|
|  |
Irak een tweede Vietnam?
Astrid Essed - 12.04.2004 19:19
Niet alleen wordt de Amerikaanse reactie op het Iraakse verzet gekenmerkt door mensenrechtenschendingen c.q. oorlogsmisdaden, een en ander leidt tevens tot een tweede Vietnam
Geachte Redactie,
Reflecties met betrekking tot de huidige situatie in Irak
Hoewel het geen betoog hoeft, dat het recente soennitische en
sjiitische verzet tegen de Brits-Amerikaanse bezetting van Irak
gebaseerd is op het illegale karakter van de Brits-Amerikaanse
aanval op Irak en de daaropvolgende bezetting, hebben de ernstige
mensenrechtenschendingen c.q. oorlogsmisdaden, die door de
Brits-Amerikaanse strijdkrachten gepleegd zijn sinds de aanval op
Irak, alsmede de Amerikaanse weigering tot terugtrekking van zijn
troepen na de machtsoverdracht dd 30 juni het verzet aan intensiteit
doen toenemen.
A De illegaliteit van de aanval:
De Brits-Amerikaanse aanval op Irak, die vorig jaar dd 20 maart zijn
aanvang nam, is in strijd met het Internationaal Recht, aangezien
niet alleen de daarvoor vereiste VN-Veiligheidsresolutie ontbrak,
maar tevens de enige andere legitieme voorwaarde voor een militaire
aanval op een andere buitenlandse mogendheid, namelijk het recht tot
zelfverdediging.
Internationaal Recht:
Volgens het Internationaal Recht is een aanval op een ander land
alleen legitiem, wanneer er sprake is van een
VN-Veiligheidsraadsresolutie of zelfverdediging, hetgeen inhoudt,
dat ene land door een buitenlandse mogendheid is aangevallen of dat
er sprake is van een duidelijk aanwijsbare dreiging [zoals
bijvoorbeeld sterke troepenconcentraries aan de grens]
Niet alleen werd de beschuldiging van de Amerikaanse president Bush,
dat de Verenigde Staten militair bedreigd werden, openlijk weerlegd
door de CIA, zijn bewering, dat Irak in het bezit zou zijn van
massavernietigingswapens, was nog niet bevestigd door enig
aantoonbaar bewijs van de in Irak actief zijnde wapeninspecteurs,
die hun activiteiten met betrekking tot het zoeken naar mogelijke
massavernietigingswapens in Irak, nog lang niet voltooid hadden,
toen de Brits-Amerikaanse aanval op Irak werd ingezet.
B De Brits-Amerikaanse aanval op Irak:
De Brits-Amerikaanse aanval op Irak wordt in het byzonder
gekarakteriseerd door een aantal ernstige mensenrechtenschendingen
c.q. oorlogsmisdaden, zowel met betrekking tot de keuze van de in de
oorlog gebruikte wapens als het militaire optreden als zodanig.
Wapengebruik:
Bij hun luchtaanvallen op steden als Bagdad, Basra, Nassariye en
al-Hillal hebben de Brits-Amerikaanse strijdkrachten o.a. gebruik
gemaakt van de internationaal verboden clusterbommen [zie het
Verdrag van Ottawa] vanwege het grote risico op landmijnen alsmede
de kans op een aanzienlijk aantal burgerslachtoffers vanwege het
grote aantal bij de explosie vrijkomende projectielen, die
kilometers ver de omgeving in geslingerd worden.
Volgens het Internationaal Recht is het gebruik van dergelijke
anti-personele wapens [het tegenovergestelde van de zogenaamde
precisiewapens] in een dichtbevolkt woongebied verboden.
Het gebruik van deze clusterbommen resulteerde dan ook in meer dan
6000 Iraakse burgerdoden in drie weken tijd, hetgeen oorlogsmisdaden
zijn, aangezien de militaire autoriteiten van te voren hadden kunnen
inschatten dat het gebruik van dergelijke wapens tot een dergelijk
onverantwoord hoog dodental zou kunnen leiden.
