Communiqué van Gabriel Pomba da Silva
abc-gent - 13.09.2005 22:09
Gezien het proces in Aachen de limieten van ons geduld meer dan overschreden heeft en de farce een dusdanige spectaculaire en “circusachtige” dimensie heeft gekregen, zie ik me genoodzaakt al een kort overzicht te geven van wat we allen tot op de dag van vandaag hebben beleefd...
Communiqué van Gabriel Pombo da Silva - Augustus 2005, Aachen
Inleiding
Beste kameraden,
Gezien het proces in Aachen de limieten van ons geduld meer dan overschreden heeft en de farce een dusdanige spectaculaire en “circusachtige” dimensie heeft gekregen, zie ik me genoodzaakt al een kort overzicht te geven van wat we allen tot op de dag van vandaag hebben beleefd... Natuurlijk zullen de kompanen hier aanwezig dit alles in meer detail en grondiger verslaan in een dossier.
“DE SOLIDARITEIT”
Vooreerst wil ik mijn genegenheid en revolutionaire medeplichtigheid uitdrukken met alle kamerad(in)nen die zich hebben verplaatst vanuit alle hoeken van Europa om hier aanwezig te zijn en hun SOLIDARITEIT te tonen... Kamerad(in)nen die onze harten met warmte gevuld hebben in de ijzige gerechtszaal... Kamerad(inn)en die vernederende fouilleringen en andere vormen van controle hebben moeten verdragen... Kamerad(inn)en die werden gefilmd, wiens persoonlijke data werden genoteerd die daarna werden doorgestuurd naar de repressieve organen... Kamerad(inn)en die veroordeeld werden tot financiële boetes (of opgesloten in de gevangenis) en uit de zaal werden gezet zoals op 20 april of op 25 augustus toen ze door middel van dwang en politiegeweld werden buitengezet...
En ook aan de kameraden in solidariteit tijdens de dagen van 13 tot 19 maart, opgevolgd in verschillende steden in Spanje, Frankrijk, België, Nederland, etc.
Een broederlijke omhelzing ook voor de SOLIDARITEIT van de groepen van de F.A.I. in Italië en de andere kameraden gepassioneerd door de opstandige revolte... En natuurlijk vergeten we de 4de mei niet toen kamerad(inn)en uit vele delen van de wereld de straat opgingen...
Een SOLIDARITEIT die zo mooi en revolutionair, zo teder en strijdlustig is, toont ons aan dat ons project en onze affiniteit noch een “utopie” is noch een “mooie theorie” die sterft bedolven onder muren, grenzen en/of blaaskaken... Niemand kan datgene opsluiten wat onvermijdelijk is, dat wat van onszelf, en van onze wil en passie, afhankelijk is!!
Het is mijn wens dat deze SOLIDARITEIT zich uitbreidt naar alle gevangenen in de wereld... en ik denk hierbij niet alleen aan namen uit het verleden, maar aan namen van deze eeuw die lijden onder het isolement door toedoen niet zozeer van onze natuurlijke vijanden, maar spijtig genoeg van een goed deel van de beweging die zich “anarchistisch” noemt... In de “beweging” worden soms “adjectieven” gebruikt zoals de “zaak Marini”, de “zaak O.R.A.I., “De vier van Córdoba”, “Die van Valencia”, “De Barcelona 5”, “Operatie Black Out”, Operatie Croce Nera”, etc.
Natuurlijk is het een vorm van praten opdat wanneer we communiceren we weten waarover we praten, maar soms is het ook een vorm van “begrijpen” (interpreteren) van wat er gebeurt in de beweging...
Daarmee wil ik zeggen dat wij geen alleenstaande gevallen zijn (degenen die ons “isoleren” hebben daarbij belang) maar bewuste rebellen (consequente anarchisten) die niet wachten op het “mirakel” van een ontwaken van de massa’s, die niets revolutionairs hebben, maar ons aansluiten bij de collectiviteiten en individuen die geen toelating vragen om vrij te zijn en alle autoriteit verwerpen... De ene keer vervoegen we de Revolte, de andere keer provoceren we ze...
