|
|  |
Angst en terreur...
noane - 19.05.2004 20:51
Angst en terreur: voedingsbodem voor een rechts offensief gericht op de rechten en vrijheden van de bevolking.
Uit: de anti fascist, 2004 - 2
Angst en terreur: voedingsbodem voor een rechts offensief gericht op de rechten en vrijheden van de bevolking.
Door mr. M.N.P. Steijnen, advocaat.
Het zogenaamde 'maatschappelijke debat'
De laatste jaren wordt er, aangejaagd door rechts, op een steeds hogere toon 'gedebatteerd' over de gevaren die onze samenleving zouden bedreigen vanuit de hoek van 'de islam' en daarmee verbonden totalitaire denkbeelden.
Dat deze 'maatschappelijke discussie' de verhoudingen in de samenleving meer en meer scherp zet en leidt tot groeiend onbehagen, treedt steeds duidelijker aan het daglicht.
Maatschappelijke tegenstellingen en afbraak van rechten
Een dergelijke verharding van het maatschappelijke klimaat en het bewust creëren van een permanente sfeer van dreiging en angst, dient natuurlijk bepaalde vooropgestelde doelen. Zo'n klimaat schept de omstandigheden waarin controle en repressie van de burgers kunnen worden opgevoerd en gesnoeid kan worden in de 'wildgroei' van vrijheden, die in een lange periode van strijd zijn verworven. Tevens fungeert zo'n klimaat van kunstmatige dreiging en tegenstellingen als bliksemafleider bij de afbraak van sociale verworvenheden die momenteel overal in de westerse wereld op volle kracht wordt uitgevoerd. Dat zijn allemaal zaken die de kapitaalsbelangen, na de val van de socialistische tegenmacht, bovenaan op hun agenda hebben staan.
'Westerse waarden' en hun bestendigheid
In deze zogenaamde maatschappelijke discussie over het 'moslimgevaar' wordt voortdurend hoog opgegeven over de graad van beschaving, eerbied voor de mensenrechten en diepe geworteldheid van de rechtsstaat die onze westerse samenleving zouden kenmerken. Dit natuurlijk in tegenstelling tot de primitieve 'moslimculturen' die onze 'westerse waarden' zouden bedreigen.
Hoe flinterdun de liberale pretenties van onze 'rechtsstaatapostelen' zijn, blijkt als we zien welk programma de dominante rechtse krachten momenteel in werkelijkheid ten uitvoer aan het brengen zijn. Met de mond prediken zij de mensenrechten en de rechtsstaat als datgene wat ons nu juist fundamenteel onderscheid van 'andere, lager staande culturen'. Maar in de praktijk is hun handelen juist gericht op de afbraak daarvan. Onder het mom dat de 'terroristische dreiging' daartoe dwingt, dit teneinde onze samenleving 'weerbaarder' te maken.
De theorie achter de aantasting van fundamentele rechten
Het is zaak een aantal belangrijke punten van dit programma nog eens expliciet naar voren te halen. Want van wat ons te wachten staat aan sociale afbraak zijn we ons wel enigszins bewust. Maar op wat de politieke elites voor ons in petto hebben op het gebied van aantastingen en uitholling van fundamentele rechten en vrijheden, daarop bestaat in het algemeen veel minder zicht.
De theoretische grondslag voor deze directe aanval op fundamentele rechten wordt verwoord door mensen als de Amerikaan Robert Kaplan in zijn boek 'Why leadership demands a pagan ethos' (2002). Die stelt dat het terrorisme alleen kan worden verslagen door oorlog. En wel een oorlog die met grote genadeloosheid wordt gevoerd en waarin alle rechtsregels die daarbij een obstakel zouden kunnen vormen aan de kant worden gezet. De wreedheid waarmee het terrorisme gepaard gaat laat, aldus Kaplan, voor respect voor fundamentele regels geen ruimte.
De uitvoering in Amerika
In Amerika was Bush, na 11 september 2001, al onmiddellijk op voorhand begonnen met dergelijke ideeën in de praktijk te brengen. Verdachten van medeplichtigheid aan terrorisme tegen de VS worden systematisch alle fundamentele rechten ontzegd. Zij worden voor onbepaalde tijd opgesloten zonder vorm van proces. En zonder dat er een aanklacht tegen hen wordt geformuleerd. Terwijl iedere vorm van rechtsbijstand hen wordt onthouden. Deze 'vijanden van de staat' hangt eventueel berechting boven het hoofd voor speciale daarvoor opgerichte militaire tribunalen, die ook de doodstraf zullen kunnen uitspreken. Maar het kan ook zijn dat ze onbeperkt, als dieren, opgesloten blijven zonder dat er verdere juridische stappen tegen hen zullen worden gezet.
