|
|  |
Het succes van de cowboypolitiek
labrat - 17.05.2003 19:56
Toen Bush zijn plannen wilde doordrijven om Irak binnen te vallen, stuitte zijn oorlogsretoriek veel mensen tegen de borst. De internationale publieke opinie keerde zich tegen de invasieplannen en zodoende werden politieke tegenstanders van de invasieplannen gezien als moreel superieure vredesduiven. Vragen over de motieven van Chirac en Schröder werden nauwelijks gesteld: hun verzet tegen de 'illegale oorlog' paste in het straatje van de vredesbeweging en dat bleek genoeg rechtvaardiging. De houding van Frankrijk, Duitsland en Rusland kon op steun rekenen van 'het volk'.
Het handelen van de regering Bush was dan ook verbazingwekkend in de vooroorlogse maanden. Waarom minderde hij niet iets met de cowboypolitiek? Begrepen de neo-conservatieven niet dat iedereen op deze manier een hekel kreeg aan de Verenigde Staten en zich alleen maar feller tegen de Amerikaanse geopolitieke plannen zou keren? Het blinde imago dat Bush zich aanmeette leek het bewijs voor zijn vermeende stupiditeit.
De oorlog in Irak is inmiddels tot een einde gebracht en het wordt duidelijk de de Amerikaanse opstelling een hele slimme was in bepaalde opzichten. Dankzij de polarisatie die Washington veroorzaakte was de invasie zo goed als unilateraal en heeft de VS dus ook zeer veel te zeggen over de toekomst van Irak. Inmenging van landen met tegenstrijdige belangen is nauwelijks aan de orde: deze hebben zich met behulp van de publieke opinie buiten de Coalitie gehouden. In hoeverre deze situatie een bedoeld gevolg is van de Amerikaanse houding is moeilijk te zeggen; het zou een geraffineerde en grotendeels succesvolle samenzwering vereisen, iets wat in iedere analyse a priori als onmogelijk dient te worden beschouwd.
Tezamen met de snelle en relatief schone oorlog die plaatsgevonden heeft in Irak en met de pogingen die de VS lijkt de ondernemen om een democratie in Irak te vestigen -- en dan nog wel een die als on-Amerikaans bestempeld wordt als het binnenland er om vraagt -- kan echter wel gesteld worden dat de Tweede Golfoorlog de VS uiteindelijk toestemming kan geven om met de instelling van Pax Americana verder te gaan. Als het werkelijk lukt om Irak te transformeren in een 'betere plek' zal de wereldgemeenschap verdere vergroting van de Amerikaanse hegemonie moeilijk op morele gronden kunnen afkeuren.
Fixatie van de vredesbeweging op het Amerikaanse handelen in Irak kan heel goed alleen een averechtse werking hebben. Op die schaal heeft de internationale strijd tegen terrorisme misschien wel degelijk een verbetering geleverd. De schaal waarnaar critici dienen te kijken is dan ook eerder de globale: in hoeverre heeft de invasie van Irak die veranderd? Waartoe leidt een vervolg van de Amerikaanse campagne? Irak heeft aangetoond dat een dictator aan de macht kan blijven als niemand hem wil en strenge sancties de economie van zijn land ruïneren. Volgens de huidige Amerikaanse politiek is zoiets alleen op te lossen met een invasie van buitenaf. Hoe wenselijk is Bush' Nieuwe Wereldorde in dat licht?
De recente gebeurtenissen kunnen leiden tot een situatie waarin unilateraal militair handelen van Amerikaanse zijde als juist wordt beschouwd door de Westerse wereld. In hoeverre dit gepland was door de haviken uit Washington is niet te zeggen, maar die situatie is mogelijk onwenselijk. Hij geeft vrij spel aan een mogendheid voor wie democratisering een bijeffect is van het verzekeren van economische en strategische belangen en op het moment dat iemand dat krijgt moeten zijn motieven zuiver zijn en niet zozeer zijn prestaties. Het zijn immers de motieven die het handelen bepalen.
 http://www.etv.cx/~tijms/forum/index.php?s=76a2983c0a2ea1ac220c83629c89f5d0&act=ST&f=4&t=77&st=0&#entry132
|
| supplements | | | naief | Menno Hert - 18.05.2003 09:17
>>>
Dit is een buitengewoon naieve analyse. We leven nu al in de 'Pax Americana'; die 'Pax'is namelijk niet gebaseerd op 'toestemming van de wereldgemeenschap', maar op Amerikaanse macht. Onder Pax Americana wordt een wereld verstaan die zo volstrekt wordt gedomineerd door de USA,dat geen enkel land, en ook geen groep van landen, en ook geen instelling als de VN, ook maar enige wezenlijke invloed uit kan oefenen op de wijze waarop de USA de wereld willen herschikken. De Amerikaanse hegemonie leidt er toe dat de internationale rechtsorde aan repen wordt gescheurd, en de nieuwe Amerikaanse doktrine van 'preventieve oorlogsvoering'impliceert dat een Amerikaanse president zelfstandig en zonder zich te storen aan het internationale recht of aan de wensen van andere landen tot oorlog kan besluiten. Dat zijn de principiele kwesties waarover het debat primair zou moeten gaan, en niet over het lot van individuele landen (inclusief Irak). Het is dan ook onzin om te beweren dat de wereldgemeenschap 'verdere vergroting van de Amerikaanse hegemonie moeilijk op morele gronden af(kan) keuren', wanneer het de Amerikanen 'werkelijk' zou lukken om 'Irak te transformeren in een betere plek'. Zelfs als het de Amerikanen zou lukken om Irak tot het neo-liberale, democratische consumentenparadijs om te vormen dat ze voor ogen staat (niet dat ik ze veel kans op succes geef, maar dit terzijde), dan nog zou er alle reden voor de wereldgemeenschap zijn om 'vergroting van de Amerikaanse hegemonie' op morele gronden en met de grootst mogelijke stelligheid af te wijzen.
| | Relatief schoon? | 18.05.2003 16:54
Wat een klote houding. 1000'den doden...
| |
| supplements | |