Militair optreden:
Ook het militair optreden als zodanig was veelal in strijd met de
international vastgestelde humanitaire rechtsregels, vastgelegd in
talloze mensenrechtenverdragen.
Zo is het bijvoorbeeld een aantal keren gebeurd, dat Amerikaanse
militairen het vuur geopend hebben op Iraakse burgers bij
checkpoints met als gevolg een groot aantal dodelijke slachtoffers.
Het argument van de Amerikaanse militaire autoriteiten, dat er een
week daarvoor sprake was geweest van een zelfmoordaanslag, gepleegd
door een Iraakse militair in burgerkleding, snijdt geen hout,
aangezien iedere militaire aanval op burgers een oorlogsmisdaad is.
Uiteraard hebben de Amerikaanse troepen het recht zich te beschermen
tegen zelfmoordaanslagen, maar niet ten koste van ongewapende
Iraakse burgers, voor wiens veiligheid, welzijn en welvaart zij als
bezettende macht hoofdverantwoordelijk zijn volgens de 4de Conventie
van Geneve.
Opvallend is bovendien, dat een door de mensenrechtenorganisatie
Amnesty International [www.amnesty.org] gedaan verzoek tot het
instellen van een onafhankelijk onderzoek naar deze tragische
gebeurtenissen, door de Amerikaanse legerautoriteiten werd afgewezen
ondanks hun internationaal-recherlijke verplichting in dezen.
Medisch-humanitaire omstandigheden:
Met betrekking tot de zorg voor de Iraakse slachtoffers van de
Brits-Amerikaanse bombardementen op Iraakse steden was er eveneens
sprake van een stuitend gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel van
de kant van de Brits-Amerikaanse bezettingsautoriteiten, hetgeen een
ernstige schending is van hun volgens de 4e Conventie van Geneve
verplicht zijnde zorplicht tav de bezette Iraakse burgerbevolking.
Zo was het Rode Kruis bij haar bezoek aan al-Hillal waar kort
daarvoor een Brits-Amerikaans bombardement had plaatsgevonden zeer
geschokt door het ontbreken van de meest elementaire medische
voorzieningen voor de getroffen Iraakse burgerslachtoffers waarin in
geen enkel opzicht werd voorzien door de Brits-Amerikaanse
autoriteiten.
Niet alleen echter in al-Hillal, ook in andere Iraakse steden werd
het Rode Kruis met dergelijke gruwelijke taferelen geconfronteerd.
Pas na het ingrijpen van het Rode Kruis en een aantal
VN-hulporganisaties verbeterde deze situatie enigszins.
Water en stroominstallaties:
Ook is het een groot aantal keren voorgekomen, dat vanwege
bombardementen op water en stroominstallaties in een groot aantal
Iraakse steden en dorpen een humanitaire noodsituatie ontstond
waarbij ook hier het gebrek aan effectief optreden van de
bezettingsautoriteiten significant was.
In het geval van Basra duurde het zelfs langer dan drie weken
voordat de normale watervoorziening
weer op gang gebracht werd door de Britten.
Bovendien is door deskundigen verklaard, dat het
hoogstwaarschijnlijk nog enkele jaren kan duren voordat de algehele
schade betreffende de stroomvoorzieningen hersteld is.
C De verovering van Irak:
Het optreden van de bezettingsautoriteiten zowel bij de verovering
als de bezetting van Irak wordt enerzijds gekenmerkt door een
opvallende laksheid tav de bescherming van de veiligheid van de
Iraakse burgerbevollking, anderszijds door het nemen van
buitengewoon draconische maatregelen bij het neerslaan van ieder
verzet, die niet zelden in strijd zijn met de in internationale
verdragen geldende mensenrechtenbepalingen, aan welks naleving
iedere bezettingsmacht gebonden is.
