|
|  |
Neem ook een extra paspoort!
Dagobert - 16.01.2004 15:20
Waarom vrijheidslievende mensen een extra paspoort nodig hebben
Inleiding
Harry Browne schreef in 1977 een boek `How I found freedom in an unfree world' en zou beschouwd kunnen worden als vader van het praktisch libertarisme. Hij moet niets hebben van politieke partijen, ook niet van libertarische, noch van actiegroepen tegen bijvoorbeeld hogere belastingen. Je trekt de aandacht van de autoriteiten en dat kan alleen maar narigheid opleveren. Het leven is kort en moet genoten worden. Het heeft geen zin om te ijveren voor een ideaal dat ver in de toekomst ligt, want wat heb je aan een ideale wereld als je zelf de pensioengerechtigde leeftijd hebt bereikt. Vind je dat je teveel belasting betaalt, neem dan die maatregelen die nodig zijn om belasting te vermijden. En houd ze vooral voor jezelf, want als te veel mensen het doen, wordt de wetgeving aangepast.
De, bewuste of onbewuste, navolgelingen van Browne zijn natuurlijk nauwelijks georganiseerd en als ze zichzelf al een naam geven dan is dat pt. Pt staat voor Previous Taxpayer, Perpetual Traveller of Permanent Tourist. De pt beschouwt de hele wereld als zijn woonplaats en de 180 landen van de wereld als even zo vele winkels, die allerlei aantrekkelijke waren in de aanbieding hebben. Wil hij geen belasting betalen, dan gaat hij naar een land dat geen belasting heft (belastingparadijs). Wil hij eens een keer een joint roken, dan gaat hij naar Nederland. Als hij zijn nieuwe gsx 1100 r, een motorfiets die 280 km per uur loopt, wil uit proberen dan gaat hij naar Duitsland. Er is geen genoegen of behoefte dat niet ergens ter wereld legaal bevredigd kan worden. De pt overtreedt geen enkele wet, respecteert de gebruiken van het land waar hij is, en gedraagt zich zo onopvallend mogelijk. U begrijpt dat het voor een dergelijke levensstijl zeer nuttig is om extra reisdocumenten te hebben, het liefst van een ander land en op een andere naam.
Is het moeilijk om aan een extra paspoort te komen? Nee, denk aan een huwelijk met iemand met een andere nationaliteit. Schijnhuwelijken zijn niet alleen voor de kansarmen. Verder kunt u in de `Economist' en in de `International Herald Tribune' advertenties lezen van bedrijven die tweede paspoorten aanbieden. Goedkoop zijn ze niet, maar voor minder draagkrachtigen zijn er ook `doe het zelf' boeken.
Waarom een extra paspoort ook nuttig is voor mensen die niet de pt-levensstijl ambiëren zal ik u uitleggen.
Vrij reizen
Het meest voor de hand liggende voordeel is natuurlijk: vrij reizen. Er zijn minder visa nodig. Dit bespaart behalve enig geld - visa zijn niet zo heel duur - ook veel tijd, ergernis en overlast. Voor veel landen duurt de aanvraag voor een visum een week of langer. Betreffende ambassade moet meerdere malen bezocht worden. Minstens tweemaal: eenmaal om aanvraagformulier en paspoort in te leveren en eenmaal om paspoort plus visum weer op te halen, hetgeen een lange reis betekent naar de hoofdstad. Daar willen meer mensen een visum hebben, zodat lange wachttijden ontstaan. Mensen die op eigen houtje reizen kunnen hierover uit ervaring meepraten. Voor andere reizigers nemen tegenwoordig reisbureaus de honneurs waar. Er kunnen zich nog andere problemen voordoen. Een kennis van mij heeft zeer onaangename herinneringen aan zijn reis naar Litouwen. Voor Litouwen hebben Nederlanders een visum nodig. Op de heenweg nam hij, samen met zijn vrouw de bus uit Noord-Oost Polen naar Vilnius in Litouwen. Tot zover geen problemen, die begonnen op de terugweg. Terug ging per trein en de trein loopt een klein stuk over grondgebied van Wit-Rusland. Hier was weer een ander visum voor nodig; dat had hij niet. Dit koste hem veel tijd en geld en hij en zijn vrouw ondergingen de meest hondse behandeling die ze ooit hadden meegemaakt. Men schrijve 1994.
