Meer over NAVO-bloed
Paul Treanor - 02.11.2001 15:22
Nederlands bloed gaat wel naar de NAVO, niet naar de vijand.
Ik belde met mw de Bruin, voorzitter van de Stichting Sanquin. Deze stichting coördineert alle Nederlandse bloedbanken, en maakt het beleid daarvoor.
Zij bevestigde, dat bloed van Nederlandse donoren direct aan het Nederlandse leger verstrekt wordt (aan de militaire bloedbank). Dat houdt in, overigens, dat het ook aan de NAVO geleverd wordt, aan Amerikaanse soldaten bijvoorbeeld. (De militaire bloedvoorziening van de NAVO-landen is geïntegreerd). Zij weigert echter om hierover informatie te verstrekken, en verwijst naar Defensie. Ze bevestigt wel, dat bloed-donoren in Nederland niet te horen krijgen, dat hun bloed voor militaire doeleinden gebruikt wordt.
Ik heb dan gevraagd hoe het zit met ´de vijand´ in Afghanistan. Ik vermoedde namelijk dat het bloed bestemd is voor ´het vrije westen´ en niet voor ´de mensheid´. Dat klopt. Sanquin heeft geen overeenkomst met het Islamitische Emiraat Afghanistan (de Taliban dus). Sanquin levert bloed uitsluitend aan ´erkende´ organisaties, zegt zij. Wie zijn dat dan? Dat is geheim, uitsluitend het ministerie krijgt dat te horen. Donoren worden niet daarover geïnformeerd, tenzij bloed van een specifieke donor ´structureel´ aan het buitenland geleverd wordt. Want Nederlands bloed is in eerste instantie voor Nederland bestemd, dat vertelde zij zonder aarzeling of schaamte. Over niet-structureel of militaire levering wil zij niets zeggen, dat is niet openbaar.
Zij zegt wel dat levering van bloed aan terroristische organisaties is uitgesloten. Sanquin zal bijvoorbeeld geen bloed leveren aan de PKK, bevestigt zij. Sanquin levert wel bloed aan het Turkse leger, want Turkije is NAVO-lid. Zij vindt dat echter geen politiek besluit. Over andere politieke selectiecriteria weigert ze commentaar. Ik heb gevraagd naar bijvoorbeeld de houding van de Nederlandse bloedbanken in de kwestie van de DDR-bloedbank. (Op last van de Westduitse regering gesloten, men zag liever geen Westduits bloed in communisten-handen). Ook daarover weigert ze commentaar.
De bloed donor in Nederland krijgt dus niet te horen, wat er met zijn of haar bloed gebeurt. Desondanks vindt mw de Bruin, dat er voldoende informatie verstrekt wordt. Ik vind van niet.
Mijn advies aan bloed-donoren is dit: vraag om een schriftelijke verklaring van de bloedbank - waarin duidelijk, zonder voorbehoud, en zonder geheimzinnigheid staat, wat er met je bloed gebeurt. Dat is een minimale eis, als je een ethisch besluit wil nemen over het geven van bloed.
De westerse bloedbanken zijn door en door politieke organisaties. Ze nooit hebben gewerkt volgens ´humanitaire´ criteria. Ze zijn onder andere opgericht, om de oorlogvoering te ondersteunen, en dat is nooit veranderd. Ze hebben dat later omgekleed met uiterst schijnheilige propaganda om donoren te werven, en tot nu toe zijn ze daarin geslaagd.
Je moet weten, voordat je bloed geeft aan de bloedbank, dat je bloed aan sommige mensen onthouden zal worden, op grond van politieke en militaire belangen. Als ze niet eens bereid zijn om dat eerlijk te vertellen, geef dan zeker geen bloed.
 E-Mail: p.treanor@chello.nl
|