Een dergelijke bejegening valt zowel degenen ten deel die naar Guantanamo Bay op Cuba zijn overgebracht, als hen die onder verdenking van medeplichtigheid aan de terroristische aanslagen in de VS zelf zijn gearresteerd en opgesloten. Van beide categorieën zijn de fundamentele rechten opgeschort. Voor de gevangenen van Guantanamo Bay hanteert het Amerikaanse regime alleen nog een extra argument om hun deze rechten te ontzeggen, namelijk dat ze aldaar buiten het Amerikaanse rechtssysteem zouden vallen. En dus buiten de bescherming die de Amerikaanse grondwet zou bieden.
De sterke staat
Wat de regering-Bush in Amerika op dit punt doet is puur het poseren als de 'sterke staat'. Bush en consorten hebben zelfs niet de moeite genomen om een wettelijke basis voor een dergelijk optreden te leggen. Hun boodschap aan het Amerikaanse rechtssysteem heeft zo iets van: 'kom maar op, als je het er niet mee eens bent!' Aanvankelijk liet iedereen zich afschrikken door het grove stempel dat de regering-Bush hanteerde, namelijk 'wie niet voor dit soort maatregelen is, is voor het terrorisme'. Maar nu komen de tegenkrachten daar geleidelijk in beweging. En zij hebben deze praktijken inmiddels opgespeeld tot aan het Amerikaanse Hooggerechtshof. Dat over de grondwettigheid van een en ander zal moeten oordelen.
Wettelijke afbraak van grondrechten in Engeland
Zo mogelijk nog erger is dan ook wat er op dit gebied in Engeland tot stand is gebracht. Daar is de schending van fundamentele mensenrechten immers al direct in een wettelijk kader gegoten. Er werd, na de 11 septemberaanslagen, een terrorismewet aangenomen die de Britse regering - in dit geval dus zelfs uitdrukkelijk wettelijk - mogelijk maakt om buitenlandse verdachten zonder vorm van proces en zonder aanklacht voor onbepaalde tijd op te sluiten.
Inmiddels zijn voorstellen om deze antiterrorismewet nog verder aan te scherpen in een vergaand stadium. De bedoeling is om het mogelijk te maken dat verdachten van terrorisme inzage in 'gevoelig' bewijsmateriaal dat tegen hen wordt ingebracht zal worden onthouden, dat processen tegen hen achter gesloten deuren moeten kunnen plaatsvinden en dat het normale, rechtsstatelijke criterium dat slechts veroordeling mogelijk is als er sprake is van 'wettig en overtuigend bewijs' komt te vervallen. En wordt vervangen door de mogelijkheid om al een veroordeling uit te spreken als er mogelijk sprake is van schuld. Dit verval van normen wordt dan deftig uitgedrukt als: 'de balans van waarschijnlijkheden'.
Jacht op migranten uit moslimlanden in de VS
In Amerika is vandaag de dag niet alleen een verscherpte controle op moslims die het land binnenkomen aan de orde, maar geldt sinds december 2003 zelfs een verplichting voor alle emigranten uit islamitische landen die al jarenlang in de VS verblijven om zich te laten registreren.
Mensen afkomstig uit de vele landen in de wereld waar moslims wonen, spreken van een regelrechte hysterie en zijn woedend.
Want in de VS zijn bovendien nog steeds, na de aanslagen, vele duizenden moslims die al jaren in de VS woonden geïnterneerd. Zonder vorm van proces. En steeds vaker komen berichten naar buiten van mishandelingen en martelingen. Niet alleen in Guantanamo Bay, maar ook gepleegd op gedetineerden in de VS zelf. Zoals in juni 2003 door de interne inspectiedienst van het Amerikaanse Ministerie van Justitie in een rapport werd bevestigd.
Rondslepen van arrestanten over de wereldbol
Amerika houdt onder de beweerde verdenking van terrorisme niet alleen alles bij elkaar duizenden mensen vast in Guantanamo Bay en in Amerika zelf, maar ook in Afghanistan en een groot aantal andere landen. Vast staat dat de Amerikanen zich aan martelingen schuldig maken, maar als dat niet voldoende resultaat oplevert worden de betrokken verdachten vaak overgedragen aan autochtone autoriteiten, om dat karwei af te maken. Volstrekt duistere transfers met verdachten van het ene land naar het andere, en van de ene Amerikaanse basis hier naar de andere Amerikaanse basis elders in de wereld, zijn aan de orde van de dag. Met als voornaamste doel het Amerikaanse rechtssysteem geen kans te geven om zich ermee te bemoeien.
