|
|  |
Nee tegen het Europees McCarthyisme
Paul - 12.01.2006 13:49
Gaat Europa de weg op van het McCarthyisme zoals de Verenigde Staten in de jaren 1950? Wil men de vrijheid van meningsuiting en van organisatie afschaffen “in naam van de democratie”?
Op 14 december 2005 nam de politieke commissie van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa in Parijs een ontwerp van Resolutie aan, ingediend door Göran Lindblad van de Europese Volkspartij /Christen-Democraten (PPE/DC). De titel luidt “Noodzaak van een internationale veroordeling van de misdaden van de voormalige totalitaire communistische staten”. Over dit ontwerp moet de voltallige vergadering van de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa zich nog uitspreken. Ze komt van 23 tot 27 januari 2006 bijeen.
Onder de leden die het ontwerp goedkeurden, vinden we parlementsleden van landen die leiders van politieke partijen en volksbewegingen gevangen zetten, oogluikend de rehabilitatie van nazi-symbolen toestaan en vroegere oorlogsmisdaden onbestraft laten.
Het doel van dit ontwerp is niet de daders van verwerpelijke misdaden te veroordelen, maar wel het geheel van de communistische beweging en ideologie te brandmerken, omdat die zogenaamd “overal en in alle tijden waarin ze in praktijk werd gebracht, in Europa of elders, is uitgelopen op massale terreur, misdaden en grootschalige schendingen van de mensenrechten”. Het ontwerp ontkent daarmee dat de communistische ideologie en beweging deel uitmaken van de arbeidersgeschiedenis en van de sociale vooruitgang en criminaliseert een progressieve stroming die zich beroept op de Verlichting en het verlangen naar sociale, economische en politieke verandering.
Het ontwerp ontkent ook de beslissende rol van de Sovjet-Unie en van de communistische beweging in de strijd tegen de nazi-verschrikking. We herinneren aan de woorden van Albert Einstein, toen de nazi-machine voor het eerst werd gestopt bij Stalingrad: “Zonder Rusland hadden deze bloedhonden (…) hun doel kunnen bereiken of het in ieder geval heel dicht kunnen benaderen”.
Als de resolutie wordt goedgekeurd, kan dit leiden tot het vastleggen van een officiële geschiedenis van de USSR en het communisme, die het historisch onderzoek verlamt en een objectief debat over een vergelijkende balans van de kapitalistische en communistische systemen onmogelijk maakt. Zo wordt de deur geopend voor een heksenjacht – zoals tijdens het McCarthyisme van de jaren 1950 – tegen de onderzoekers die zich niet bij de officiële geschiedenis neerleggen. We moeten de vrijheid van onderzoek en van meningsuiting garanderen voor alle wetenschappers, tegen een moderne Europese variant van het McCarthyisme.
Criminalisering van de socialistische landen en van de huidige communistische partijen
De resolutie stelt dat “zogenaamde nationale belangen niet mogen verhinderen (…) om kritiek te maken op de huidige totalitaire communistische regimes (…) in een aantal landen van de wereld (…) waar nog steeds misdaden worden gepleegd”. Door de bestaande socialistische landen zo te criminaliseren, bereidt het ontwerp van Resolutie de publieke opinie voor op militaire aanvallen, waarmee de regering Bush trouwens al meermaals heeft gedreigd.
Door kritiek te maken op het feit dat “communistische partijen in sommige landen nog wettelijk en actief zijn, hoewel ze nooit afstand hebben genomen van de misdaden die in het verleden werden gepleegd door totalitaire communistische landen”, bereidt het ontwerp een wettelijk verbod van deze partijen voor.
Een dreiging voor het geheel van de vakbondsbeweging
Het ontwerp van resolutie gaat nog verder dan een loutere veroordeling van het communisme: het criminaliseert ook het concept van klassenstrijd zelf als iets wat ”wordt gebruikt om misdaden te rechtvaardigen”. Daarmee bedreigt het de hele arbeiders- en syndicale beweging in Europa die zich vandaag verzet tegen de neoliberale politiek.
De volkeren van Oost-Europa kennen vandaag een nooit geziene ellende. In heel Europa maken de werkende mensen en vooral de jongeren, zich zorgen over hun toekomst. De werkloosheid stijgt, sociale verworvenheden worden afgebroken, democratische en syndicale rechten worden bedreigd en zowel binnen als buiten Europa heerst opnieuw oorlog (Joegoslavië, Afghanistan, Irak).
Voor de indieners van het ontwerp “speelt de veroordeling van de gepleegde misdaden een belangrijke rol in de opvoeding van de jongere generaties. Een duidelijk standpunt van de internationale gemeenschap over dit verleden kan dienen als referentie voor hun toekomstig handelen”. Dit citaat geeft aan dat de indieners van het ontwerp de omvang erkennen van het volksverzet tegen de politiek die in Oost-Europa wordt toegepast. Maar het maakt ook duidelijk dat ze een partijdige politieke strijd voeren en niet zoeken naar gerechtigheid.
Vandaag de communisten, morgen de vakbondsleden en andersglobalisten, overmorgen… ?
 http://assembly.coe.int/ASP/APFeaturesManager/defaultArtSiteVoir.asp?ArtId=349
|
| Read more about: anti-fascisme / racisme vrijheid, repressie & mensenrechten | | supplements | | | Tja | xx - 13.01.2006 15:51
Ach ach, wat maakt men zich een zorgen over de geschiedsschrijving! Wat mij betreft is bovenstaand verhaal volstrekt overtrokken en wekt het de indruk dat iemand zich er meer zorgen over maakt dat de misdaden van het stalinistische totalitarisme breder bekend worden. Lees de tekst gewoon zelf even, klik op de link en scroll naar beneden, voor een Engelse versie, of zie alhier: http://assembly.coe.int/ASP/APFeaturesManager/defaultArtSiteView.asp?ArtId=349.
Lees bijvoorbeeld het volgende:
26. According to cautious estimations (exact data is not available) the number of people killed by the communist regimes divided by countries or regions can be made up as follows :
- the Soviet Union: 20 million victims
- China: 65 million
- Vietnam: 1 million
- North Chorea: 2 million
- Cambodia: 2 million
- Eastern Europe: 1 million
- Latin America: 150 000
- Africa: 1,7 million
- Afghanistan: 1,5 million
These figures include a variety of situations: individual and collective executions, deaths in concentration camps, victims of starvation and deportations.
Over Latijns Amerika kan ik niet zo goed oordelen (welke landen worden bedoeld, Peru? en verder?). Maar helaas, de rest is allemaal waar!
Spijtig dat men het dan heeft over 'communistisch' totalitarisme, een titel die zulke regimes wat mij betreft niet verdienen. Maar ja, dat is nu eenmaal het gangbare taalgebruik geworden. Voor het overige maak ik me niet al te veel illusies over de intenties van de burgerlijke staten die bij de Raad van Europa betrokken zijn. Zouden ze ook zo'n resolutie hebben over hun eigen moorddadige koloniale verleden? Daar is me niets over bekend. Verder is het allemaal mosterd na de maaltijd, of beter gezegd: voordat het kalf verdronken was had men de gebruikelijke diplomatieke verbindingen en handelsrelaties. Nu al die totalitaire regimes al vijftien jaar weg zijn, smeert men het kalf nog eens in met mosterd, voor een smakelijke consumptie bij officiele herdenkingen enz.
De gebruikelijke gang van zaken dus. Niets bijzonders aan de hand, niets om je nu over op te winden. Behalve als je een verstokte oude stalinist bent natuurlijk!
| |
| supplements | |
