Openbaar ministerie is blokkades Stop Deportaties "beu"
Werkgroep Stop Deportaties - 15.06.2007 15:08
Vanmorgen, 15 juni 2007, diende de rechtszaak tegen 7 activisten die waren opgepakt bij de blokkade van detentiecentrum Noorderzand (Heerhugowaard) op 29 maart.
Eis: NN'ers: 4 weken waarvan 2 voorwaardelijk, proeftijd 2 jaar. Hetzelfde voor een niet NN'er die 'al een strafblad' heeft. De overige twee bij naam bekenden: werkstraf van 60 uur, bij niet uitvoeren te vervangen door 30 dagen. Hiervan ook de helft voorwaardelijk.
Link naar het aktieverslag van 29 maart:  http://www.indymedia.nl/nl/2007/03/43433.shtml
Van de 7 arrestanten hadden er vandaag twee besloten te gaan. Het waren de twee die aan het hek vastgeketend hebben gezeten (de andere 5 stonden op het dak), een NN'er en een bij naam bekend. Van de 7 arrestanten van toen waren er 4 NN gebleven.
De beschuldiging, tegen alle 7, omvatte dezelfde drie aanklachten:
1. niet opvolgen bevel, art. 184
2. vernieling (volgens de dagvaarding bestaande uit het doorknippen van een hek, en - net als in de Schiphol Oost rechtszaak - het onbruikbaarmaken van het toegangshek door de blokkade), art. 350
3. 'ambtsdwang', dwz ambtenaren dwingen hun werk niet te doen, art. 179
Art. 179 was een noviteit in deze rechtszaak. De officier van justitie zei al dat het niet zo vaak voorkwam. Het gebruik van dit artikel is duidelijk een proefballon. Volgens de ovj was het doel van de aktie "de gang van zaken te verstoren en belemmering in het leven te roepen", door "de keuze van het vastketenen aan het enige toegangshek".
Net als met art. 350 vindt deze ijzervreter dat iedereen overal even schuldig aan is. Hij vindt het medeplegen bewezen vanwege "de uiterlijke verschijningsvorm" waaruit "kennelijk gemeenschappelijke opzet" zou blijken. (doelend op de twee spandoeken)
Tijdens de zitting bleek dat deze ovj voorheen bij het parket Haarlem werkte. Hij zei dat hij een van de zaken heeft gedaan van een landingsbaanbezetting op Schiphol. Dit is tevens een van de zaken waarin jurisprudentie is ontstaan over het begrip 'onbruikbaar maken' in het kader van de aanklacht van vernieling. Ook bij de rechtszaak rond de Schiphol Oost blokkade van oktober vorig jaar werden activisten veroordeeld wegens vernieling op grond van deze redenatie.
Een van de advocaten beschuldigde de ovj van het doen van een politieke uitspraak tijdens het requisitoir. De ovj had namelijk gezegd over de NN'ers dat hij wilde dat bij een volgende rechtszaak de NN'ers die er zouden verschijnen "meteen gevangen genomen" moesten worden. Deuren van de rechtszaal dicht en meteen "met de parketpolitie mee". Dit dreigement uitte hij in dit geval direct aan de aanwezige NN'er. Notabene iemand die nog geen enkel ander strafbaar feit op haar naam heeft staan!
Het middel waarop de ovj doelt wordt normaliter gebruikt tegen zware criminelen waarvan het de verwachting is dat zij het land zullen ontvluchten, om zo 'executie' van de straf te ontlopen.
De advocaat noemde dit "op voorhand een beleid afkondigen over het hoofd van een individu heen", een politieke uitspraak dus van de ovj. Verder merkte de verdediging op dat het erop lijkt dat de verschillende parketten overleg plegen over de rechtszaken rond de Stop Deportaties blokkades.
De ovj zei hierop: "Natuurlijk vindt overleg plaats." en "Ik wil niet dat dit nog in mijn arrondisement gebeurt" (NB. dit was de eerste WSD aktie in deze regio!) en "We zijn het inderdaad beu dat bij herhaling strafbare feiten worden gepleegd".
Vervolgens zei de ovj in reactie op het ontkrachten van het zeer magere 'bewijs' van vernieling en het evenzo magere 'bewijs' van de opzettelijk gepleegde ambtsdwang, dat de verdediging dan maar moest zeggen hoe het wel was gegaan. "Natuurlijk" hadden we zwijgrecht.. maar.. "de verdediging heeft de taak ontlastend materiaal voor te leggen."
Dat is de bewijslast omdraaien! Moeten mensen hun onschuld nu gaan bewijzen?
