spandoekenoorlog vervolg
racaille - 22.11.2005 02:06
In de "spandoekenoorlog" tegen het repressieve beleid dat in Nederland, zoals overal elders, steeds onverdragelijker wordt, ook verwijzingen naar de woedende, massale opstand in de Franse banlieues, die op dezelfde dag uitbrak als de brand in de Schipholbajes: "RITA, JE SPEELT MET VUUR... IN FRANKRIJKBRANDT HET AL!"
In het kader van de "spandoekenoorlog" tegen het repressieve beleid dat in Nederland, zoals overal elders, steeds onverdragelijker wordt, zie je ook verwijzingen naar de woedende, massale opstand in de Franse banlieues, die op dezelfde dag uitbrak als de brand in de Schipholbajes: "
RITA, JE SPEELT MET VUUR... IN FRANKRIJKBRANDT HET AL!"
Helaas lukt het me technisch niet om een afbeelding van de rood/zwarte posters en zwart/witte stickers met die leus, die in Amsterdam worden verspreid, op dit medium te krijgen. Dus, als iemand die wat technischer onderlegd is, dat zou willen doen?...
Onze minister van “Vreemdelingenzaken en Integratie” is natuurlijk niet de enige schuldige aan dit beleid “dat wordt uitgevoerd door allerlei mensen, waaronder bedrijven als securicor en de bouwers van die levensgevaarlijke cellenblokken en waar een hoop partijen steun aan geven”, zoals iemand terecht schrijft. “Zij is niet meer dan het boegbeeld (en zij speelt die rol met verve!) van de Nederlandse variant van de wereldwijde 'Nieuwe Orde'”, zoals iemand anders opmerkt. Een ‘Nieuwe Orde’die sinds de ‘11de september’ een griezelig snelle bloei kent.
Het vuur dat op 27 oktober in Nederland 11 ‘vreemdelingen’vernietigde, heeft meer te maken met het opstandige vuur waarmee het jonge “racaille” (= “rapalje”, “uitschot”) in Frankrijk de boel op stelten zette, dan dat het ongeveer tegelijkertijd is uitgebroken. In beide gevallen gaat het om “overbodigen”, een “overschot” dat men liever kwijt dan rijk is en daarom maar liefst als “uitschot” bestempelt dat de American Dream verstoort. De jongens die werden geëlectrocuteerd in Cklichy-sous-bois, waren op de vlucht voor de smeris, want een straatjongen in de banlieue weet wat er allemaal met je kan gebeuren als je wordt gepakt – er was minstens één illegaaltje bij. De illegalen in de Schipholbajes en alle andere gevangenen die zijn opgesloten in de laatste jaren haastig gebouwde, ondeugdelijke cellencomplexen weten het eveneens; en nu kan niemand meer zeggen dat ie ‘t niet wist. En misschien dat Verdonk, onze Nederlandse Sarkozy, zich verkneukelt om al die aandacht, zodat men tot in Afrika weet dat je op je tocht naar het rijke Noorden, als je niet door de woestijn wordt bedolven, of verdrinkt in de Middellandse zee, of meteen bij aankomst in Europa wordt mishandeld en teruggestuurd, ook als je het verre Nederland bereikt, grote kans loopt te worden opgepakt en opgesloten, en met je hele dossier te worden teruggestuurd, als je niet verbrandt.
Niettemin sta ik vierkant achter de ‘spandoekenoorlog’: het blijkt heel goed te werken als je met zo weinig bent te midden van de algemeen heersende onverschilligheid dan wel binnenskamers gehouden verontwaardiging over het lot van de slachtoffers. De autoriteiten zijn er in ieder geval nogal zenuwachtig van geworden, reageren totaal overspannen, stapelen leugen op leugen, dreigen met vervolgingen die ze niet waar kunnen maken. Zo maken ze zichzelf belachelijk. En dat is ondermijnend voor hun gezag. Maar niet genoeg. Politici van allerlei slag zijn al bezig dit spontane protest naar zich toe te trekken en om te buigen richting “kamervragen” en “dialoog” met de autoriteiten. Alsof zij niet weten dat de enige remedie tegen deze mensonterende omstandigheden is dat zij verdwijnen. ¡Que se vayan todos!