Big Brother bij binnenkomst in Amerika
Amerika eist thans bovendien, met steeds meer nadruk, dat iedereen die de VS wil binnenkomen, zijn persoonsgegevens beschikbaar stelt en vingerafdrukken of andere bionische gegevens inlevert, dan wel een visum overlegt. Luchtvaartmaatschappijen moeten dit uitvoeren, of gaan anders hun landingsrechten in de VS verliezen. Deze gegevens worden dan opgeslagen in het zogenaamde GAP-systeem (Global Awareness Program). En vervolgens krijgt elke passagier een code: rood, geel of groen. Bij geel word je verder onderzocht en voor maximaal 5 uur op het vliegveld in Amerika vastgehouden. Dit lot treft sowieso elkeen afkomstig uit een moslimland, zonder onderscheid des persoon. Bij groen is er niets aan de hand. En bij rood kom je op de lijst van personen die 'niet welkom' zijn.
Het EU/VS-uitleveringsverdrag
In EU-verband wordt er bovendien momenteel hard gewerkt aan een uitleveringsverdrag tussen de VS en de Europese Unie. Primair wordt dit voorgesteld als een instrument voor bestrijding van terrorisme. Maar het gaat veel verder. Dit uitleveringsverdrag tussen de EU en Amerika zal op den duur de al bestaande bilaterale uitleveringsverdragen tussen de verschillende Europese landen en de VS moeten gaan vervangen. Onderdeel van het pakket van maatregelen vormen gezamenlijke Amerikaans-Europese teams die op jacht zullen gaan naar terroristen en zware criminelen. Hoewel de concept-teksten grotendeels geheim zijn, is er echter wel zoveel van bekend dat elk misdrijf waarop in enig EU-land of in de VS een gevangenisstraf staat van een jaar of meer tot verplichte uitlevering over en weer zal leiden.
Het gevolg zal zijn dat zaken die in Nederland helemaal niet strafbaar zijn, zoals het toepassen van abortus op een Amerikaans staatsburgeres in Europa of het in Europa laten roken van hasj door een Amerikaan, tot verplichte medewerking van uitlevering aan de VS zouden leiden. En buitengewoon zorgelijk is ook de vraag wie er straks nog aan de bel kan trekken als Amerikaanse undercoveragenten, opererend op Europees territoir, de methode van uitlokking zullen toepassen om bijvoorbeeld lokale drugsdealers uitgeleverd te kunnen krijgen.
Vastgesteld moet ook worden dat, voor zover de teksten van het komende VS/EU-uitleveringsverdrag nu bekend zijn, er geen enkele rem is om het inzetten van Amerikaanse criminele infiltranten in de landen van Europa tegen te gaan.
Voor dit EU/VS-uitleveringsverdrag zal alles wat in de afzonderlijke Europese landen aan verdragen, grondwettelijke en wettelijke regelingen bestaat, moeten wijken, zo is de bedoeling. Het VS/EU-uitleveringsverdrag wordt dus internationale superwetgeving. Die alle andere wetgeving te boven zal gaan.
Nu bestaat er al een bilateraal uitleveringsverdrag tussen Nederland en Amerika, dat dus op den duur het veld zal moeten ruimen. Daarin wordt bepaald dat de staat die uitlevering vraagt - in de praktijk is dat meestal de VS - een overzicht moet geven van het bewijs waarop het uitgevaardigde arrestatiebevel berust. Die verplichting komt in het nieuwe EU/VS-uitleveringsverdrag te vervallen. De staat die uitlevering vraagt zal kunnen volstaan met te stellen dat een strafbaar feit is begaan waarop een gevangenisstraf van minimaal een jaar is gesteld in de om uitlevering vragende staat. Uitlevering dient dan automatisch te volgen.
Nederlandse parlementariërs hebben gedeelten van de geheime ontwerpteksten mogen inzien. En hebben vervolgens in juni 2003 aan de Nederlandse regering het groene licht gegeven om verder te gaan met de voorbereidingen van dit uitleveringsverdrag.
Big Brother bij alle telefoon- en internetverkeer
Onderdeel van de onderhandelingen over verdere samenwerking tussen de EU en VS vormt ook het Echelon afluisternetwerk, dat in potentie op den duur al ons telefoon en internetverkeer in kaart zal brengen en zal kunnen screenen. Daarbij gaat het zowel inter-Europees als transatlantisch en uiteindelijk zelfs wereldwijd telefoon- en internetverkeer.
