|
|  |
verslag van Get in Shape aktie
Yvonne - 27.10.2003 13:56
Verslag van Get in Shape aktie, door een Nederlandse aktiviste.
Het is erg vroeg in de ochtend dat de bus vanuit Amsterdam vertrekt. Ik stap in Utrecht op. Het is dan nog steeds donker. De bus is nog niet gearriveerd wanneer ik er achter kom dat ik mijn paspoort vergeten ben. Dom, dom. Snel spring ik op mijn fiets om deze nog op te halen. Hierdoor moet de bus even op me wachten, maar veel langer dan 5 minuten is het gelukkig niet. Ik baal er wel een beetje van, maar het zou vervelender zijn als ik er pas achter zou komen wanneer ik zou worden aangehouden in België. Ze kunnen er daar erg moeilijk over doen als je je paspoort o.i.d niet bij je hebt.
Onderweg krijgen we nadere instructies over wat we kunnen verwachten en is er kontakt met de Belgen over hoe we het beste kunnen rijden. Duidelijk is dat 1 route niet mogelijk is wegens afzettingen door de politie. Een stuk voorbij Brussel gaan we van de snelweg af en gaan we verder via kleinere landwegen. Een paar keer rijdt de bus verkeerd en moeten we omdraaien.
Een uur later dan gepland komen we eindelijk in de buurt van Shape. We zien verderop andere bussen en het lijkt erop dat deze door de politie worden tegengehouden. Hierop besluiten wij alvast uit te stappen en te voet verder te gaan. In de bus hadden we ons al in groepjes opgedeeld. Hoewel we in eerste instantie als één grote groep vertrekken, verspreiden we ons als we een straat verder zijn. De kaarten die we bij ons hebben zijn niet helemaal duidelijk en voor een te klein gebied. We zitten nog buiten de kaart. Iemand weet uit te zoeken waar we zitten en welke richting we op moeten lopen. Echt heel veel wijzer worden we er niet van, maar we moeten het er maar mee doen.
Wanneer ik met mijn groepje op een grotere weg uitkomen, zien we veel ME busjes rijden. Ook zien we andere groepjes wegvluchten. We weten niet zo goed welke kant we op moeten lopen. Dan stopt er plotseling een ME bus naast ons. Ik draai me onmiddellijk om en loop van het busje weg. Dan hoor ik deurtjes openklappen en voetstappen uit het busje springen. De andere van mijn groepje beginnen te rennen dus ren ik maar met ze mee, in de hoop nog een beetje bij elkaar te blijven. In een flits zie ik dat ééntje achter blijft en al is vast gegrepen door een ME-er. Dan wordt ik zelf ingehaald door enkele politiemensen. Dat is voor mij het moment te bedenken dat het redelijk zinloos is nog te blijven rennen. Ik heb een iets te zware tas bij me om snel weg te komen. Maar ook de anderen worden ingehaald en vast gegrepen. Op dat moment voel ik iemand mij bij de kraag grijpen. Op dat moment wilde ik net gaan lopen, maar hij bleef nog rennen, waardoor ik een stukje werd meegesleurd. Dan laat hij me los, om naar de voorste te rennen en die op te pakken. Ik draai me om en zie dat er niet nog meer politie aan komt rennen. Ik bedenk me dat ik niet vrijwillig naar het busje wil lopen en dat ze mij maar moeten vast pakken. Ik aarzel niet te lang en begin rustig weg te wandelen van de anderen. Ik verwacht alsnog te worden aangehouden, maar dit gebeurt niet en ik weet als enige weg te komen, door een zijstraat in te slaan.
En daar loop ik dan helemaal in mijn eentje. Ik herinner mij de waarschuwingen om niet in je eentje rond te lopen, aan de andere kant ben ik redelijk bekent met het Belgische systeem en heb ik vertrouwen in mijzelf dat ik me wel weet te redden.
Na ongeveer een half uur doorlopen kom ik een andere groep tegen. Enkele van hun ken ik, het zijn Vlamingen. Zij kijken erg verbaast wanneer ze mij alleen zien lopen. Ik leg hun uit wat er is gebeurd en sluit me aan bij hun groep. Dan begint er een tocht dwars door de bossen heen. De Belgen hebben een betere kaart bij zich, waarop ze kunnen zien waar ze zitten. We kunnen niet zomaar overal doorheen banjeren, omdat er grondeigenaren zijn die hun grond erg goed proberen te beschermen. Zo waren mijn Belgische vrienden net voor onze ontmoeting bedreigd door een eigenaar met een mes. Hierdoor moeten we een heel stuk omlopen. Uiteindelijk komen we nog een groep van de Nederlandse bus tegen. Ook zij sluiting zich voorlopig aan bij deze groep, waardoor we in elk geval een stuk de goede richting op lopen. Dan komen we eindelijk bij een belangrijke weg uit die we moeten oversteken. Hier besluiten we de groep weer op te splitsen. Ik ga weer met de Nederlanders verder.
