english
nederlands
Indymedia NL
Independent Media Centre of the Netherlands
Indymedia NL is an independent free communication organisation. Indymedia offers an alternative approach to the news by using an open publishing method for text, images, video and audio.
> contact > search > archive > help > join > publish news > open newswire > disclaimer > chat
Search

 
All Words
Any Word
Contains Media:
Only images
Only video
Only audio

Dossiers
Agenda
CHAT!
LINKS

European NewsReal

MDI's complaint against Indymedia.nl
Courtcase Deutsche Bahn vs. Indymedia.nl
Topics
anti-fascisme / racisme
europa
feminisme
gentechnologie
globalisering
kunst, cultuur en muziek
media
militarisme
natuur, dier en mens
oranje
vrijheid, repressie & mensenrechten
wereldcrisis
wonen/kraken
zonder rubriek
Events
G8
Oaxaca
Schinveld
Schoonmakers-Campagne
Help
Tips for newbies
A short intro into Indymedia NL
The policy of Indymedia NL
How to join?
Donate
Support Indymedia NL with donations!
Lawsuits cost a lot of money, we appreciate every (euro)cent you can spare!

You can also direct your donation to Dutch bank account 94.32.153 on behalf of Stichting Vrienden van Indymedia, Amsterdam (IBAN: NL41 PSTB 0009 4321 53)
Indymedia Network

www.indymedia.org

Projects
print
radio
satellite tv
video

Africa
ambazonia
canarias
estrecho / madiaq
kenya
nigeria
south africa

Canada
hamilton
london, ontario
maritimes
montreal
ontario
ottawa
quebec
thunder bay
vancouver
victoria
windsor
winnipeg

East Asia
burma
jakarta
japan
manila
qc

Europe
alacant
andorra
antwerpen
armenia
athens
austria
barcelona
belarus
belgium
belgrade
bristol
bulgaria
croatia
cyprus
estrecho / madiaq
euskal herria
galiza
germany
grenoble
hungary
ireland
istanbul
italy
la plana
liege
lille
madrid
malta
marseille
nantes
netherlands
nice
norway
oost-vlaanderen
paris/île-de-france
poland
portugal
romania
russia
scotland
sverige
switzerland
thessaloniki
toulouse
ukraine
united kingdom
valencia
west vlaanderen

Latin America
argentina
bolivia
brasil
chiapas
chile
chile sur
colombia
ecuador
mexico
peru
puerto rico
qollasuyu
rosario
santiago
tijuana
uruguay
valparaiso

Oceania
adelaide
aotearoa
brisbane
burma
darwin
jakarta
manila
melbourne
oceania
perth
qc
sydney

South Asia
india
mumbai

United States
arizona
arkansas
atlanta
austin
baltimore
big muddy
binghamton
boston
buffalo
charlottesville
chicago
cleveland
colorado
columbus
danbury, ct
dc
hampton roads, va
hawaii
houston
hudson mohawk
idaho
ithaca
kansas city
la
madison
maine
miami
michigan
milwaukee
minneapolis/st. paul
new hampshire
new jersey
new mexico
new orleans
north carolina
north texas
nyc
oklahoma
omaha
philadelphia
pittsburgh
portland
richmond
rochester
rogue valley
saint louis
san diego
san francisco
san francisco bay area
santa barbara
santa cruz, ca
seattle
tallahassee-red hills
tampa bay
tennessee
united states
urbana-champaign
utah
vermont
western mass
worcester

West Asia
armenia
beirut
israel
palestine

Topics
biotech

Process
discussion
fbi/legal updates
indymedia faq
mailing lists
process & imc docs
tech
volunteer
Credits
This site is produced by volunteers using free software where possible.

The system we use is available from:mir.indymedia.de
an alternative is available from: active.org.au/doc

Thanks to indymedia.de and mir-coders for creating and sharing mir!

Contact:
info @ indymedia.nl
Homofobie, Transfobie: de moord op Gwen Araujo
Marc-Antoon De Schryver - 17.09.2005 10:48

Newark 2002, een ‘feestje’: Gwen Araujo, een 17-jarig meisje, wordt door drie mannen geschopt, gewurgd en begraven omdat zij, na orale seks, ontdekken dat Gwen ‘in werkelijkheid’ een jongen is. Gwen Araujo was gewoon zichzelf. Maar helaas: ze was ook een oude hetero-nachtmerrie, duizend en één maal uitgesmeerd in ‘humoristische’ films en homofobe lollen. Dat kostte haar het leven. Volgens de verdediging geen moord maar doodslag…


In juli-augustus 2004 lezen we in Uitkomst (‘het homo informatieblad van Vlaanderen’) dat “Gwen Araujo (…) op 19 oktober 2002 werd vermoord in Newark (California, US) (…) door drie mannen toen zij ontdekten dat Gwen in werkelijkheid een jongen was. De mannen, die orale seks met haar hadden gehad, waren zo verontwaardigd dat ze haar begonnen te slagen. Ze werd uiteindelijk naar de garage gesleept en met een touw gewurgd. Haar lichaam werd begraven en enkele weken later ontdekt.”

