|
|  |
Links Baskisch Nationalisme?
Serge & Paco/Dusnieuws - 29.10.2003 01:45
In het hier volgende artikelen werpen Paco en Serge zich op de vraag welke houding aan te nemen tegenover het links nationalisme zoals dat afgelopen zomer werd uitgedragen door Baskische jongerenorganisatie SEGI, die in Nederland op bezoek was bij een aantal collega organisaties. Terwijl delen van de radicaal linkse beweging nationalisme afwijst, is er onder anderen de nodige sympathie en ontzag over de manier waarop in Baskenland de linkse beweging zich verzet tegen de Spaanse staat. Er zijn er zelfs die de toeristen opblazende ETA activisten een warm hart toe dragen…
Nationalisme
De toch al verwarrende wereld wordt steeds gecompliceerder nu we worden geconfronteerd met links nationalisme.
Het officiële standpunt van Eurodusnie omtrent nationalisme is duidelijk: “Nationalisme is net als racisme een enorme bron van ellende. Nu zal iedereen het er hopelijk over eens zijn dat discriminatie op grond van huidskleur verkeerd is, maar helaas is de afwijzing van nationalisme wat minder vanzelfsprekend. Politici wakkeren nationale gevoelens graag aan. Zij spreken voortdurend over de Nederlandse bevolking alsof deze uit dezelfde soort mensen bestaat en alsof alle Nederlanders dezelfde belangen hebben. Dit terwijl bijvoorbeeld Nederlandse werkgevers meestal heel andere belangen hebben als Nederlandse werknemers. Eurodusnie denkt dat de staat vooral bedoeld is om de belangen van het rijke bevolkingsdeel te behartigen en dat dit vooral gebeurt ten koste van werkenden hier en de armen in de ontwikkelingslanden. Nationalisme, of dat nu om de oranje voetbalgekte, koninginnedag of ander vlagvertoon gaat dient vooral de belangen van de staat dat een beeld van niet bestaande –nationale- eenheid wil creëren. Eurodusnie denkt dat nationale grenzen vooral bedoelt zijn om grote delen van de wereldbevolking uit te sluiten van een eerlijke verdeling van welvaart en welzijn. Eurodusnie ziet de nationale grenzen dan ook het liefst afgeschaft, net als de staten die ze in stand houden.” (1)
Houdt dit standpunt in dat we onafhankelijkheidsbewegingen ondersteunen omdat wij het zogenaamde gezag van staten niet erkennen? Steunen wij bijvoorbeeld de Baskische onafhankelijkheidsbeweging? Wat vinden we eigenlijk van de Indonesische onafhankelijkheidsbeweging? Ondersteunen wij de wens van Koerden om het recht op een eigen staat te verwezenlijken? En geldt dat dan ook voor Berbers in Marokko? En hoe zit het met steun voor de zichzelf anarchistisch noemende onafhankelijkheidsbeweging van Bretagne? Zo kunnen we nog een tijdje doorgaan en ons afvragen hoe het zit met Tibetanen, Maori’s, Aboriginals, Hutu’s, Tutsi’s, Palestijnen, vele verschillende indianenstammen…
Kapitalistische globalisering houdt totaal geen rekening met de problematiek van inheemse volkeren en is alleen maar uit op uniformiteit om zo zoveel mogelijk financieel gewin te halen. Vanuit dat standpunt is het logisch dat volkeren in opstand komen. Wij vinden dat we moeten opkomen voor het recht op zelfbeschikking voor iedereen, zonder buitenlandse of binnenlandse sociale en culturele overheersing. Wij trachten dit te doen via acties tegen kapitalistische uitbuitingsorganisaties, zoals de WTO, IMF, Wereldbank, EU, etc. en door onze deelname aan het PGA (People Global Action) netwerk.(2)
We moeten echter voorzichtig zijn om kritiekloos elke onafhankelijkheidsbeweging te ondersteunen. Daarom zullen we elke onafhankelijkheidsbeweging apart moeten beoordelen en ons moeten verdiepen in de complexe historische context. We zullen ons moeten richten tegen alle onderdrukkende autoriteiten en samenwerken op internationaal niveau met onderdrukte groepen.
Indien we ons concentreren op bijvoorbeeld de Baskische onafhankelijkheidstrijd komen we al snel met bepaalde zaken in conflict. Onlangs toerde jongerenorganisatie SEGI, een bonte verzameling feministen, communisten, anarchisten, autonomen en vagebonden, door Nederland. Ze bezochten ook Eurodusnie. SEGI valt onder de linkse beweging in Baskenland en houdt zich bezig met internationalisme, antiracisme, antiglobalisme, anti-imperialisme, een dynamisch (want veranderend, o.a. door jongeren ingevuld) socialisme, open grenzen, enz. Ze noemen zichzelf Ezker-abertzale. Abertzale staat voor het opkomen voor Baskenland.
Ze zijn dus links en nationalistisch. Bestaat links nationalisme? Is er een alternatief? Om deze vragen te kunnen beantwoorden is een wat diepere uitleg van de Baskische onafhankelijkheidsbeweging noodzakelijk.