Als het aan de Alkmaarse ovj ligt wel.
De verdediging voerde aan in het slotpleidooi dat indien de rechter het op deze manier gebruiken van het zware wetsartikel 179, ambtsdwang, zou honoreren, dat dit dan een precedent zou scheppen voor toekomstige rechtszaken zoals deze. Dit zal dan een politieke uitspraak zijn, die kan worden gebruikt om activisten die de poort van een deportatiebajes blokkeren voortaan mee te vervolgen, net zoals dat al met art. 350 (vernieling door het onbruikbaar maken van een hek door het te blokkeren) is gebeurd.
De ovj baseerde de eis tegen de NN'ers op de gedachte dat bij hen een werkstraf moeilijk uit te voeren valt. De bij naam bekenden, behalve die ene vreselijke recidivist, moeten dus wel aan de dwangarbeid, en anders alsnog 30 dagen. In beide gevallen was de eis voor de helft voorwaardelijk.
De aanwezige dames en heren in toga luisterden tenslotte nog naar de twee procesverklaringen van de aanwezige gedaagde activisten, die hieronder staan. De rechter doet uitspraak over een week: op 22 juni om half 2.
EERSTE PROCESVERKLARING:
Procesverklaring Noorderzand
Ik ben hier vandaag omdat ik meegedaan heb aan de actie bij detentiecentrum Noorderzand in Heerhugowaard. Waar vrouwen en kinderen worden opgesloten, afgesloten van de buitenwereld. Vrouwen en kinderen die deel uitmaken van een systeem, door Nederlandse wetten gefabriceerd, dat er voor zorgt dat mensen zonder papieren worden opgepakt, met als einddoel: deportatie.
Om dit doel te bereiken verzint de Nederlandse staat steeds meer mogelijkheden. Ik noem enkele voorbeelden:
• De politie wordt gehouden aan een quotum om zoveel mogelijk mensen op te sporen.
• De invoering van de identificatieplicht maakt die opsporing gemakkelijker. Er worden steeds meer razzia’s gehouden op plekken, waar zich waarschijnlijk mensen zonder papieren bevinden.
• Er worden nieuwe vreemdelingenbajessen geopend.
• Mensen zonder papieren kunnen voor onbepaalde tijd worden vastgehouden, worden rondgepompt van de ene gevangenis naar de andere, tot ze de strijd uiteindelijk opgeven en meewerken aan hun deportatie.
Om ook het Nederlandse volk mee te krijgen doet de staat er alles aan om mensen zonder papieren te marginaliseren en te criminaliseren. Door de Nederlanders angst aan te praten. Illegalen worden afgeschilderd als leugenaars en bedriegers teneinde hier mee te willen vreten uit de staatsruif. Criminelen zijn het, en dat wordt nog eens bevestigd door ze op te sluiten. Want Nederland sluit immers geen onschuldige mensen op?
En dat is nu net wat wél gebeurt: onschuldige mensen worden opgesloten voor onbepaalde tijd. Totdat ze daardoor zo gefrustreerd raken dat ze maar meewerken aan hun deportatie. Om zo uiteindelijk te belanden in een van de uitzetcentra die Nederland rijk is. Alhoewel van daar uit lang niet alle mensen worden gedeporteerd – velen worden alsnog in vrijheid gesteld met een brief waarin staat dat ze binnen 24 uur het land dienen te verlaten.
Tegen dit verderfelijke systeem protesteerde ik door middel van de actie, en tegen dit verderfelijke systeem zal ik blijven protesteren.
Het is onrechtvaardig dat mensen, die niet voor niets hun eigen land ontvlucht zijn, op deze manier worden behandeld. Iedereen heeft het recht om een beter bestaan op te bouwen. Nederland maakt dat deze mensen onmogelijk.
Noorderzand doet zich voor als een humaan detentieoord. Er zou een gemoedelijke, zorgzame sfeer heersen. De vrouw die aangifte deed, een afdelingshoofd, suggereert dit althans. Zij doet zich voor als vreselijk betrokken bij het welzijn van de gevangen vrouwen, door haar ‘bewoners’ genoemd. Het is de schuld van de actievoerders dat de ‘bewoners’ niet naar behoren ‘verzorgd’ konden worden. Op hun ‘kamers’ moesten blijven. Versluierend taalgebruik, maar daar trap ik niet in.
Want wat ze er niet bij vertelt, is dat de vrouwen tot 4 uur ’s middags in hun cel hebben moeten blijven. Terwijl de actie al om 1 uur was beëindigd. De vrouwen mochten niet naar buiten kijken, de gordijnen werden door de bewakers gesloten. Wie toch een glimp wilde opvangen van solidariteit van de buitenwereld werd bedreigd met rapportage. Want het zo vreselijk humane Noorderzand bezit wel degelijk isolatiecellen.