Mensen met een paspoort van een Oostblokland als Polen of Hongarije kunnen vrij reizen in de voormalige sovjetrepublieken. Nu is het natuurlijk overdreven om voor een vakantiereis een Pools paspoort aan te schaffen, maar voor zakenmensen die veel handel drijven met landen uit het Sovjetblok zou dit geen gekke investering zijn. Hoewel het Nederlands paspoort een van de beste reisdocumenten van de wereld is, geldt bovenstaande mutatis mutandis ook voor andere delen van de wereld.
Verblijf
Een langer verblijf is mogelijk. Het toeristenvisum is meestal drie maanden geldig. Vaak kan dat eenmaal verlengd worden. Het tweede paspoort geeft de mogelijkheid om daarna opnieuw het land binnen te komen en het is mogelijk om het hele jaar te blijven of zo lang als gewenst is.
Een verblijf van langer dan zes maanden leidt vaak tot belastingplicht. Een tweede paspoort lost ook dat probleem op. Op ieder paspoort wordt maximaal een half jaar in het land verbleven. Stel een frisse Hollander Jan de Boer vindt in Zuid-Frankrijk een leuke baan als programmeur. Wanneer hij langer dan een half jaar werkt gaat de Franse fiscus hem beschouwen als ingezetene van Frankrijk en komt met onaangenaam hoge belastingclaims. Wat doet Jan: na een half jaar neemt hij ontslag en meldt zich de volgende dag weer aan met de naam van zijn tweede paspoort bijvoorbeeld dat van de Braziliaan Juan Rodriguez. De werkgever moet natuurlijk wel meewerken, een probleem dat Jan niet heeft als hij eigen baas is. Dit is een wat simplistische voorstelling van zaken, maar geeft de essentie weer. Een verwant probleem is dat steeds meer mensen fiscaal emigreren. Er leven bijvoorbeeld meer dan 600.000 veelal welgestelde Engelsen buiten het Verenigd Koninkrijk. In Spanje vindt je hele Engelse kolonies. Deze mensen bezoeken hun vaderland natuurlijk regelmatig, vaak voor de volle zes maanden, langer zou ze weer belastingplichtig maken. De fiscus ziet dat met lede ogen aan en gaat steeds meer eisen stellen voordat ze iemand als niet-resident beschouwt. De Engelse emigrant mag bijvoorbeeld niet één dag slapen in een pand dat zijn eigendom is, en de termijn dat hij het vaderland mag bezoeken wordt bekort. Een tweede paspoort biedt uitkomst. Ook uit Nederland trekken steeds meer mensen om fiscale redenen weg, denk aan al die mensen die zich in België vestigen. Vadertje Staat is natuurlijk niet blij met deze ontwikkeling en heeft maatregelen getroffen. Zo legt de Nederlandse fiscus conservatoir beslag op bepaalde vermogensbestanddelen om te voorkomen dat ze binnen vijf jaar na vertrek te gelde worden gemaakt, zonder dat de fiscus zijn deel krijgt. Na vijf jaar maakt de fiscus hier geen aanspraak meer op. De fiscus is als de dood dat de emigrant slechts zijn fiscale zetel verhuist maar niet de eigen persoon. Zij telt de dagen dat de emigrant in het vaderland is. Een extra paspoort geeft veel bewegingsvrijheid buiten en ik zou zeggen, vooral binnen de eigen grenzen.