Lees en discussieer verder op:  http://eurodusnie.nl/2003/10/750.shtml
 E-Mail: info@eurodusnie.nl  Website: http://eurodusnie.nl
|
| Read more about: anti-fascisme / racisme | | supplements | | | some supplements were deleted from this article, see policy | | | EcoNozem - 29.10.2003 12:41
Net even mijn boekenkast doorzocht, en daar is 'ie:
het nummer van de AS dat ik in de vorige post bedoelde is nummer 65, getiteld 'Nationalisme, Bevrijdingsvbeweging en anarchistische kritiek'. Het verscheen in januari 1984. Ik denk dat het bij de boekenbeurs in Utrecht nog wel verkrijgbaar zal zijn (voor een paar euro).
In 1984 liep heel links Nederland achter de politieke partij FSLN in Nicaragua aan (die geleid werd door de Daniel Ortega, die zich in het openbaar als charismatische weldoener voordeed maar privé iets minder: hij werd door zijn dochter aangeklaagd wegens incest).
Het tijdschrift de AS gooide de anarcho-knuppel in het linkse hoenderhok met een bundel kritische artikelen over nationale bevrijdingsbewegingen, waaronder het FSLN. Zoals binnen links gebruikelijk is werd de AS direct verketterd en voor contra-revolutionair uitgemaakt. Maar ze had wel gelijk. Ik post het belangrijkste artikel uit de bundel hier opnieuw omdat het zo belangrijk is voor discussies over andere 'bevrijdings'bewegingen die zich graag als links presenteren, waaronder de Baskische.
Hier is het:
DE NIEUWE BAZEN IN NICARAGUA
Jaap van der Laan
In derde wereldlanden spelen anarchistiese bewegingen nauwelijks een rol in de nationalistiese bevrijdingsbewegingen. Teleurstellend, maar een realiteit. Het volgende artikel gaat in op de sandinistiese staatsvorming en op de tweeslachtige houding die door veel libertairen wordt ingenomen tegenôver deze ontwikkelingen. Het is duidelijk dat het sandinistiese regime in Nicaragua een vooruitgangbetekent tov de diktatuur van Somoza Een vooruitgang in de zin van een rechtvaardiger verdeling van de weinige beschikbare middelen. Ook staat Nicaragua sterk onder druk, militair en ekonomies, met name van Amerika.
Veel van de artikelen die in de linkse
pers te lezen zijn over de ontwikke-
lingen in Nicaragua (bijv. in De Vrije
Bluf.~ en andere min of meer anti-
autoritaire bladen) geven echter een
nogal optimisties beeld van de situ-
atie aldaar, benadrukken de buiten-
landse druk en rechtvaardigen hiermee
bedenkelijke ontwikkelingen, (Bijv.in
Antimilitaristies Tijdschrift (1983) nr.
4, waarin zonder veel kommentaar de
griezelige militarisering van Nicaragua
geschetst wordt na een bespreking van
de contrarevolutionaire druk). Het is
vanzelfsprekend hoopgevender een op-
timisties beeld te gevenvanjereisindruk-
ken, vooral omdat het in je eigen land
niet zo lukt met veranderingen, maar de
meeste artikelen geven niet meer dan
reisindrukken en praten ontwikkelin-
gen goed die in eigen land onaccep-
tabel gevonden worden. Misschien is
het wel allemaal te ver van ons bed om
goed geinformeerd te raken, maar ook
andere motieven spelen zeker een rol.
Het belangrijkste motief lijkt dat kri-
tiek uitgelegd wordt als steun aan
rechts. In het theater van de interna-
tionale politiek is geen plaats voor
ideeën van mensen die niet bij een van
de machtsblokken horen. Illustratief
in dit verband is het volgende citaat
uit de inleiding van de redaktie van De
Vrije bij het uitstekend gedokumen-
teerde kritiese artikel van Han Kuysten
over de problemen tussen Sandinisten
en Miskito-indianen. ‘ Mede veront-
rust door de geruchten van de laatste
tijd over genocide onder indianen door
de sandinisten en bang om mee te hui-
len met de wolven in het rechtse bos
hebben we een interview gehad met
Jannie en Wim van het Nicaraguako-
mitee in Utrecht”. (in dit interview
wordt Han Kuystens artikel overi-
gens niet weerlegd) (1)
Het lijkt me een misvatting dat kri-
tiek op het Nicaragua van de Sandi-
nisten steun voor het rechtse kamp be-
tekent. Steun aan Solidarinosc in Po-
len of aan Russiese dissidenten, die
ook door rechtse kranten wordt gege-
ven, is niet automaties steun voor de
Amerikaanse politiek,. Libertairen
steunen Solidarinosc omdat een zelf-
standige arbeidersbeweging zonder
binding aan partij of staat, onze steun
verdient. Niet omdat Pools nationa-
lisme een verzwakking van Rusland be-
tekent. Pro-Amerikaanse kranten val-
len Nicaragua aan omdat de Sandi-
nisten afbreuk doen aan de kracht van
het Amerikaanse blok een bedreiging
zijn voor de uitbuiting van Midden- en
Zuid-Amerika door de multinationals
of omdat de revolutie geëxporteerd
dreigt te worden en het bewind
marxisties zou zijn.