Noorderzand is op zichzelf sowieso al een isoleerplek. Afgesloten van de buitenwereld. Letterlijk, want rondom het centrum staan hekken waarvoor groen gaas is gespannen, zodat de mensen niet naar de buitenwereld kunnen kijken en de buitenwereld hen niet hoeft te zien. Waar mensen 2x 10 minuten per dag hebben om te bellen met die buitenwereld.
Zo gemoedelijk is Noorderzand!
In het nieuwe jaarverslag van de DJI staat een interview met een imam. Die zegt tegen boze vreemdelingen die worden opgesloten terwijl ze geen strafbaar feit gepleegd hebben:
‘Je moet de wetten van dit land respecteren’.
Ik respecteer dit soort wetten niet. Ik accepteer ze ook niet. Ik zal blijven protesteren totdat dit soort wetten afgeschaft zijn en mensen weer welkom zijn in Nederland.
'NN vrouw blond hek cel 12'
TWEEDE PROCESVERKLARING:
Procesverklaring bij rechtszaak d.d. 15 juni 2007 over blokkade Noorderzand:
DE ENIGE JUISTE KEUS IS DIE, DIE DE MUREN OMVER WERPT!
Het opsluiten van mensen in grensgevangenissen zoals detentiecentrum Noorderzand in Heerhugowaard dient één doel: mensen er zo murw maken dat ze mee gaan werken aan hun deportatie. De mensen die in centra als deze aan het werk zijn, slagen er niettemin in zich mooi voor te doen, zoals ook het beleid zich mooi voordoet.
Zo noemt men gevangenen: “bewoners”.
Zo noemt men cellen: “kamers”
Zo noemt men het op slot draaien van de deur en het eten geven aan de opgeslotenen: “verzorgen”.
In Noorderzand worden vrouwen en kinderen opgesloten. Net zo lang tot zij zich niet meer verzetten tegen de uitvoering van het beleid. Net zo lang tot ze nog liever gedeporteerd worden naar een land waar zij gevaar lopen of niet welkom zijn of geen thuis meer hebben, dan dat zij nog langer in het o zo gastvrije Neederland verblijven.
Want de gastvrije muren, rond de gastvrije “kamers” en hun gastvrije “verzorgers”, maken mensen gek, hoe vriendelijk zij zich ook voordoen. Als het verzet binnen de muren van Noorderzand gebroken is door stelselmatige intimidatie en vernedering, worden mensen verhuisd naar deportatiekamp Zestienhoven. Of zoals de Neederlandse regering het noemt:
uitzetcentrum Zestienhoven.
Vandaag ben ik hier aanwezig vanwege een blokkade actie die werd gehouden bij Noorderzand. In het dossier lees ik een aangifte door een afdelingshoofd, iemand die zichzelf de rol van verzorgster aanmeet.
In feite is zij: bewaakster.
Een bewaakster die roept dat zij die dag haar werk niet goed kon doen. Haar werk, zijnde: het opgesloten houden van mensen. Niets meer en niets minder.
Het gesol met mensen die heen en weer worden gezeuld tussen instanties in de hoop deportaties gedaan te krijgen, dient als we haar zouden willen geloven dit doel: het vrijlaten van mensen. En zo zijn volgens de redenatie van de perverse geest van deze cipier de mensen die protesteren aan de poort degenen die de repressie uitvoeren.
Geen woord over: hoe lang mensen daar zitten in Noorderzand.
Geen woord over: de dagelijkse onzekerheid en angst in Noorderzand.
Geen woord over: de eigen verantwoordelijkheid van de bewaakster die kiest voor dit werk, die kiest voor iedere beslissing die ze er neemt, en die tenslotte al haar keuzes afdoet als afgedwongen:
En vooral: het zou niet het beleid zijn dat haar tot een keuze dwingt, maar een actiegroep op de stoep van haar o zo vriendelijke centrum. En zo wordt getracht vandaag hier de rollen om te draaien.
Ik vraag me af wat er met die drie vrouwen, gevangenen, die dag zou zijn gebeurd indien er géén actie had plaatsgevonden, indien zij wèl op transport waren gesteld. Volgens de bewaakster is één van hen vier dagen later vrijgelaten. Maar wat is er van de andere twee geworden? Het zal niet voor niets zijn dat de bewaakster zich hier níet over uitlaat in haar
verklaring.