Of in een andere, lichtjes afwijkende, meer gedetailleerde versie van de gewelddadige feiten: “They kneed her in the face, slapped, kicked and choked her, beat her with a can and a metal skillet, wrestled her to the ground, tied her wrists and ankles, strangled her with a rope, and hit her over the head with a shovel. She begged for mercy, offered money in a desperate attempt to buy her freedom, and said her last words: “Please don’t, I have a family.” Her killers buried her in a shallow grave and went to McDonald’s for breakfast.”(1)

Uitkomst vervolgt: “Het proces startte op 14 april 2004 en begin juni trok de jury zich terug om zich te beraden over de schuldvraag. Zelfs na tien dagen overleg kon de jury niet tot een eensluidend verdict komen. Allen waren het eens dat het moord was en geen doodslag, wat de verdediging gepleit had, maar ze konden het niet eens worden of er voorbedachtheid in het spel was of niet.”(2)

Intussen kwam er een tweede proces, en op 12 september 2005 werd dan toch een uitspraak bereikt. Twee van de drie verdachten werden schuldig bevonden aan moord in de tweede graad. Meer informatie hierover, en commentaar, vind je op Gwen Araujo, www.jaimsite.homestead.com/gwenaraujo.html


BLAMING THE VICTIM

Het gebruik van het ‘gay panic’ argument om deze moord te verzachten tot ‘doodslag’, heeft veel stof doen opwaaien. Nochtans is het een strategie die in rechtszaken in de VS al vaker is gehanteerd (en soms met succes). De ‘paniek-strategie’ komt er op neer dat “the defense argues that discovery of the victim’s sexual orientation, gender, race or religion so enraged the defendants that they cannot be held fully accountable for their actions.” (3)

Op initiatief van Equality California is er nu een voorstel om de bestaande definitie van ‘vrijwillige doodslag’ zo aan te passen dat dit argument niet langer kan worden uitgespeeld. Een dergelijke hervorming werd eerder reeds op ethische en juridische gronden verdedigd door Victoria Steinberg (4). Nu vind het voorstel ook gehoor bij politici, waaronder de Democratische volksvertegenwoordiger Sally Lieber.

“We should not allow criminal defendants to blame their victims,” verklaart Lieber. “We probihit discrimination based on race, religion, gender and sexual orientation in nearly all areas of public life. Why should we allow killers to use bias and intolerance as a justification for murder?”(5)

Blaming the victim, daar komt het inderdaad op neer. “My family had to sit through a five week trial in which we were told again and again that Gwen was to blame for her own murder,”(6) verklaarde de moeder van Gwen na het eerste proces.

Maar volstaat het om de daders aan te pakken?


HOMOFOBIE DAG IN DAG UIT

Het probleem is in elk geval breder dan de vraag of het ‘gay panic’ argument al dan niet aanvaardbaar is in de rechtszaal.

Net zoals we ons bij racistische misdrijven niet enkel mogen concentreren op de schuld van de individuele dader, omdat we onze blik dan afwenden van het systeem van geïnstitutionaliseerd racisme dat de voedingsbodem voor zo’n misdrijf is, moeten we ook de moord op Gwen Araujo in zijn context durven plaatsen: het heteronormatieve systeem waarin wij leven.

Dat is een systeem waarin elk van ons van jongs af aan in een hokje wordt gedrukt: je bent een jongen of je bent een meisje, et c’est pas la même chose! Hokjes die ons vertellen wat we wel en niet moeten doen, wie we wel en niet mogen zijn. Deze ‘seksuele opvoeding’ wordt door de meeste mensen als ‘normaal’ aanvaard en gelaten ondergaan. Anderen passen minder goed in het plaatje – zij zien in (en ondervinden aan den lijve) dat de grenzen die dit systeem oplegt volkomen arbitrair zijn.

Hoe arbitrair ook, deze opvoeding is wel fundamenteel voor het in stand houden van de ongelijke wereld waarin wij leven (en het is op gendervlak in feite haar enige grondslag en levensverzekering). Deze orde bedreigen, al is het maar door gewoon ‘anders’ te zijn, doe je niet ongestraft. Gwen Araujo heeft het ondervonden.

We leven nog steeds in een wereld waarin onverminderd geldt dat “Être un homme, c’est ne pas être un homosexuel” – en uiteraard al helemaal geen vrouw. Dat heeft Elisabeth Badinter in De l’identité masculine (1992) goed gezien. De mannelijke identiteit wordt negatief geconstrueerd: tegen vrouwen, tegen homo’s. Een penibele onderneming, die veel ‘mannen’ gevangen houdt in de constante angst te worden betrapt op ‘onzuiverheden’. Een terreur die hen verplicht zich constant te bewijzen, wat neerkomt op constant bewijzen geen vrouw of homo te zijn.