Bankpaspoort
Een bankpaspoort is een tweede paspoort dat vooral gebruikt wordt voor het discreet afwikkelen van bankzaken. Met de eenwording van Europa groeit de noodzaak van zo'n paspoort met de dag. De grenscontroles tussen de landen van de EU mogen dan zijn afgeschaft, met de introductie van de identificatieplicht in Nederland betekent dit dat de grens de facto bij de eigen voordeur begint. Je kan geen krant openslaan of er staan berichten in van toenemende staatstoezicht op de gewone burger: koppeling van allerlei databestanden; legitimatieplicht bij o.a. geldstortingen en inschrijving bij uitzendbureaus, etc. Onder het mom van bestrijding van drugscriminelen en illegalen wordt de burger de strop om de hals gelegd.
Oplettende Nederlanders die hun bank in Luxemburg bezoeken, huren in België een auto. Dit om zowel de Nederlandse fiscus die in Luxemburg kentekens noteert van Nederlandse auto's die in de buurt van een bankgebouw geparkeerd staan als om overvallers en dieven te misleiden. Die overeenkomst tussen overheden en criminelen zullen we nog vaker tegenkomen.
De Luxemburgse overheid staat onder grote druk van o.a. Nederland en Duitsland om hun bankwetten aan te passen. In Oostenrijk, dat zich klaar maakt voor aansluiting bij de EU, zijn de bankwetten recentelijk aangepast. Spaarrekeningen waarvan de identiteit van de houder zelfs niet bij de bank bekend is, zijn niet langer mogelijk. Er zijn nog twee kleine enclaves in Oostenrijk die die wetten niet toepassen. Over een paar jaar zal in Europa alleen nog Zwitserland, waar alle regeringsplannen voor aansluiting bij de rest van de wereld middels referenda getorpedeerd worden, als belangrijk bancair centrum over zijn. Zwitserland is nogal arrogant en duur en bankdeuren openen zich pas bij hoge bedragen. Het blijft natuurlijk altijd mogelijk om het vermogen in off-shore companies en trusts op te bergen maar het kan eenvoudiger.
Jan de Boer, teruggekeerd in Nederland, en ontevreden met de discretie van het Europese bankwezen, neemt zijn Braziliaans paspoort op de naam van Rodriguez ter hand en opent bijvoorbeeld in Luxemburg een rekening. De Luxemburgse banken wisselen inmiddels vrij gegevens uit met overheden van de EU landen, wiens burgers een rekening op een Luxemburgse bank hebben. Jan/Juan zit goed. Noch de Nederlandse noch de Luxemburgse overheid is ook maar een zier geïnteresseerd dat een of andere Braziliaan een bankrekening heeft. Dat is een zaak van de Braziliaanse overheid en iedereen weet dat het daar een zooitje is. Jan is gelukkiger, rijker en vrijer met zijn extra paspoort.
Mag dit nu allemaal? Ja en nee.
Ja, Nederland erkent het hebben van een dubbele nationaliteit. Maar de overheid is niet blij met burgers die ook nog eens twee paspoorten hebben. Dit zou het toezicht maar verminderen. Het hebben van twee paspoorten is niet strafbaar, maar bij ontdekking moet Jan wel enige vragen beantwoorden en wordt één paspoort hoogst waarschijnlijk geconfisceerd. U bent gewaarschuwd.
Nee, het vermogen en de inkomsten die via de rekeningen van Juan lopen moeten net als nu met buitenlandse bankrekeningen gewoon aan de fiscus worden opgegeven.
Problemen met justitie
Die heeft u natuurlijk nooit. U bent tenslotte geen crimineel. Toch zou u weleens eerder met justitie in aanraking kunnen komen dan u denkt.