Daarover is in het Europese Parlement gesproken. Dit achtte in meerderheid zo'n gigantisch afluisternetwerk noodzakelijk om terroristische operaties te kunnen voorkomen. Maar tegelijkertijd wist dit Europese Parlement daarbij niet goed raad met de collectieve verontrusting over de schaal waarop nu al binnen de EU en in het verkeer met Amerika wordt afgeluisterd. En met de vraag hoe dit te rijmen is met basisrechten als vertrouwelijkheid van communicatie en privacybescherming.
Het Europese arrestatiebevel
Voorts zijn in de inter-Europese sfeer ook nog steeds onderhandelingen gaande over het Europese arrestatiebevel. Zoals die zich nu aftekent, kan de ene Europese staat straks van enige andere Europese staat de uitlevering van iedere willekeurige nationale onderdaan vragen zonder dat ten tijde van diens arrestatie gronden hiervoor worden gegeven, zonder dat er bewijs in het geding wordt gebracht en terwijl de rechter van het land dat tot uitlevering wil overgaan uitsluitend mag toetsen of het arrestatiebevel ook inderdaad door enig ander Europees land is uitgevaardigd. Als het Europees arrestatiebevel uiteindelijk zo wordt ingevoerd, sta je dus straks als burger die het lot treft dat enig ander Europees land je uitlevering vraagt, vrijwel compleet machteloos.
Pressie tot nauwere Europese samenwerking
Onlangs besloot de Europese Unie tevens tot de aanstelling van een coördinator antiterrorismestrijd. Maar een veel gehoorde klacht van pressiegroepen die een 'sterk Europa' - dat wil zeggen een bureaucratisch gecentraliseerd Europa - op hun agenda hebben staan, is dat de Europese landen niet ver genoeg gaan in de samenwerking bij het vergaren en uitwisselen van voor terrorismebestrijding belangwekkende gegevens. En dat Europol, gevestigd in Den Haag, eigenlijk nog steeds niet meer is dan een praatclub.
Nederlandse plannen voor scherpere maatregelen
Ook Nederland, als afzonderlijk land, bereidt vergaande wetsvoorstellen voor op het gebied van antiterrorisme, die in ons Wetboek van Strafrecht moeten worden opgenomen. In deze wetsvoorstellen wordt het begrip 'terrorisme' onder meer gedefinieerd als 'gewelddaden met het oogmerk om de overheid te dwingen om een bepaald iets te doen of te dulden, dan wel de structuren van een land te vernietigen of ernstig te ontwrichten'. In een hoorzitting die de Tweede kamer hier in oktober 2003 aan wijdde, waarschuwde de Amsterdamse hoogleraar strafrecht Buruma dat een dergelijke definitie veel te ruim is. Ook vakbondsacties zouden onder deze definitie strafbaar kunnen zijn, zo verklaarde hij.
Ook ligt het in de bedoeling om 'samenspanning met een terroristisch oogmerk' strafbaar te stellen, en wel met maximaal tien jaar gevangenisstraf. Het probleem hierbij is dat, zoals strafrechtdeskundigen onderstrepen, het begrip 'samenspanning' beschouwd moet worden als 'zo vaag dat het iedere beschrijving tart'. In 1980 werden eerdere pogingen om 'samenspanning' bij terroristische misdrijven strafbaar te stellen uiteindelijk door het toenmalige kabinet gestaakt, omdat - aldus de toenmalige regering - "welke formulering men ook kiest, zo'n strafbaarstelling dermate ruim is dat de rechtszekerheid van de individuele burger niet voldoende kan worden gewaarborgd".
Voorts heeft de regering nu plannen om ons Nederlandse strafrecht zodanig aan te passen dat het mogelijk wordt dat rechters 'bewijzen' verzameld door de geheime diensten tegen verdachten van terrorisme of voorbereiding daarvan als wettig en overtuigend moeten aanvaarden. En wel zonder enige verdere toetsing. Hoe dat bewijs verzameld is, doet er dan niet toe, noch van wie het afkomstig is. Want bronnen van geheime diensten worden natuurlijk niet prijs gegeven.
Verwevenheid van maatregelen
Terreurbestrijding, anti-islamitische wetgeving en anti-allochtonen wetgeving dreigen vrijwel naadloos in elkaar over te gaan. Voorstellen tot verzwaring van de straffen op aanwerving van terroristen en op onderzoek van de veiligheidsdiensten naar gedragingen van religieuze instellingen om te voorkomen dat ze oproepen tot haat, kunnen nog worden ingedeeld als gericht op terreurbestrijding. Maar het tegengaan van moslimscholen, de voorstellen om importhuwelijken tot 24 jaar te verbieden en partner-afhankelijkheid voor buitenlandse huwelijkskandidaten in te voeren voor een periode van 10 jaar, het eventueel doorvoeren van plannen om over te gaan tot gedwongen spreiding van 'kansarme' allochtonen, en het besluit om vele duizenden asielzoekers uit te zetten zonder rekening te houden met het feit dat hun kinderen in Nederland zijn geboren en opgegroeid, zijn alleen maar te zien als direct gericht op ontrechting en uitsluiting van grote groepen mensen. Gepaard gaande met even zovele schendingen van fundamentele mensenrechten.
