|
|  |
Programma Ontwapeningsaktie Volkel 3 april
03.04.2010 12:57
Programma Ontwapeningsaktie Volkel 3 aprilPresentatie: Diana Ozon
Manifestatie voor de toegangspoort. foto: Boyd Noorda
12.00 uur:
- Start muziek live of cd
- Fanfare van de Eerste Liefdesnacht
- Zjef Naaijkens en Loutje Bosch met Fanfarette
- Srdan Kekanovic
ca 12.30 uur:
- Openingswoord door Mikkie Venema van Ontwapen!
- Zjef Naaijkens en Loutje Bosch met Fanfarette
- Meindert Stelling; voorzitter van de Vereniging van Juristen voor de Vrede
- Srdan Kekanovic
- José van Leeuwen: Israel en de atoombom/Vanunu (Een Ander Joods Geluid)
- Manu
- Henk van der Keur (LAKA)
- Fanfare van de Eerste Liefdesnacht
- Spreker (ter bevestiging)
- Nico van Apeldoorn
- The Bucketboyz
- Spreker (ter bevestiging)
- Srdan Kekanovic
- Uitleg van de opruimingsactie en juridische toetsing achteraf
ca 14.30 uur:
- Opening van de ´opruimingsactie?
- Doorlopend live muziek
- Fanfare van de Eerste Liefdesnacht, Fanfarette enz ?Le Sabot?, mobiele biologisch en veganistische veldkeuken, verzord koffie, thee en soep met brood
- Diana Ozon Dichter, performer, schrijver, columnist, beeldend kunstenaar.
- Zjef Naaijkens en Loutje Bosch met de Fanfaretten (kleinste Fanfare vd Eeuwigdurende Bijstand!!) Zjef Naaijkens staat voor veel mensen nog steeds bekend als de zanger van de RK Veulpoepers BV, een maatschappijkritiese feestband uit de jaren zeventig.
- The Bucketboyz (bluegrass/rocka-billy) De aanstekelijke tunes van de energieke Bucketboyz maken het je moeilijk om stil te blijven staan.
- Fanfare van de Eerste Liefdesnacht. De Fanfare is een kleurrijk Amsterdams straatorkest, bestaande uit een twintigtal blazers en enkele slagwerkers. Al meer dan twintig jaar zet de Fanfare overal waar ze komt de boel muzikaal op stelten.
- Rapper Manu. Manu?s teksten nemen het standpunt in van een kritische blik op de samenleving. Verworven vrijheden bekijkt hij kritisch, zo ook de uitbuiting waarop deze samenleving volgens Manu, tot ver in de geschiedenis én vooral ook in de huidige wereldpolitiek en samenleving gebaseerd is. Clip ´minister president welterusten´: ?Ons soort politici verdraaien informatie bewust, eeuwenlang wordt ?t volk al door xenofobie onderdrukt. Terwijl de angst voor de Islam in sneeuwbaleffect doorrolt, maakt niemand zich druk om de kernwapens in Volkel.?
- Srdan Kekanovic. Balkan en Nederlandse liederen. Samen met Musicians without Borders winnaar van de Kees Koningprijs 2006
- Nico van Apeldoorn dichter/tekstschrijver. Bijlage van Gramschap 27 (1 december 1981) was het boekje Oorlog is Vrede.
- Meindert Stelling kapitein luchtmacht b.d. nu advocaat en voorzitter van de Vereniging van Juristen voor de Vrede. Hij verdedigt regelmatig vredesactivisten.
- José van Leeuwen draagt een bijdrage van Een Ander Joods Geluid voor over de Israëlische kernwapens en Mordechai Vanunu.
- Ingenieur Henk van de Keur werkt bij Stichting LAKA, documentatie- en onderzoekscentrum kernenergie.
|
| aanvullingen | | | Welkomstoespraak Mikkie Venema van Ontwapen! | ontwapen! - 03.04.2010 16:23
Welkomstoespraak Mikkie Venema van Ontwapen!