We hebben het “reformisme” en de “verdediging” van “alles en nog wat” achter ons gelaten, “reformisme” en “verdediging” zoals dat van de “Humanisten” en “Mystici” die geloven en denken dat de Staat en zijn instituties zaken zijn die “gradueel” kunnen worden “verbeterd” door de actie van de “massa’s”...
We zijn met enkelen die geloven dat de tijd gekomen is om datgene wat ons niet dient, maar integendeel ons tot slaven maakt en vernietigt, aan te vallen en te vernietigen. In plaats van het concept van de massa stellen we dat van de Gemeenschap van bewuste individuen die geen centrum zoeken... een gemeenschap van groepen en individuen “in de marge” en “tegen” het project van de Heerschappij in al zijn aspecten: economisch, technologisch, politiek, sociaal, architecturaal, etc.
“Verzet en Aanval!!”
Kameraden, laten we geen tijd en energie verliezen in discussies met degenen die leven van het woord en voor het woord, voor ons geldt de actie!!
Laten we er voor zorgen dat ons eigen bestaan en onze eigen verlangens uitgedrukt worden door middel van onze daden en acties!!
Laten we degenen vervoegen en onze solidariteit en medeplichtigheid betuigen met hen die onze sympathie oproepen en zich niet laten regeren, uitbuiten, prostitueren en domesticeren door de verschillende machten van de Staat, zijn instituties en het Kapitaal.
Zoals ik zei zijn wij geen “gevallen” en nog minder een “voorhoede”, maar rebellen en revolutionairen in strijd tegen de macht en de overheersing... En als rebellen en revolutionairen dragen we elkaar in onze harten en onze daden/acties...
Kort geleden las ik een heel interessant boek van Miguel Amorós (uitgever: Muturreko Barutazloak) getiteld “Las Armas de la crítica”. Eén van de artikels: “Tecnología y Disolución de clases” (“technologie en de ontbinding van de klassen") is iets van het beste wat ik laatst gelezen heb (en zonder veel intellectuele masturbatie) over deze kwestie. Maar heel het boek is heel interessant (beter: “boekje”, want spijtig genoeg bevat het maar 104 pagina’s).
Even belangrijk als de actie zijn de lectuur, de discussies, de bijeenkomsten, de uitwisseling van teksten, ervaringen, etc, etc. We mogen niet als feit aannemen dat de omstandigheden en vormen van strijd “identiek” zijn in alle “Staten”. Natuurlijk zijn onze (formele en informele) relaties gebaseerd op wederzijdse kennis tussen individuen en verwante groepen, maar dat wil niet zeggen dat de politieke-sociale-etc voorwaarden, omstandigheden en discussies (ervaringen) van elke “natie” en bij uitbreiding “beweging” (“kennis”, “bewustzijn”, praktijk”) identiek zijn... Daarom wordt het ook zeer gewaardeerd en is het noodzakelijk “interessante” teksten te vertalen en te verspreiden in verschillende talen...
Ik heb me hiervan rekenschap gegeven (van het belang ervan) toen ik in contact kwam en deelnam aan politieke discussies met kameraden uit “noord-Europa”. Dit, alsjeblief, ik wil hier geen misverstanden, is geen “kritiek”, maar een realiteit die het theoretische begrip en derhalve de uitbreiding van ons project bemoeilijkt...
Wij willen, wij verlangen hetzelfde als allen die wanhopig de vrijheid liefhebben en niet “met de armen over elkaar” willen wachten op weet ik welk “revolutionair subject” en/of “objectivieve-subjectieve conditie”...
Zoals in de “prehistorie” van de “Arbeidersbeweging” op het congres van de A.I.T. (Internationale Arbeiders Vereniging) de uitdrukking/het concept van “de revolutie zal het werk zijn van de arbeidersbeweging of zal niet zijn” ontstond, moeten we vandaag hetzelfde zeggen, alleen nu zonder dat “revolutionair subject”... Oftewel: “de opstand zal het werk zijn van de opstandelingen of zal niet zijn”!! Of, als je wil, revolte, want er is geen revolutie zonder opstand, en geen opstand die niet ingeleid werd door een opeenvolging van revoltes.
