|
|  |
Een begaanbare weg naar vrede voor Irak
posted by robin - 29.01.2003 13:35
Cor Keijser vertrekt begin februari voor 14 dagen voor een vredesmissie naar Irak. “Al meer dan 10 jaar wordt er OVER Irak en OVER de Irakezen gesproken maar de stem van Irakezen zelf dringt niet tot ons door.”
Photo: Jan Blankestein | Schildering van Iraaks Platform
Dit is de tekst van zijn toespraak.
Amsterdam, Museumplein 27 januari 2003
Het wordt tijd, dat er geluisterd wordt naar het Irakese volk. Al meer dan 10 jaar wordt er OVER Irak en OVER de Irakezen gesproken maar de stem van Irakezen dringt niet tot ons door. De berichtgeving over Irak is steeds eenzijdig en negatief. Als lid van een Amerikaanse vredesdelegatie die begin februari naar Irak vertrekt, hoop ik stem te kunnen geven aan gewone mensen uit verschillende lagen van de bevolking in Irak.
Die stemmen zijn er ook. Eén voorbeeld: in de Franse krant le Monde mocht een gevluchte Irakees deze week zijn visie op de crisis rond Irak geven. Hij zei het volgende:
Als er door de wapeninspecteurs wapens worden gevonden, zal de regering van de USA zeggen: Irak heeft gelogen en dus gaan wij bombarderen. Als de wapeninspecteurs geen wapens vinden, zal de regering van de USA zeggen: Irak heeft de wapens heel slim verborgen en dus gaan wij bombarderen.
Het wordt tijd, dat er geluisterd wordt, niet alleen naar het Irakese volk, maar ook naar de stem van die groeiende groep Amerikanen, die al jarenlang hun protesten laten horen tegen het wapengekletter van het Bush regiem. Wanneer je kijkt en luistert naar de Nedelandse media dan krijg je ook van de USA een vertekend beeld. Je zou geneigd zijn om te denken, dat bijna alle Amerikanen arrogant, imperialistisch en oorlogzuchtig zijn. Dat beeld is eenzijdig en negatief.. Er zijn miljoenen Amerikanen die weten, dat het gebruikelijke beeld van Irak een product is van de propagandamachine van hun overheid. En vele honderduizenden Amerikanen zijn in de afgelopen jaren de straat op gegaan om deze propaganda te ontzenuwen en ertegen te protesteren. Bovendien zijn er sinds 1996 al ruim 60 vredesdelegaties vanuit de USA naar Irak gegaan met één duidelijke boodschap: wij, Amerikanen, willen vrede en wij weten, dat er met vreedzame middelen een einde gemaakt kan worden aan het conflict.
Het wordt tijd dat deze Irakese en Amerikaanse stemmen gehoord worden, zodat ook de rest van de wereld in actie komt voor vrede zonder geweld. Gelukkig beginnen onze media heel voorzichtig iets te laten zien en horen van stemmen uit Irak en uit de USA. Sinds kort horen we ook kritische geluiden uit Frankrijk en Duitsland. Zij pleiten voor het zoeken van vreedzame oplossingen. Zij wijzen het bombarderen als drukmiddel af. Met enige spot zegt men in de Duitse pers: Irak hoort volgens Bush bij de as van het kwaad, laat Frankrijk samen met Duitsland dan de as van het goede mogen zijn. Laat de rest van Europa dit goede voorbeeld asjeblieft volgen. Indien bommen gooien de oplossing zou zijn dan kun je je afvragen of er volgend jaar misschien bommen op Ulster of op Cyprus of op Wit Rusland of Saoudie Arabië gegooid moeten worden om een conflict op te lossen of om terroristen te verdrijven.
-Het wordt tijd-
Het wordt tijd, dat stemmen gehoord worden van mensen die zich wereldwijd inzetten voor vrede. Voor de media is hier een cruciale rol weggelegd. Daarom is het belangrijk dat de media hier vandaag goed vertegenwoordigd zijn. U kunt het zwart-wit schema, dat een aantal regeringswoordvoerders hanteren, van commentaar voorzien. Is het niet één van de belangrijkste taken van journalisten en persfotografen om de werkelijkheid achter de rookgordijnen van regeringswoordvoerders aan het licht te brengen? In veel landen van de wereld zijn journalisten genoodzaakt om zelfcensuur toe te passen. Soms krijg je de indruk, dat ook in zogenaamd democratische landen de journalisten op grote schaal aan zelfcensuur doen. Gelukkig zijn er ook voorbeelden van het tegendeel. De eerder genoemde Franse krant Le Monde is daar een voorbeeld van. Deze krant publiceert regelmatig over bijvoorbeeld de betrokkenheid van de Fanse regering of van het Fanse leger bij in Afrika gepleegde oorlogsmisdaden. Nederlandse media zouden zo’n voorbeeld op grote schaal kunnen volgen.