Wat geweldig dat jullie hier allemaal staan voor de poort van vliegbasis Volkel. We staan hier na eerdere acties, acties die nog altijd hard nodig zijn. Nog steeds liggen hier kernwapens, klaar voor gebruik. Vijftig jaar geleden was Volkel de eerste plek in Nederland met kernwapens en nu is het de laatste plek waar ze nog liggen. Twintig atoombommen die samen een explosie kunnen veroorzaken 280 keer zo zwaar als de bom op Hiroshima. 65 jaar later heeft de bevolking van deze stad daar nog altijd zwaar onder te lijden. We moeten keer op keer in actie blijven komen tegen nucleaire bewapening!
Er zijn hier al vele acties gevoerd, waaronder de eerdere grote burgerinspecties. De laatste was vlak na de start van de oorlog tegen Irak. In dat land werd de verzonnen aanwezigheid van massavernietigingswapens door een aantal staten gebruikt als excuus om het hele land in puin te schieten. In ons land rechtvaardigen dezelfde staten de aanwezigheid van kernwapens als garantie voor hun veiligheid! In de voorbije jaren waren veel andere acties, zoals de inbraken die de bewijzen van de kernwapenaanwezigheid leverden en de ploegschaaractie van Barbara, die communicatieschotels voor de kernwapens kapot sloeg. Maar ook de vele acties van Mariëtte en anderen, vaak vanuit het Vredesaktiekamp hier in de bossen; de bezettingen en demonstraties. En we weten dat actie absoluut nodig is om die kernwapens hier weg te krijgen.
Maxime Verhagen, de demissionaire minister van Buitenlandse Zaken, belijdt met de mond het ideaal van een kernwapenvrije wereld. Maar ondertussen wil hij niet de kernwapens die hier liggen terugsturen naar de Verenigde Staten. Hij geeft dan wel aan dat de aanwezigheid van deze kernwapens een publiek geheim is, maar ondertussen is deze nog steeds niet officiëel bevestigd. Openheid over deze zaken is een democratisch recht. Verhagen wil geen stap zonder de NAVO doen. En de NAVO moet, ook volgens Verhagen, over kernwapens kunnen blijven beschikken. Snappen jullie het nog? Dan kun je honderd keer zeggen dat je voor een kernwapenvrije wereld bent, aan goedkope praatjes hebben we niets. Wij verwachten van de regering dat zij in actie komt voor een kernwapenvrije wereld. En als de regering het niet doet, dan doen wij het zelf! Daar hebben we het volste recht toe. Het is zelfs onze plicht!
Kernwapens zijn de meest vernietigende wapens ter wereld. Kernwapengebruik vormt ook het sluitstuk van de strategie van de NAVO. Een strategie die vooral gericht is op het beschermen van de belangen van het kapitalistische westen. Door middel van oorlog en dreigen met vernietigend geweld worden de rijkdom en macht van een kleine elite in stand gehouden en uitgebreid. Rijkdom en macht die ten koste gaan van mensen in de rest van de wereld, van andere levende wezens en van het milieu. Maar nog liever dan die rijkdom en macht op te geven, vernietigen we daarvoor de hele wereld. Wat ons betreft komt er niet alleen een eind aan de kernwapens, maar ook een eind aan de NAVO.
Wij willen een wereld zonder militarisme, waarin mensen in vrijheid en gelijkwaardigheid samen kunnen leven en zo min mogelijk macht over elkaar kunnen uitoefenen. Een wereld waar conflicten op een geweldloze manier opgelost of beheerst worden. In zo'n wereld is geen plaats voor kernwapens, is geen plaats voor wapens, is geen plaats voor militaire machtsblokken zoals de NAVO en is geen plaats voor kapitalisme en imperialisme.
We zijn deze dagen niet alleen. De actie van vandaag maakt deel uit van een Europees actieweekend. In België dringen honderden activisten kernwapenbasis Kleine Brogel binnen. In Duitsland wordt morgen actie gevoerd bij de basis Büchel. In Frankrijk vindt vandaag een burgerinspectie plaats bij vliegbasis Mont de Marson. In Schotland wordt een poort van de marinebasis Faslane geblokkeerd. In Italië werd twee weken geleden al gedemonstreerd. En ook in Turkije wordt actie gevoerd. Met deze acties geven we ook een signaal af richting de Herzieningsconferentie van het Nonproliferatieverdrag (NPV), in mei in New York. Waar wij ook staan, we staan er met z'n allen!
