| |
VS na de Tweede Wereldoorlog FAS - 12.09.2002 16:38
De VS militaire operaties in het buitenland vanaf de tweede wereldoorlog. Koreaanse oorlog 27 juni 1950 tot 27 juli 1953 Suez crisis - Egypte 26 juli tot 15 november 1956 Operatie " bleu Bat" - Libanon 15 juli 1958 ot 20 oktober 1958 Straat van Taiwan 23 august 1958 tot 01 juni 1963 Kongo 14 juli tot 01 september 1962 Operatie "Talwind" - Laos 1970 Operatie "Ivory Coast/Kingoin" - Noord Vietnam 21 november 1970 Opeatie "Endweep" - Noord Vietnam 27 januari 1972 tot 27 juli 1973 Operatie "Linebacker I" - Noord Vietnam 10 mei 1972 tot 23 oktober 1972 Operatie "Linebacjer II" - Noord Vietnam 18 december 1972 tot 29 december 1972 Operatie "Pocket Money" - Noord Vietnam 9 mei 1972 tot 23 oktober 1972 Operatie "Freedom train" - Noord Vietnam 6 april 1972 tot 10 mei 1972 Operatie " Arc Light" - Zuid Azië 18 juni 1965 tot april 1970 Operatie " Rolling Thunder" - Zuid Vietnam 24 februari 1965 tot oktober 1968 Operatie "Ranch Hand" - Zuid Vietnam januari 1962 tot januari 1971 Cuba crisis - wereldwijd 24 oktober 1962 tot 01 juni 1963 Operatie " Powerpack" - Dominikaanse republiek 28 april 1965 tot 21 september 1966 Zesdaagse oorlog - Midden-Oosten 13 mei 1967 tot 10 juni 1967 Operatie " Nickel Grass" - Midden-Oosten 6 oktober 1973 tot 17 november 1973 Operatie "Eagle Pull" - Cambodja 11 april 1975 tot 13 april 1975 Operatie "Freequent Wind" - Evacuatie vanuit Zuid Vietnam 26 april 1975 tot 30 april 1975 Operatie " Mayaguez" - Cambodja 15 mei 1975 Operatie " Eagle Claw/Desert One" -Iran 25 april 1980 El Salvador - Nicaragua 1 januari 1981 tot01 februari 1982 Operation " golf Sidra" - Libië 18 augustus 1981 US-Multinational Force - Libanon 25 augustus tot 11 december 1987 Operation "Urgent Fuy" - Grenada 23 pktober 1982 tot 21 november 1983 Operation " Attain Document" - Libië 26 januari 1986 tot 29 maart 1986 Operation "El Dorado Canyon" - Libiê 12 april 1986 tot 17 april 1986 Operation " Blast fumace" - Bolivië juli 1986 tot november 1986 Operation " Emest Will" - Perzische Golf 24 juli tot 02 augustus 1990 Operation "Praying Mantis" - Perzische Golf 17 april 1988 tot 19 april 1988 Operation "Just Cause" - Panama 20 december 1989 tot 31 januari 1990 Operation Nimrod Daancer" - Panama mei 1989 tot 20 december 1989 Operation "Promote Liberty" - Panama 31 januari 1990 Operation "Ghost Zone" - Bolivië maart 1990 tot 1993 Operation "Sharp edge" - Liberia mei 1990 tot januari 1991 Operation "Dessert farewell" - Zuidwest Azië 1 januari 1991 tot 1992 Operation "Dessert Calm" -Zuidwest Azië 1 maart 1991 tot 1 januari 1992 Operatie "Dessert Shield" - Golf 2 augustus 1990 tot 17 januari 1991 Operatie "Dessert Strom" - Irak van 17januari 1991 tot 28 februari 1991 Operatie " Eastem Exit" - Somalië 2 januari 1991 tot 11 januari 1991 Operation "Productiv Effort/Sea Angel" - Bangladesh mei 1991 tot juni 1991 Operation " Fkery Vigli" - Philipijnen 1 tot 30 september 19931 Operation " Victor Square" - Haïti 1 tot 30 september 1991 Operation "Quick Lift" - Zaïre vn 24 september 1991 ot 7 oktober 1991 operation " Silver Anvil" -Sierra Léone 2 mei 1992 tot 5 mei 1992 Operation " Distant Runner" -Rwanda 9 april 1994 tot 15 april 1994 Operation " Quiet Resolve & Support Hope" - Rwanda 22 juli 1994 tpt 30 september 1994 Operation "Uphold/Restore democracy" - Haïti 19 september 1994 tot 31 maart 1995 Operation "United Shield" - Somalië 2 januari tot 25 maart 1995 Operation "Assured Response" - Liberia april 1996 tot augustus 1996 Operatie "Quick Response" - Centraal Afrikaanse Republiek mei 1996 tot augustus 1996 Operatie " Guardian