Komend weekend vertrek ik naar Irak, samen met dertien gewone Amerikanen.
Deze Amerikaanse vredesdelegatie hoopt naar twee kanten een heel klein steentje te kunnen bijdragen aan ontspanning en aan vrede in het midden oosten. Vredesdelegaties weten uit vele eerdere ervaringen, dat hun komst een sterke bemoediging is voor de gewone bevolking in het gastland. En daarnaast kunnen vredesdelegaties ertoe bijdragen, dat in eigen land de steun voor een vreedzame oplossing zo sterk wordt, dat regeringen afzien van zinloos oorlogsgeweld.
Rest mij nog één punt. Al vaker is gebleken, dat vredeswerkers vele malen beter zijn geïnformeerd dan de verantwoordelijke politici. Daarom zouden kiezers de politici moeten vragen zich beter te informeren. Alleen op grond van betrouwbare informatie mogen politici moeilijke knopen doorhakken. Nog één voorbeeld:
De voormalig wapeninspecteur Scott Ritter heeft van 1991 tot 1998 in Irak gewerkt aan de vernietiging van wapens. In een boek, dat hij kort geleden schreef staat duidelijk te lezen, dat de militaire kracht van Irak niets meer voorstelt. Bovendien zegt hij, dat er geen enkele band bestaat tussen Al Qaida en Saddam Hussein. De consequenties van een oorlog van de USA en Engeland noemt hij ronduit rampzalig.
Ik sluit me graag bij deze Amerikaanse wapeninspecteur aan. Door zijn boek heeft hij mij duidelijk gemaakt, dat de weg van Martin Luther King en van Mandela weliswaar niet over rozen gaat, maar dat het wel voor de hele wereld de enig begaanbare weg naar vrede.
Vredesmissie naar Irak
Leeuwarder Cor Keijzer neemt deel aan Amerikaanse vredesdelegatie
Van 2 tot 15 februari 2003 bezoekt een Amerikaanse vredesdelegatie Irak. De delegatie bestaat uit dertien Amerikanen en één Nederlander, Cor Keijzer uit Leeuwarden, bestuurslid van Church & Peace International. Enerzijds is het de bedoeling om de bevolking van Irak te bemoedigen en naar hun verhaal te luisteren. Anderzijds zoekt elk delegatielid in eigen land steun voor een vreedzame oplossing van het conflict.
Het zenden van vredesdelegaties is een initiatief van het Christian Peacemakers Team (CPT) in de USA. Het is de vijfde vredesdelegatie van CPT sinds september 2002, die Irak bezoekt. Vanuit Amerika zijn al veel meer vredesinitiatieven ondernomen. Zowel door mensen in Irak als door gevluchte Irakezen worden deze initiatieven met grote instemming begroet. Het dreigen met oorlog en het opleggen van sancties brengt de wereld geen vrede.
Cor Keijzer vindt dat het tijd wordt, dat er geluisterd wordt naar het Irakese volk.
“Al meer dan 10 jaar wordt er OVER Irak en OVER de Irakezen gesproken maar de stem van Irakezen zelf dringt niet tot ons door. De berichtgeving over Irak is vaak eenzijdig en negatief. Als lid van deze vredesdelegatie hoop ik stem te kunnen geven aan gewone mensen uit verschillende lagen van de bevolking in Irak. En het wordt ook tijd, dat er geluisterd wordt naar de stem van die groeiende groep Amerikanen, die al jarenlang hun protesten laten horen tegen het wapengekletter van het Bush regiem. Voor de media is hier een cruciale rol weggelegd. Bijvoorbeeld om te berichten over de sancties die inmiddels meer dan een miljoen gewone Irakezen het leven kostten. Of over de talloze Amerikaanse en Engelse bombardementen die ook nu al plaatsvinden.”
|
| Read more about: wereldcrisis | | supplements | | |
Website: