Sinds september 2003 zitten er vrouwen zonder verblijfsvergunning vast in Detentiecentrum Zeist in Soesterberg. Hier zijn cellen voor 90 geïllegaliseerde vrouwen gebouwd. Sinds januari 2004 worden ook mannen zonder verblijfspapieren daar gevangen gehouden. Ze worden opgepakt tijdens het zwart werk (hun enige overlevingsmogelijkheid) of omdat ze geen voor- of achterlicht aan hebben. Ze worden hier opgesloten, voor onbepaalde tijd, zonder dat ze een misdrijf hebben begaan. Enkel wegens "illegaal verblijf" zitten ze variërend van enkele maanden tot ruim een jaar met 6 mensen in een cel van 30 vierkante meter vast. De omstandigheden waaronder mensen zonder verblijfsvergunning in het Detentiecentrum vastzitten, zijn ronduit slecht. Er is geen juridisch spreekuur zodat ze met vragen rondom hun (vervolg)procedure nergens terecht kunnen. Ze zitten dagelijks van vijf uur 's middags tot elf uur 's ochtends in de cel. Op woensdag worden ze zelfs verplicht om de hele dag op cel te blijven. Het luchten is beperkt tot 1 uur per dag, in een grote ijzeren kooi. Van de recreatie- en fitnessruimte mag slechts 1 uur per week gebruik gemaakt worden. De medische zorg is zeer slecht. Gezondheidsklachten worden niet serieus genomen en ongeacht de ernst van een klacht moet er drie dagen gewacht worden op een verpleegkundige. Een arts krijgen ze al helemaal bijna niet te zien.

Afgelopen week verschenen berichten over de Mongoolse vluchtelinge Naraa, die op dit moment samen met haar twee kinderen (14 en 16 jaar) in het Detentiecentrum vastzit. Deze voor eerwraak gevluchte vrouw werd na jarenlang verblijf in Nederland op 2 januari bij een razzia uit huis gehaald. Na gevangenschap in het Uitzetcentrum Zestienhoven werd ze op 1 februari overgeplaatst naar Zeist. Tijdens de 18 uur op cel, wordt haar zoon van 14 gescheiden opgesloten van zijn moeder en zus. Vrienden van haar zijn een aktie voor haar begonnen.

Niemand verruilt zonder reden zijn of haar eigen land voor een onzeker bestaan in het buitenland. Vluchtelingen en migranten komen hierheen op zoek naar een leven zonder oorlog, hongersnood en onvrijheid, om een beter bestaan op te bouwen voor zichzelf en hun kinderen. Het is uitermate wrang dat juist zij dan in Nederland in de gevangenis terechtkomen, zonder middelen van bestaan op straat gezet worden en/of zonder pardon teruggestuurd naar het land van herkomst. Bovendien wordt er in het Nederlandse (en Europese) asielbeleid geen rekening gehouden met de schuld die ?wij? als westerse landen hebben aan de redenen waarom mensen vluchten. Onze welvaart is voor een groot deel gebouwd op de uitbuiting en onderdrukking van mensen in de rest van de wereld. Wij profiteren in ruime mate van de grote verschillen in welvaart in de wereld. Het is niet verwonderlijk dat mensen vluchten naar landen waar ze relatief meer vrijheid en betere bestaansmogelijkheden hebben. Mensen deze mogelijkheden hier te ontzeggen, getuigt van egoïsme en hebzucht. AAGU vindt dat iedereen het recht heeft op vrijheid van beweging en op verblijf in het land waar hij of zij wil wonen. De aktiegroep gelooft in open grenzen en een solidaire wereld waarin er genoeg is voor iedereen.