Het reizen zit de Nederlander in het bloed en verre reizen naar Derde-Wereldlanden zijn tegenwoordig zeer populair. Het is niet denkbeeldig dat u in een of ander Derde-Wereldland in de problemen komt. In die landen bestaat vaak een levendige straathandel in de lokale valuta. U hebt geen zin om tien maal zoveel te betalen in de winkels en besluit om de officiële wisselkoers te negeren. U wordt betrapt, of omdat men een voorbeeld nodig heeft om andere toeristen af te schrikken of omdat u de lokale gebruiken niet kent en de politieagent niet op tijd zijn tien dollarbiljet geeft. Van het één komt het ander en u ontloopt de plaatselijke bajes slechts door uw paspoort in te leveren. Hoog tijd om het tweede paspoort te laten toesturen.
Dat zijn verre streken, maar ook in Nederland loopt u gevaar om met justitie in aanraking te komen, op gebieden waar dat voorheen ondenkbaar was. De grenzen tussen civielrecht en strafrecht vervagen. Ik zal deze begrippen uitleggen voor de juridische leek. Civielrecht wordt toegepast bij conflicten tussen twee burgers. U heeft ruzie met uw huisbaas en sleept hem voor de rechter. De rechter stuurt vaak aan op een schikking, en als hij toch een uitspraak moet doen kan hij u gelijk geven of uw huisbaas. Hij kan dwangsommen opleggen, schadevergoedingen toekennen etc. Maar hij kon niet een van beide in de gevangenis gooien. Daarvoor is het strafrecht. Voor het strafrecht moet er sprake zijn van een misdrijf. Klassieke misdrijven zijn diefstallen, inbraken etc. Er zijn de laatste jaren een hoop misdrijven bijgekomen. Hierop kom ik later nog terug. In het strafrecht daagt niet de ene burger de andere voor de rechter maar wordt die taak vervuld door politie en justitie. Op het plegen van een misdrijf staat gevangenisstraf. Vrijheidsberoving wordt als een zeer zware straf gezien en dient met grote zorgvuldigheid te worden toegepast. Hiervoor zijn allerlei procedures ontwikkeld om de rechten van de verdachte te beschermen.
In de jaren tachtig kreeg justitie te maken met enkele zeer omvangrijke fraudes, waarvan de koppelbazenfraude het meest bekend is. Fraudezaken zijn voor het strafrecht vaak erg lastig te bewijzen. Zeer langdurige onderzoeken met veel mensen en geld zijn nodig. In een van die zaken liep justitie vast en een slimme procureur greep naar een civielrechtelijk middel dat sinds de vorige eeuw in onbruik is geraakt om een onwillige verdachte tot medewerking te bewegen, namelijk: de gijzeling! Vroeger werd gijzeling gebruikt om onwillige schuldenaren tot betaling te dwingen. De schuldenaar werd opgesloten totdat hij betaald had. In een zeer geruchtmakende zaak in de jaren tachtig werd een verdachte, dat wil zeggen zonder veroordeeld te zijn, twee jaar in gijzeling gehouden. Wat begint als een noodmaatregel, eindigt als praktijk van alle dag. Een man die weigert alimentatie te betalen, omdat zijn ex-vrouw de omgangsregeling frusteert, wordt in gijzeling genomen en gaat de bak in. Omgekeerd komt ook voor: een vrouw die niet meewerkt aan de omgangsregeling wordt ook in gijzeling genomen. Een zware maatregel omdat de kinderen zonder verzorger komen te zitten. De gevangenis democratiseert, hij is niet meer alleen voor misdadigers.
Een ander uitvloeisel van de fraudezaken in de jaren tachtig, waarvan de overheid vaak de dupe was, is de introductie van het strafrecht in fiscale zaken. Wanneer u heden ten dage voor meer dan F 50.000 aan onterechte aftrekposten opvoert, kunt u de bak ingaan. Dat lijkt een heel bedrag maar de tandarts die zijn nieuwe apparatuur in één jaar afschrijft in plaats van vijf jaar haalt dat bedrag makkelijk. Tussen de koppelbazen die organisaties oprichten met het enige doel de fiscus op te lichten en Renze de Vries die grote moeite deed om een slecht draaiende voetbalclub in leven te houden, liggen nog geen tien jaar. De koppelbazen kregen gevangenisstraffen vanaf één jaar en werden stinkend rijk; Renze verdiende geen cent aan zijn praktijken en kreeg acht maanden. Mocht u ooit het idee hebben uw noodlijdende bedrijf middels de fiscus op de been te houden denk aan Renze en laat de boel failliet gaan. Op zaken waarop een paar jaar geleden hooguit een boete stond, staat tegenwoordig gevangenisstraf. Geen wonder dat we een cellen-tekort hebben.
