Voorgebeurtenissen coup in Venezuela
tuimelaar - 12.04.2002 13:31
Hij won twee verkiezingen, en begon met het verlichten van de armoede. Daarom willen de VS nu Venezuela´s president verwijderen.
7 Maart 2002
Bijna 30 jaar na de geweldadige vernietiging van de hervormingsgezinde regering van Salvador Allende in Chili, wordt een herhaling gepland in Venezuela. Weinig hierover werd bericht in de pers. Zeer weinig is ook bekend over de verwezenlijkingen van de regering van Hugo Chavez, die de presidentsverkiezingen won in 1998 en weer in 2000 met de grootste meerderheid in 40 jaar.
De principes volgend van een beweging genaamd Bolívarisme, genoemd naar de Zuid Amerikaanse onafhankelijkheidsheld Simón Bolívar, implementeerde Chavez hervormingen die een begin maakten aan het verschuiven van Venezuela´s rijkdom, voornamelijk afkomstig uit olie, naar de 80 procent van de bevolking die in armoede leven. In 49 wetten die in November jongstleden werden aangenomen door het Venezuelaanse parlement, begon Chavez met serieuze landhervormingen en garandeerde hij de rechten van vrouwen en de inheemse bevolking en gratis gezondheidszorg en onderwijs tot aan universitair niveau.
Chavez heeft vijanden die Allende zeker zou herkennen. De "oligarchiën" die aan de macht zijn sinds de korrupte tweepartijen regering van de Sociale Christenen en Demokratische Actie uit de vijftiger jaren, hebben de oorlog verklaard aan de hervormende president, met steun van de Katholieke kerk en een vakbondshiërarchie en media beiden gecontroleerd door uiterst rechts. Wat hen woest heeft gemaakt is een bescheiden agrarische hervorming die de staat toelaat ongebruikt land te onteigen en te herverdelen; en een wet die de exploitatie van olie reserves beperkt, wat een grondwettelijk verbod op de privatisatie van het openbare oliebedrijf versterkte.
De Bush regering is geällieerd met de binnenlandse vijanden van Chavez. Deze heeft immers tegen de wensen van Washington, olie verkocht aan Cuba en overvliegrechten geweigerd aan Amerikaanse militaire toestellen die voorraden transporteren voor "Plan Colombia", de Amerikaanse kampagne ter ondersteuning van het moordende regime in het naburige Kolombia.
En erger nog, alhoewel hij de aanvallen van 11 September veroordeelde, stelde hij het recht van de VS in vraag om "terrorisme te bestrijden met terrorisme".
Dit wordt hem niet vergeven. Op 5-7 November hielden het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken, het Pentagon en het Nationale VeiligheidsAgentschap een vergadering van twee dagen om "het Venezuelaanse probleem" te bespreken. Het Ministerie van Buitenlandse Zaken heeft de Chavez regering inmiddels beschuldigd van "steun te bieden aan het terrorisme" in Kolombia, Bolivië en Ecuador. Maar in feite is Venezuela gekant tegen het door Amerika gefinancierde terrorisme in die drie landen.
De VS zeggen dat ze "Venezuela diplomatiek zullen isoleren"; Colin Powell waarschuwde Chavez om "zijn noties van waar het in een demokratie om gaat" te corrigeren. Vertrouwd met de gebeurtenissen die zich aan het ontvouwen zijn, heeft het Internationale Monetair fonds haar steun voor een "overgangsregering" voor Venezuela uitgesproken. Het dagblad uit Caracas, El Nacional, zegt dat het IMF bereid is om hen die Chavez willen verwijderen te financieren. James Petras, een professor aan de een universiteit van New York, die in Chili was in het begin van de jaren zeventig en de ondermijning van regering Allende heeft bestudeerd, zegt dat "het IMF en de financiële instellingen een gelijkaardige crisis aan het fabriceren zijn. De gebruikte tactieken gelijken sterk op degenen die werden gehanteerd in Chili. Burgers worden gebruikt om een gevoel van chaos te creëren, en een vals beeld van Chavez als zijnde een diktator wordt opgehangen, vervolgens wordt het leger aangespoord om een coup te plegen voor het welzijn van het land.
Chavez, een voormalig paracommando, heeft blijkbaar nog steeds het leger achter zich(net zoals Allende, totdat de CIA zijn trouwe militaire chef vermoorde en zo de weg vrijmaakte voor pinochet). Verschillende hoge officieren hebben Chavez echter veroordeeld als zijnde een "tiran" en hebben opgeroepen voor zijn aftreden. Het is moeilijk om dit na te gaan; in zijn geruchten-molen speelt de vijandige pers in Caracas een rol die doet denken aan die van de rechtse pers in Chili, met vergiftigde verhalen waarin Chavez´s mentale gezondheidstoestand in vraag wordt gesteld.
De meest verontrustend bedreiging komt van een reactionaire vakbondshiërarchie, de Confederatie van Venezuelaanse Arbeiders (CTV), geleid door Carlos Ortega, een stroman van de anti-Chavez gezinde Demokratische Aktie Partij. Het CTV houdt een zwarte lijst bij van "ontrouwe" en "storende" leden, dewelke ze doorgeeft aan werkgevers. Volgens Dick Nichols, schrijvend vanuit Caracas, was de meest ernstige fout van Chavez dat hij geen maatregelen heeft genomen tegen de oude garde in de vakbond, nadat in een nationaal referendum een meerderheid hem een mandaat gaf om de CTV te hervormen.
De misdaad van Hugo Chavez is dat hij zijn verkiezingsbeloften ook daadwerkelijk wou verwezenlijken, nl. de herverdeling van de rijkdom van het land en het principe van private eigendom ondergeschikt maken aan het algemene belang. Na de macht van zijn vijanden te hebben onderschat, getuigt zijn huidig tegenoffensief van vindingrijkheid maar vertoont het ook tekenen van wanhoop.
Hij heeft zogenaamde "Bolívariaanse groepen" georganiseerd. 8000 worden er opgericht in gemeenschappen en werkplaatsen over het hele land. Gebaseerd op het revolutionaire erfgoed van Simón Bolívar´s triomf in de oorlog tegen Spanje, bestaat hun taak uit het "verhogen van het bewustzijn van de burgers en de ontwikkeling van allerlei soorten participatoire organisaties in de gemeenschappen: projecten m.b.t. gezondheid, onderwijs, cultuur, sport, openbare diensten, huisvesting en het behoud van het milieu, natuurlijke rijkdommen en het historisch erfgoed." Dit gaat gepaard met een populaire oproep "voor de eenheid en versterking van de organisaties die President Chavez steunen."
Dit zijn strijdbare woorden, echos uit de geschiedenis van een kontinent beladen met vele epische daden van verzet. Ze zeggen dat weer een Zuid Amerikaanse land, door zijn bevolking een alternatief voor armoede en buitenlandse overheersing te bieden, de "bedreiging van een goed voorbeeld", nu een periode van grote onzekerheid en angst tegemoet gaat. De verwezenlijkingen in Venezuela zijn een duidelijk antwoord aan hen die beweren dat radikale dromen en verandering niet langer mogelijk zijn. Chavez zou moeten worden gesteunde door alle democraten. Chili mag niet worden herhaald.
===========================================
nu heeft de geschiedenis zich dan toch herhaald...
|
