english
nederlands
Indymedia NL
Vrij Media Centrum Nederland
Indymedia NL is een onafhankelijk lokaal en mondiaal vrij communicatie orgaan. Indymedia biedt een andere kijk op het nieuws door een open publicatie methode van tekst, beeld & geluid.
> contact > zoek > archief > hulp > doe mee > publiceer nieuws > open nieuwslijn > disclaimer > chat
Zoek

 
Alle Woorden
Elk Woord
Bevat Media:
Alleen beelden
Alleen video
Alleen audio

Dossiers
Agenda
CHAT!
LINKS

European NewsReal

MDI klaagt Indymedia.nl aan
Rechtszaak Deutsche Bahn tegen Indymedia.nl
Onderwerpen
anti-fascisme / racisme
europa
feminisme
gentechnologie
globalisering
kunst, cultuur en muziek
media
militarisme
natuur, dier en mens
oranje
vrijheid, repressie & mensenrechten
wereldcrisis
wonen/kraken
zonder rubriek
Events
G8
Oaxaca
Schinveld
Schoonmakers-Campagne
Hulp
Hulp en tips voor beginners
Een korte inleiding over Indymedia NL
De spelregels van Indymedia NL
Hoe mee te doen?
Doneer
Steun Indymedia NL financieel!
Rechtszaken kosten veel geld, we kunnen elke (euro)cent gebruiken!

Je kunt ook geld overmaken naar bankrekening 94.32.153 tnv Stichting Vrienden van Indymedia (IBAN: NL41 PSTB 0009 4321 53).
Indymedia Netwerk

www.indymedia.org

Projects
print
radio
satellite tv
video

Africa
ambazonia
canarias
estrecho / madiaq
kenya
nigeria
south africa

Canada
hamilton
london, ontario
maritimes
montreal
ontario
ottawa
quebec
thunder bay
vancouver
victoria
windsor
winnipeg

East Asia
burma
jakarta
japan
manila
qc

Europe
alacant
andorra
antwerpen
armenia
athens
austria
barcelona
belarus
belgium
belgrade
bristol
bulgaria
croatia
cyprus
estrecho / madiaq
euskal herria
galiza
germany
grenoble
hungary
ireland
istanbul
italy
la plana
liege
lille
madrid
malta
marseille
nantes
netherlands
nice
norway
oost-vlaanderen
paris/île-de-france
poland
portugal
romania
russia
scotland
sverige
switzerland
thessaloniki
toulouse
ukraine
united kingdom
valencia
west vlaanderen

Latin America
argentina
bolivia
brasil
chiapas
chile
chile sur
colombia
ecuador
mexico
peru
puerto rico
qollasuyu
rosario
santiago
tijuana
uruguay
valparaiso

Oceania
adelaide
aotearoa
brisbane
burma
darwin
jakarta
manila
melbourne
oceania
perth
qc
sydney

South Asia
india
mumbai

United States
arizona
arkansas
atlanta
austin
baltimore
big muddy
binghamton
boston
buffalo
charlottesville
chicago
cleveland
colorado
columbus
danbury, ct
dc
hampton roads, va
hawaii
houston
hudson mohawk
idaho
ithaca
kansas city
la
madison
maine
miami
michigan
milwaukee
minneapolis/st. paul
new hampshire
new jersey
new mexico
new orleans
north carolina
north texas
nyc
oklahoma
omaha
philadelphia
pittsburgh
portland
richmond
rochester
rogue valley
saint louis
san diego
san francisco
san francisco bay area
santa barbara
santa cruz, ca
seattle
tallahassee-red hills
tampa bay
tennessee
united states
urbana-champaign
utah
vermont
western mass
worcester

West Asia
armenia
beirut
israel
palestine

Topics
biotech

Process
discussion
fbi/legal updates
indymedia faq
mailing lists
process & imc docs
tech
volunteer
Credits
Deze site is geproduceerd door vrijwilligers met free software waar mogelijk.

De software die we gebruiken is beschikbaar op: mir.indymedia.de
een alternatief is te vinden op: active.org.au/doc

Dank aan indymedia.de en mir-coders voor het creëren en delen van mir!