M.i. verdient Nicaragua steun in zo-
verre dat het een nationalistiese anti-
feodale revolutie heeft doorgemaakt,
die een voorwaarde is voor verdere
ontwikkelingen. Niet omdat het volk
er aan de macht zou zijn (zoals de
redaktie van de De Vrije min of meer
stelt: “Beter dat de Sandinisten af te
katten omdat ze de indianen hun auto-
nomie afnemen kunnen we de revolu-
tie in Nicaragua krities ondersteunen.
Het kan een speerpunt worden voor
Zuid- en Midden-Amerika. Dat weten’
de VS ook. Al is het een revolutie die
gekozen heeft voor een gemengde eko-
nomie en een pluranalistiese politiek,
het is een revolutie die door het volk
gemaakt wordt.”) (1)
Nicaragua verdient zeker geen steun
omdat er aan een vrije samenleving
gewerkt zou worden. Dat is niet zo.
Sandinisten beheersen volledig de
regering en het grootste deel van
de ekonomie, er bestaat geen vrijheid
van meningsuiting en delen van de be-
volking , arbeiders en indianen, wor-
den onderdrukt. Ik zal dit verderop
toelichten.
In De Vrije (1983) nr.9 staat een
merkwaardig artikel van Petter Buvol-
len over dezelfde kwestie van Sandi-
nisten en Miskito’s. In zijn inleiding
stelt hij: “In Nicaragua heeft het volk
zich vrjgevochten onder de leiding van
FSLN en logisch genoeg heeft deze
voorhoede de leiding in de voor-
lopige junta yoor nationale weder-
opbouw”. Het lijkt regelrecht overge-
nomen uit een propagandabrochure
voor een willekeurige partijstaat. De
redaktie stelt in haar kommentaar:”De
revolutie in Nicaragua is vanaf het be-
gin af aan hevig bekritiseerd. Elke
‘schending van de mensenrechten’
werd op huichelachtige wijze aange-
grepen om de Sandinisten en hun re-
volutie te veroordelen. Niet alleen van-
uit rechtse hoek wordt kritiek geleverd
(perscensuur, belemmering van parti-
kulieren onderneming ). Ook vanuit
radikaal linkse en anarchistiese hoek
wordt de revolutie in Nicaragua vaak
getoetst aan nogaltheoretiese en idea-
listiese opvattingen over revolutie.”
(2)
Over de kwestie van de bevrijdings-
bewegingen en de houding die liber-
tairen daartegenover innemen is in de
jaren zestig al een uitgebreide diskus-
sie gevoerd in het Franse blad Noir et
Rouge. Daarin werd onder meer ge-
steld: “Libertairen verzetten zich te-
gen iedere onderdrukking en elke re-
gering, maar ze staan niet los van de
verdeling van de wereld in twee blok-
ken. Als je kijkt naar de ekonomiese
en militaire macht van de twee super-
staten, naar het echèc van iedere enigs-
zins onafhankelijke en spontane be-
weging~ naar de passiviteit van de ar-
beidersklasse, is het begrijpelijk dat
ieder libertair perspektief vervaagd en
jl wordt. In deze internationale
situatie ben je ertoe geneigd het min-
ste kwaad te kiezen en, al is het maar
symbolies, je in de schaduw van de
ene of de andere macht op te stellen om
maar ‘realist’ te zijn. Zo kom je ertoe
degenen die onze (libertaire) positie
proberen te verdedigen, buiten de
twee grote blokken om, ervan te be-
schuldigen dat ze buiten de realiteit
staan.” (3).
VERZET
In 1961 gingen een aantal linkse stu-
denten, die voor een deel afkomstig
waren uit de kommunistiese partij, de
bergen in om een guerilla tegen Somo-
za op te zetten. In de jaren zeventig
vonden een aantal ontwikkelingen en
gebeurtenissen plaats waardoor Somo-
za’s diktatûur tenslotte ieder steun in
het land verloor. De belangrijkste hier-
van waren: de toenemende ekono-
miese krisis die een zware tol in Nica-
ragua eiste o.a. door de daling van in-
komsten uit de verkoop van de belang-
rijkste exportprodukten koffie, suiker,
katoen en rundvlees.
Ook een groot deel van de industrie
werd gesloten en de werkloosheid
steeg flink. De internationale hulp na
de aardbeving van 1972, die de hoofd-
stad Managua grotendeels in puin legde
verdween in de zakken van Somoza.
Hij gebruikte deze hulp om de Nica-
raguaanse banken over te nemen, die
tot dan in handen waren geweest van
de plaatselijke zakenwereld. In deze
jaren moest Somoza steeds meer zijn
toevlucht nemen tot terreur om zijn
regime in stand te houden. Toen in
januari 1978 Chamorro vermoord
werd braken overal in het land sta-
kingen uit en gingen tienduizenden de
straat op om te protesteren tegen So-
moza. Chamorro had in zijn blad, het
liberale, La Prensa, voortdurend ge-
pleit voor vrije verkiezingen, landher-
vormingen en beperking van vooral de
Amerikaanse invloed in Nicaragua.