“Van Parijs naar Amsterdam!”, schreef iemand ergens op deze pagina’s toen de strijd daar en hier op zijn heetst was. Niet zonder zware repressie zijn de autoriteiten in Frankrijk erin geslaagd het vuur onder controle te krijgen, maar het blijft smeulen. En al zijn de opstootjes hier nog altijd klein en lokaal gebleven, dezelfde onvrede smeult ook hier. En die is van een heel ander kaliber dan die van enkele geschifte fundamentalisten, die terroristje spelen aan de leiband van de AIVD.
Hieronder een pamflet dat door “bewoners van het departement Seine-Saint-Denis” werd verspreid, en dat wellicht inspirerend is voor degenen die geen zin hebben in juridisch of politiek gebekvecht over details van een systeem dat in al zijn onderdelen onhoudbaar is.
Surprise-party
voor Sarkozy
Op de dertiende dag van de plotselinge golf van “stedelijk geweld” en oproer waardoor in heel Frankrijk woonwijken in vuur en vlam worden gezet, de tweede dag van de uitbreiding ervan naar andere landen en de eerste dag van de noodtoestand, vinden we dat het tijd wordt enkele voor de hand liggende zaken naar voren te brengen, die zoveel anderen ijverig onder het tapijt blijven vegen.
1. Deze explosie is spontaan en volstrekt ongecontroleerd. Het is een direct antwoord op een driedubbele blunder: in Clichy-sous-Bois verongelukken twee jongeren op de vlucht voor de politie, vervolgens gooit de oproerpolitie tijdens het vrijdaggebed bij een moskee een traangasgranaat naar binnen en maakt de minister van Binnenlandse Zaken Sarkozy van de gelegenheid gebruik om zijn zoveelste verbale provocatie te spuien. Puur rechts-extremistische prietpraat dan wel politionele zwartmakerij is het om te beweren dat de onlusten zouden zijn aangestoken of verhevigd door “netwerken van de paralleleconomie” (integendeel, opstanden zijn altijd al slecht geweest voor dit soort handel, zij lokken immers automatisch uit dat er overal politie is, met blokkades, met helicopters die met nachtkijkers zijn uitgerust, met afluistertechnieken, enz.) of door islamistische ideologen (terwijl imams en consoorten, uit politionele overwegingen dan wel uit angst voor de repressie, juist heel bewust actief meewerken aan het handhaven van de orde in de wijken, zoals de fatwa die gisteren over het oproer werd uitgesproken, bewijst).
2. De voornaamste eis van de “relschoppers” is het onmiddellijke aftreden van de minister van Binnenlandse Zaken, waarmee zij op niet mis te verstane wijze laten weten wat ze vinden van de “veiligheids”-politiek die al tig jaar in hun buurten huishoudt en sinds de fameuze “elfde september” tot het uiterste is opgeschroefd: samenscholingsverbod in de trappenhuizen, zwaardere straffen voor zwartrijders, algehele uitbreiding van de videobewaking, ontmanteling van in elkaar geknutselde pseudo-“terroristische cellen”, enz., enz. Hoe de huidige situatie zich ook zal ontwikkelen, de “relschoppers” kunnen er in ieder geval nu al trots op zijn dat zij de hele wereld te verstaan hebben gegeven dat die “veiligheids”-politiek de problemen die zij beweert op te lossen, juist erger maakt. Er zijn zelfs goede redenen om aan te nemen dat deze verslechtering het gewilde resultaat is van een politiek-economisch beleid dat daar winst uit hoopt te halen. De ultraliberale keffer Sarkozy is wat Frankrijk betreft het perfecte symbool van deze strategie van de chaos.