Assistance" - Zaïre/Rwanda/Oeganda 15 november tot 27 december 1996 Operatie "Pacific Haven/Quick transit" - Irak/Guam 15 september tot 16 ecember 1996 Operation " Guardian Retrieval" - Congo maart tot juni 1997 Operation " Noble Obelisk" - mei tot juni 1997 Operation " Bevel edge" - Cambodja jumi 1997 Operation "Noble Response" - Kenia 21 januari tot 25maart 1998 Operatie "Shepherd Venture" - Guinea Bissau 10 juni tot 17 juni 1998 Operatie " Infinite Reach" - Soedan - Afghanistan 20 tot 30 augustus 1998 Operatie "Golden Pheasant" - Honduras vanaf maart 1988 Operatie "Safe Border - Peru -Ecuador vanaf 1995 Operatie "Laser strike" - Zuid Afrika vanaf 1 april 1996 Operatie "Steady State" - Zuid-Amerika 1994 tot april 1996 Operatie "Support Justice" Zuid-Amerika 1991 tot 1994 Operatie " Wipeout" - Hawai vaaf 1990 Operatie "Coronet Oak" - Centraal en Zuid-Amerika oktober 1977 tot 17 februari 1999 Operation " Coronet Nightawk" - Centraal en Zuid-Amerika vanaf 1991 Operatie "Desert Falcon" - Saoedi-Arabië vanaf 31 maart 1991 Operatie "Northem Watch" - Koerdistan van 31 december 1996 Operatie "Provide Comfort" - Koerdistan 5 april tot december 1991 Operatie "Orovide Comfort II"- Koerdistan 24 juli tot 31 december 1996 Operatie " Vigilant Sentime" - Koeweit vanaf augustus 1995 Operatie "Vigilant Warrior" - Koeweit oktober tot november 1994 Operatie "Desert Focus" - Saoedi Arabië vanaf juli 1996 Operatie "Phoenix Scorpion" - Irak vanaf november 1997 Operatie " Phoenix Scorpion II" - Irak vanaf februri 1998 Operatie "Phoenix Scorpion III" - Irak vanaf november 1998 Operatie "Phoenix Scorpion IV" - Irak vanaf december 1998 Operatie "Desert Strike" - Irak 3 september 1996: Cruise Missileaanvallen en bombardementen Operatie " Desert Fox" - Irak 16 december tot 20 december 1998 Operatie "Provide Promise" - Bosnië 3 juli tot 1992 tot 31 maart 1996 Operatie "decisive enchancement" - Adria 1 december 1995 tpt 19 juni 1996 Operatie "Sharp Guard" - Adria 15 juni 1993 tot december 1995 Operatie "Maritime Guard" - Adria 22 november 1992 tot 15 juni 1993 Operatie " Maritime monitor" - Adria 16 juli tot 22 november 1992 Operatie "Sky Monitor" - Bosnië- Herzegovina vanaf 16 oktober 1992 Operatie "Deliberate Forke" - Bosnië-Herzegovina vanaf 20 juni 1998 Operatie "Decisive Edeavor/Decisive Edge" - Bosnië-Herzegovina januari 1996 tot december 1996 Operatie " Deny flight" -Bosnië 12 april 1993 tot20 december 1995 Operatie "Able Sentry" - Servië/Macedonië vanaf 5 juli 1994 Operatie "Nomad Edeavor" - Taszar/Hongarije maart 1996 Operatie "Nomad Vigil" - Albanië 1 juli tot 5 november 1996 Operatie " Quick lift" - Kroatië juli 1995 Operatie "Deliberate Force" - Servië 29 augustus tot 21 september 1995 Operatie "Joint Forge" - Servië 20 juni 1998 Operatie "Joint Guard" - Bosniê-Herzegovina 20 juni 1998 Operatie Joint Edeavor" - Bosniê-Herzegovina december 1995 tot december 1996 Operatie "Determined Effort" - Bosnië juli 1995 december 1995 Operatie "Determined Falcon" - Kosovo - Albanië 15 juni 1998 tot 16 juni 1998 Operatie "Eagle Eye" - Kosovo 16 october 1998 tpt 24 maart 1999 Operatie "Sustain Hope/Allied Harbour" - Kosovo vanaf 5 april 1999 Operatie "Shinning Hope" - Kosovo vanaf 5 april 1999 Operatie "Cobalt Flash" - Kosovo vanaf 23 maart 1999 Operatie "Determined Force" - Kosovo 8 oktober tot 23 maart 1999 Aanvullingen? Hieronder: |
Read more about: wereldcrisis | supplements | | fyn plakwerkje | Dwaallicht - 12.09.2002 17:10
Een kleine toevoeging: "Operation High Jump" -1947 , 2 generaals (Nederland heeft er slechts 1 nodig), een vloot van 4000 mariniers om het bezette Antartica te verlossen... van Nazi's.