We hopen dat velen van jullie straks met ons het hek van de basis door of over gaan. De regering heeft 50 jaar de tijd gehad om de kernwapens te verwijderen maar kwam niet tot actie. Daarom is het onze tijd! Wij ruimen ze zelf wel op!
Alles moet weg! Alle kernwapens de wereld uit! Daarom staan we hier! Daarom zijn we met z'n allen!
| | Israël en de atoombom | eajg - 03.04.2010 16:26
3 april: Internationale actiedag tegen kernwapens
Israël en de atoombom
Toespraak gehouden door José van Leeuwen
namens Jaap Hamburger (Een Ander Joods Geluid)
Dames en heren,
Zoals bekend houdt de staat Israël de schijn op dat het mogelijk niet beschikt over kernwapens. Israël wil het bezit ervan bevestigen noch ontkennen. Op het recente Cidi-symposium in het Vredespaleis in Den Haag werd het woordspelletje weer opgevoerd, door de Israëlische vice-premier Dan Meridor.
'Verwacht u van mij niet dat ik het bestaan van een Israëlisch kernwapen zal beamen of ontkennen', zei hij op een vraag ongeveer. De zaal , vol met rond de 500 goed geklede gasten, slikte het, en vond het best vermakelijk, Dan Meridor glimlachte en je zag iedereen denken: die dekselse Israëli's toch, wat verkopen zij hun zaak weer behendig.
Waartoe dient het, zou je denken, dit ritueel, deze formule ‘wij bevestigen noch ontkennen het bezit van nucleaire wapens’ ? Het is een onlogische stelling. Waarom zou een staat die werkelijk geen kernwapens heeft, de indruk willen wekken dat het die misschien toch heeft? Een vermeend voordeel kan zijn: het scheppen van de fictie van nucleaire afschrikking. Of dat echt een voordeel is staat te bezien: wie vrees wil inboezemen moet niet verbaasd opkijken – en niet klagen- als anderen hun maatregelen treffen om zich niet te laten intimideren, bedreigen of chanteren. Zo’n staat is duidelijker door te zeggen: nee, wij beschikken niet over kernwapens; zij heeft in het diplomatiek verkeer een veel betere uitgangspositie om te verlangen dat andere staten die zelf niet aanschaffen.
In het geval van Israël zou echter niemand dat geloven; daarvoor is er teveel bekend over de nucleaire capaciteit van het land. Ik zal u niet vermoeien met een overmaat aan détails, en er bestaan ook wel de nodige onzekerheden, maar niet over het basisfeit dat er sprake is van nucleaire bewapening.
Van de nucleair technicus Vanunu hebben we allemaal gehoord, de moedige klokkenluider van Dimona, nog voor het begrip klokkenluider bestond; hij heeft foto's en tal van gegevens uit de reactorfaciliteit naar buiten gebracht; gekidnapt door de Mossad kreeg hij 18 jaar gevangenisstraf, waarvan 11 jaar in een isoleercelen en na zijn vrijlating een verbod om interviews te geven; het doet vermoeden dat hij de waarheid sprak, voor wie daar nog aan twijfelde. Ex-president Carter, van wie we mogen aannemen dat hij goed geïnformeerd was, zei ronduit dat Israël de beschikking had over 150 tot 200 atoomwapens; inmiddels circuleren er schattingen tot wel 400 kernwapens, waaronder mogelijks zelfs waterstofbommen. De eerste berichten daarover gaan terug tot 1989.
Wapenontwerp-, productie-, assemblage- en opslagfaciliteiten in Israël zijn met een grote mate van zekerheid bekend. Ze zijn na te lezen in een, niet op geheime gegevens maar op openbare bronnen gebaseerde studie uit maart 2009, door Abdullah Toukan en Anthony Cordesman, de laatste één van de beter geïnformeerde militair analisten wat betreft het Midden Oosten, met alles behalve een afkeer van Israël.