Ik vraag me af welke rechtbank welke beslissing zou hebben genomen die dag. Zou die ene rechtbank, die de vrouw in vrijheid stelde, dezelfde zijn geweest als die van vier dagen eerder, die tijdens de blokkade zitting had?
Zou de beslissing vier dagen eerder een andere zijn geweest, of dezelfde?
Het zijn vragen die onbeantwoord zullen blijven. En wat is de waarheid? De bedrieglijke praktijken van de IND en de vreemdelingendienst, de slechte behandeling in de grensgevangenissen; het is één grote doofpot, die opengebroken moet worden. En zo roept ook de verklaring van een uitvoerster van dit beleid alleen maar meer vragen op.
Oprecht begaan met het lot van haar gevangenen kan de bewaakster niet zijn. Echter, zij tracht nog harder te huilen dan alle slachtoffers van dit beleid bij elkaar. Zij huilt zó hard dat we de mensen die daar in de cellen zitten, nooit zullen kunnen horen huilen. Zij, de bewaakster, die zich opwerpt als verdedigster van rechten.
Maar die dag van de blokkade, die 29e maart, had zij de beslissing kunnen nemen zich achter het protest te scharen.
Die dag had zij kunnen roepen dat het openzetten van alle deuren de daad was, waartoe zij gedwongen werd.
Die dag had zij aan kunnen grijpen om het enige goede te doen.
Zij koos voor het tegenovergestelde, zoals al haar collega’s in Noorderzand en andere deportatiebajessen in Neederland, zoals de ambtenaren bij de dienst justitiële instellingen, de dienst vervoer en ondersteuning, de IND, de vreemdelingenpolitie, de marechaussee, de beleidsmakers bij het IOM, het ministerie van justitie… Ben ik nog iemand vergeten die aan dit
beleid meewerkt en die telkens weer tegen de vrijheid kiest? Ongetwijfeld.
Die dag van de blokkade sloten de bewakers de vrouwen en kinderen op in hun cellen, om te voorkomen dat zij contact met tegenstanders van het beleid zouden kunnen krijgen. Nadat aanvankelijk de vrouwen binnen zwaaiden naar de activisten op het dak, bleven de gordijnen dicht. Allicht op bevel van de “verzorgers”. Die dag werd de repressie opgevoerd, met de
beschuldigende vinger naar het protest.
Waag het niet te protesteren, zo luidt hiermee de boodschap, want protest leidt tot meer repressie binnen. Pure intimidatie. De bewakers reageren hun frustratie af op degenen die ze pakken kunnen, botvieren hun woede op hun gevangenen, intimideren onschuldig
vastzittende mensen. Het is te ziek voor woorden!
Verdeel en heers tactiek, anders niet. Op deze tactiek is alles gestoeld. Op deze wijze worden bevolkingsgroepen tegen elkaar uitgespeeld, mensen gecriminaliseerd en geïllegaliseerd, de rechten ontnomen, het leven gestolen. En wij, daar aan die poort, vastgeketend, worden beschuldigd van het in gevaar brengen van mensen omdat de poort niet open zou kunnen.
En weer jammert de bewaakster.. Zij doet mij denken aan voormalig minister Verdonk, toen zij krokodillentranen huilde om de doden van de Schipholbrand, toen zij een krans legde, plechtig medeleven toonde, het monument onthulde.
Het gaat er onder de nieuwe regering niet veel anders aan toe. Albayrak is in wezen geen haar beter, nu nog altijd aan meer deportatiebajessen de voorrang wordt gegeven, bij wijze van noodopvang, nu het generaal pardon geen generaal pardon is maar een stoplap om verdere immigratie met harde hand te kunnen bestrijden, nu alles dat moet helpen van Europa een fort
te bouwen eindelijk samenvalt;
de nieuwe asielwet ingevoerd in 2001, de identificatieplicht ingevoerd in 2005, het prestatiecontract voor de politie om zoveel mogelijk mensen zonder papieren te vangen, getekend in de nadagen van Verdonk, en dat alles onder het mom van democratie.
Dit is waarom ik nog aan menig poort vastgeketend zal staan: want mijn vrijheid is mij zo net lief als die van een ander, en is bij de onvrijheid van een ander van generlei waarde. Zou ik mijn vrijheid stellen boven die van een ander, dan zou ik zelf bewaker zijn, sleuteldrager,
uitvoerder, iemand die excuus na excuus aanvoert om vooral de poorten, hekken en
grenzen dicht te kunnen houden.
De enige juiste keus is die, die de muren omver werpt!
Joke Kaviaar 14/6/07
 E-Mail: stopdeportaties@yahoo.com  Website: http://stop_deportaties.mahost.org/
|