| Afgelopen week | 12.09.2002 18:03
Bombardementen op Irak | colombia | footsteps - 12.09.2002 20:21
Colombia besproeien met zware giftige shit. ivm war on drugs niet te vergeten. Website: http://www.stopplancolombia.nl | AMERIKAANSE INTERVENTIES VANAF 1945 | targets - 12.09.2002 21:01
China 1945-1949 Interventie in een burgeroorlog. Men koos de kant van Tsjiang Kai Tsjek tegen de communisten, ondanks het feit dat de laatsten tijdens de oorlog een veel betere bondgenoot waren. De Verenigde Staten gebruikten verslagen Japanse soldaten om aan hun zijde te vechten. De communisten dwongen Tsjiang Kai Tsjek in 1949 naar Taiwan te vluchten. Filippijnen 1945-1953 Het leger van de Verenigde Staten vocht tegen de links georiënteerde Huks, zelfs toen deze nog tegen de Japanse bezetter vochten. Na de oorlog voerden de VS de strijd tegen de Huks op, versloegen hen en installeerden een serie marionettenregimes die leidden tot de dictatuur van Ferdinand Marcos. Zuid-Korea 1945-1953 Na de Tweede Wereldoorlog onderdrukten de Verenigde Staten populaire progressieve groeperingen en gaven hun steun aan conservatieve krachten die met de Japanners hadden gecollaboreerd. Dit leidde tot een lange periode van corruptie, reactionaire en brute regimes. Albanië 1949-1953 De Verenigde Staten en Groot-Brittannië probeerden zonder succes de communistische regering omver te werpen en een nieuw, pro-westers bewind te installeren dat grotendeels zou bestaan uit monarchisten en collaborateurs met de Italiaanse fascisten en nazi's. Vietnam 1950-1973 De glijdende schaal begon met de Fransen, de voormalige koloniale machthebbers en de collaborateurs met de Japanners, tegen Ho Chi Minh en zijn aanhangers die nauw hadden samengewerkt met de geallieerden en grote bewondering hadden met alles wat met Amerika te maken had. Ho Chi Minh had diverse brieven geschreven aan Truman waarin hij Amerika om hulp vroeg bij het streven naar onafhankelijkheid van de Fransen en het zoeken naar een vreedzame oplossing voor het conflict. Al zijn pogingen werden genegeerd. Ho Chi Minh baseerde zijn nieuwe Vietnamese onafhankelijkheidsverklaring op de Amerikaanse, met aan het begin 'All men are created equal'. Maar dat maakte in Washington geen indruk. Ho Chi Minh was immers een soort communist. Drieëntwintig jaar en meer dan een miljoen doden later trokken de Verenigde Staten haar troepen terug. De meeste mensen zeggen dat de Verenigde Staten de oorlog verloren. Maar door Vietnam tot op het bot te vernietigen en haar aarde voor generaties te vergiftigen, bereikte Washington haar belangrijkste doel: voorkomen dat er in Azië een onafhankelijk land ontstond met een goede toekomstverwachting. Iran 1953 Premier Mossadegh werd afgezet door middel van een gezamenlijke operatie van de Britten en Amerikanen. Mossadegh was door een grote meerderheid in het parlement gekozen, maar hij maakte een belangrijke fout door zijn nationalistische beweging toe te spitsen op de nationalisering van een Britse oliemaatschappij, de enige oliemaatschappij die in Iran opereerde. De staatsgreep gaf de Sjah de absolute macht en dat was het startschot voor een 25-jarige periode van repressie en terreur. Er vond een herverdeling plaats van de eigendommen in de olie-industrie: de Britten en Amerikanen elk 40 procent en de rest 20 procent. Guatemala 1953-1990 Een door de CIA georganiseerde staatsgreep maakte een einde aan het bewind van de democratisch gekozen progressieve regering van Jacobo Arbenz. Een veertig jaren durende periode van doodseskaders, martelingen, verdwijningen, massa-executies en gruwelen volgde met in totaal meer dan 100.000 doden, ongetwijfeld een van de meest inhumane hoofdstukken van de twintigste eeuw. Arbenz had United Fruit Company, een Amerikaans bedrijf, genationaliseerd. Als reden voor de staatsgreep gaf Washington dat Guatemala bijna zou worden overgenomen door de Sovjet-Unie. Het echte probleem in de ogen van Washington, naast de nationalisering van United Fruit, was