Israël beschikt over de onmisbare dragers, om nucleaire wapens naar hun doel te brengen, in de vorm van vliegtuigen en raketten, de Jericho I, II en III, de laatste een intercontinentale raket met een bereik van mogelijk 4800 tot 6500 kilometer, die operationeel zou kunnen zijn sedert 2008. Israël beschikt bovendien over zogeheten second strike capability, het vermogen om na een nucleaire aanval te hebben ondergaan zelf de tegenstander alsnog nucleair te vernietigen. Dit vermogen is geïnstalleerd op onderzeeboten; de eerste berichten daarover dateren van 2000.
De conclusie, ondanks allerlei onzekerheden, staat wel vast: Israël beschikt over de kennis, de infrastructuur en de middelen om een nucleair conflict aan te gaan.
Een van de werkelijke redenen lijkt mij deze: Israël is geen partij bij het non-proliferatieverdrag, het NPV, net zo min overigens als India en Pakistan, in tegenstelling tot Iran. Partijen bij het NPV zijn gehouden openheid te verschaffen en diverse soorten inspecties toe te laten. Toegeven te beschikken over nucleaire faciliteiten betekent dat de discussie een stap verder kan worden gebracht: namelijk naar de vraag waarom het betreffende land niet toetreedt tot het NPV, en het daarbij behorende regime aanvaardt van openheid en diverse soorten inspecties.
Dàt is wat Israël niet wil, en de eerste en tegen beter weten in volgehouden verdedigingslinie daartegen is: het bezit van kernwapens niet erkennen. Ik meen dat in mei 2009 de Amerikaanse regering heeft geopperd dat alle landen tot het NPV-verdrag zouden moeten toetreden, ongetwijfeld als een weg naar het bezweren van de spanningen met Iran, nog los van Obama’s beschaafd en nobel streven de wereld kernwapenvrij te maken, of althans kernwapenluw.
Blijkens berichten in de krant was de schrik bij de Israëlische regering en diplomatie enorm, en het idee is weer even snel verdwenen als het door Clinton geopperd was. Sedertdien niets meer van vernomen,Waarom Israël geen partij bij het NPV wil zijn is rationeel eigenlijk nauwelijks te vatten. Het zou immers de Israëlische positie jegens Iran in één klap veranderen, van fanatiek, propagandistisch en buitengewoon gevaarlijk drijven en drammen, tot een voor iedereen aanvaardbaar en bijna moreel te omarmen standpunt. Nu verlangt Israël immers van Iran een vorm van medewerking en openheid die het zelf voor iedereen zichtbaar weigert te verschaffen. Dan echter zou Israël kunnen zeggen: wij betrachten de vereiste openheid, wij staan inspectie toe, wij houden ons aan de afgesproken spelregels, maar dan moet Iran dat ook doen, als wij zorgen hebben over ontwikkelingen daar.
Ik was in de gelegenheid afgelopen najaar een vraag hierover te stellen aan een andere Israëlische vicepremier, Danny Ayalon, tijdens een andere Cidibijeenkomst, die waar de voormalige nachtportier, nu minister van buitenlandse zaken van Israël, Avigdor Lieberman sprak. Ik heb Ayalon gevraagd of het geen dubbele standaard was: van Iran verlangen dat het afziet van zijn recht want het is nog altijd een recht van Iran- om uranium te verrijken, maar zelf elke inspectie af te wijzen, en in tegenstelling tot Iran geen partij te zijn bij het NPV.