3. De “relschoppers” bestaan voor het overgrote deel uit arme jongeren, die soms heel jong zijn, scholieren die profiteren van hun betrekkelijke straffeloosheid om risico’s te nemen die volwassenen zich zelden kunnen veroorloven (van de 1500 personen die tot nu toe in massa-arrestaties werden opgepakt, zijn de volwassenen, die zwaar in de minderheid zijn, reeds systematisch tot gevangenisstraffen veroordeeld): het zijn opgewonden pubers die zijn opgevoed door een extreem gewelddadige maatschappij; ze zijn volslagen ontgoocheld, gestigmatiseerd en onderdrukt om wat ze zijn, om wat ze niet hebben gekozen te zijn. Hun ouders komen om van de zorgen en de ellende, hun grote broers hangen maar rond, of nemen genoegen met een slavenbaan of de rol van ondergeschikte in de onderdrukkingsmachine (bewakers, mentoren...). Het zijn dezelfde jongeren die tijdens de leerlingendemonstraties van begin dit jaar de boel kort en klein sloegen en ook toen al door iedereen werden uitgekafferd voor “etnische bendes” die zouden handelen uit “anti-blank racisme”. De volstrekte onvoorspelbaarheid van deze jongeren maakt het voor volwassenen natuurlijk niet erg aanlokkelijk om zich bij hen aan te sluiten : er zijn door dit gedrag reeds een dode en meerdere gewonden gevallen bij ongelukken die vermeden hadden kunnen worden, en de duizenden verbrande auto’s zetten even zovele proletariërs tegen hen op - die zitten nu opgesloten in hun godvergeten buitenwijken en hebben dat niet verdiend. Maar bedenk eens wat voor verschrikkelijke stommiteiten die jongeren nog meer hadden kunnen uithalen – wat ze nog niet hebben gedaan!
4. Over de legitimiteit van hun woede valt overigens niet te twisten : het is dezelfde woede die je bij een steeds groter deel van de bevolking tegenkomt, het is ook onze woede. Maar ’t is waar dat ze hun doelen wat beter zouden moeten uitkiezen. Want in het huidige klimaat van verwarring en politiek gekonkel kunnen ze zich net zo min als een minister van Binnenlandse Zaken een vergissing veroorloven, dit des te meer omdat de media allang voor de kant gekozen hebben waar ze nu staan. Toch zou het al mooi zijn als deze jongeren, net zoals de vijand dat doet, de klappen gingen uitdelen waar het zeer doet, en de chique wijken zouden intrekken – om bijvoorbeeld in Neuilly te gaan plunderen, het domein van Sarkozy! – om in ieder geval diegenen verantwoordelijk te stellen die het duidelijk verdienen: politiebureaus, overheidsgebouwen, rechtbanken, ministeries, arbeidsbureaus, uitzendbureaus, banken, kantoren van deurwaarders en dergelijke… Het zou voldoende kunnen zijn om een actieve solidariteitsbeweging te doen ontstaan die zich in een werkelijk democratisch debat zou kunnen ontwikkelen: door vrije en ongecontroleerde discussies. Gevangenen, illegalen, werklozen, flex-arbeiders, uitgebuitenen van overal en nergens zouden geen enkele reden meer hebben om zich niet te solidariseren met de jonge rebellen, van wie de aanvalskracht de beste ondersteuning vormt voor alle rechtmatige eisen. En is dat niet de beste manier om ze te heropvoeden?
Politici, bazen, bureaucraten, ideologen, van wat voor trend dan ook, ze zijn allemaal doodsbenauwd dat deze opstandige beweging zich uitbreidt: moge hun bange droom werkelijkheid worden!
WEG MET DE POLITIETERREUR!
WEG MET DE PROFITEURS VAN DE ELLENDE!
TEGEN DE LEUGENS EN DE GEORGANISEERDE WANORDE:
SOLIDARITEIT MET DE GEVANGEN OPSTANDELINGEN!
Dinsdag 8 november 2005
Bewoners van het departement Seine-Saint-Denis
|