het gevaar dat Guatemala de sociaal-democratie over Latijns Amerika zou kunnen verspreiden. Cambodja 1955-1973 Prins Sihanukh, nog een leider die geen cliënt van Amerika wilde zijn. Na een aantal jaren van vijandelijkheden tegen zijn regime, met onder meer moordcomplotten en de beruchte en geheime bommentapijtcampagne van Nixon en Kissinger van 1969-70, werd Sihanukh uiteindelijk afgezet in 1970 en vervangen door een pro-Amerikaans fascistisch regime. Indonesië 1957-1965 Soekarno was, net als Nasser, een soort leider in de Derde Wereld die niet door Washington kon worden geaccepteerd. Hij maakte een serieus punt van neutraliteit in de Koude Oorlog en maakte reizen naar China en de Sovjet-Unie (maar ook naar het Witte Huis). Hij nationaliseerde veel Nederlandse bedrijven, de voormalige koloniale macht. En hij weigerde op te treden tegen de Indonesische Communistische Partij, die probeerde op legale en vreedzame wijze aan de macht te komen. Een dergelijke politiek zou makkelijk kunnen leiden tot verkeerde gedachten bij andere derdewereldleiders. Daarom begon de CIA met het steken van geld in de Indonesische verkiezingscampagnes, maakte men plannen om Soekarno te vermoorden. Soekarno overleefde alles. Na een zogenaamde geplande staatsgreep in 1965, kwam er een tegen-staatsgreep voorzien van Amerikaanse vingerafdrukken wat resulteerde in de verwijdering van Soekarno. Hij werd vervangen door een militaire dictatuur onder aanvoering van generaal Soeharto. De massaslachting van communisten, vermeende communisten of sympathisanten van het communisme die meteen begon, werd door de New York Times omschreven als een van de beestachtigste moordpartijen in de moderne geschiedenis. De schattingen van het aantal doden variëren, maar een half miljoen slachtoffers is een lage schatting. Pas veel later werd bekend dat de ambassade van de Verenigde Staten beschikte over een lijst met communistische leiders, van de top tot en met de kaders in de dorpen. In totaal stonden er vijfduizend namen op de lijst en personeel van de ambassade droeg de lijst over aan het Indonesische leger dat vervolgens genadeloos op jacht ging. De Amerikanen controleerden vervolgens of de namen overeenkwamen met de vermoorde of gevangen genomen personen. Het leger had erg veel aan de lijst. Waarschijnlijk zijn er een hoop mensen vermoord en ik heb waarschijnlijk bloed aan mijn handen, zegt een diplomaat van de Verenigde Staten. Maar er is ook een andere zijde. Op sommige momenten moet je hard toeslaan. Cuba 1959 tot heden Fidel Castro kwam 1 januari 1959 aan de macht. Tijdens een bijeenkomst van de Commissie voor Nationale Veiligheid van de Verenigde Staten werd op 10 maart gesproken over het installeren van een andere regering in Cuba. Er volgde een periode van veertig jaar met terroristische acties, bomaanslagen, een militaire invasie, sancties, embargo's isolatie en moordpogingen. Cuba had gekozen voor Revolutie en dat was onvergeeflijk, een heel slecht voorbeeld voor Latijns-Amerikaanse landen. Het trieste is dat we nooit zullen weten wat voor maatschappij er in Cuba zou zijn ontstaan als het land met rust was gelaten, als het niet constant had moeten leven met een dreigende invasie van de grote noorderbuur. Het idealisme, de visie, het talent, het internationalisme; het was allemaal aanwezig. Kongo/Zaire 1960-1965 Patrice Lumumba werd in juni de eerste premier van het van België onafhankelijk geworden Kongo. Maar de Belgen behielden de controle over de mineraalrijke bodem in de provincie Katanga. Belangrijke figuren rond Eisenhouwer hadden financiële banden met bedrijven in Katanga. Lumumba hield op de onafhankelijkheidsdag een rede waarin hij de misdaden tegen zijn volk opsomde. Hij pleitte voor politieke en economische vrijheid voor zijn land en stelde het gedrag van de blanke overheersers aan de kaak. De arme man was duidelijk een communist. Elf dagen later volgde de afscheiding van de provincie Katanga en werd Lumumba op instigatie van