Ayalons antwoord was even voorspelbaar als onwaarachtig: het was geen dubbele standaard -hij zei dit zonder enige nadere argumentatie- Hij vervolgde brutaalweg met te beweren dat het NPV juist bewees dat toetreding zinloos was, aangezien Iran binnen dat verdrag kennelijk nucleaire wapens kon proberen te verwerven. Dat ,dat vooralsnog in weerwil van alle propaganda, en ook zorg, toch nog steeds niet bewezen is, dat de inspecties in Iran juist plaatsvinden op basis van het NPV, dat het verwerven van nucleaire wapens Iran zou dwingen het verdrag te verlaten, dat liet Ayalon natuurlijk onvermeld. Het ontkennen /niet bevestigen is denk ik een reden van machtspolitieke aard: het zou van Israël een land maken dat rekening heeft te houden met wetten en internationale regels en daarmee een precedent scheppen dat het land slecht gebruiken kan: dat zou immers de voortgaande kolonisatie van Palestina in de wielen kunnen rijden. Dat is wat ik het Bushmotief in internationale betrekkingen noem: elk verdrag, alles wat ons kan verhinderen onze eigen zin te doen, wijzen we af, zeggen we op, of laten we doodbloeden. In dat licht zie ik ook Israëls pogingen om na de oorlog tegen Gaza en na het Goldstonerapport belangrijke beginselen van het internationaal recht ter discussie te stellen
Om dezelfde reden, die van machtpolitiek, denk ik, dat Israël zo mordicus gekant is tegen het idee dat Iran een kernwapen zou ontwikkelen: het zou de 'machtsbalans' in het Midden Oosten verstoren, die nu nog immer in belangrijke mate doorslaat naar de kant van Israël, in samenwerking met de VS. Ik vraag mij af, of het idee dat een nucleair Iran een doodsgevaar voor Israël zou betekenen, werkelijk leeft onder de politiek-militaire elite van Israël. Ik deel het in ieder geval niet. Ik was het eens met Chirac, die destijds beeldend zei: "wel , en dan zal Iran één of twee kernwapens hebben; op het moment dat de draagraket boven de stratosfeer uitstijgt, op weg naar Israël, weten de Ayatollahs dat zij de totale vernietiging van hun eigen land en volk over zich afgeroepen hebben." Om aannemelijk te maken dat, dat is wat de ayatollahs willen, worden constructies bedacht waaruit zij naar voren komen als door redeloos fanatisme en doodsverachting bevangen leiders, die geen enkele scrupule kennen om hun waanzinnige doelen te realiseren. Ik kan het tegendeel van deze visie niet bewijzen, maar mijn indruk is dat we te maken hebben met uitgekiende, uitgekookte, opportunistische en ervaren onderhandelaars, gemotiveerd door nationalistische drijfveren, die precies weten hoever ze kunnen gaan zonder echte risico's te lopen. Niet het type fanaten dat va-banque speelt met de eigen belangen.
Het is mijn overtuiging dat de veiligheid van Israël en de vrede in het Midden Oosten baat zouden hebben bij toetreding tot het NPV, in plaats van de confrontatiepolitiek jegens Iran waarin Israël de politiek en militair belangrijke landen van de wereld mee wil slepen, Amerika voorop, door het voor te stellen alsof Iran ons allen bedreigt. Daaraan gekoppeld zouden diplomatieke initiatieven van Israël om van het Midden Oosten een kernwapenvrije regio te maken, wonderen kunnen doen voor de veiligheid van alle landen. Want laten we wel bedenken: als twee landen kernwapens hebben die elkaar zo diep wantrouwen als Israël en Iran –al hebben ze in het verleden intensieve betrekkingen onderhouden- dan zit een nucleair misverstand met desastreuze gevolgen in een klein hoekje.
Welke handvaten biedt dit alles de antikernwapenbeweging?Ik zou zeggen, deze vier.
* Het beleid van 'nucleaire ambiguïteit' aan de kaak stellen. Wie van anderen ondubbelzinnige duidelijkheid over intenties en stand van zaken in nucleaire aangelegenheden verlangt, heeft pas recht van spreken, als hij die zelf biedt. Israël: wees duidelijk!Daaruit volgt onvermijdelijk: de dubbele standaard blootleggen. Israël kan pas rekenen op onze zorg, als het zelf eerst alles doet om die zorg weg te nemen, en dat betekent: toetreden tot het NPV. Israël: treedt toe!
* Aandringen op diplomatie in plaats van confrontatie. In plaats van andere landen keer op keer Israëls echte of vermeende zorgen op te dringen, en te verlangen dat die worden weggenomen, moet Israël zelf met diplomatieke initiatieven komen, en dáár steun voor verwerven. Israël: onderhandel in plaats van te dreigen!
* Streven naar een kernwapenvrij Midden Oosten. Israël: kernwapens de regio uit, te beginnen uit Israël.
Jaap Hamburger, Voorzitter Een Ander Joods Geluid
| |
| aanvullingen | |
