english
nederlands
Indymedia NL
Independent Media Centre of the Netherlands
Indymedia NL is an independent free communication organisation. Indymedia offers an alternative approach to the news by using an open publishing method for text, images, video and audio.
> contact > search > archive > help > join > publish news > open newswire > disclaimer > chat
Search

 
All Words
Any Word
Contains Media:
Only images
Only video
Only audio

Dossiers
Agenda
CHAT!
LINKS

European NewsReal

MDI's complaint against Indymedia.nl
Courtcase Deutsche Bahn vs. Indymedia.nl
Topics
anti-fascisme / racisme
europa
feminisme
gentechnologie
globalisering
kunst, cultuur en muziek
media
militarisme
natuur, dier en mens
oranje
vrijheid, repressie & mensenrechten
wereldcrisis
wonen/kraken
zonder rubriek
Events
G8
Oaxaca
Schinveld
Schoonmakers-Campagne
Help
Tips for newbies
A short intro into Indymedia NL
The policy of Indymedia NL
How to join?
Donate
Support Indymedia NL with donations!
Lawsuits cost a lot of money, we appreciate every (euro)cent you can spare!

You can also direct your donation to Dutch bank account 94.32.153 on behalf of Stichting Vrienden van Indymedia, Amsterdam (IBAN: NL41 PSTB 0009 4321 53)
Indymedia Network

www.indymedia.org

Projects
print
radio
satellite tv
video

Africa
ambazonia
canarias
estrecho / madiaq
kenya
nigeria
south africa

Canada
hamilton
london, ontario
maritimes
montreal
ontario
ottawa
quebec
thunder bay
vancouver
victoria
windsor
winnipeg

East Asia
burma
jakarta
japan
manila
qc

Europe
alacant
andorra
antwerpen
armenia
athens
austria
barcelona
belarus
belgium
belgrade
bristol
bulgaria
croatia
cyprus
estrecho / madiaq
euskal herria
galiza
germany
grenoble
hungary
ireland
istanbul
italy
la plana
liege
lille
madrid
malta
marseille
nantes
netherlands
nice
norway
oost-vlaanderen
paris/île-de-france
poland
portugal
romania
russia
scotland
sverige
switzerland
thessaloniki
toulouse
ukraine
united kingdom
valencia
west vlaanderen

Latin America
argentina
bolivia
brasil
chiapas
chile
chile sur
colombia
ecuador
mexico
peru
puerto rico
qollasuyu
rosario
santiago
tijuana
uruguay
valparaiso

Oceania
adelaide
aotearoa
brisbane
burma
darwin
jakarta
manila
melbourne
oceania
perth
qc
sydney

South Asia
india
mumbai

United States
arizona
arkansas
atlanta
austin
baltimore
big muddy
binghamton
boston
buffalo
charlottesville
chicago
cleveland
colorado
columbus
danbury, ct
dc
hampton roads, va
hawaii
houston
hudson mohawk
idaho
ithaca
kansas city
la
madison
maine
miami
michigan
milwaukee
minneapolis/st. paul
new hampshire
new jersey
new mexico
new orleans
north carolina
north texas
nyc
oklahoma
omaha
philadelphia
pittsburgh
portland
richmond
rochester
rogue valley
saint louis
san diego
san francisco
san francisco bay area
santa barbara
santa cruz, ca
seattle
tallahassee-red hills
tampa bay
tennessee
united states
urbana-champaign
utah
vermont
western mass
worcester

West Asia
armenia
beirut
israel
palestine

Topics
biotech

Process
discussion
fbi/legal updates
indymedia faq
mailing lists
process & imc docs
tech
volunteer
Credits
This site is produced by volunteers using free software where possible.

The system we use is available from:mir.indymedia.de
an alternative is available from: active.org.au/doc

Thanks to indymedia.de and mir-coders for creating and sharing mir!

Contact:
info @ indymedia.nl
Waarom Bush zegevierde
Thomas Frank (vertaling PTJ) - 07.11.2004 15:38

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op de Amerikaanse webstek Znet onder de titel ’Why They Won’. De (vrije) vertaling naar het Nederlands is van de hand van Peter Tom Jones (voor het Ya Basta!-collectief).