de Verenigde Staten afgezet en in 1961 op expliciet verzoek van Dwight Eisenhouwer vermoord. Er volgde een periode van onrust en burgeroorlog en uiteindelijk greep Mobutu Sese Seko de macht, geen onbekende voor de CIA. Mobutu zou ruim dertig jaar regeren en zijn bewind was een van de meest corrupte en wrede uit de geschiedenis. Mobutu werd miljardair en het Zaïrese volk crepeerde. Dominicaanse Republiek 1963-1966 Juan Bosch kwam in 1963 aan de macht via de eerste democratische verkiezingen sinds 1924. Eindelijk kwam een liberaal aan de macht en John F. Kennedy was blij dat er een alternatief voor de communisten kwam. Tot dan had Washington alleen militaire dictaturen gesteund om te voorkomen dat de communisten aan de macht zouden komen. De regering van Bosch was het lang gezochte toonbeeld van democratie dat als tegenhanger kon dienen voor Fidel Castro. Hij werd met alle egards in Washington ontvangen. Maar Bosch bleef trouw aan zijn principes Hij zette zich in voor landhervorming, lage huren, nationalisering op bescheiden schaal en het inperken van buitenlandse investeringen die schadelijk voor het land zouden zijn. Een aantal regeringsfunctionarissen en congresleden uitten hun ongenoegen over de koers die Bosch volgde. Landhervormingen en nationaliseringen zijn in de Verenigde Staten altijd ongeliefde thema's, dat zijn zaken die een sluipend socialisme mogelijk maken. In diverse Amerikaanse kranten werd Bosch als rode afgeschilderd. In september werd Bosch afgezet. De Verenigde Staten, die elke staatsgreep in Latijns Amerika konden tegenhouden, deden niets. Negentien maanden later brak er een opstand uit die Bosch opnieuw aan de macht zou brengen. De Verenigde Staten stuurden een troepenmacht van 23.000 man om de opstand neer te slaan. Chili 1964-1973 Salvador Allende was het slechtst denkbare scenario voor Washington. Slechts één ding kon erger zijn dan een marxist aan de macht, namelijk een gekozen marxist aan de macht die de grondwet respecteert en wiens populariteit zienderogen toeneemt. Dit deed de doctrine wankelen dat communisten alleen via staatsgrepen en bedrog aan de macht kunnen komen en alleen aan de macht kunnen blijven door middel van terreur en hersenspoeling. Na het saboteren van Allende's verkiezingscampagne van 1964 en een mislukte poging daartoe in 1970, trok de CIA alle registers open in een poging het bewind van Allende te destabiliseren. De Amerikaanse regering blokkeerde de toegang tot kredieten en het land werd economisch gewurgd. Een internationale mediacampagne had tot doel de Chileense regering in diskrediet te brengen. Aan rechtse organisaties in Chili zelf werd omvangrijke financiële steun gegeven om binnenlandse protesten te organiseren. Speciale aandacht werd besteed aan het Chileense leger. Uiteindelijk greep het leger in 1973 de macht en kwam Allende bij de staatsgreep om het leven. Vervolgens werd het land een week lang hermetisch van de buitenwereld afgesloten. Tanks rolden door de straten en voordeuren werden ingetrapt. In voetbalstadions was het geluid van executies te horen en de lichamen stapelden zich op langs de kant van de weg. Martelcentra werden geopend, subversieve boeken werden op de brandstapel gegooid, soldaten verscheurden de broeken van vrouwen en schreeuwden dat de vrouwen in Chili rokken dragen! De armen verloren alle hoop en mannen van de wereld in Washington en de beursvloeren openden hun checkboekjes. Uiteindelijk werden ruim drieduizend mensen vermoord, duizenden anderen verdwenen. Griekenland 1964-1974 De militaire staatsgreep vond plaats in april 1967, slechts twee dagen voordat de nationale verkiezingscampagnes zouden beginnen. Alles wees erop dat de liberale veteraan George Papandreou zou terugkeren als premier. Papandreou had in februari 1964 de verkiezingen gewonnen en dat was de enige keer in de moderne Griekse geschiedenis dat dat gebeurde met een absolute meerderheid. In een gezamenlijke krachtsinspanning van het Griekse gerechtshof, het