| |
Janske is niet meer alex - 16.09.2006 23:06
Zaterdagochtend 9 september rond half negen brak er door nog onbekende oorzaak brand uit in de woning van Janneke aan de Amsterdamse Bilderdijkstraat. De vlammen werden haar fataal. 'Janske' groeide op in Nijmegen en kwam vanwege haar sterk gevoel voor rechtvaardigheid in de vroege jaren '80 in de lokale kraakwereld terecht. Instellingen als het Vrouwenfilmhuis en Blijf van mijn Lijf konden op haar inzet rekenen. Na een kortstondig verblijf in Groningen verhuisde zij naar Amsterdam. Zij vond onderdak in kraakpand de Zwarte Kat en raakte ook hier betrokken bij tal van alternatieve activiteiten. Zoals eetcafé de Schele Kip, de potten- en flikkerscene, (kraak-)acties en vele demonstraties. Rond de ontruiming van het kraakpand in 1994 was zij een van de roergangers. Janneke had echter een zwak voor jenever, hetgeen haar lang niet altijd in dank werd afgenomen. Desondanks bleef zij een rijke schare aan vrienden en vriendinnen om zich heen verzamelen, die voor haar warme uitstraling en bevlogenheid vielen. De laatste jaren stapelden de persoonlijke problemen zich op. Haar oorspronkelijke vriendenkring werd steeds kleiner. Hoewel Janneke voor iedereen klaar stond, wees zij zélf alle hulp en advies steevast van de hand. Janneke liet zich niet bemoederen. Afgelopen vrijdag werd zij door haar familieleden, vrienden en betrokkenen ter aarde besteld op St. Barbara in Amsterdam Oud-West. Een zee van zonnebloemen bedekten haar kist. Weg is zij, een bijzonder mens, unbeschreiblich weiblich. Janneke is vijftig jaar geworden. |
Read more about: zonder rubriek | supplements | ... | p. punk - 17.09.2006 02:46
Shit... Ik zat gisteren dit te luisteren, misschien zegt het iets, misschien ook niet. Ik kon haar niet en toch weer wel. Klein hartje in elk geval. Of ze Spaans sprak, nou ja in de hemel verstaan we elkaar vast wel. Salud Janneke. MERCEDES SOSA » Gracias A La Vida Gracias a la vida que me ha dado tanto me dio dos luceros que cuando los abro perfecto distingo lo negro del blanco y en el alto cielo su fondo estrellado y en las multitudes el hombre que yo amo Gracias a la vida que me ha dado tanto me ha dado el oído que en todo su ancho graba noche y día grillos y canarios martirios, turbinas, ladridos, chubascos y la voz tan tierna de mi bien amado Gracias a la vida que me ha dado tanto me ha dado el sonido y el abecedario con él, las palabras que pienso y declaro madre, amigo, hermano y luz alumbrando la ruta del alma del que estoy amando Gracias a la vida que me ha dado tanto me ha dado la marcha de mis pies cansados con ellos anduve ciudades y charcos playas y desiertos, montañas y llanos y la casa tuya, tu calle y tu patio Gracias a la vida que me ha dado tanto me dio el corazón que agita su marco cuando miro el fruto del cerebro humano cuando miro el bueno tan lejos del malo cuando miro el fondo de tus ojos claros Gracias a la vida que me ha dado tanto me ha dado la risa y me ha dado el llanto así yo distingo dicha de quebranto los dos materiales que forman mi canto y el canto de ustedes que es el mismo canto y el canto de todos que es mi propio canto Gracias a la vida, gracias a la vida | |
supplements | |