Deze ‘paranoïde’ mannelijke identiteit is uiteraard niet aangeboren. Maar ze wordt mannen wel langs alle mogelijke kanalen ingelepeld, keer op keer, zodat ze geïncorporeerd en een ‘tweede natuur’ wordt.


ACE VENTURA

Eén van die indoctrinatiekanalen is de commerciële filmcultuur. En een lukraak maar sprekend voorbeeld is de film “Ace Ventura, Pet Detective” met Jim Carrey. Het komische hoofdpersonage, wiens viriliteit meermaals in de verf wordt gezet, raakt op een bepaald moment verzeild in een hevige kus-scène met een vrouw, de slechterik van dienst (personage met ‘ideale maten’ maar met het karakter van een bitch, want ze heeft een strenge blik en loopt niet constant lieftallig te glimlachen). In een zwak (vrouwelijk?) moment valt ze voor zijn charmes, maar onze held laat haar vernederd achter.

Wanneer het hem enkele uren later daagt dat hij ‘in werkelijkheid’ een man gekust heeft, gaat hij door het lint: hij steekt z’n hoofd in de WC-pot, spoelt door, gorgelt met bleekwater, zet een WC-ontstopper aan zijn lippen… En zo gaat het nog even door, één van de hoogtepunten van de film.

Voor een kritische kijker is dit lachen met homofobie. Maar dat is niet het effect waar deze populaire film op speelt: de makers van deze scène weten dat deze ‘lol’ zal aanslaan omdat zij inspeelt op quasi-universele ‘mannelijke’ gevoelens en angsten, die de scène op haar beurt weer aanwakkert en verstrekt. Jim Carrey mag dan een hedendaagse Fernandel zijn: onweerstaanbaar grappig – in feite is dit gewoon homofobe humor.

Oude afgezaagde homofobe humor bovendien. Maar vooral: deze humor is niet onschuldig. Want is het vergezocht om, alle verhoudingen in acht genomen, een link te zien tussen de ‘fratsen’ van Jim Carrey (et les autres) en de moord op Gwen Araujo? Ik vrees van niet.


NOG VEEL WERK: GET ORGANIZED!

Gwen Araujo is vermoord omdat ze tansgender was. Dat probleem is geenszins marginaal. We mogen ons immers niet focussen op het feit zulk geweld ‘maar zelden’ zou voorkomen omdat er maar nu éénmaal ‘maar weinig transseksuelen’ zijn (zelfs dan is het onmenselijk ten overstaan van de betrokken individuen om hun lijden marginaal te noemen).

Het probleem is vooral niet marginaal omdat het aantal mannen dat door onze ‘cultuur van de mannelijkheid’ wordt voorbestemd om – in de ‘juiste’ omstandigheden – hetzelfde moorddadige gedrag te stellen, niet marginaal is.

Misschien had de verdediging in het Araujo-proces dan toch een punt. Het is immers niet onredelijk te stellen dat de daders deze moord ‘nodig hadden’ om hun ‘geschonden mannelijkheid’ te herstellen – een groteske mannelijkheid die hen is opgedrongen door de homofobe en seksistische kern van hun cultuur.

Dat maakt tegelijk duidelijk dat niets aan deze moord onvermijdelijk was. Cultuur is niet gegeven maar wordt gemaakt, en kan dus worden veranderd. Maar er is nog veel werk aan de winkel: feministen, queers en holebi-militanten kunnen maar beter niet indommelen. De strijd tegen de ‘evidenties’ van de seksuele orde, tegen haar arbitraire definities, tegen haar verhulde machtsverhoudingen – die strijd is lang, moeizaam, complex, en ze moet dagelijks en georganiseerd gevoerd worden.
Het is de immense individuele en collectieve arbeid van unlearning en destroying heteronormativity.





Noten

(1) Victoria Steinberg, “A Heat of Passion Offense: Emotions and Bias in ‘Trans Panic’ Mitigation Claims”, in pdf te lezen op www.jaimsite.homestead.com/gwenaraujo.html
(2) Guido Vandenhouten in Uitkomst, juli-augustus 2004, p.19.
(3) OIA Newswire, “Gay Advocacy Org. Proposes Ban on ‘Panic’ Strategy”, www.outinbakersfield.com
(4) Zie noot 1.
(5) Zie noot 3.
(6) Zie noot 3.



- E-Mail: marcantoon@yahoo.com
 

Read more about: feminisme vrijheid, repressie & mensenrechten

supplements
some supplements were deleted from this article, see policy
> indymedia.nl > search > archive > help > join > publish news > open newswire > disclaimer > chat
DISCLAIMER: Indymedia NL uses the 'open posting' principle to promote freedom of speech. The news (text, images, audio and video) posted in the open newswire of Indymedia NL remains the property of the author who posted it. The views in these postings do not necesseraly reflect the views of the editorial team of Indymedia NL. Furthermore, it is not always possible to guarantee the accuracy of the postings.