Dit algemene verzet leidde tot een sa-
menwerking van vrijwel alle lagen van
de bevolking. Boeren, arbeiders, fa-
brieksdirekteUrefl, middenstanders en
indianen vonden elkaar in het verzet
tegen het feodale bewind van Somoza.
Er kwam een samenwerking tot stand
met het in 1961 ontstane FSLN
(Frente Sandinista de Liberacion Na-
cional) die over de militaire middelen
beschikte om de Guardia Nacional van
Somoza te verdrijven. Somoza vluchtte
in juli 1979 naar Paraguay en hiermee
was het eerste doel van de revolutie
bereikt.
De NicaraguaanSe revolutie is in feite
een strijd geweest waarin alle klassen
van de bevolking samenwerkten tegen
het feodale bewind van Somoza. Bij
een modernisering van de op terreur
gebaseerde feodale samenleving had-
den alle klassen belang. (Ik bedoel hier-
mee: verbetering van de infrastrUktuU1~
verbreding van de op monocultures
gebaseerde ekonomie, beperking van
de uitbuiting door de multinationals,
grotere werkgelegenheid en ontwik-
keling van de binnenlandse markt.)
Links en rechts verschildefl hierover
niet van mening, wèl over de manier
waarop deze verbeteringen gereali-
seerd moesten worden. Dit vormt
dan ook de basis van de konfliktefl
die later met de Sandinisten zijn ont-
staan.
In het na de vlucht van Somoza
ontstane mactitsvacuüm greep de FSLN
naar de macht.
Er werd een junta gevormd waarin
naast drie FSLN leden ook twee ver-
tegenwoordigers van de nationale
bourgeoisie zaten, Victoria Chamorro
en de miljonair Alberto Robelo. Deze
twee traden binnen een jaar uit de jun-
ta, toen de FSLN het aantal leden van
de Consejo de Estado (Staatsraad; een
soort wetgevende vergadering) van 33
naar 47 uitbreidde. In de Consejo zit-
ten naast vertegenwoordigers van door
de Sandinisten beheerste groepen als
leger, wijkraden, vakbonden, vrouwen-
beweging en het FSLN zelf, ook de
kerk, andere vakbonden en enkele po-
litieke partijen. Door de uitbreiding
van het aantal leden, kreeg de FSLN
de absolute meerderheid in de Consejo!
Dit uittreden was het eerste duidelijke
teken van het uiteenvallen van het ge-
meenschappelijke front tegen Somoza.
De behoudende leden van de onderne-
mers klasse en van het kader waren na-
tuurlijk al eerder uit Nicaragua ge-
vlucht.De FSLN had een ander idee
over het nieuwe Nicaragua dat de pro-
gressieve bourgeoisie en middenstand.
De laatsten wilden wel een sterke staat,
maar dan naar Mexicaans model
zodat het kapitaal nog winst kon ma-
ken. De FSLN-leiding streefte echter
naar een maatschappij waarin het so-
ciale en industriële leven onder con-
trole staat van een staat die, door een
nieuwe klasse , van burokraten wordt
beheerd.In eerste instantie is hier
nog wel plaats in voor privê initia-
tief, maar hierop moet de staat wel
controle uit kunnen oefenen.
CONSOLIDERING VAN DE MACHT
De eerste stap in het consolideren van
haar macht nam de FSLN door haar
greep op het leger te vergroten. Hierbij
werd het volksleger dat Somoza ver-
slagen had omgevormd in een hiër-
archies leger, naar het model dat alle
kapitalistiese landen kennen. Of zoals
het Spaanse anarchistiese tijdschrift Bi-
cicleta schrijft: “Het Sandinistiese
Volksleger (EjercitoPopularSandinista)
is in toenemende mate van een volksleger
veranderd in een hiërarchies leger
waarin minder politieke diskussie plaats
vindt. Het argument hiervoor is
een grotere militaire efficiëntie en la-
gere ekonomiese kosten.” En: “De FSLN heeft haar militaire struktuur ook
in het burgerleven doorgevoerd meer
door de druk der omstandigheden dan
met opzet- zo hebben de recent gecre-
ëerde massa organisaties een volstrekt
hiërarchiese struktuur”. (4) Met deze
massa-organisaties worden o.a. de wijk-
komitee’s en vakbonden bedoeld.
