|
|  |
verslag wake kamp zeist 01-01-2006
korelatie - 02.01.2006 16:39
verslag wake kamp zeist
aktie aan de poort
de wake aan t hek
Uit de inleiding tijdens de wake.
Een aantal mensen maakt de wake al voor de derde keer mee. We kunnen gelukkig vaststellen dat we een wakegroep hebben, en daarmee structurele aandacht aan en meeleven met de mensen in dit detentiecentrum. Wij zullen dit elke eerste zondag van de maand blijven herhalen.
In dit centrum verblijven verschillende groepen; er zijn alleen alleenstaanden, ofwel mensen zonder hun partner. In Rotterdam en Amsterdam zijn ook vreemdelingengezinnen met kinderen gedetineerd, dat is hier gelukkig nog niet het geval.
Een klein deel hier is Nederlander met een strafblad, een groot deel vreemdeling met een strafblad. Verder zijn er 300 mannen en 100 vrouwen zonder strafblad. Van hen is een deel illegaal in Nederland gekomen, en een deel uitgeprocedeerd asielzoeker. Deze mensen zijn niet veroordeeld, want illegaal verblijven in Nederland is niet strafbaar. Deze mensen weten niet hoer lang dat kan duren…. Wij weten dat er iemand is die al anderhalf jaar wacht op….. uitzetting? Klinkeren?
Klinkeren is het officiële woord voor op straat zetten. Als de detentie niet langer wordt ondersteund door de rechter, en uitzetting nog steeds niet kan, komt de uitgeprocedeerde op straat.
Zonder papieren, zonder rechten, zonder middel van bestaan. Zo kwam hier onlangs een man de poort uit. Hij dwaalde wat rond, kreeg honger en dorst, en had geen geld. Hij stal een broodje, zoals Bisschop Muskens ons voorhield, maar werd gesnapt. In een mum van tijd kwam hij hier weer achter de tralies… nu met een straf.
Wie hier ook verbleef was O. uit Nigeria. Zijn verhaal kwam breeduit in de pers, ook door de vasthoudendheid van zijn Nederlandse schoonmoeder.
O. kwam met een visum in Nederland, werkte vanuit een kerk. Hij gebruikte zijn grote muzikale talenten om kinderen in de Bijlmer een mooier leven te geven. Hij werd verliefd op een Nederlands meisje, en ze trouwden toen zij zwanger van hem was. Voor de kerk, want voor de wet kon het nog niet. Enkele dagen na de geboorte van hun zoontje werd hij per toeval gearresteerd in de tram. Hij had geen visum meer maar wel plannen om in Nigeria te gaan trouwen met de moeder van zijn kind. Zo kwam hij in Schiphol Oost terecht.. en zo maakte hij de brand daar mee. Hij overleefde het, maar was onwel van de rook. Tot zijn verbazing werd hij wakker in een isoleercel in Zeist.. er was geen plaats meer voor hem in een gewone cel.
Er waren gelijkertijd 130 mensen overgeplaatst uit Schiphol Oost. Veel tijd was er in de hectische tijd niet voor deze mensen. Inmiddels zijn er nog een hooguit enkele tientallen over van deze groep. Velen zijn alweer overgeplaatst, sommige vrijgelaten.
O. werd op 1 december vrijgelaten. Hij is weer herenigd met zijn gezin. Er is niets aan zijn situatie veranderd: hij is nog steeds illegaal, hij moet nog steeds het land uit, maar de rechter vond dat hij net zo goed thuis kon zijn.
De mensen achter de poort kunnen ons nu niet zien. Misschien kunnen zij ons horen. Wij laten vanmiddag zien dat wij ontzet over de situatie van veel gedetineerden, en hun behandeling. Wij willen stil staan bij hun lot. Wij willen de mensen achter de poort laten weten dat wij dichtbij willen zijn, en hen niet zullen vergeten.
De mensen weten dat wij hier zijn, want de geestelijk verzorgers hebben vanmorgen verteld over deze wake.
Aanwezig tijdens de wake waren dertig mensen.
Om half 5 trok de hele groep met fakkels en lichtjes zingend naar de poort.
“Als alles donker is, ontsteek dan een licht dat nooit meer dooft” (Taize) Bij de poort werd een halfuur stil gestaan – veelal letterlijk – bij de in onze ogen onrechtvaardige opsluiting van mensen die niets misdaan hebben. Ook werd een stukje uit Mattheus 2 voorgelezen: het verhaal van baby Jezus, Jozef en Maria die als vluchtelinggezin naar Egypte trokken, uit doodsangst voor Herodes. Veel vluchtelingen hebben die doodsangst gekend, en het is onverteerbaar dat zij nu in hun laatste restje vrijheid van bestaan worden beknot.
We besluiten traditiegetrouw met een gedicht van Wu Mei (Plein van de Hemelse Vrede, 1989): Wat spreken we af? Dat we elkaar weer zien. … Wat zullen we doen? .. Wat we altijd gewild hebben…. Wat we dachten en niet mochten zeggen. Wat we zagen en niet mochten zien. … Wat spreken we af? Dat we er zullen zijn.
Na de wake heeft de SP-Zeist TOMATENSOEP uitgedeeld. Die was prima en ook lekker warm!
De werkgroep Kerkelijk ondersteuning Vluchtelingenwerk, van de Raad van Kerken en Zeist organiseert de volgende wake op 5 februari 2006 om half 5.
030-6975362 / 06-29025008
 Website: http://zeist.sp.nl
|
| Read more about: vrijheid, repressie & mensenrechten | | supplements | |
