Detentiecentrum Rotterdam in gebruik
Werkgroep Stop Deportaties (WSD) - 22.09.2010 14:33
Detentiecentrum Rotterdam in gebruik: de eerste informatie over de situatie daar.
Deze informatie, en alles wat er in de toekomst bij komt, staat ook op:
 http://www.dc-16.nl/situatie_nieuw_detentiecentrum_Rotterdam.html
De eerste informatie d.d. 16 september 2010 is voor een deel algemeen.
Naarmate we meer (persoonlijke) verhalen horen, voegen we die toe.
entree
Detentiecentrum Rotterdam: testlaboratorium voor totale controle
Alles in kaart brengen: het nieuwste technologische controlemiddel
Bij binnenkomst krijg je een plastic kaart, waarop je foto en wat nummers staan. In de kaart zit een chip. Je hebt de kaart nodig om de lampen in de cel aan en uit te doen of boodschappen te bestellen.
Én om de telefoon in je cel te kunnen gebruiken.
De kaart moet in een houder gestopt worden en dan moet je je pincode intoetsen. Dit betekent dat op de kaart wordt opgeslagen met wie je belt en hoe vaak. En dat zal tegen je worden gebruikt.
De telefoonverbinding is slecht, af en toe valt het geluid weg. Net als in andere centra kun je ervan uitgaan dat gesprekken afgeluisterd en/of opgenomen worden.
In het centrum: stank en lawaai
Totaal aantal uren per dag achter de deur: minimaal 16 ½. De celdeuren gaan alleen open van 9 tot 12 uur en van 1 uur tot half 5 ‘s middags. Een paar maal in de week 's ochtends een uur eerder, dus vanaf 8 uur.
Luchten is óf ‘s ochtends óf ‘s middags (roulerend per dag).
Mensen hebben enorm last van kerosinestank, vliegtuiglawaai, de traumahelikopter, sirenes van brandweer en ambulance, bouwwerkzaamheden buiten, en van elkaar - het is erg gehorig.
Alle afdelingen, behalve de isoleerafdeling, hebben een tv met geluidsbegrenzer, een klein koelkastje, een magnetron en een waterkoker. Geen koffiezetapparaat of radio. Wel, zie ook hierboven, 1 telefoon per cel.
Afdelingen: ook voor kinderen
Er zijn afdelingen voor mannen, voor vrouwen en voor families met minderjarige kinderen. Andere gevangenen kunnen de kleine kinderen zien en vinden het verschrikkelijk dat die óók in de gevangenis zitten. Wat is dat voor een land, dat onschuldige kinderen opsluit? De gevangenen zijn woedend, maar kunnen alleen machteloos toekijken…
Een gewone afdeling bestaat uit 32 tweepersoonscellen, dus 64 mensen per afdeling.
Er is ook een afdeling voor mensen die geestelijk in de war zijn, ziek zijn of wel eens geweld gebruikt hebben. Daar zijn 24 eenpersoonscellen, waarvan ongeveer de helft op het moment in gebruik is.
'Recreatie'
Je kunt niet buiten sporten - alleen binnen in de sportzaal (boven de isoleercellen!).
De bibliotheek bevat heel weinig boeken. Er liggen kranten, maar die zijn een week oud. Er staan computers en beperkt en gecontroleerd internet is mogelijk.
‘Crea’ bestaat uit de mogelijkheid tot tekenen.
Verder mag je rondhangen op de afdeling terwijl je wordt geobserveerd door camera’s en lompe bewakers.
Isoleercellen: nu al vol!
Hiervan werden er tijdens de bezetting 25 geteld. De iso is al volop in gebruik. Mensen op de in de nabijheid gelegen afdelingen kunnen de geïsoleerden horen bonken, dag en nacht.
In de isoleercellen is niets, behalve een zitelement voor overdag en een matras voor ‘s nachts.
Medische dienst: slecht, zoals gebruikelijk
De medische dienst werkt uiterst traag. Misschien komt dat doordat de dienst nu samengesteld is uit die van Dordrecht, Alphen en Rotterdam.
Een van de gevolgen daarvan is dat gevangenen telkens andere ‘medici’ zien. Een verpleegkundige krijg je vaak pas de volgende dag te zien, een dokter duurt een dag of drie; dat komt doordat je niet gelijk naar de dokter mag, maar pas als de verpleegkundige je doorstuurt – en verpleegkundigen proberen mensen steevast eerst te ‘genezen’ met paracetamol.
'Calamiteiten': brandweer en ambulance vaak nodig
Een korte zoekopdracht op internet leert dat nu al zeer regelmatig ambulance en brandweer uitrukken naar het centrum. Dat zal niet voor niets zijn. Zie voor de gevonden 'calamiteiten' op een rijtje, genoteerd tot half september:
http://www.dc-16.nl/pdf/dcrdam_calamiteiten.pdf.
Update: er is inmiddels nog 2 maal een ambulance opgeroepen, 1 x op 20 september en 1 x op 21 september – de laatste keer vanwege een zelfmoordpoging.
Op bezoek: hoe kom je er?
Het centrum is met geen mogelijkheid te vinden als je de weg niet kent. Nergens is een bordje of richtingaanwijzer te zien. Alsof het centrum niet bestaat.. Zoek het zelf maar uit, het ligt ergens in the middle of nowhere.
Openbaar vervoer brengt je slechts tot de vertrekhal op het vliegveld, daarna is het nog zeker tien minuten lopen naar het centrum. Als je met de auto komt, moet je betaald parkeren op de parkeerplaats van het centrum. Betaald parkeren, dat is ook een nouveauté.
In de bezoekzaal: strikte scheiding
De bezoekzaal heeft een houten slingerdeslang lopende afscheiding om de bezoekers van de gevangenen te scheiden (zie website). De afscheiding is op eettafel-hoogte. Je kunt elkaar niet schoppen, want de onderkant is dicht.
Bezoekers en gevangenen zitten op metalen krukjes - 3 aan de bezoekerskant, 1 aan de kant van de gevangenen. De krukjes staan vast aan de vloer en staan veel te dicht bij die afscheiding, zodat het erg ongemakkelijk zitten is.
Aan de muren ‘kunst’ van Aam Sonneveld (zie website).
De bezoekzaal maakt een benauwde indruk, het staat veel te vol. Dat is mede te wijten aan de prominent aanwezige ‘troon’ waar bewakers van bovenaf opletten of er geen regels overtreden worden door bezoekers en gevangenen.
'Kunst' van Aam Solleveld. Zie OCA document met haar verkregen
opdracht vanaf blz. 5: http://www.dc-16.nl/pdf/OCA_3.pdf
Voor meer informatie: www.dc-16.nl
 E-Mail: stopdeportaties@dc-16.nl  Website: http://www.dc-16.nl
|
