Van de ene hel naar de andere
Jessie - 21.01.2003 23:22
De Liberianen die de laatste jaren naar Ivoorkust vluchtten voor de oorlog in hun land, mogen daar nog maar eens vluchten voor de nieuwe oorlog aldaar.
Rellen op straat tussen voor- en tegenstander van ex premier Alassane Ouattara
Gedeserteerde soldaten patrouilleren met een legervoertuig
De straten van Abidjan na een dag van protest tegen generaal Robert Guei
De humanitaire hulporganisaties noemen het "vrijwillge uitwijzing", het verwijst naar de vluchtelingen die ooit hun land ontvluchtten voor de oorlog en nu weer moeten terugkeren.
Voor Lillian Gwih, een Liberiaanse vluchtelinge in Ivoorkust, met een slapende baby op de rug en een 4jarige kleuter die aan haar rokken hangt, betekent de vrijwillige uitwijzing het oversteken van de Cavally-rivier, van de ene oever van de hel naar de andere.
8 jaar geleden ontvluchtte Gwih, net als duizenden anderen Liberianen, haar land voor het veilige Ivoorkust. Ivoorkust, toen 1 van de meest stabiele en welvarende landen in Afrika, is nu zelf in de ban van de oorlog.
Hun leven, en met het hunne dat van 1.000en andere vluchtelingen, werd een hel. Het werd zo erg, dat ze ten einde raad het kamp van de VN bestormden en zich aanboden om het ondenkbare te doen: naar Liberia terug keren, een land waar oorlog onverminderd door woedt.
Vrijdagmorgen. Gwih hoopt dat ze is uitgekozen om, samen met 86 andere Liberianen, met de ferry terug te mogen keren naar Liberia, haar vaderland. Allen samen op de ferry terug naar Liberia, waar ze geen onderdak hebben, om te beginnen aan wat een laatste absurde en nutteloze reis naar veiligheid zal zijn.
Ooit levenden er 70.000 Liberianen in dit land, mannen en vrouwen die met hun hele hebben en houden naar Ivoorkust zijn gevlucht toen meer dan 12jaar geleden in Liberia de oorlog uitbrak. Het grootste deel onder hen vestigden zich in het westerlijke deel van Ivoorkust. Ze werkten daar op de plantages, hadden een aangenaam leven en kregen er kinderen.
Maar sinds november, toen de in Liberia getrainde rebellen de cocaoplantages verwoestten, zijn de Liberianen niet meer welkom in Ivoorkust. De mensen die hen ooit zo vriendelijk onthaald hadden, keerden hen nu de rug toe. Sinds die dag zijn ongeveer 40.000 Liberianen terug gekeerd naar hun land, samen met nog eens 25.000 Ivorianen die er nu als asielzoekers leven.
De vluchtelingen verlaten vrijwillig de steden. Er circuleren geloofwaardige, doch niet bevestigde berichten, van ruim 10 moorden op Liberianen in de laatste weken.
In de VN-vluchtelingenkampen vangen we verhalen op van gevechten en executies door lokale milities.
De VN vraagt om een duidelijk verschil te maken tussen de rebellen en de vluchtelingen. De UN-functionarissen geven ook toe dat het een moeilijk karwei is om de schuldigen onder de vluchtelingen ervan tussen te halen.
Er gaan geruchten de ronde dat zowel de regering als de rebellen rekruteren onder de vluchtelingen.
De VN slaagt er niet in om de vluchtelingen een veilige thuishaven aan te bueden, en op de vraag aan de omliggende landen om vluchtelingen toe te laten, kwam er geen antwoord.
Ondanks een staakt-het-vuren en vredesgeprekken die vorige woensdag in Parijs van start gingen, wordt er in het westen van het land nog steeds gevochten. Frankrijk stuurde 2.500 soldaten naar het gebied om het staakt-het-vuren te laten opvolgen en om de Fransen daar nog aanwezig te beschermen. In de volgende dagen worden nog eens 1.200 West-Afrikaanse vredebewaarders verwacht.
bron: The New York Times
 E-Mail: oxy67@hotmail.com  Website: http://oxy67.zaup.org
|