Verovering van Bagdad:
Bij de verovering van Badgad hebben de coalitietroepen zich niet
alleen schuldig gemaakt aan het neerschieten van vier journalisten,
twee journalisten van het persbureau Reuters en twee journalisten
van al-Jazeerah, tevens is er een groep burgers waarvan het aantal
tot nu toe onbekend gebleven is, eveneens door Amerikaanse
militairen neergeschoten.
Het moge duidelijk zijn, dat er hier sprake is van oorlogsmisdaden,
aangezien het neerschieten van burgers door militairen onder alle
omstandigheden verboden is, tenzij er sprake is van direct
levensgevaar, hetgeen hier niet het geval was.
Ook in bovenstaande gevallen werd het verzoek van zowel Amnesty
International als het Rode Kruis om een onafhankelijk onderzoek in
dezen, geweigerd.
Verwijtbaar nalatig optreden:
Aan de andere kant ondernam het Amerikaanse leger, dat volgens de
4de Conventie van Geneve als bezettingsmacht de verplichting heeft,
de orde te handhaven, geen enkele effectieve poging om de in Bagdad
actief zijnde plunderaars een halt toe te roepen ondanks het feit,
dat er op een groot aantal knooppunten zwaar bewapende Amerikaanse
soldaten geposteerd waren.
Niet alleen werden door deze plunderaars een groot aantal paleizen
vernield alsmede het Archeologisch Historisch Museum waardoor
onherstelbare schade werd toegebracht aan een eeuwenoud
historisch-cultureel erfgoed, rampzaliger in dezen was, dat er
mensen op straat ernstig werden mishandeld en dat tevens
ziekenhuizen werden geplunderd, waardoor er een nijpend tekort
ontstond aan de meest elementaire medische voorzieningen, die
hoogstnoodzakelijk waren voor de vele door bombardementen getroffen
Iraakse burgers, met als gevolg een grote humanitaire ramp, die niet
alleen plaatsvond in Bagdad, maar ook in andere Iraakse steden en
dorpen, waar plunderaars vrijelijk hun gang konden gaan ondanks
evidente Amerikaanse militaire aanwezigheid.
Het argument, dat zij niet genoeg militaire mankracht hadden om de
orde te herstellen, snijdt geen hout.
Ten eerste is het herstellen van de orde en het beschermen van de
Iraakse burgerbevolking hun internationaal-rechterlijke
verantwoordelijkheid.
Ten tweede hebben de Amerikanen in de loop der decennia een grote
ervaring opgedaan met oorlogvoeren, waardoor zij van te voren hadden
kunnen inshatten, dat een bij de verovering van een stand ontstaan
machtsvacuum zo snel mogelijk moet worden opgevuld.
In dit verband was het hun verplichting geweest, zeker vanwege de
reeds maandenlange planing van deze oorlog, te zorgen voor adequaat
toegeruste politiemannen, bijvoorbeeld gestationneerd in het land
van een bevriende bondgenoot als bijvoorbeeld Koeweit, waardoor zij
in dezen vrijwel direct in een dergelijke situatie actief konden
worden.
D Mensenrechtenschendingen onder de bezetting:
Gedurende de bezetting van Irak hebbne de coalitietroepen zich een
groot aantal malen schuldig gemaakt aan schendingen van
mensenrechten
Behandeling van gevangenen:
Zowel bij arrestatie als detentie van krijgsgevangenen was er
veelal sprake van vernederingen c.q. mishandelingen.
Zo werden meermalen bij hun arrestatie vaak zelfs openlijk voor de
TV-camera's, gevangenen over de grond gesleept, een kap over hun hoofd
geduwd en gedwongen in het zand te knielen.
Ook zijn er een aantal rapporten bekend van o.a.
mensenrechtenorganisaties als Amnesty International
[www.amnesty.org] en Human Rights Watch [www.hrw.org] waaruit blijkt
dat gevangenen ernstig mishandeld en zelfs gemarteld zijn.
Er is zelfs in een geval sprake van een dood onder verdachte
omstandigheden tijdens Amerikaanse detentie.