Deze “vrede van het kerkhof” kan enkel worden verstoord wanneer we onder ons allen in staat zijn een revolutionair bewustzijn te ontwikkelen dat niet berust (op zijn minst niet in west Europa) op de arbeidersklasse zoals voorheen maar op “iets” dat we met zijn allen moeten ophelderen...
(...)
“het PLOT van Aachen”
Ik kom terug naar het onderwerp van ons proces in Aachen.
Het is duidelijk dat het ging om onze wil onze vrijheid te bewaren, maar in handen van de verschillende autoriteiten en de “massa-mierda” verwerd het algauw tot een walgelijk spektakel en theater...
Herinneren we ons dat de eerste “officiële onderzoeken” (interpol-Madrid) het hadden over contacten met de ETA en de “Internationale Anarchistische Beweging” (??). Van de kant van de Duitsers (B.K.A. y L.K.A.) hadden ze het over een Bende van gevaarlijke overvallers gekend als de “Gentlemen” die vermoedelijk verantwoordelijk is voor 14 bankovervallen. Ook hadden ze het over contacten met leden van “radicaal-links” (ze verwezen naar twee kamerad(inn)en van Rote Hilfe Dresden die toen ze geïnformeerd werden over onze aanhouding een bezoekaanvraag indienden) met wie we overvallen op een aantal banken en wapenwinkels in de vernoemde stad zouden gepland hebben.
Goed, dat is in grote trekken de politionele montage, gereproduceerd en overdreven door de sensatiepers. En dan vergeet ik nog de ik weet niet hoeveel moordpogingen op politieagenten, wat eveneens een fantasie van de politie bleek te zijn...
Wat bleef er dan van dit alles over? Een vlucht die escaleerde en eindigde na het vasthouden van twee personen en de roof van een auto bovenop een verkeersongeval. En de hardnekkige poging om José te beschuldigen van een expropriatie van een bank en mijn zuster van “medeplichtigheid” van hetzelfde.
Van in het begin hebben José en ik de verantwoordelijk opgenomen voor de feiten die zich hebben voorgedaan in Aachen. Zowel de getuigen als de ‘gijzelaars” bevestigden onze versie dat zowel Bart als mijn zuster niet hebben deelgenomen aan welke illegale daad dan ook (zonder te vergeten dat mijn zuster 4 maanden gevangenis moest doormaken en dat Bart tot op de dag van vandaag illegaal blijft opgesloten...)
Werkelijk schandalig was het feit dat het Gerecht hardnekkig bleef weigeren om ook maar één getuige van de verdediging te horen: mensenrechtenorganisaties, specialisten m.b.t. gefolterde personen, rapporten over de F.I.E.S., etc. ... ook al zei de rechter “Dr. Nohl” die het Tribunaal voorzit tijdens één van de sessies (sic) “maak je geen zorgen, alle thema’s zullen hier aan bod komen”... Duidelijk een leugen temeer…
Stilzwijgen, “veiligheidsmaatregelen”, arrogantie en mishandeling... Dat is alles wat we hebben gekregen als “verdediging”...
Kortom, kameraden, ik kon niet meer verwachten van een bourgeois legaliteit die niet eens de moeite deed de schijn op te houden... En ik wil dat allen dit weten en dat ieder voor zich zijn/haar conclusies trekt... Protesteren is het “minimum” wat men kan doen wanneer een kameraad wordt opgesloten...
(...)
En hierbij laat ik het want mijn vingers doen zeer van het schrijven en ik heb nog wat “werk” hangende. Deze krabbels zijn een handvol overwegingen die ik wou delen met jullie allen... Een manier om de vonk levendig te houden... het Prometheïsche vuur van de revolte...
Mijn gedachten en mijn hart zijn bij jullie allen, hoewel de rechter me (ons) in isolatie wil houden in zijn Tribunaal en de bewakers in hun gevangenissen...
Woorden voor de Sociale oorlog
Viva la Anarquía!!
Gabriel
 E-Mail: abc_gent@yahoo.com
|