Contact:
info @ indymedia.nl
Charles Ducal: ik was in IRAK in 1994
Charles Ducal - 25.12.2002 13:48

In 1994 was ik in Irak om er, samen met een tiental andere Vlamingen, stof op te doen voor een boek. Rendez-vous in Bagdad, dat de gevolgen van het embargo wilde schetsen, werd uiteindelijk slecht onthaald en dat was voor een deel mijn schuld.
Gepost door Dirk Adriaensens


MAAR JE GAAT TOCH NIET ONTKENNEN…
Charles Ducal
5 december 2002

In 1994 was ik in Irak om er, samen met een tiental andere Vlamingen, stof op te doen voor een boek. Rendez-vous in Bagdad, dat de gevolgen van het embargo wilde schetsen, werd uiteindelijk slecht onthaald en dat was voor een deel mijn schuld. Ik schreef er namelijk het voorwoord en het eerste hoofdstuk in. Ik had in Irak kennis gemaakt met intellectuelen die mij de zaak door een Iraakse bril lieten bekijken. Niet alleen de bombardementen en het embargo, maar ook de figuur van Saddam, de Koerdische kwestie, Koeweit, de koloniale geschiedenis, de rol van Israël en zo meer. Deze intellectuelen werkten in overheidsdienst en waren dus, in de ogen van westerse critici, onbetrouwbaar. Ik had me met andere woorden laten ‘inpakken’.

Niettemin. Als ik vandaag opnieuw naar Irak zou reizen, zou ik wellicht voorzichtiger zijn in mijn uitlatingen achteraf, maar mijn verhaal zou in essentie hetzelfde zijn. Dat komt omdat deze intellectuelen een visie hadden die ik onmogelijk als louter propaganda naast me neer kon leggen. Zij gaven de actualiteit een historische en politieke context die ik in de thuismedia bijna volledig miste : de koloniale en neokoloniale geschiedenis, de uitbuiting en vernedering van de Arabische wereld door het Westen. Konden zij ontkennen dat Saddam een megalomane dictator was die regeerde via angst, terreur en foltering ? Eerlijk gezegd begrepen deze mensen niet goed waarom wij zo koppig op dat punt bleven doorvragen. Zij vonden onze bezorgdheid enigszins verdacht. Volgens hen was de afschuw van Saddam in de westerse publieke opinie minder een uiting van solidariteit met de Iraakse bevolking dan een good getimede campagne om de oorlog en het embargo te helpen ‘verklaren’ en dus verteren. Terwijl er in feite geen enkel verband was.

Want Irak werd en wordt niet aangevallen omdat Saddam een onmenselijke tiran is of zijn ambities de wereldvrede bedreigen. Saddam wordt aangevallen omdat hij de Amerikaanse belangen dwarsboomt. Zijn anti-imperialistische opstelling, niet zijn karakter, zijn luimen of zijn wapenarsenaal, heeft Irak de oorlog en het embargo opgeleverd. Men hoeft Saddam geenszins te bewonderen of goed te praten om toch te kunnen begrijpen waarom hij populair is in Irak en een groot deel van de Arabische wereld. Hij staat symbool voor de nationalisering van de olie. Voor het uitbouwen met dat oliegeld van een moderne, onafhankelijke en welvarende natie. Voor de opmerkelijke vooruitgang van de Iraakse bevolking in de jaren ’80 op het vlak van basisvoorzieningen, onderwijs en gezondheidszorg. Voor het verzet tegen de Amerikaanse gendarm in de regio, Israël. Voor zijn neen aan de vanzelfsprekendheid waarmee het VS-imperialisme de hele wereld meent te kunnen dirigeren. De intellectuelen met wie ik in in 1994 discussieerde steunden hem dààrom, ondanks de oorlog tegen Iran, de binnenlandse repressie of de uitschakeling van politieke tegenstrevers. En omdat hij in staat bleek het land samen te houden ondanks bombardementen, opstanden en embargo. Hun keuze was niet die tussen een wrede tiran en een verlichte democratie, maar tussen een onafhankelijk Irak onder Saddam en een Amerikaanse neokolonie door de val van Saddam.