Ondanks de instructies die we hadden kregen van welke richting we op moesten en dat we een beekje konden volgen, beginnen we helemaal verkeerd door het laatste stuk bos te dwalen, om uiteindelijk vlak bij het ontmoetingscentrum uit te komen. Echter, nu weten we wel waar we zitten. We besluiten even een rustpauze in te lassen, om daarna weer door te gaan en het hek van de basis snel te vinden. Wanneer we eindelijk bij dit hek uitkomen is het al 16.00u, terwijl we rond 12.00u zijn begonnen met lopen. En lang niet altijd over nette bospaadjes, maar vaak zelfs door bramenstruiken en andere bijna ondoordringbare bosgebieden heen.
Ik ben moe, maar wil nu toch echt iets ondernemen. Er nergens meer pers te bekennen (had ik ook niet helemaal verwacht) en er staat wel veel politie en militairen aan het hek. Ik kan alleen vanuit mijn positie niet goed zien aan welke kant van het hek ze staan.
We besluiten dat ik voorop ga en dat de rest aanziet wat er gebeurt, om daarna zelf uit de struiken te komen en misschien nog een spandoek op te houden bij het hek.
De militairen kijken erg verbaasd naar mij als ze zien dat ik de enige ben die uit de bossen vandaan kom. Ze hadden verwacht dat er meer mensen zouden volgen. Ik zie een brandspuit liggen, waarschijnlijk bedoeld om mensen van de hekken af te spuiten. Dan begin ik maar met mijn graafaktie. Symbolisch probeer ik zo onder het hek door te graven. De militairen maken een hoop opmerkingen, maar ik versta ze niet, want het is allemaal in het Frans. Dan komen twee ME-ers op mij afgerend en binden mijn handen met plastic strips op de rug. De anderen van mijn groep zijn dan inmiddels ook uit de bossen te voorschijn gekomen en aangehouden. Ik wordt bij hun gebracht, om na enige tijd naar weer andere busjes te worden gebracht. Daar worden we allemaal gefouilleerd, worden onze gegevens op aanhoudingskaarten genoteerd en worden we in een busje gezet. Vervolgens rijden ze naar een soort militaire kazerne, waar een hoop tenten staan en ook het Rode Kruis aanwezig is. Na een korte stop daar worden we weer weggereden, om uiteindelijk in het dorp, bij het ontmoetingscentrum, te worden vrijgelaten. Al met al hebben we zo’n drie kwartier vast gezeten. Waarschijnlijk waren we de laatste arrestanten, en ook weer als eerste vrijgelaten. Zonder geregistreerd te staan, want de aanhoudingskaarten zaten gewoon in onze fouilleringzakken.
Al snel komen we de anderen van onze bus tegen en worden steeds meer mensen vrijgelaten. Na het eten van een kop soep vertrekt de Nederlandse bus weer, nadat blijkt dat ieder van ons weer vrij is.
Ik ben moe maar voldaan. Hoewel ik niet op de NAVO basis terecht ben gekomen, ben ik toch blij dat het allemaal zo gelopen is. Het heeft wel nut gehad, denk ik. Ik ging er toch al vanuit dat de kans erg klein zou zijn dat we op het terrein konden komen. Ik ben eigenlijk al verbaasd dat het mij gelukt is om al bij het hek uit te komen. Velen mede-aktivisten is dat al niet eens gelukt.
|
| Read more about: militarisme natuur, dier en mens wereldcrisis | | supplements | | | wat een rare link | S - 28.10.2003 18:46
Wat een rare link....
Zowel Explorer als Netscape klapt eruit zodra hij op de site komt.
| | het vlaamse verslag | alx - 29.10.2003 07:08
En voor diegenen die een iets objectiever verslag uit vlaanderen willen:
zie  http://www.indymedia.be, www.indymedia-vlaanderen.be, wvl.indymedia.be of gewoon de site van www.bomspotting.org
| | LSP = niet correcte verslag | Natty - 29.10.2003 11:18
Waarom een link naar een LSP site?????
Dit verslag is gewoon NIET correct,
Inderdaad ga naar indymedia belgië of indymedia vlaanderen,
| |
| supplements | |
