OVERHEID LIEGT OVER SCHADELIJKHEID UMTS
LEO D. - 06.06.2006 15:11
Mensen doen het zichzelf aan, net als het umts verhaal... kijk maar eens, zogenaamd 'niet schadelijk' Slaap maar zacht nederland.... slaap maar zacht... Rotterdam wordt wel weer gebombardeerd, maar er is niets aan de hand....
 http://www.volkskrantblog.nl/blog/4265
Overheid manipulatief over UMTS.... UMTS wel degelijk schadelijk
De berichten die u vanuit de overheid bereiken zijn op zijn minst speculatief en bedenkelijk. Het bericht bereikte vandaag dat UMTS niet schadelijk zou zijn. Umts alleen, zou inderdaad niet schadelijk hoeven zijn. Maar het gaat om meer.
Het gaat om de opeenstapeling van alle electromagnetische bronnen. UMTS, GSM, WIFI, DECT, MOBILOFOONS, DIGITENNES. Deze bronnen bij elkaar zorgen wel degelijk voor een ziektemakende atmosfeer.
Gelooft u zo maar propaganda door de overheid aan u gezonden, dan vraag ik aan u toch kritischer te zijn, en zelf na te gaan denken over dit onderwerp.
Het kan niet zo zijn, dat u alles maar gelooft wat u voorgeschoteld wordt.
Ik adviseer u daarom eens te gaan kijken op onderstaande sites, welke met vele, vele wetenschappelijke tegenbewijzen komen.
Staatsecretaris VanGeel spreekt zichzelf ook nog eens tegen. Tijdens een milieuprogramma op televisie zei hij zelf dat we 'heel erg voorzichtig om moeten gaan met draadloze electromagnetische producten'....
"Smans uitspraken geloof je toch per direct niet meer?
Als milieubewust burger, die veel mensen ziet lijden onder het geweld van de elektrotechnische milieuvervuiling adviseer ik u daarom te gaan kijken op:
www.stopumts.nl www.milieuziektes.nl www.sotnederland.tk www.straling.org
Dit pers bericht is een farce. Weer een manier een bevolkingsgroep te doen laten geloven Dat er niets aan de hand is.
Weet u nog?
"Nederlanders ga toch rustig slapen, er is niets aan de hand" Even later werd Rotterdam gebombardeerd.
Zo gaan ze met ons om!
Hieronder nog een verhaal
--------------------------------------------------------------------------------
Sorry, geen erkende ziekte
zondag, 04 juni 2006 - Dossier: Ervaringen burgers
Ongeveer twee jaar geleden begon mijn zoon J. te lijden aan migraine, neusbloedingen en last van het licht. We gingen naar de dokter en het werd vastgesteld dat J. last had van zijn voorhoofdsholte. Het afgelopen jaar zijn de migraines zo erg geworden dat J. op de vloer ligt, opgerold van de pijn, en vaak moet hij dan ook overgeven. Op 3 januari 2006 ging mijn vrouw weer met J. naar de dokter, want zijn migraine was in frequentie en hevigheid toegenomen. Maandagavond zei J. dat zijn hoofdpijn erger werd en hij kreeg twee paracetamol en 2 ibuprofen. Ik zei hem naar bed te gaan en de gordijnen te sluiten. Na een uur ging ik naar boven om te kijken. Hij lag geheel naakt opgerold op de vloer van de badkamer, hield zijn hoofd vast alsof zijn leven ervan afhing. De dokter zei dat hij voor een MRI-scan naar het ziekenhuis moest, de volgende ochtend. In het ziekenhuis keek de arts naar J. en zei: mogelijk een gezwollen bloedvat of een hersentumor. Hij werd meteen opgenomen. De volgende dag kreeg J. geen MRI-scan (het apparaat deed het niet) maar een CT-scan. De zusters gaven J. codeine (pijnstiller) en een medicijn om te stoppen met overgeven en alle lampen werden uitgeschakeld. Op vrijdag vertelde de arts ons dat J. geen tumor had en dat de migraine werd veroorzaakt door de elektromagnetische velden. Ze waren tot die conclusie gekomen nadat ze een ander kind met dezelfde symptomen hadden behandeld, een week daarvoor. Toen we een schriftelijke verklaring vroegen zei de arts: Sorry, dit is geen erkende ziekte, alles wat we kunnen doen is hem codeine geven.