Verslechteringen voor de bevolking als oogmerk
Het hoog opspelen van de terreurdreiging en het kunstmatig opvoeren van de tegenstellingen tussen grote groepen van de bevolking dienen intussen dezelfde doelen: het vergroten van de spanningen in de maatschappij.
Hetgeen de condities schept voor afbraak van fundamentele rechten en vrijheden. Ten dienste van een grotere greep van de heersende elites op de bevolking. Een en ander fungeert tegelijkertijd als bliksemafleider voor de ongeëvenaarde afbraak van sociale rechten, die overal in de westerse wereld momenteel aan de gang is.
Het terroristisch monster
De heersende elites weten intussen dat het voortbestaan van terreur verzekerd is. En daarmee de voedingsbron voor hun verdere aanslagen op de rechten van de gewone bevolking. Door de nederlaag van de socialistische landen is het zicht op het socialisme voor miljoenen op aarde verduisterd. De wanhoop van ontrechte massa's zoekt daarbij een uitweg in valse en verderfelijke ideologieën. Zo baart het gebrek aan sociaal perspectief het terroristische monster. Aangestuurd door hen die daarvan profijt hebben.
En één ding wordt daarmee duidelijk voor iedereen die objectief naar de geschiedenis kijkt: niet het communisme vormde het grootste gevaar van de twintigste eeuw. Maar het anticommunisme.
Uit: de anti fascist, 2004 - 2,  afvnsecr@zonnet.nl
 Website: http://www.dewaarheid.nu/wwwboard/angst_terreur.htm
|
| Read more about: vrijheid, repressie & mensenrechten | | supplements | | | some supplements were deleted from this article, see policy | | | 20.05.2004 16:51
"Door de nederlaag van de socialistische landen is het zicht op het socialisme voor miljoenen op aarde verduisterd. De wanhoop van ontrechte massa's zoekt daarbij een uitweg in valse en verderfelijke ideologieën. Zo baart het gebrek aan sociaal perspectief het terroristische monster. Aangestuurd door hen die daarvan profijt hebben.
En één ding wordt daarmee duidelijk voor iedereen die objectief naar de geschiedenis kijkt: niet het communisme vormde het grootste gevaar van de twintigste eeuw. Maar het anticommunisme."
Grotendeels zinnig, behalve het laatste gedeelte, zoals het eerste commentaar al aangeeft: het 'zicht op het socialisme' is in de eerste plaats 'verduisterd' door de nederlaag van de revolutionaire krachten in Rusland zelf, in de statelijke overwinning van de gestaliniseerde Bolsjewieken - en niet in de nederlaag van de stalinistische staten in 1989! Hier komt alle ellendige retoriek terug over de ' gewone bevolking ' etc., die bij gebrek aan een (extern) perspectief (op het socialisme) 'terroristische monsters' zouden voortbrengen. Socialisme, anarchisme of (werkelijk) communisme zijn een sociale beweging, iets levends, of niets. Niet het anti-communisme vormde het grootste gevaar, maar het idee dat een 'revolutionaire' staat, eenmaal gevestigd, de vrijheid zou garanderen van wie dan ook.
| | Revolutionaire staat | Dutchy - 21.05.2004 01:28
Een revolutionaire staat heeft nog nooit, waar ook ter wereld, iets bijgedragen aan vrijheid van mensen.
Zij, die een onderscheid maken tussen communisme en anti-communisme hebben het contact met het gewone leven verloren. Dat onderscheid is dan ook uitsluitend academisch.
Deze denkers weten niet meer hoe normale mensen willen leven en welke eisen die mensen stellen aan hun samenleving.
Deze denkers stellen de theorie vóór de praktijk.
Deze denkers worden de Stalins en Kim-Il-Sungs onder ons, die muren bouwen, volkslegers oprichten en culturele revoluties ontketenen.
"Geleerde massamoordenaars", dus.
| | reactionair mannetje | 21.05.2004 23:47
Iedere revolutionaire staat heeft meer dan ieder kapitalistisch land waar ook ter wereld, bijgedragen aan vrijheid van mensen.
En je academische inzichten gaan me te ver
| |
| supplements | |