Waarom Bush zegevierde
Thomas Frank (vertaling Peter Tom Jones)
6/11/2004

Bij het aanschouwen van de smeulende ruďnes der verkiezingen, doen Democraten er goed aan een poging te wagen de ononderbroken invloed van de ‘cultuuroorlogen’ te begrijpen. Zesendertig jaar geleden kwam President Richard Nixon op voor een nobele ‘zwijgende meerderheid’, terwijl zijn vice-president, Spiro Agnew, de liberals [Amerikaans voor progressieven, ptj] beschuldigde van het nieuws te verdraaien. Bijna in elke verkiezing sindsdien werd het liberalism belasterd als een vlag-verbrandende, hoogverraad-koesterende, upper-class gekunsteldheid. Ditmaal gingen kiezers er prat op dat ‘waarden’ nog gewichtiger waren dan de economie en zelfs de oorlog in Irak.

En toch beschikken Democraten thans nog steeds niet over een coherent kader om deze chronische jammerklacht onder ogen te zien, en nog veel minder om deze te begrijpen. Integendeel, zij wringen zich in allerlei bochten; zij passen zich aan en verklaren zich als bekeerlingen tot het Republikeinse geloof in de markt; zij onderschrijven NAFTA en de hervormingen in de sociale zekerheid; zij trachten zelfs nog oorlogszuchtiger te zijn dan de Republikeinse militaristen. En zij verliezen. En zij verliezen eens te meer. Ondertussen, daar in Red America [Rood is de verkiezingskleur van de Republikeinen, ptj], voltrekt zich de rechts-populistische revolte met rasse schreden, terwijl de razernij ten aanzien van de ‘progressieve elite’ geenszins wordt afgezwakt door de verzoeningsgezinde gebaren vanwege Democraten of het verloop der tijd.

Net zoals het geval is bij tal van zo’n bewegingen, is ook deze langdurende conservatieve revolte niet gespeend van tegenstellingen. Het is de opstand van de gewone mensen waarvan het economisch effect op lange termijn er nochtans in bestaat dat de reeds welvarende mensen nog rijker worden terwijl de levenskansen van net diegenen die in opstand komen, achteruitgaan. Het is een reactie tegen de massacultuur die evenwel weigert de elementaire instellingen van het Amerikaanse bedrijfsleven in vraag te stellen, terwijl die laatste de massacultuur net maken wat zij is. Het betreft een revolutie dewelke zinnens is de aristocraten omver te werpen… door hen belastingverlagingen te schenken.

En toch. Niemand kan de kracht van deze conservatieve rebellie ontkennen. Zij stelt een manier van praten voor over een leven waarin we allemaal het slachtoffer zijn van een hooghartige bovenklasse – de liberals – die het aandurft om onze films te maken, onze kranten te publiceren, onze kinderen te onderwijzen, en daarbij van bovenaf oordelen velt. Deze progressieven zeggen ons hoe we ons leven moeten leiden, zonder enige consideratie van onze waarden en tradities.

De cultuuroorlogen vormen, met andere woorden, een manier om een referentiekader te scheppen voor het immer machtige subject van de sociale klasse. Zij bieden de Republikeinen de mogelijkheid om de spreken in naam van de vergeten man op straat zonder evenwel enige problemen te veroorzaken voor hun belangrijkste clientčle: big business.

Ten aanzien van deze militante, gekrenkte, wild om zich heen slaande filosofie, kozen de Democraten de weg van… ja van wat? Zij laten zich opmerken door een zacht centrum-denken, een politieke stellingname die ruimte creëert voor zowel het ene als het andere electoraat, die er zorg voor draagt om niemand voor de borst te stoten, en er zelfs van afziet om de president fundamenteel te bekritiseren tijdens hun conventie. En ondanks verwoede pogingen om mensen aan te zetten om deel te nemen aan de stembusgang, en ondanks een enorm rijk gevulde schatkist, verloren de Democraten de strijd reeds voor deze goed en wel onderweg was.