leger en de CIA werd gepoogd een vroegtijdig einde aan het bewind te maken. De staatsgreep van 1967 ging gepaard met de gebruikelijke bijverschijnselen als het instellen van noodwetten, censuur, arrestaties, martelingen en moorden. In de eerste maand vielen achtduizend doden. Al even gebruikelijk was de rechtvaardiging die voor deze misdaden werd gegeven: de natie behoeden voor een communistische machtsovername. Subversieve invloeden dienden uit de Griekse samenleving te worden verwijderd. Onder deze subversieve zaken bevonden zich minirokjes, lang haar en buitenlandse kranten. Kerkbezoek voor de jeugd zou verplicht moeten worden gesteld. De martelingen vormden echter het belangrijkste kenmerk van de tragische zeven jaar die deze Griekse nachtmerrie duurde. James Becket, een Amerikaanse advocaat die door Amnesty International naar Griekenland was gestuurd, schreef in december 1969 dat een voorzichtige schatting het aantal doden en gemartelden op minimaal tweeduizend plaatst. Becket rapporteerde het volgende: "Honderden gevangenen hebben geluisterd naar de korte toespraak van inspecteur Basil Lambrou, die achter een bureau zit met daarop een rood-wit-blauwe hand die symbool staat voor de Amerikaanse hulp. Hij probeert de gevangenen te overtuigen van het feit dat verzet volstrekt zinloos is. Jullie maken jezelf belachelijk door te denken dat jullie iets kunnen bereiken." "De wereld is in twee kampen verdeeld. Aan de andere kant bevinden zich de communisten en hier leven we in vrijheid. De Russen en de Amerikanen, niemand anders. En wat zijn wij? Amerikanen. Achter mij staat de regering, achter de regering staat de NAVO, achter de NAVO staan de Verenigde Staten. Jullie kunnen ons niet bestrijden, wij zijn Amerikanen." Papandreou was bepaald geen radicaal. Hij was van het liberale anticommunistische type. Maar zijn zoon Andreas, hoewel slechts een klein beetje links van zijn vader, had er geen geheim van gemaakt een einde te willen maken aan Griekenlands betrokkenheid bij de Koude Oorlog en vroeg zich openlijk af of het wenselijk was om lid te blijven van de NAVO. Oost-Timor 1975 tot heden In december 1975 voerde Indonesië een invasie uit op Oost-Timor, dat aan het oostelijke einde van de Indonesische archipel ligt. Oost-Timor had de onafhankelijkheid uitgeroepen nadat de voormalige kolonisator Portugal de controle had verloren. De invasie vond plaats een dag na het bezoek van de Amerikaanse president Ford en minister van Buitenlandse Zaken Kissinger. Beiden hadden Indonesië inmiddels weer verlaten en Soeharto toestemming gegeven om gebruik te maken van Amerikaanse wapens, die volgens Amerikaanse wetten niet mochten worden gebruikt voor agressie. Maar Indonesië was Washington's belangrijkste bondgenoot in Zuidoost-Azië. Amnesty International schatte in 1989 dat Indonesische troepen 200 000 van de 700 000 Oost-Timorezen hadden gedood. De Verenigde Staten steunden consequent de Indonesische claim op Oost-Timor (de VN en de EU deden dat niet) en bagatelliseerden de slachting tot verwaarloosbare proporties. Tegelijkertijd voorzagen de Verenigde Staten Indonesië van de wapens en de training die het nodig had om het karwei af te maken. Nicaragua 1978-1989 Toen de Sandinisten in 1978 de gehate dictator Somoza afzetten, was het voor Washington direct duidelijk dat er een nieuw Cuba in de maak was. President Carter's pogingen om de revolutie te saboteren waren van economische en diplomatieke aard. Reagan nam zijn toevlucht tot geweld. Acht jaar lang stond de bevolking van Nicaragua bloot aan de aanvallen van de Contra's, aanhangers van oud-dictator Somoza. Het was een openlijke oorlog die tot doel had het land volledig lam te leggen en te ontregelen. Ronald Reagan's vrijheidsstrijders vernietigden alles en de revolutie mislukte. Grenada 1979-1984 Wat drijft het machtigste land ter wereld ertoe om een invasie uit te voeren in een land met 110 000 inwoners? Maurice Bishop en zijn volgelingen hadden de macht gegrepen na