Echtscheiding
De verzorgende ouder springt er in echtscheidingszaken zeer gunstig uit. De kinderen worden hem toegewezen alsmede het huis. Ook is het inkomen voor de komende twaalf jaar veilig gesteld, vergelijkbaar met de wachtgeldregeling voor overheidsfunctionarissen, maar dan zonder sollicitatieplicht. Al met al een kostbare zaak voor degene die het geld op tafel moet leggen zonder dat hij daar veel plezier voor terugkrijgt.
Maar er zijn nog meer nadelige kanten aan een echtscheiding. Steeds vaker worden in echtscheidingszaken door de tegenpartij beschuldigingen van incest geuit om tot een zo goed mogelijke regeling te komen en maar al te vaak met succes. In Amerika bestaan advocaten die in 70% van hun echtscheidingszaken incest opvoeren. Als u enig idee wil hebben wat uw rechtsbescherming is wanneer u van incest beschuldigd wordt, lees dan het boek `Dubieuze zaken' van Professor Wagenaar c.s. In dat soort gevallen nemen de hulpverleners van uw ex-vrouw de plaats in van de rechter en spreken vonnis over u uit. Zelfs als een strafvervolging niet tot veroordeling leidt, zal u toch voor alle zekerheid uw kinderen niet mogen zien. Onderzoeken naar vermeende incest duren jaren, gedurende die tijd raken uw kinderen volledig vervreemd. U denkt natuurlijk dat uw vrouw dat nooit zou doen? Wacht dan maar totdat een dozijn goedwillende hulpverleners een paar weken op haar hebben in gepraat. `Pappa stopte de kinderen toch in bad?'. `Nou dan!'
In het bovenstaande springt de vrouw er nogal slecht uit, maar er zijn mij geen gevallen bekend waarbij in echtscheidingszaken de vrouw van incest wordt beschuldigd. Wel in andere incestprocessen. In Amerika zijn de mannen al in de tegenaanval gegaan en wordt er in incestzaken minder op geslacht gediscrimineerd.
Mocht u enige twijfel hebben over hoe slecht de kostwinnaar, zeker in vijandige scheidingen, er van af komt, dan raad ik u aan contact op te nemen met de stichting `Dwaze Vaders'. Hier zijn ook enige vrouwen lid van, die het ongeluk hadden kostwinnaar te zijn ten tijde van de scheiding.
Nieuwe delicten
Op het moment zijn fiscus en echtscheidingszaken de meest serieuze bedreigingen voor have en goed. Maar nieuwe donkere wolken pakken zich samen boven ons rechtsstelsel. Het is erg nuttig om de ontwikkelingen in Amerika op de voet te volgen. Nederland loopt tussen de 5 en 10 jaar achter, dus Amerika is de perfecte kristallen bol voor de Nederlandse toekomst. Ik zal wat voorbeelden geven zonder de pretentie te hebben volledig te zijn.