Erger nog: terwijl de conservatieven volop inspeelden op de achterstelling van de ‘gewone man’ in tijden van globalisering [vergelijk met de strategie van het Vlaams Blok in België, ptj], hadden de Democraten dit veld zo goed als verlaten. Gedurende aanzienlijk tijd was het centristische Democratische establishment in Washington vol van de notie dat, aangezien het industriële tijdperk op zijn laatste benen loopt, de partij zich niet langer moet inlaten met de traditionele fabrieksarbeiders en hun problemen; de ‘professionele klasse’ zou voortaan de leidraad moeten vormen voor de bepaling van de electorale strategie. Gedurende de campagne van 2004, ontvingen deze nieuwe, business-vriendelijke Democraten sterk gemediatiseerde steun van idealistische tycoons wiens trendy managementtheorieën zij openlijk omarmden. Zij beschouwden zichzelf als de ‘Metro-partij’ van de hippe miljardairs die volop verwikkeld zijn in een soort kosmische strijd met de ouderwetse miljardairs van de Republikeinse ‘Retro-partij’.

Dit jaar was het nochtans een uitgelezen kans om de Republikeinen een Trumaneske afstraffing te geven, gezien de veelvuldige bedrijfsschandalen die zij stilzwijgend toestonden of op bepaalde manieren zelfs mogelijk maakten. Door zo’n kritische positie in te nemen hadden de Democraten een antwoord of zelfs een afdoende remedie kunnen vinden op het kwade populisme, dat zoals eerder gesteld de kwestie van de ‘waarden’ voedt en tegelijkertijd de volkse basis ervoor weet te mobiliseren.

Om de (valse) toenaderingspogingen van de Republikeinen tot de handarbeiders de pas af te snijden, moeten de Democraten er resoluut voor kiezen om het culturele populisme te confronteren met een onvervalst economisch populisme. Zij moeten hun eigen strijdbaarheid opfrissen in plaats van het te onderdrukken; de tegenstellingen tussen de partijen benadrukken in plaats van ze onder de mat te vegen; de contradicties van de cultuuroorlogen in de verf zetten in plaats van ze te negeren; en vrijuit spreken over wie er wint en verliest ten gevolge van een conservatief economisch beleid.

Helaas is het meer waarschijnlijk dat de Democratische bureaucratie het voorbije debacle simpelweg ziet als een reden te meer om de inspanningen om een rechtsere koers te varen meer kracht bij te zetten. Zij zullen zwichten voor, bijvoorbeeld, de privatisering van de sociale zekerheid of de ‘hervorming’ van de inkomensbelasting en verder zullen zij luidop blijven dromen om de partij te worden van de verlichte bedrijfsklasse. En zij zullen binnen twee of vier jaar eens te meer de verbijstering nabij zijn wanneer zij vaststellen dat de conservatieve populisten van Red America, armer en nijdiger dan ooit, de ‘partij van het volk’ een volgende mokerslag zullen toedienen.

Thomas Frank (auteur van onder andere What’s the Matter with Kansas? How Conservatives Won the Heart of America.)
(vertaling Peter Tom Jones, Ya Basta!-collectief)

Oorspronkelijk artikel (6/11/2004):  http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?SectionID=90&ItemID=6588

Vertaling:  http://www.yabasta.be/article.php3?id_article=161


- E-Mail: info@yabasta.be Website: http://www.yabasta.be
 

Read more about: zonder rubriek

supplements
Tja 
Intra - 07.11.2004 17:36

Zelf-kritiek is goed en kritiek op de democraten ook. Toch vond ik de verschillen niet zo groot en er zijn andere opmerkelijke aspecten zoals het verschil van exit polls tov de uitslag. Deze worden o.a. hier besproken:

Die Bold or Stay Alive!
electronic comment - 05.11.2004 01:56
 http://www.indymedia.nl/nl/2004/11/22821.shtml
zie ook 
Guido - 08.11.2004 20:12

 http://ovl.indymedia.org/news/2004/11/3555_comment.php#3571
supplements
> indymedia.nl > search > archive > help > join > publish news > open newswire > disclaimer > chat
DISCLAIMER: Indymedia NL uses the 'open posting' principle to promote freedom of speech. The news (text, images, audio and video) posted in the open newswire of Indymedia NL remains the property of the author who posted it. The views in these postings do not necesseraly reflect the views of the editorial team of Indymedia NL. Furthermore, it is not always possible to guarantee the accuracy of the postings.