In landen waar het feodale bewind
door een guerilla wordt omvergewor-
pen bestaat meestal geen grote arbei-
dersorganisatie die enig gewicht in de
schaal kan leggen. De guerillastrategie
leidt ertoe dat een nieuwe heersende
klasse met haar eigen leger aan de
macht komt, zonder dat de arbeiders-
beweging het beheer over de ekonomie
over kan nemen (vgl. Cuba,Mozambi-
que e.d.) Eên van de redenen voor
het ontbreken van een sterke arbei-
dersbeweging in Nicaragua is ongetwij-
feld de repressie onder Somoza, maar
dit vormt m.i. een gering excuus voor
het creëren van een staatsburokratie:
No Middle Ground (Antiautoritarian
perspektives in Latin America and
the Caraibean) ze~ daarover: “Er zijn
socialisten die ste len dat het echte so-
cialisme - d.w.z. demokraties zelfbe-
heer van de mdustrie en de maat-
schappij door de werkende bevol-
king- in Nicaragua niet bereikt kan
worden, omdat door de schaarste de
klassemaatschappij niet kan worden
uitgebannen. Dit idee is gebaseerd op
de opvatting dat de problemen van bu-
rokratie en onderdrukking volledig te
wijten zijn aan de achterljkheid van
derde wereldlanden. Deze argumenta-
tie moeten we afdoen als een veront-
schuldiging voor burokratie en uitbui-
ting. Bovendien zit in de redenering
iets denigrerends. - Derderangssocialis-
me is goed genoeg voor de derde wereld
maar wij in het geindustrialiseerde hart
van de wereld zijn beslist voorbestemd
een hogere graad van socialisme te be-
reiken. Echt socialisme vloeit echter
niet automaties voort uit een bepaald
technies ontwikkelingsniveau maar er
is ook een autonome arbeidersbewe-
ging nodig die zich bewust richt op
het realiseren van arbeiderszelfbeheer.
Als een partij of staatsapparaat een
staat beheert ontstaat automatisch een
klasse van burokraten, zelfs in een ge-
industrialiseerd land, kijk maar naar
Tsjechoslowakije en Oost Duitsland.
(5)
De miitarisering van de Nicaraguaanse
samenleving is het laatste jaar versterkt
doorgezet. Ongetwijfeld is de aanlei-
ding hiervoor de toenemende Ameri-
kaanse druk en de steun aan de contra-
revolutionairen in Honduras en Costa
Rica.” Per 1-1-84 wordt een militaire
dienstplicht van twee jaar verplicht ge-
steld. In principe zijn alle 200.000
mensen in de leeftijdscategorie van 17 -
20 jaar oproepbaar. 10.000 zullen
daadwerkelijk voor de eerste lichting
worden opgeroepen. Daarnaast zijn
alle mannen in de leeftijd 17-50 jaar en
vrouwen van 18-40 jaar oproepbaar
voor de nationale reserve. Totaal 1 mil-
joen mensen, 1/3 van de bevolking is
zodoende mobiliseerbaar. Aan de dienst-
plicht is een document verbonden
dat onontbeerlijk is bij het gebruik van
staatsdiensten, o.a. onderwijs. Bij ont-
duiking wordt een dergelijk document
niet verkregen”. (6).
Dit wil zeggen dat het leger van circa
25~000 mensen sterk uitgebreid wordt,
en nog meer het karakter van een leger
uit een staatskapitalisties land krijgt.
Naast het leger bestaat een vrijwillige
volksverdediging waarvan de milicia
van circa 50.000 mensen deel uit maakt.
“Binnen de vrijwillige volksverdediging
is de Vigilancia Revolucionaria de twee-
de belangrijke organisatie. De Vigilan-
cia houdt zich bezig met de ‘defensa
social’ van de revolutie. Elke nacht
worden controlerondes gehouden, zo-
wel ten aanzien van contra-aktiviteiten
als van dronkeschap, diefstal e.d. . In
haar sociale funkties is de Vigilancia
het verlengstuk van de Policia Sandi-
nista. De wijkkomitee’s dragen zorg
voor de organisatie. De Vigilancia is
opgebouwd uit verschillende ‘escua-
dras’ met aan het hoofd een ‘jefe’. De-
ze escuadras worden zoveel mogelijk
per huizenblok opgezet. In totaal zijn
er zo’n 143.000 mensen georganiseerd
binnen de Vigilancia.” (7).
Dit soort teksten geeft me een 1984
gevoel. Duidelijk is in ieder geval dat
de FSLN door de hierarchiese opbouw
van de genoemde organisaties op het
dagelijkse leven in Nicaragua een gro-
te greep heeft.
Voor libertairen die nog illussies koes-
teren over de mogelijkheden voor an-
archistiese propaganda en akties in Ni-
caragua nog het volgende: “De Sandi-
nisten zeggen (ik vat hier samen) dat
ultra links objektief de destabiisatie
van de regering van nationale eenheid
als doel heeft (de junta bedoelt men
daarmee) en daardoor de destabilisatie
van de Sandinistiese revolutie. “Dit is
gevaarlijk omdat we het land moeten
heropbouwen om vrije mensen te wor-
den “Ultralinks denken is te wijten
aan “onvoldoende bewustzijn” eneente
laag politiek nivo. Verder brengt het
optreden van ultralinks het gevaar met
zich mee dat de junta gedwongen
wordt met autoritaire middelen op te
treden. Dat zou de verdieping van het
revolutionaire proces vertragen. ( La
Revolucion Sandinista, brochure van
R.A. Tefel, okt. 1979).(8)
EKONOMIE
Een van de eerste stappen van de FS
LN na de revolutie was de nationali-
sering van de banken, waardoor ze
controle verkreeg over kredietverlening
aan de industrie en tevens groot aan-
deelhouder van veel industrieën werd.
Er is een staatsmonopolie voor import
(ENIMPORT) en export (MICOIN).