Ook hier is wederom in geen enkel geval sprake geweest van een
serieus onafhankelijk onderzoek.
Schieten op demonstranten:
Meerdere malen hebben zowel Brits-Amerikaanse troepen als andere
coalitietroepen [bestaande uit de hen ondersteunende buitenlandse
troepen] het vuur geopen op ongewapende demonstranten van wie een
niet onaanzienlijk aantal de dood vond.
Soms werd hierbij als argument aangevoerd, dat er vanuit de menigte
op de troepen geschoten was.
Volgens het Internationaal Recht is het echter verboden op een
menigte te schieten, aangezien willekeurig schieten [zonder
onderscheid te maken tusen burgers en eventuele strijders] is en de
kans, dat de ongewapende demonstranten geraakt worden in alle
opzichten veel waarschijnlijker is dan de echte of vermeende
strijder in kwestie.
Verzet:
Het wekt dan ook geen verwondering gezien tegen het licht van het
illegale karakter van deze oorlog, die zoveel te voorkomen
burgerslachtoffers geeist heeft en de gepleegde
mensenrechtenschendingen door de bezettingstroepen, dat het verzet,
bestaande uit zeer diverse politiek-religieuze groeperingen reeds
vanaf het begin van de bezetting in grote mate actief geweest is.
Nog afgezien van de onderverdeling van de rivaliserende soennitische
en sjiitische groeperingen heeft het verzet zich steeds
gemanifesteerd in de vorm van het volgens het Internationaal Recht
gelegitimeerde verzet tegen het leger van de Brits-Amerikaanse
bezettingsmacht en de hen ondersteunende buitenlandse troepen en in
de vorm van aanslagen tegen burgers en/of burgerdoelen, hetgeen
uiteraard als terroristische aanslagen ten enenmale onacceptabel is
en streng verboden volgens het Internationaal Recht.
De Amerikaanse militaire reactie:
De reactie van de Amerikaanse bezettingsautoriteiten nam echter in
alle gevallen hetzelfde repressieve karakter aan en karakteriserede
het gehele verzet als zodanig als terroristisch, hetgeen niet het
geval is.
Bij het neerslaan van het verzet bedienen de Amerikaanse
bezettingsautoriteiten zich van methoden als buitengewoon grof
uitgevoerde huiszoekingen, waarbij men zich niet zelden aan Iraakse
vrouwen heeft vergrepen en mensen werden mishandeld, het arresteren
van mensen zonder enige seriieuze arrestatiegrond, het vasthouden
van mensen zonder vorm van aanklacht en proces en het vernietigen
van huizen van famillieleden van echte of vermeende
zelfmoordplegers.
Al dergelijke methodes getuigen niet alleen van een grote minachting
voor mensen, maar zijn daarenboven flagrante schendingen van het
Internationaal Recht.
E Regering en machtsoverdracht:
Na de verovering van Irak verklaarden de Brits-Amerikaanse
autoriteiten, de macht zo snel mogelijk te willen overdragen aan een
door Irakezen geleide regering.
In dat kader werd door hen een Regeringsraad geinstalleerd,
bestaande uit Iraakse bestuursambtenaren.
Dit was echter geen serieuze pofging tot het installeren van ene
onafhankelijke Iraakse regering, aangezien de meeste door de
Amerikanen aangestelde personen niet alleen uitgesproken
pro-Amerikaans qua politieke stellingname waren, maar bovendien
jaren in het buitenland gewoond hadden, waardoor iedere politieke
voeling met de bestaande Iraakse situatie hen totaal ontbrak.
Van cruciaal belang was echter ook, dat deze bestuursofficials niet
gekozen waren door de Iraakse bevolking, maar door de Amerikanen
waren aangesteld.
Daarom werd er via een VN-resolutie bepaald, dat de Amerikaanse
autoriteiten de macht dd 30-6 van dit jaar aan een onafhankelijke
Iraakse regering zouden overdragen na in Irak gehouden verkiezingen.