Milieudelicten
Bedrijven die na 1975, bijna twintig jaar gelden dus, vuilstortingen hebben gedaan dienen voor de schoonmaakkosten op te draaien. Ondanks dat die stortingen indertijd volledig legaal geschiedden met medeweten van betreffende overheidsorganen. Dit is wetgeving met terugwerkende kracht, wat ten zeerste in strijd is met de algemene basisprincipes van het rechtsstelsel. Enigszins consequent doorgevoerd, betekent dit het einde van ieder menselijk handelen. Wat u vandaag doet, kan morgen verboden worden, waarbij u alsnog bestraft wordt voor wat u vandaag gedaan hebt. In Amerika loopt men tegen het probleem aan dat sommige vervuilers niet meer bestaan. Bedrijven zijn failliet verklaard of zijn beëindigd. Twintig jaar is ten slotte een lange tijd. Om toch geld op te halen stelt men nu andere bedrijven aansprakelijk, die indertijd zaken gedaan hebben met het vervuilende bedrijf. B.v. de transportonderneming die het vuil vervoerd heeft. Soortgelijke wetgeving kunnen wij in 1998 verwachten.
Handel met voorkennis.
In de VS is schatrijk zijn een misdaad. Dat artikel staat echter nog niet in het wetboek van strafrecht. Wanneer iemand in de VS erg rijk is, en hij kan niet met reeds bestaande vage regels gepakt kan worden, voert men speciaal voor hem nieuwe regels in, waarop hij veroordeeld kan worden. Dit gebeurde in de jaren tachtig met de `junkbond'-koningen. De bekendste, Milken, werd veroordeeld op nieuw geïntroduceerde regels en moest honderden miljoenen dollars aan boetes betalen en verdween voor tien jaar achter de tralies. Onze eigen Milken, Joep van de Nieuwehuizen, ook het slachtoffer van nieuwe regels, is laatst veroordeeld tot zes maanden celstraf en een boete van F 100.000. Erg soft natuurlijk, in de VS pakken ze zo iets serieus aan, maar het ziet er naar uit dat Nederland een misdaad rijker is geworden.
Opsporingsinstanties
In Amerika gebruiken opsporingsinstanties als de IRS (Internal Revenue Service, de belastingdienst) en de DEA (Drugs Enforcement Agency, organisatie voor drugsbestrijding) Gestapo-achtige methoden. Zaken als inkijkoperaties, eufemisme voor inbraak, en illegale telefoontappen zorgen bij ons nog voor enige ophef, zoals in de IRT affaire. In Amerika is dat allang legaal. Beide organisaties hebben vergaande bevoegdheden om over te gaan tot confiscatie van eigendommen zonder enige vorm van proces. De gedupeerde kan dan via langdurige en zeer kostbare processen proberen zijn bezittingen terug te krijgen. Zoals gezegd, Nederland loopt vijf tot tien jaar achter op Amerika en heeft pas een paar jaar geleden de eerste stappen gezet. Via `kaalpluk'teams wordt het vermogen van veroordeelde drugscriminelen, dus na een proces, aangepakt. Die bevoegdheden strekken zich ook uit tot de bezittingen van familie en vrienden van de crimineel, waarbij een omgekeerde bewijslast geldt. De familie moet maar aantonen dat de bezittingen legaal gefinancierd zijn. Kijk uit met wie u praat in de kroeg! Misschien is het een drugscrimineel, waarna uw eigendommen niet meer veilig zijn.
Alles schuift op. Wat begint bij de crimineel eindigt bij de burger. Deze raakt al zijn auto kwijt bij snelheidsovertredingen, nog met een gerechtelijke uitspraak, en vanaf volgend jaar, 1995, wil justitie bij niet-betaling van verkeersboetes direct beslag leggen op banksaldi, dit zonder gerechtelijk uitspraak. De kristallen bol zegt dat vanaf 1998 routinematig telefoontaps worden uitgevoerd en post gecontroleerd op zoek naar belastingontduiking, libertarische tijdschriften en andere de overheid onwelgevallige activiteiten. In Amerika krijgen politieke tegenstanders de IRS op hun dak. In 1998 zal de overheid alle vorderingen die ze meent te hebben, wanneer niet direct betaald wordt, innen via een beslag op giro- en banksaldi. De laatste jaren maakt Big Brother grote stappen voorwaarts. U gelooft mij niet? Dan raad ik u ten sterkste aan de gebeurtenissen in Amerika op de voet te volgen. Alle idiotiën die hier tien jaar geleden volledig onbekend waren zijn in Amerika begonnen. Denk aan: incest, ongewenste intimiteiten, milieudelicten, handel met voorkennis, confiscatie van eigendommen, etc, etc ...