Bron: www.mashh.com
Op dezelfde website staat ook een getuigenis van een arts, die ernstige gezondheidsklachten kreeg na aanschaf van een draadloze router.
--------------------------------------------------------------------------------
Duizeligheid en neusbloedingen
woensdag, 24 mei 2006 - Dossier: Ervaringen burgers
Getuigenis van Dalan MCaren 22 Jan 2000
In september 1998 verhuisde ik naar de 20e verdieping van een woongebouw met 21 verdiepingen. Ik kreeg onmiddellijk een gevoel van onbalans, duizeligheid, hoofdpijn, ernstige slapeloosheid, neusbloedingen, zweten en een gevoel alsof ik kookte. Ik kon me niet concentreren, kon me dikwijls iets niet herinneren. Ik voelde mijn energie weglopen. Ik had paniekaanvallen en was ademloos, voelde me opgewonden en rusteloos, mijn gewrichten deden pijn en ik had zere ogen.
Meestal werd ik rond 03.00 uur plotseling wakker, voelde me 'koken' en angstig. Ik voelde druk op mijn borst en bleef liggen tot de morgen. Soms stond ik op en ging over straat lopen, waar ik me beter voelde, kalm en helder van geest.
Ik ging ervan uit dat het de stress van een moeilijk jaar was en een grote verhuizing. Maar in november 1998 kreeg ik een vliegticket van mijn zus en haar man, om hen een maand te bezoeken, in de buurt van Toronto. Ik voelde me daar goed, sliep goed, had veel energie, een helder hoofd, goede focus, geen geheugenproblemen, normaal, rustig en blij.
Ik ging in december terug en onmiddellijk begonnen de neusbloedingen en alle symptomen kwamen terug. Ik bleef hieraan lijden totdat ik in de zomer zes weken lang naar Vancouver Island ging, op bezoek bij mijn vader. Weer voelde ik me normaal, met veel energie en focus, ondanks de stress van het feit dat mijn vader ziek was en in een ziekenhuis lag.
Ik ging terug en weer begonnen alle symptomen. Ik was me nu bewust geworden van de zendmasten en installaties op het dak, door het lezen van een artikel en door te praten met een klussenman van de kabeltelevisie. Hij was gekomen omdat ik heel veel interferentie op mijn televisie had.
Toen zag ik dat op de bovenste verdieping van het gebouw minstens 25 antennes en straalzenders stonden.
Ik kreeg steeds meer stress met nu en dan vlagen van woede, alsof ik gek werd en de controle over mijn hersenen verloor. Ik zat dagelijks te huilen zonder reden, maar als ik het appartement verliet, voelde ik me goed.
De volgende drie maanden ging ik tweemaal weg, eenmaal een maand en de tweede keer van 10 december 1999 tot 6 januari 2000. Toen ik terugkeerde, voelde ik me onmiddellijk duizeling en uit evenwicht. Binnen 12 uur had ik twee neusbloedingen en ik kon geheel niet slapen.
Ik meen dat het vermogen van de antennes nog is toegenomen. Het voelt alsof de muren trillen. Ik moet 's nachts de straat op en overdag naar andere mensen om brieven te schrijven en andere dingen te doen die concentratie vragen.
Vorige week had ik twee bezoekers op twee afzonderlijke dagen. Beide voelden hun hoofd blokkeren binnen een minuut, kregen hoofdpijn en een dood gevoel. Ze voelden zich opgewonden en rusteloos en konden het suizen horen, een hoge vibrerende toon. Ze vertrokken binnen een half uur. Beiden belden me achteraf op en zeiden dat ze zich na het vertrek binnen vijf minuten weer normaal voelden.
Ik ben uitgeput. Ik hoop dat ik een andere woning kan vinden die betaalbaar is.
Ik hoop dat mijn verhaal helpt. Ik ben een gepensioneerde onderwijzeres, massage-therapeur en kunstenaar. Ik heb niets kunnen doen sinds ik in deze woning ben getrokken.
Dalana MCaren
Gepubliceerd door Robert Riedlinger met toestemming van MCaren.
Bron: www.emfacts.com/weblog/index.php?p=471 .
|