Hoewel de Amerikanen hierin formeel toestemden, was het opvallend
dat zij geen enkele serieuze pogingen in dezen ondername
daadwerkelijke voorbereidingen te treffen voor deze verkiezingen en
bovendien bij een aantal gelegenheden verklaarden, dat ed
Amerikaanse troepen ook na de machtsoverdracht in Irak zouden
blijven.
F De recente gebeurtenissen:
Uiteraard leidde een en ander tot protesten, aanvankelijk van
ayatollah Sistani, de belangrijkste sjiitische geestelijke leider in
Irak en als spoedig van andree sjiitische groeperingen met name van
de groep van al-Sadr [van wie kort daarop zij krant verboden werd en
een van zijn medewerkers gearresteerd] alsook van een aantal
soennitische groeperingen.
In de meeste gevallen uitte dit verzet zich in vreedzame
massademonstraties.
Reactie van de bezettingsautoriteiten:
Zoals wij in de afgelopen weken hebben kunnnen constateren, nam de
reactie van de bezettingsautoriteiten en de hen ondersteunende
troepen steeds repressievere vormen aan.
Gedurende een demonstratie in Najaf, nu anderhalve week geleden,
openden de Spaanse troepen het vuur op de demonstranten, met het
gevolg, dat 20 Irakezen werden gedood.
In tegenstelling tot de door de Westerse media vermelde
berichtgeving was hier sprake van een vreedzame demonstratie.
De gedode Irakezen behoorden tot de groep van aanhangers van een van
de reeds genoemde belangrijkste leiders van het sjiitische verzet
tegen de Amerikaanse bezetting, Moqtadi al-Sadr.
Escalatie:
De situatie verslechterde dramatisch, toen Amerikaanse troepen
Fallujah belegrden, waarin het soennitische deel van het Iraakse
verzet, eveneens bestaande uit een groot aantal voormalige
aanhangers van het regim evan Saddam Hoessein, zich bevond.
Aanleiding was het Amerikaanse voornemen over te gaan tot arrestatie
van de echte of vermeende moordenaars van 4 Amerikaanse burgers, die
twee weken geleden i Fallujah gedood werden en wiens lichamen
werden verminkt.
Hoewel er inmiddels uit diverse bronnen is bevestigd, dat het hier
geen burgers, maar huurlingen van de Amerikaanse organisatie,
Backwater USA, waardoor het doden door het Iraakse verzet onderdeel
uitmaakt van huj gelegitimeerde verzetsrecht is het in ieder geval
evident, dat het verminken van het lichaam van dode mensen een
ernstige schending van mensenrechten is [recht op integriteit vna
het lichaam] en dat de daders daarvoor gestraft moeten worden, maar
dan uiteraard volgens de international geldende rechtsregels waarbij
er tevens sprake is van de gebruikelijk gehanterede
arrestatiemethodieken in dezen.
Het belegeren en aanvallen van een stad met als doel de arrestatie
van enkele verdachten is als zijnde een collectieve straf een zeer
ernstige schending van het Internationaal Recht en als zodanig een
oorlogsmisdaad, wanneer er onschuldige burgerslachtoffers vallen,
hetgeen reeds heeft plaatsgehad.
Volgens de meest recente gegevens zijn er bij de aanval en
belegering van Fallujah al meer dan 400 mensen om het leven gekomen
en meer dan 1000 mensen gewond.
De lijken zouden in de straten opgestapeld liggen.
Hierdoor neemt een en ander het karakter aan van een massaslachting,
hetgeen reeds bevestigd is door enkele leden van de door de
Amerikanen aangestelde Regeringsraad, waarvan de minister van
Mensenrechten, Abdel Bassad Turki reeds zijn ontslag genomen heeft
en een sjiitisch lid van de regeringsraad voorlopig uit protest zijn
lidmaatschap heeft opgeschort.
Ook is het tekenend, dat het meest pro-Amerikaanse lid van de
regeringsraad, Adnan Pachachi heeft verklaard, dat de Amerikaanse
belegering onaanvaardbaar en illegaal is gezien het karakter van de
collectieve straf.