Dit is vooral van belang voor de ex-
port van agrariese produkten, zoals
koffie, suiker, rundvlees en katoen..
Deze produkten leveren meer dan 2/3
van de inkomsten uit export. Het na-
tionale instituut voor agrariese hervor-
ming (INRA) beheert 50% van de
katoenverwerking, terwijl 67% van de
katoenplantages privebezit is. INRA
beheert verder 80% van de slacht-
huizen en 70% van de koffieverwer-
king. De produktie van koffie en
slachtvee is echter vooral in privehan-
den. Door controle op de kredieten,
verwerking en in-en export is de greep
van de Sandinisten op het ekonomies
leven zeer groot. Meer en meer indus-
triëlen proberen hun geld Nicaragua
uit te smokkelen en hun fabrieken te
sluiten. Ze verliezen de klassestrjd met
de Sandinisten. We hoeven natuurlijk
niet te treuren om het einde van de
kapitalistiese uitbuiting in de Nicara-
guaanse industrie maar de nederlaag
van deze ondernemers betekent nog
niet dat de arbeidende klasse de macht
in handen krijgt. De ekonomiese situ-
atie in Nicaragua verslechterd momen-
teel sterk. Grondstoffen brengen nog
steeds weinig op, de druk van de VS
op afnemers is groot, en de opbouw
van de burokratie en de uitbouw van
het militaire apparaat vereisen veel
geld. No middle Grounds: “De eko-
nomiese problemen van het land heb-
ben ook geleid tot arbeidskonflikten,
onder meer talrijke bezettingen van fa-
brieken. Hoewel het lijkt dat de situ-
atie op de wereldmarkt soberheid on-
vermijdelijk maakt, is dit geen recht-
vaardiging voor het FSLN monopolie
op het nemen van noodzakelijke beslis-
singen. Beheer van de ekonomie door
Staatsburokraten kan de situatie alleen
maar verslechteren”. (9)
INDIANEN
De problemen die zijn ontstaan tussen
de indianen in Nicaragua (120.000
Miskito’s. 10.000 Sumo’s en 500 Ra-
ma’s) en de Sandinisten zijn door Han
Kuysten uitgebreid behandeld.(1)
In de twee jaar die inmiddels verlopen
zijn is de situatie alleen maar ver-
scherpt. Het komt er in het kort op
neer dat de Sandinisten niet willen ac-
cepteren dat de indianen zelf uit wil-
len maken hoe ze willen leven en zich
verder ontwikkelen. De eigen Organi-
satie van de indianen die in eerste in-
stantie met de Sandinisten samenwerk-
te is door de laatsten op zij geschoven.
Het gaat in feite om een probleem dat
in geheel Amerika bestaat: “De partij-
en en de organisaties die we... .links na-
tionalisties moeten noemen, hebben in
theorie en in praktijk de politieke be-
wustwording van de indianen niet kun-
neu accepteren. In feite hebben ze het
uitgangspunt niet geaccepteerd, nl. de
indiaan zelf. Wat orthodox links zegt
komt overeen met de houding van be-
paalde regeringen die het indiaan zijn
bij dekreet afschaffen. Zij stellen de
verschillende etniese groeperingen gelijk
met de boeren, waaraan dan weer iede-
re eigen revolutionaire kapaciteit ont-
zegd wordt. De indianen krijgen de his-
toriese rol toebedeeld zich te assimile-
ren en te strijden voor het politieke
programma van het proletariaat”(10)
De Zuidamerikaanse indianen zelf
spraken op hun congres in Cuzco
(Peru) in 1980 uit dat: “Waar het indi-
aanse volk de meerderheid heeft hun
onmiddellijke doel zelfbeschikking is~
en waar het in de minderheid is, zij
recht op autonomie heeft”.
Het is op dit punt dat de Sandinistiese
politiek tegen de indianen ingaat. Zij
ontkennen de indiaanse identiteit als
een culturele waarde op zich en zien
niet in dat de marxistiese begrippen
bourgeoisie proletariaat, e.d. westerse
begrippen zijn, die niet toegepast kun-
nen worden op de indiaanse wereld. De
indiaan is geen loonslaaf, hij vormt
geen sociale klasse, maar een onder-
drukt ras. Armstrong Wiggins, een Mis-
kitoleider zegt hierover:” Zij (de indi-
anen) zijn niet gewend orders te krij-
gen of loonslaaf te zijn zoals de boeren
hier. Het zijn vrije mensen, ze willen
jagen voor het vleesdatzeeten,entot op
dit moment heeft de dorpsgemeen-
schap altijd vlees en vis gehad. Ze hou-
den ervan ‘s-middags bij elkaar te zit-
ten om wat te praten, elkaar op te zoe-
ken, verhalen te vertellen en spelleijes
te doen..