Tenslotte
Met het verdwijnen van de socialistische ideologie leek even de individuele vrijheid gered te zijn. Maar niets is minder waar. Een hele hutspot van ideologieën stond reeds klaar om de wacht over te nemen. Het feminisme, antiracisme, milieu, derdewereld etc. Allemaal willen ze het leven van het individu tot in detail regelen en allemaal hebben ze een hoop geld nodig om hun programma's uit te voeren en hun bureaucraten te eten te geven. Dat geld moet ergens vandaan komen. Overheden zijn altijd op zoek naar een nationaal doel om de bevolking tot nog grotere offers voor de goede zaak te brengen. Of dat nu de criminaliteitsbestrijding is, zoals tijdens de laatste verkiezingen of het milieu bij de verkiezingen daarvoor. Als de belastingen maar verhoogd en de bureaucratieën maar vergroot kunnen worden. De Chinese communisten laten hun bevolking elke dag lichamelijke oefeningen doen om ze gezond en productief te houden. Wij worden overspoeld met propaganda om toch vooral niet te roken, niet te drinken, niet te veel te eten en vooral niet te vet, veilig te vrijen, en meer te bewegen. Je vraagt je af in wiens belang?
Het directe nut van een extra paspoort zit hem in het vrije reizen en het discreet afwikkelen van bankzaken. Voor serieuze problemen met de fiscus, ex-partner of justitie is het hebben van een extra paspoort onderdeel van een algehele strategie om vermogen en activiteiten naar het buitenland te verplaatsen. Die begint ermee met het zo zwaar mogelijk met schuld belasten van de bezittingen in Nederland. Het geld dat vrij komt wordt naar het buitenland gebracht. In een volgend stadium wordt een verblijfplaats in het buitenland gezocht. In laatste instantie worden ook alle bedrijfsactiviteiten of beroepsuitoefening naar het buitenland verplaatst. Dan is hij volledig pt geworden. De pt leeft volledig vrij van iedere overheidsbemoeienis. Hij betaalt geen enkele belasting: niet op erfenissen, winst, dividenden, inkomsten, btw of welke vorm van belastingheffing, die creatieve overheden verzinnen, dan ook. En dat alles volkomen legaal, zonder tot belastingontduiking over te gaan. Crediteuren en ex-partners hebben geen enkele vat op hem. De hierboven genoemde schertsmisdrijven worden niet in uitleveringsverdragen vermeld. Justitie heeft het nakijken.
Libertariërs hebben extra reden tot zorg. Nederland staat niet echt welwillend tegenover groeperingen en partijen die andere meningen verkondigen dan de gangbare. We hebben een zekere traditie op dat gebied. Denk aan het lot van de communistische partij in de jaren vijftig, het verbieden van rechtse splinters als die van Glimmerveen in de jaren zeventig, infiltratie van de Binnenlandse Veiligheidsdienst in linkse bewegingen, en de behandeling van Centrumdemocraten in de jaren tachtig en negentig. Mocht de libertarische beweging enigszins in populariteit toenemen, dan zal spoedig de beschuldiging `ondemocratisch' vallen. Iets wat de anarcho-kapitalisten binnen de libertarische beweging ook ruiterlijk toegeven. Vooral de leiders en woordvoerders zullen zich in acht moeten nemen. Niet dat ik aanraad om bij de eerste problemen de benenwagen te nemen, maar daarop voorbereid zijn geeft wel zo'n veilig gevoel.
|
| Read more about: vrijheid, repressie & mensenrechten | | supplements | | |