een staatsgreep in 1979. De politiek die zij voerden was niet zo radicaal als die van Castro, maar Washington was toch buitengewoon bezorgd. Die bezorgdheid nam toe nadat de leiders van Grenada werden toegejuicht tijdens bezoeken aan naburige eilanden. De destabilisatietactieken van de Verenigde Staten begonnen direct nadat Bishop begon te regeren en deze duurden tot 1983. Er werd een campagne van desinformatie en leugens gevoerd. De Amerikaanse invasie van 1983 stuitte op minimale weerstand, hoewel er toch 135 militairen sneuvelden of gewond raakten. Ook vielen er 84 Cubaanse slachtoffers en vierhonderd onder de Grenadanen. Afghanistan 1979-1992 Iedereen heeft wel gehoord van de ongelooflijke vrouwenonderdrukking in Afghanistan door de islamitische fundamentalisten, zelfs voor de Taliban aan de macht kwamen. Maar hoeveel mensen weten dat aan het einde van de jaren zeventig en bijna de gehele jaren tachtig Afghanistan een regering had die probeerde het achterlijke land te moderniseren, inclusief gelijkberechtiging van de vrouw? Wat er echter gebeurde, is dat de Verenigde Staten miljarden dollars investeerden in een verschrikkelijke oorlog tegen deze regering, simpel vanwege het feit dat het werd gesteund door de Sovjet-Unie. Voordat men tot actie overging had de CIA al vastgesteld dat een interventie van de Sovjet-Unie aannemelijk was. Aan het einde wonnen de Verenigde Staten, maar de vrouwen en de rest van de bevolking van Afghanistan verloren. Meer dan een miljoen doden, meer dan drie miljoen verminkten, vijf miljoen vluchtelingen, alles bij elkaar de helft van de bevolking. Haïti 1987-1994 De Verenigde Staten hadden de familie Duvalier dertig jaar lang gesteund en waren tegenstander van de reformistische priester Jean-Bertrand Aristide. Ondertussen werkte de CIA nauw samen met doodseskaders en drugshandelaren. In het licht van deze feiten bevond de regering Clinton zich in de lastige situatie dat men net moest doen alsof men blij was met de democraat Aristide en dat men zijn machtsaanspraken na de staatsgreep van 1991 steunden. Nadat men zijn terugkeer meer dan twee jaar had weten te vertragen, hielp Washington Aristide met militaire middelen aan de macht. Maar dan wel met als voorwaarde dat de priester de macht van de rijken niet zou aantasten en de vrijemarkteconomie niet zou afschaffen. Dat betekende dat Haïti verder onderdeel van de westerse wereld zou blijven en dat de inwoners genoegen moesten nemen met hongerlonen. Panama 1989 Washington's bommenwerpers komen opnieuw in actie. In december 1989 wordt een wijk in Panama City weggevaagd; vijftienduizend mensen worden dakloos. Een aantal dagen vinden er gevechten met het Panamese leger plaats waarbij vijfhonderd doden vallen volgens officiële cijfers van de VS en de nieuwe Panamese regering. Andere bronnen spreken van duizenden doden en ruim drieduizend gewonden. Drieëntwintig Noord-Amerikanen sneuvelden en 324 raakten gewond. Vraag van een verslaggever: "Was het werkelijk de moeite waard, al die doden, voor het gevangen nemen van Noriega?" George Bush: "Elk mensenleven is waardevol, maar toch moet ik antwoorden: ja, het was de moeite waard." Manuel Noriega was een Amerikaanse bondgenoot en jarenlang informant, totdat hij niet langer van belang was voor Washington. Maar hem gevangen nemen was niet de enige bedoeling van de aanval. Bush wilde een duidelijk signaal laten uitgaan naar de bevolking van Nicaragua, die twee maanden later naar de stembus zou gaan en wellicht de Sandinisten door middel van eerlijke verkiezingen aan de macht zou laten terugkeren. Bush wilde ook wat militaire spierballen laten rollen om aan het congres duidelijk te maken dat een groot en paraat interventieleger noodzakelijk was, ondanks de recente verdwijning van de Sovjetdreiging. De officiële reden die Washington opgaf voor de invasie was Noriega's betrokkenheid bij drugshandel. Maar dat feit was in Washington al jaren bekend en had nooit tot enige commotie geleid. Irak 