Zo is het leven van de indianen Wat
zij (de Sandinisten) primitief noemen
is het feit dat .de indianen het gewoon
vinden in een dorpsgemeenschap te le-
ven zonder elektriciteit, met een ‘sub-
sistance’ ekonomie, waarin geen sur-
plus geproduceerd wordt. Ze houden
vol dat het onze schuld is dat Zuid-
Amerika een achterlijk gebied is en dat
we gedwongen moeten worden om
voor de staat te produceren.” (11)
De Sandinisten willen hun politiek aan
de indianen opleggen. Zo wordt de de-
portatie van indianen uit de oorlogs-
zône bij de grensrivier met Honduras,
de Rio Coco, gerechtvaardigd met o.m.
de volgende argumenten. De indianen
krijgen in de nieuwe dorpen meer
grond, zodat ook zij landbouw en vee-
teelt kunnen bedrijven; ze krijgen
fatsoenlijke huizen, scholen en medi-
sche voorzieningen. Daarvoor worden
de indianen ondergebracht in grotere
dorpen dan waarin ze oorspronkelijk
woonden, omdat anders de voorzie-
ningen te duur worden. Naar de mening
van de indianen zelf wordt niet ge-
vraagd.
Deze politiek drijft de indianen in het
rechtse kamp (waar ze overigens voor
een deel al inzaten, omdat ze in de tijd
van Somoza nog grotendeels met rust
gelaten werden!) Veel indianen zijn
gevlucht naar Honduras en wonen in
kampen die door de contra’s worden
beheerst.
De huichelachtige uitspraken van de
Amerikaanse regering over de Miskito-
onderdrukking kunnen we gezien hun
houding tegenover de indianen in de
VS zelf laten rusten. Duidelijk is wel
dat alleen autonomie voor de Miskito’s
en de andere indianen-volken ze tot
samenwerking met de Sandinisten had
kunnen brengen. Hiertoe zijn de Sandi-
nisten echter nooit bereid geweest. In
de Sandinistiese verklaring van uit-
gangspunten, die op 12 augustus vorig
jaar in Managua werd gepubliceerd
valt te lezen:
(1) De Nicaraguaanse natie is een ter-
ritoriale en politieke eenheid. Zij kan
niet worden gedeeld, verdeeld of bein-
vloed, wat betreft haar soevereiniteit
en onafhankelijkheid. De officiële taal
is Spaans.” (2) In Nicaragua hebben al-
le inwoners gelijke rechten, zonder on-
derscheid naar ras of religie; de revolu-
tie strijdt tegen iedere vorm van diskri-
minatie op haar grondgebied, op het
gebied van ras, taal en cultuur. (6) De
natuurlijke hulpbronnen van ons ter-
ritorium zijn het eigendom van het Ni-
caraguaanse volk, vertegenwoordigd
door de revolutionaire staat, die de enige
Qrganlsatie is om de exploitatie er-
van rationeel en effectief ter hand te
nemen”. Erkend wordt dat de indiaan-
se gemeenschappen recht hebben op
een percentage van de opbrengst van
de exploitatie van het oerwoud, om
deze te investeren in gemeenschappe-
lijke en gemeentelijke ontwikkeling,
mits in overeenstemming met de nati-
onale plannen.
In het eerste artikel. wordt iedere po-
ging tot autonomie verboden. In het
tweede artikel wordt indiaanse cultuur
met haar speciale band met de natuur
ontkent en wordt de indiaan gelijkge-
steld aan andere Nigaraguanen. In het
zesde artikel wordt de kolonisatie van
het indiaanse grondgebied door de staat
gerechtvaardigd en wordt alvast gezegd
hoe ze zich moeten ontwikkelen.
Ongetwijfeld bestaan vergelijkbare pro-
blemen met de creoolse bevolking aan
de Atlantiese kust. Tijdens mijn be-
zoek aan Bluefields in 1980 was al dui-
delijk te merken dat de creoolse bevol-
king weinig op had met de Sandiis-
tiese regering. De cultuur van deze
creolen heeft een sterk Caraibies ka-
rakter, en gezien de houding van de
Sandinisten tegenover de Miskito’s valt
weinig begrip van de Sandinisten voor
deze cultuur te verwachten.
Op 16 maart j.1. heeft de Consejo een
kieswet voor de presidents- en parle-
mentsverkiezingen in november a.s.
goedgekeurd. Personen vanaf 16 jaar
mogen stemmen. Contra-revolutio-
nairen mogen niet aan de verkiezingen
deelnemen.(l 2) . Ongetwijfeld is deze
kieswet ingevoerd onder sterke druk
van het buitenland. Nicaragua is ten-
slotte sterk afhankelijk van buitenland-
se kredieten.
Naar alle waarschijnlijkheid zullen de
Sandinisten een sterke greep op de
ekonomiese en politieke gang van za-
ken blijven houden. Enerzijds omdat
zij al over de Organisatie beschikken
om deze macht te effectueren en an-
derzijds door de manipulatiemogelijk-
heden die ze hebben. Bovendien steunt
zonder twijfel een groot deel van de
bevolking het FSLN, zeker sinds de
overwinning op Somoza.
We hoeven natuurlijk niet te juichen
bij de invoering van de parlementaire
demokratie in Nicaragua. Verkiezingen
brengen een zelfbeheermaatschappij
niet dichterbij. Hopelijk ontstaat ech-
ter enige ontspanning in de politieke
en militaire druk op Nicaragua en
kunnen de Nicaraguanen op ekono-
mies gebied weer wat adem halen.