Het bombarderen van een moskee:
Een van de meest stuitende recente militaire daden van het
Amerikaanse leger is geweest het bombarderen van een moskee in
Fallujah waarbij minstens 40 mensen om het leven zijn gekomen.
Het argument hiervoor was, dat zich aldaar gewapende Iraakse
strijders zouden bevinden.
Ooggetuigen hebben echter verklaard, dat er zich slecht biddende
gelovigen bevonden.
Nog los van het feit welke lezing in dezen op waarheid berust is het
bombarderen van een moskee een ernstige schending van de religieuze
identiteit en waardigheid van het Iraakse volk als geheel, hetgeen
niet alleen getuigt van een groot gebrek aan disrespect, maar
bovendien een flagrante schending is van de Universele Verklaring
van de Rechten van de Mens [respect voor de religieuze integriteit
en godsdienstbeleving van ieder mens]
Daarenboven is het sinds de Middeleeuwen een bij de toenmalige
religieuze en wereldlijke bestuursautoriteiten verankerd recht, dat
een religieus Heiligdom [ in het toenmalige politiek-historisch
kader meestal een Kerk]een schuilplaats kon bieden aan iedereen, die
daar een veilig heenkomen zocht, hetgeen impliceerde, dat echte of
vermeende misdadigers niet gearresteerd mochten worden zolang zij
daar verblijf hielden, het zogenaamde asielrecht.
Hoewel een en ander niet meer verankerd is in de bestuurswetgeving
van de meeste landen, kan dit asielrecht nog altrijd bogen op een
belangrijke morele kracht, die algemeen gerespecteerd wordt.
F Een tweede Vietnam:
Niet alleen is het bombarderen van een moskee een flagrante
schending van religieuze en asielrechten van mensen, daarenboven is
het startegisch gezien een van de meest fatale Amerikaanse
politiek-militaire handelingen in dezen.
Door het bombarderen van een moskee, heilig voor iedere moslim in
Irak, soenniet of sjiiet, hebbne de Amerikanen het tot dusver
verdeelde soennitiche en sjiitische verzet tegen hen verenigd.
Een vroegere minister onder het voormalige regime van
Saddam-Hoessein deed tijdens de oorlog de uitspraak, dat Irak voor
de Amerikanen een tweede Vietnam zal worden.
Weinige mensen geloofden hem toen.
Ik denk, dat de meest recente gebeurtenissen van de laatste dagen
hebben bewezen, dat hij gelijk heeft
Astrid Essed
Amsterdam
|
| Read more about: vrijheid, repressie & mensenrechten wereldcrisis | | supplements | | | some supplements were deleted from this article, see policy | | Comical Ali? | K. Koeaffar - 13.04.2004 10:24
Grappig om te lezen dat onze zelfbenoemde "media-watcher" de voormalige Iraakse minister van Propaganda & Informatie,
Mohammed Said al-Sahhaf, beter bekend als "comical Ali" , opvoert voor haar waarschuwing. Op het Internet circuleren volop filmpjes met het lachwekkende geronk van deze ras-komiek. Blijven lachen, Astrid.
:)
 Website: http://www.babesagainstbush.com
| | Collaboratie | 13.04.2004 11:36
De Amerikanen zetten zich nu helemaal voor gek omdat ze
besloten hebben, zo las ik vandaag op teletekst, te gaan collaboreren met Saddam Hoesseins officieren, die mogen dus allemaal weer in functie! Hoezoe regime-change?
| | Hoezo? En Nederland + Duitsland dan? | 13.04.2004 20:42
Over de rol van Nederland en Duitsland bij het opzetje van 9-11 om deze oorlog te beginnen.
Zie met name de laatste ontluisterende aanvullingen!
Kaper Mohammed Atta en zijn Nederlandse en Duitse connecties:
 http://www.indymedia.nl/nl/2004/04/18188.shtml
| |
| supplements | |
