|
|  |
Na de bezetting: de angst van de autoriteiten
Gonne Beekman - 13.03.2005 12:01
De Nederlandse autoriteiten lijken zich de afgelopen weken in toenemende mate te laten verleiden door machtsspelletjes. Nu precies twee weken geleden werd het Maagdenhuis bezet door een groep verontruste studenten die actie voerden tegen het voorgenomen beleid van staatssecretaris Rutte. De bezetting duurde 7 uur en bij verstek van de heer in kwestie gaf Cohen opdracht tot ontruiming.
Twee dagen later, in een kantoortje in het cellencomplex schudde mijn verhoorder meewarig het hoofd. ‘Ja, het zijn andere tijden hè. Je kunt tegenwoordig niet langer ongestoord allerlei dingen uithalen zonder daarvoor gestraft te worden.’ Welnu; andere tijden. Tijden waar de gehele maatschappij lijkt te worden beheerst door een nijpend geldgebrek, waar overal op moet worden bezuinigd, gekort, geknibbeld. De niet direct economisch productieven van onze samenleving moeten het als eerste ontgelden. Bejaarden, kunstenaars en studenten. En dat terwijl de eerste groep de samenleving gevormd heeft tot wat ze nu is en de laatste groep haar zal vormen tot wat ze zal zijn. Niet van belang, wanneer je het overheidsbeleid moet geloven. Lang is het stil geweest in de studentengelederen, maar ook híer breken andere tijden aan. Er ontstaat beroering; aarzelend eerst, maar met toenemende overtuiging. Ik ben oprecht nieuwsgierig naar de ontwikkelingen waar de eerste maanden van 2005 ons een voorproefje van gegeven hebben. Afgezien van de plannen van Rutte en de woede van de studenten hierover is er hier een ander, groter proces gaande wat de gehele samenleving betreft. Hier gaat het om geld vs. kwaliteit en burgerlijke gehoorzaamheid vs. een kritische houding, niet langer alles slikken in naam van de wet.
Het machtsvertoon rond de Maagdenhuisbezetting doen mij het Nederlandse overheidsapparaat en het juridische systeem steeds minder serieus nemen. Er is geen geld om studenten 6 jaar te laten studeren maar wél om 141 van de meest kritische onder hen om 02:00 ’s nachts door de ME in de boeien te laten slaan en 2 dagen op te sluiten. Voldoende geld om hen één voor één voor te laten komen onder beschuldiging van lokaalvredebreuk –meer was het immers niet. Afgelopen donderdag vond de eerste zitting plaats. De officier van justitie eiste twee weken celstraf, de rechter liet het bij een boete van 75 euro. ‘Met opgroeiende kinderen gaat de kwaliteit van onderwijs mij aan het hart’ liet zij zich ontvallen, ‘maar voor de rechtbank doen dergelijke argumenten niet ter zake.’
Mag je het de justitie kwalijk nemen regels tot in detail na te leven, al kost het bakken vol geld? Waarom wordt er zo onmogelijk veel geld en energie verspild aan het vervolgen van studenten die enkel wanhopig een signaal hebben willen afgeven? Waarom staart men zich blind op juridische regelgeving in plaats van zich te wenden naar de kern van de zaak? Het gaat niet meer om deze specifieke situatie maar begint te lijken op een principekwestie: hier dreigen autoriteiten te worden ondermijnd in hun macht. De harde lijn die Cohen heeft getrokken draagt echter niet bij aan het aanzien van deze autoriteiten. Integendeel: na twee dagen in de cel zijn de studenten extra strijdbaar geworden. We zetten ons met hernieuwde energie in voor de kwaliteit van het onderwijs en de mogelijkheden tot ontplooiing. En onze houding ten aanzien van het Nederlandse overheidsbestel is zo mogelijk een beetje sceptischer geworden.
|
| supplements | | |
