks leven. Iedere dag sta je voor de opgave om zo veel mogelijk de vrijheid te stimuleren en de dwang
tegen te werken. Het kan niet zo zijn dat het mee gaan met de
kapitalistische stroom als politiek neutraal en vanzelfsprekend wordt gezien. Het is een (ethische) keuze, zoals het tegen de stroom in gaan een keuze is (waarbij duidelijk is dat de eerste keuze wordt beloond en de tweede keuze wordt bestraft). Dit besef hangt samen met het besef dat de werkelijkheid niet alleen de materie omvat, maar ook de geest. Er is niet alleen een maatschappelijke revolutie nodig, maar ook een innerlijke revolutie.
Het gebrek aan ethisch besef, door een mechanisch denken, heeft in het algemeen en ook binnen “links” veel schade veroorzaakt. Het heeft steeds weer de beheersing van de ene mens door de andere mens én de beheersing van de mens over de natuur met zich mee gebracht.
Je beschouwde jezelf al lange tijd als religieus, maar het speelde maar een kleine rol. Dat is veranderd. Het moeten zwijgen over religie ben je gaan opvatten als het moeten zwijgen over je drijfveren. Het is voor iedereen goed om over je drijfveren na te denken. Heel belangrijk hierbij is het begrip verbondenheid. Terwijl egocentrische types als managers, politici en religieuze leiders denken dat de wereld om hen heen draait zien de meer bescheiden mensen in dat ze een deel van een groter geheel zijn.
De Vrije Communist is algemeen religieus, kiest niet voor de ene of de andere religie. Samenwerking tussen mensen met verschillende religieuze achtergronden wordt gestimuleerd. Het anarchistische communisme is te verenigen met allerlei vormen van religie, bijvoorbeeld religieus atheisme, religieus humanisme, pantheisme, panentheisme, paganisme en de bekende religies. Voor dit blad is het heel belangrijk dat een verband wordt gelegd tussen religie en socialisme. In Nederland zijn daarvan het christen anarchisme en het christen socialisme de bekendste voorbeelden.
Uit den boze blijft natuurlijk het met dwang, van bovenaf, opleggen van religieuze voorschriften. We kennen dat maar al te goed van
allerlei religieuze organisaties. Daarmee zijn ze net als politieke partijen onderdeel van een systeem dat mensen opsplitst in klassen. Maar een mechanisch, onverschillig atheisme past ook bij het
kapitalisme. Autoriteit bloeit op onverschilligheid.
Voor informatie: rvisserAantenna.nl (A is apestaartje).
|