Schijnwerpers op de figuur van Saddam en de (al dan niet bestaande) Iraakse massavernietigingswapens hebben alleen vanuit propaganda-oogpunt zin. Deze items verklaren uiteindelijk niets : niet de oorlog, niet het embargo, niet de wapeninspecties, niet de VS-plannen voor een post Saddam-Irak. Iedereen weet waar het de VS om te doen is : olie en militaire controle. Toppolitici en –militairen hebben het genoegzaam herhaald. Zonder olie en strategische belangen trainde er vandaag geen invasieleger in Koeweit. Niettemin blijven de propaganda-items in de media wereldwijd van kracht : de dreiging Saddam, zijn mogelijke massavernietigingswapens, het gebrek aan democratie in Irak. Alsof daar de kern van het conflict zit en de verklaring voor een mogelijke nieuwe oorlog. Is het niet vreemd een nieuwslezer in verband met de wapeninspecties zinnen te horen produceren als «de wereld reageert opgelucht » en «de dreiging van een oorlog is verminderd », alsof hij werkelijk gelooft dat de ‘inschikkelijkheid’ van Saddam de beslissende factor is voor het al dan niet in werking treden van de Amerikaanse oorlogsmachine ? Op die manier wordt via de media de rode loper voor de gevechtsvliegtuigen uitgerold , want op het voor de VS opportune moment zullen de wapeninspecties natuurlijk mislukken. Niet omdat Saddam het wil (men moet toegeven dat de man doet en slikt wat hij kan om de oorlog af te wenden), maar omdat Bush het wil. Op zijn checklist ontbreekt alleen nog ‘a justification’, die de media toe moet toelaten ‘agressie’ te vertalen in ‘gerechtvaardigd ingrijpen’. Het is treurig te moeten vaststellen dat zoveel doorzichtigheid niettemin werkt. In Brussel werd enige tijd geleden betoogd achter een platform tégen de oorlog en vóór de inspecties. Tegen de bom en voor het aansteken van de lont ervan.

Veronderstel eens dat de media wereldwijd zouden weigeren de propaganda-agenda van Bush, Blair en C° te reproduceren. Veronderstel eens dat zij het publiek hardnekkig zouden blijven wijzen op een aantal nuchtere feiten. Bijvoorbeeld : de Amerikaanse plannen voor de Golfoorlog lagen klaar lang voor de Iraakse inval in Koeweit. Voor hij Koeweit binnentrok had Saddam de ‘toestemming’ gevraagd en gekregen van de VS. De terugtrekking van de Iraakse troepen uit Koeweit had geen enkele invloed op het oorlogsverloop. De oorlog begon met een door een PR-kantoor bedacht horrorverhaal over Iraakse wreedheid tegen couveusebaby’s. De Amerikanen hebben tijdens de Golfoorlog systematisch en doelbewust de civiele structuren van Irak vernietigd. Het Amerikaanse leger heeft bij de bombardementen verarmd uranium gebruikt. De toetreding van een aantal Arabische landen tot de coalitie tegen Irak is door de VS afgedwongen met economische chantage. Het aantal slachtoffers van Saddams repressie-apparaat is vele en vele keren kleiner dan het aantal slachtoffers van het embargo. De Koerdische leiders Talibani en Barzani eten uit de hand van de VS. Irak heeft een militair budget van 1,4 miljard dollar, dat van de VS bedraagt 350 miljard dollar. Irak heeft de VN-inspecties in het verleden gehinderd om tenminste één goede reden, namelijk omdat ze door de VS misbruikt werden voor spionagedoeleinden. Irak heeft sinds 1991 geen troepen meer in het buitenland. De wapeninspecties en no fly-zones zijn een schending van de soevereiniteit van Irak. Het begrip ‘preventieve oorlog’ is een schending van het internationaal recht. Er bestaat een contradictie tussen het tolereren van massavernietigingswapens in andere landen en de houding tegenover Irak. De VS hebben geen enkel bezwaar tegen ondemocratische en wrede regimes op voorwaarde dat ze de Amerikaanse belangen dienen. Enzovoort.