De enorme militarisering maakt een in-
val door de Amerikanen zelf of een
overwinning van de contra-revolutio-
nairen onwaarschijnlijk. Wel blijft de
ekonomiese destabiisatie, door de fi-
nancieele offers voor deze militarise-
ring en door de belemmering van de
import een gevaarlijke zaak. De akti-
viteiten van de contra’s zijn alleen al
gevaarlijk omdat ze een alibi vormen
voor de ontwikkeling van een sterke
staat. Door deze ontwikkeling wordt
vrije meningsvorming en een zelfstan-
dige arbeidersbeweging in Nicaragua
steeds onwaarschijnlijker.
NOTEN
(1) De Vrije (1982) no. 2, blz. 12, 13, en 21.
(2) De Vrije (1983) no. 9, blz. 16.
(3) Noir et Rouge, Anthologle 1956 - 1970. Spartacus, Parls 1983, biz. 165.
(4) Notas sobre Nicaragua y Ja Revolucior, Sandinlsta In BIclcieta, feb. 1982. blz. 92.
(5) No MiddJe Ground (1983) no. 1, biz. 92. Vgl. ook het artikel van de schrijver Vargas
Liosa In De Volkskrant van 24-3-1984.
(6) Antl-Milltarlstles Tijdschrift (1983) no. 4 blz. 18.
(7) Ibid. biz. 16.
(8) De Vrije (1980), Zomerspecial, blz. 39
(9) No Middle Ground (1983) no. 1, blz. 36.
(10) Bonf Ii Bataiia, Guillermo. Utopia y Revolucion. Mexico ed. Nueva Imagen 1981, ge-
citeerd In IRL, Journal dexpressions llbertaires (1983) no. 51.
(11) Akwesasne Notes (1981), no. 4.
(12) NRC Handelsblad, 17-3-1984.
‘1
Website: http://meer nauwkeurige referentie
| | Website BIC | Stan - 29.10.2003 13:48
Het valt me op dat nogal wat mensen vragen hebben over de politieke aard van de Baskische onafhankelijkheidsbeweging, waaronder Segi. Wellicht dat een bezoek aan onze website verhelderend werkt. www.baskinfo.org.
groet,
Namens het Baskenland Informatie Centrum,
Stan
Website: http://www.baskinfo.org
| | Geen discussie site | sane - 29.10.2003 15:37
Lieve mensen.
Indymedia.nl is geen discussie site. Het is een open nieuws site. De aanvullingen zijn bedoeld voor aanvullend nieuws, het liefst in combinatie met een bronvermelding.
Bij het artikel waarop gereageerd wordt staat een verwijzing naar een discussie forum, ik verzoek u dan ook vriendelijk doch dringend om bij het uitten van uw mening over deze kwestie van deze mogelijkheid gebruik te maken.
met vriendelijke groet,
sane
| | Voor de dscussiejunks | S. - 29.10.2003 18:26
Voor de discussiejunks: lees ook Grachtenkrant nummer 589 (Baskische tuinbonen, Autonome klassenstrijd versus substaatsidiotisme)en nummer 591 (reactie van het Baskenland Informatie Centrum en de daaropvolgende reactie: Voor de utopie!).
Dit alles is echter alleen maar offline in analoog drukwerk te raadplegen (hoera!). Oude nummers van de Grachtenkrant zijn vaak nog wel verkrijgbaar bij het Fort van Sjakoo te Amsterdam.
S.
| | Subcomandante Marcos | 30.10.2003 02:01
Vernoemen we Euskal Herria en bewonderen we het stille en onbegrepen verzet van een volk dat sinds eeuwen weigert zich te laten veroveren. Ginder, aan de andere kant van de oceaan, een volk dat omsingeld is door een klassiek «tang»-maneuver: langs de ene kant, de arrogantie van de macht die, beschermd door mediageile rechters, een authentieke uitroeiingsoorlog commandeert; langs de andere kant, de lafheid van een sector die zich progressief noemt en die, in het belang van de politieke correctheid, de totale stilte van de medeplichtigheid onderhoudt terwijl de Baskische cultuur als «terroristisch» bestempeld wordt.
Website: http://www.indymedia.nl/nl/2003/10/14810.shtml
| | probleem | 01.11.2003 11:57
Probleem is dat jullie kompleet niet weten wat is om onderdrukt tez ijn. Nederland heeft altijd andere volkerenpnderdrukt en is daar rijk van geworden. De nederlandse welvarat is gebouwd op de uitbuiting van anderen. Jullie welvaart (uitkeirngen) worden betaald omdat er ergans anders op de wereld mense worden uitgebuit. Volgens jullie moet je op passen om solidair te zijn met bevrijdingsbewegingen, zou dat iets te maken kunnen hebben met de welvaart die jullie op moeten geven als er een einde komt aan alle onderukking van zgn 3 e wereld landen door het westen?
Vrijheid is een recht!
Zelfbeschikking is een recht!
Weg met het kolonialisme!
leve de nationale bevrijdingsstrijd van het dappere Baskische volk!
Weg met Israel, leve de palestijnse bevrijdingssrijd!
| |
| supplements | |