1991 tot heden Ruim veertig dagen van genadeloze bombardementen tegen één van de meest ontwikkelde naties in het Midden-Oosten verwoestten haar oude en moderne hoofdstad. Tachtig miljoen kilo bommen werden op de Iraakse bevolking geworpen, de meest geconcentreerde slachting vanuit de lucht in de geschiedenis van de mensheid. Er werden wapens met verarmd uranium, die kanker veroorzaken, gebruikt. Depots met chemische en biologische wapens en olie werden opgeblazen. De atmosfeer werd op ongekende schaal vergiftigd. Soldaten werden levend begraven. De infrastructuur werd moedwillig vernietigd en tot op de dag van vandaag duren de sancties voort die enorme medische problemen veroorzaken. Waarschijnlijk zijn al meer dan een miljoen kinderen gestorven vanwege de slechte medische voorzieningen. Irak was de sterkste militaire macht in de Arabische wereld. Dat is wellicht de misdaad die het land heeft begaan. Noam Chomsky schreef: "Het is de voornaamste doctrine van de Verenigde Staten sinds de jaren veertig dat de enorme energievoorraden van het Midden-Oosten moet worden gedomineerd door de Verenigde Staten en haar bondgenoten en dat het geen enkele onafhankelijke macht kan worden toegestaan de olieprijzen en olieproductie te beïnvloeden." Joegoslavië 1999 tot heden De Verenigde Staten bombarderen het land op grote schaal. Men wil laten voorkomen alsof de bombardementen zijn ingegeven door een humanitaire impuls. Wellicht kan de bovenstaande geschiedenis van interventies van de Verenigde Staten helpen bij het beoordelen van deze claim. Targets, september 2000. en verder? http://groups.yahoo.com/group/targets-news/ Website: http://groups.yahoo.com/group/targets-news/ | Moord op meer dan een miljoen indonesiers | 12.09.2002 21:42
Weliswaar geen verklaarde oorlog, maar toch de moord op ergens tussen de 1 en 3 miljoen indonesisiche communisten in 1967 Ze hebben de lijsten met namen geleverd aan het toenmalige fascistische regime. (waarschijnlijk mbv nederlandse intelligence overigens)
| Tibet?? | ikke - 13.09.2002 05:08
..was daar niet nog een door de CIA getrainde rebellenbeweging van den Dalai Lama die ( overigens tegen de zin van de CIA in ) in de steek werd gelaten door Mordor, euh Amerika, en aldus door de Chinezen in de pan werd gehakt en tot de laatste monnink werd 'gedecimeert'? De Yanks hebben in elk smerig zaakje overal ter wereld hun moordende psychopathenvingertjes in de pap...wat komt er na hun rijk? Want dat zij ooit eindigen zoals elk imperium vertelt ons de geschiedenis...worden zij de eersten en daarmee enigen die de hele wereld meesleepen in de dood? Waarschijnlijk wel. Ik zie ze best wel landen op het strand in Scheveningen trouwens, onze bevrijders...brrrr En het gepeupel maar zwaaien met amerikaanse vlaggetjes van de Mac Donalds? | Landing Scheveningen | Perantau - 14.09.2002 12:51
Een eventuele landing in Scheveningen zou alleen maar de bestaande status quo van Nederland als trouw vazalstaatje binnen de ""Pax Americana"" bevestigen. Hoeveel Nederlandse politici hebben geen aandelen in Amerikaanse bedrijven? De politiek heeft het primaat allang overgedragen aan het nationale en internationale bedrijfsleven, zodat onze soevereiniteit op democratische grondslag in de praktijk al weinig meer voorstelt. Als Amerika hier een nieuwe regime zou willen vestigen, staan er genoeg Nederlandse ""captains of industry"" klaar om de Amerikaanse belangen hier te behartigen in een eventueel marionettenbewind. | Aanvulling mb.t. Indonesië | Perantau - 14.09.2002 13:05
Pikant is ook, dat Nederland na deze massamoord en en de installatie van de CIA-marionet Soeharto meteen overging tot het verstrekken van ontwikkelingshulp. Men was eindelijk af van de gehate ""collaborateur"" Soekarno,die ondanks alle onderschatting en tegenwerking van Nederlandse kant er toch maar in geslaagd was ""ons Indië"" van ons af te pakken. Na het echec van de politionele acties,was dit toch nog een bitterzoete revanche.
| |
supplements | |