Het is niet moeilijk uit de verzamelde media informatie en analyses te plukken die de oorlog en de druk op Irak in hun reële context plaatsen. Maar de vraag is of die artikels en standpunten een wezenlijke tegenkracht vormen tegen de dagelijkse vanzelfsprekendheid waarmee Saddam en zijn wapenarsenaal als hoofdprobleem worden opgediend. Er is vanuit informatief oogpunt geen enkele reden om het vandaag in België te hebben over de kille wreedheid, de paranoia of de onberekenbaarheid van Saddam. In de huidige omstandigheden komt het neer op het bewerken van de publieke opinie in dienst van Bush. Dergelijke portretten hebben als belangrijkste effect dat ze de wapeninspecties ‘verantwoorden’ en de dreiging met een nieuwe oorlog een humanitair likje geven . Zonder Bush’ oorlogsagenda zou geen journalist er waarschijnlijk aan denken de pen nat te maken voor ‘een psychologische profiel van de tiran’ of ‘het portret van een schurk’. Nu vindt men deze kopieerlust van his master’s voice in de meest gerespecteerde kranten en tijdschriften. De grens tussen de straat en de riool lijkt daarbij niet altijd erg duidelijk. Ik vraag me af welke bedoeling een journalist heeft die het conflict tussen een naar wereldheerschappij strevende supermacht en een kapotgebeukt Derde Wereldland wenst toe te lichten met het druggebruik, de seksuele aberraties en de liefde voor geweren van de leider van dat land. Informeren ? Of stemming maken ?

De fixatie op de figuur van Saddam is zelfs regel in een goed gedocumenteerd werk als Irak, een geschiedenis van Charles Tripp, prominent aanwezig in onze boekhandels. De VS van Madeleine Albright (« we denken dat het de prijs waard is », 500.000 gestorven kinderen) is er keurig in herschreven tot de toeziende en, zo nodig, straffende voogd op de achtergrond. Het lijden van de Iraakse bevolking heeft voor Tripp maar één naam : Saddam. Alsof intriges, sluwe maneuvers en persoonlijke ambities beslissender zijn in de recente Iraakse geschiedenis dan bombardementen die de civiele maatschappij voor jaren ontwricht hebben en een embargo dat intussen anderhalf miljoen doden heeft gekost.

Maar ik kwam dus terug van Bagdad en vernam dat ik me had laten ‘inpakken’. Ik las in die tijd Attention Médias ! van Michel Collon, een onthutsende analyse van de desinformatie in de francofone media tijdens de Golfoorlog. Zelf vond ik het verplichte lectuur voor iedere journalist, maar het doodzwijgen ervan maakte me duidelijk dat ik me door zo iemand niet moest laten ‘inpakken’. En toen stootte ik op Ramsey Clark, ‘former U.S. Attorney General’, wekenlang ooggetuige van de Amerikaanse verwoesting in Irak, en las The fire this time, zijn blik achter de schermen van de VS-politiek ten aanzien van Bagdad. Wat hij schreef bevestigde niet het moedercomplex of de losse revolverpols van Saddam, maar veeleer wat de Iraakse intellectuelen in overheidsdienst mij vertelden. Misschien is het niet slecht die boeken vandaag vanonder het stof te halen. Al was het maar om eraan te herinneren hoe tien jaar geleden « the most powerful capacity for propaganda and the most sophisticated technology for death » (Clark) elkaar vonden.

Maar je kan toch niet ontkennen, Charles, dat er op grote schaal gefolterd wordt in Irak ?


Charles Ducal
5 december 2002


- E-Mail: sos.irak@skynet.be Website: http://www.irak.be
 

Lees meer over: wereldcrisis

aanvullingen
> indymedia.nl > zoek > archief > hulp > doe mee > publiceer nieuws > open nieuwslijn > disclaimer > chat
DISCLAIMER: Indymedia NL werkt volgens een 'open posting' principe om zodoende de vrijheid van meningsuiting te bevorderen. De berichten (tekst, beelden, audio en video) die gepost zijn in de open nieuwslijn van Indymedia NL behoren toe aan de betreffende auteur. De meningen die naar voren komen in deze berichten worden niet zonder meer door de redactie van Indymedia NL gesteund. Ook is het niet altijd mogelijk voor Indymedia NL om de waarheid van de berichten te garanderen.